สุดท้ายเธอก็ต้องรักฉัน!!!

ฉันมลฤดี ศรีอำพัน หรือสั้นๆกระต่ายน้อย(อันนี้แอบตั้งเองค่ะ)เอาจริงๆชื่อกระต่ายค่ะ ฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่แน่ใจว่าเหมือนผู้หญิงรึเปล่าฉันสูง167น้ำหนัก85นิดๆเองค่ะ(เลยหมูไปนิดๆ)อายุเพิ่งย่างเข้า16ปีและในวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกของกระต่ายน้อยอย่างฉันซึ่งนั้นแหละฉันกำลังลุ้นอยู่ค่ะว่าจะต้องอยู่ห้องไหนโรงเรียนของฉันมีทั้งหมดแปดห้องค่ะ แบ่งเป็นสายวิทย์คณิต4ห้องสายศิลป์ภาษา2ห้องและสายการงานอีก2ห้องค่ะแต่เทอมนี้จะแย่หน่อยตรงที่ฉันต้องเอาคะแนนโอเนตในการคัดห้อง ซึ่งคะแนนของผู้หญิงตัวน้อยๆคนนี้ก็เหมือนจะน้อยตามตัวเลยค่ะแย่แน่-``- แต่ก็ยังแอบเข้าข้างตัวเองนิดๆว่าจะได้อยู่ห้องดีๆ เอ๊....ว่าแต่บอร์ดดูห้องอยู่ตรงไหนนะมองไม่เห็นเลย อ๊ะ!นั้นไงเจอแล้ววววว เริ่มดูจากห้องท้ายๆละกันเนอะ ห้องแปด.....ไม่มีเย้ ห้องเจ็ดเอ๊ะ!0-0นี้ชื่อฉันหนิคนที่สองเลยไม่นะๆๆๆๆๆฉันไม่ต้องการ โอ้วม่ายยยยยย โอ้ยย นี้หัวฉันโขกใครเนี่ย "โอ้ยย!!! ขอโทษค่ะฉันไม่ทันมองว่ามีคนข้างหลังขอโทษนะคะ"เจ็บจริงๆทำไมฉันซุ่มซ่ามแบบนี้นะ ซวยตั้งแต่คัดห้องยังไม่พอรึไง แต่ขุ่นพระ!!!ผู้คนนี้งานดีย์ ฉันแอบเขินนิดๆนะตอนมองเขาอะไรกันนึกว่าจะมีแต่เรื่องซวยๆเรื่องดีๆก็มีเหมือนกันสินะ>< "หลบสักทีสิยัยอ้วนสูงใหญ่ละยังมาขว้างทางดูห้องคนอื่นอีกเกะกะจริง!"อ้าว...เสียงหมาที่ไหนเนี่ยบวกแม่งสักทีเลยดีมะ อีลิงเผือกนี้"ไม่เป็นไรครับผมรู้ว่าคุณไม่ทันมอง"หึม.....คนอะไรหน้าตาดีละยังใจดีอีกผิดกับอีลิงเผือกนั้นชิบ...ถ้าไม่มีเขาฉันคงวีนไปแล้วแน่ๆจริงๆค่ะฉันไม่ได้อวดเก่งจริงจริ๊ง... "เห้ย..ไอไทม์ตกลงได้ห้องไหนวะ"ห้ะ!!!นี้เขาเป็นเพื่อนกันเหรอ ไม่นะๆๆๆๆๆๆ"ห้องแปดวะ ไม่แย่เท่าไหร่"ไม่แย่ตรงไหนย๊ะถ้าแย่กว่านั้นก็ไม่ได้เรียนแล้วไอลิงเผือกโง่"ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงห้ะ!!ยัยหมู"นายนั้นคุยกับฉันเหรอฉันกระพริบตาปริบๆ-''- -,,- "นายว่าใคร!!!" หึ!!ฉันก็คนมีพ่อมีแม่ให้ยืนเฉยไม่ได้หรอกค่ะ พ่อแม่ฉันยังไม่เคยด่าว่าฉันแบบนี้เขาเป็นใครต้องเจอสวนบ้างจะได้รู้ว่าไผเป็นไผ "แล้วเธอเห็นใครที่อ้วนไปกว่าเธอไหม" ไอลิงเผือกพูดพร้อมทำท่างทางกวนโอ้ยสุดพลัง ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ "พอเหอะน่าา มึงนี้นะ" ต้องงี้สิหนุ่มหล่อของฉันแค่เห็นหน้าเขาฉันก็อารมดีแล้ว "โทษที่นะครับ ไอไทม์มันปากหมาแต่เอาจริงๆมันใจดีนะ" เขาพูดพร้อมส่งยิ้มหวานให้ฉัน น่ารักจัง ฉันจะละลายแล้วนะ หยุดฉันที ดึงฉันที "ไปเหอะไอนิก กูเห็นหน้ายัยอ้วนนี้เพ้อฝันละกูกลัวนอนไม่หลับ" วะๆว่าไงนะ ไอลิงเผือกนั้นด่าเสร็จก็กำลังจะดึงแขนนิกเดินปลีกออกไป แต่ไม่มีทางที่ฉันจะปล่อยไปง่ายๆหรอกนะ จะมาว่าฉันละหนีไปดื้อๆแบบนี้ไม่ได้ "คิดว่าหล่อมากนักรึไงห้ะ!!ไอลิงเผือกขี้เก๊ก" ไม่นะฉันตะโกนออกไปแล้วหึมๆๆๆอยากจะทึงหัวตัวเองให้หลุดออกไปแบบกระสือนี้ฉันทำอะไรลงไป "ฮะอุ๊บฮะฮะฮ่าา ฉันไม่คิดว่าเธอจะกล้าด่าไอไทม์นะเนี่ยย" นิกพูดพร้อมกลั้นขำจนหน้าดำหน้าแดง นั้นทำให้เขาหน้ารักขึ้นไปเป็นสิบๆเท่าเลย>~<

"เธอจะเอาใช่ไหมยัยอ้วน" นายนั้นพูดพร้อมกับเดินดุ่มๆทำหน้ามุ่ยมาประจันกับฉัน นี้เขาสูงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย แม่เจ้าฉันซวยแน่ แต่...ยอมไม่ได้แล้วเอาไงเอากันวะ ฉันเผลอจองสบตาไปแบบไม่หวาดหวั่น ไม่รู้กลัวเสียฟอร์มหรือโมโหจริงๆมันตีกันสับสนไปหมดแล้วใครก็ได้ช่วยที.......