คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Beginning Love]=Chap4
[Beginning Love]ุเริ่ม้นอวามรั...
สิ่ที่ผม้อาร็ือวามรัานที่ผมรั
แ่ทำไมอุปสรรมันยาเหลือเินนะ.......
เรื่อราวออมิน...Special
มันนานแ่ไหนแล้วนะ...ั้แ่เบิว์เหรอ ไม่สิ หลัานั้น หลัาวันที่พวเราย้ายมาอยู่ในบ้าน้วยันไ้ประมา3เือน
"อมิน นายสอนันร้อท่อนนี้หน่อยสิ.." ฮยอแที่เินออาาห้อะที่ถือเนื้อเพลอยู่เ็มสอมือเินเ้ามาหาผมที่ำลัูทีวีอยู่ับพี่ัอิน
"หืม..ไหน" ผมละออามันฝรั่รสฟัทอสุโปร่อนที่ะหันมาสนใ
"รนี้น่ะ มัน้อึ้นเสียสูว่านี้เหรอ? ันทำไม่ไ้น่ะ" ฮยอแทำหน้ายุ่่อนะมอหน้าผม อื่ม สูริๆ้วย... ทำไมท่อนอย่านี้ถึไม่ให้ผมหรือเรียววุร้อนะ..
"นายลีย์รนั้นล็ไ้..." แล้วผม็ลอร้อให้เาฟัู
"ว้าว..ยอไปเลย นายทำไ้ยัไน่ะ" ฮยอแมอผมอย่าื่นม อืมม ผมรู้สึไปเอรึเปล่าว่าหัวใำลัเ้นแรเอาะมาๆ หน้า็ร้อนๆ
"เฮ้! อมิน นายเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหน้าแั ไม่สบายเหรอ" เสียโวยวายอฮยอแทำให้พี่ัอินที่นั่อยู่้าๆ็หันมาสนใ้วย
"อื่มม..ท่าะไม่สบายหนันะ นายไปนอนพัีไหม อมิน" พี่ัอินถามพร้อมับมอหน้าผม อา...นี่ผมเินฮยอแเหรอเนี่ย ให้ายเถอะ...
หลัานั้น อนที่ยูฮยอนเ้ามา......
"นี่โยูฮยอน เป็นน้อใหม่อเรา" พี่ฮีอลแนะนำยูให้พเรารู้ั
"สวัสีรับ โยูฮยอนรับ" ยูฮยอน้มหัวลามมารยาท ถ้าูภายนอแล้ว็ะเป็นเ็ี ใระไปรู้ว่าหลัานั้นไม่นานมันะแสบนานั้น
"อนนี้ไม่มีที่นอนน่ะสิ ทำยัไี" พี่อีทึถามสวนึ้นมา
"ั้นนอนเียผม่อน็ไ้.." ฮยอแพูอบ ทุนหันไปมอหน้า
"ว้าว..นายนี่นีริๆ แล้วนายะไปนอนไหน?" ผมถาม้วยวามื่นม ฮยอแยิ้มให้ ่อนะอบ
"ผมะไปนอนับอมิน นว่าะมีเียใหม่ส่มาแล้วัน ยัไผม็ัวเล็อยู่แล้ว" ผมอึ้ไปเลย อะไรัน นี่ผมะไ้นอนร่วมเียเียวับฮยอแเหรอเนี่ย อ๊า..... (เลยเถิแล้วๆ ไม่ใ่อย่าั้นนะอมิน==")
"ถ้าอย่าั้น ทำไมถึไม่ไปนอนับแฮล่ะ แฮัวเล็นี่" เยอพูบ้า่อนะหันไปหาแฮ
"อย่าั้น็ะ.../ไม่ไ้รับ!" เสียิบอมสวนึ้นมาทันทีที่แฮเริ่มพู
"ทำไมล่ะ"
"ผมนอนับแฮไ้นเียว พี่ฮยอแ็ไปนอนับพี่อมินสิฮะ" ิบอมอบ่อนะอแฮแน่น นี่พวมันเป็นแฟนันไปแล้วเหรอเนี่ย แฮหน้าแ่อนะหันไปีเบาๆับนที่พู
"ัน็ไม่ิะนอนับแฟนนายหรอน่า" ฮยอแบุ้ยปาใส่่อนะหันมาถามผม
"ันนอนับนายไ้ไหม นะ อมิน" อา...อย่ามอหน้าอย่านั้นสิ ทำไมนายถึไ้น่ารัอย่านี้นะ
"ะ...ไ้สิ" ผมอบ
ืนนั้นทุน็แยัวเ้าห้อนอน รวมทั้ผมับฮยอแ้วย เราสอนนอนเบียันบนเียอผม มันอบอุ่นั แ่หน้าผมนี่สิ แเป็นลูมะเือเทศไปแล้ว ีนะที่ปิไฟ ไม่ั้นฮยอแะ้อเห็นแน่ๆ
"เฮ้! เรียววุ นายหลับแล้วเหรอ" เสียฮยอแัึ้นทำลายวามเียบ
"ท่าทาะหลับไปแล้วแหละ" หลัาที่ฮยอแถามแล้วไม่มีเสียอบ ผมเลยอบเาแทน
"นาย็นอนไ้แล้ว" ฮยอแพูอบ ่อนะหลับา แล้วผมะนอนไ้ยัไในเมื่อนายอยู่ใล้ันมานานี้ ลิ่มแมพูหอมๆาผมอฮยอแที่เพิ่สระวันนี้ลอยึ้นมาเะมูผม หอมะมั!! ผมยับัวเ้ามาใล้ฮยอแอีนิ เาหลับไปแล้ว ะไม่รู้ัวหรอ ผมิอย่านั้น่อนะเอามือโอบัวน้าๆอย่าเบามือ ่อนที่ผมะเริ่มหลับไป้วยวามสุเ่นัน....
"อื่อ.." อนเ้าผมลุึ้นมา ฮยอแหายไปแล้ว...หายไปไหนแล้วเนี่ย
"ฮยอแ....ทำไมื่นเร็วั" พี่ัอินทัผมที่นั่อยู่หน้าโฟา
"ไม่ไ้อยาื่นเร็วหรอฮะ ถ้าอมินมันไม่ถีบผมเียลมา่อน" ฮยอแทำหน้ามุ่ย ในะที่ำลัพูนั้น นที่ำลัโนพูถึ็เินออมาพอี
"แหะๆ ันถีบนายลมาริๆเหรอ"
".....ไปไลๆเลยไป ันะไม่นอนับนายอีแล้ว" ฮยอแหันหน้าหนี่อนะเินไปเปิอมพิวเอร์
"โอยยย ันอโทษๆ" ผมเอามือประบัน่อนะเินไปอโทษฮยอแ แ่ลับไ้มาเพียำอบเียว
"ไปไลๆเลย ลีอมิน" ทำไมมันเป็นอย่านี้ไ้ละรับ!!!
หลัานั้นไม่นาน เียใหม่็มาส่ ฮยอแที่ไม่ยอมนอนับผมแล้วไปเบียับพี่อีทึ็ย้ายไปนอนับพี่ินอีห้อ ทำไมมันะ้อเิ่เรื่อแบบนี้้วยนะ ผมอยาะอยู่ใล้ฮยอแนะ!!
สอเือนหลัานั้น พวเราทำานหนัันมา รวมทั้ไอ้ยูฮยอนที่ปามันหนัึ้นเรื่อยๆ นสามารถรัษาระับวามปาเสียอมันไ้แล้ว แ่มีพี่ฮันยอที่สามารถปราบมันอยู่ทุที
เย็นวันนั้นหลัาผมลับมาาที่ามฮยอแไปที่ Kiss the Radio แล้ว ผม็ออมานั่พัผ่อนอยู่ที่ระเบีย ที่เินไปเินมา สายา็ไปเอหนัสือเล่มหนึ่ที่ท่าทานในวเราะอ่าน้าเอาไว้ เรื่ออะไรันนะ ผมพลิปหนัสือึ้นมาู
'108 วิธีสารภาพรัาใุ~' ว้าวว นี่มันหนัสืออใรเนี่ย ผมหันมอ้ายมอวาเพื่อวามแน่ใว่าไม่มีนอยู่แล้ว็เริ่มเปิอ่าน
สิ่ทีุ่วระมีือวามล้า ุวระล้าที่ะบอวามรู้สึอุออไป แ่สิ่สำั...
'พรึ่บ!!!' ทั้ที่ผมยัอ่านไม่บ หนัสือ็ลอยหลุมือไป ใรันนะ
"พี่ฮันยอ!!" ายละ โนเห็นเ้าะแล้ว
"นายมาทำอะไรที่นี่อมิน"
"นี่หนัสืออพี่เหรอ" ผมถาม
"ใ่...เอ้ย มะ ไม่ใ่" พี่ฮันยออบอย่าลุลี้ลุลน ผมรู้แล้วแหละ...
"อ่า....เอาเถอะรับ พี่ะไปสารภาพรัับใรเหรอไ"
"........." พี่ฮันยอไม่อบผม แ่ลับถามำถามใหม่ที่ทำให้ผมพูไม่ออ
"นายะเอาไปสารภาพรัใรเหรอไ ถึั้ใอ่านนานั้น" อะไรัน....นี่พี่เารู้เหรอ
"ไม่มีอะไรหรอฮะ ผมไปแล้วนะ" ว่าแล้วผม็วิ่ออมาทันทีแ่ลับนับนที่ว่าเสียนี่
"ฮะ..ฮยอแ อโทษ" ผมนับฮยอแเ้า..ให้ายเถอะ หน้าผมำลัแอีแล้วใ่ไหมเนี่ย
"นายนี่เินไม่ระวัเลย..พี่อีทึเรียแน่ะ" ฮยอแบอผม่อนะยื่นมือมา่วยผมให้ลุึ้น
"อื่มม... อบใ ะไปเี๋ยวนี้แหละ"
"นายเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหน้าแั" ฮยอแเอามือมาแะหน้าผาผม แ่้วยวามอายผมึรีบเินหนีไป
"เป็นอะไรอเานะ" ฮยอแพึมพำ ่อนะหันไปเห็นฮันยอที่นัู่เหุาร์อยู่ ฮยอแทำหน้าเิำถาม แ่ฮันยอไม่ไ้ทำอะไรนอายิ้มให้บาๆ ่อนที่ะเอาหนัสือไปน่อ่าน่อนอระเบีย
'ท่าทาันะรู้วามลับอนายแล้วนะ ลีอมิน' อมินที่ไม่รู้ัวว่า ารระทำเมื่อี้แสออให้ฮันยอเห็นว่าัวเอแอบอบใรอยู่ ลับนั่ินนมอย่าไม่รู้เรื่อรู้ราวับยูฮยอนที่หน้าทีวีเหมือนเิม
.....วามล้าั้นเหรอ ันะพยายามนะ ฮยอแ!....
-----------------------------------------------------------------
อนนี้ลให้เป็นเหุผลว่าทำไมอมินถึ
อบฮยอแนะ๊ะ น่ารัี
ทั้ๆที่นแ่ะให้ใหู้่เอเป็น มินฮยอนะเนี่ย
ทำไมลายเป็นว่าู่ฮันยูมันเ่าว่าะั้น ==" ายและ
แถมนอบยูเยอะว่าอี เราแ่เป็นยัไ็่วยเมน์ัน้วยนะ๊ะ
เรื่อนี้นอบวอนิน อาะมีบ้า แ่ว่าีวอนออะ๊อๆ ไปะหน่อย
ุเสียลุไปิ๊นึ น่ะนะ ิามัน้วยน๊า ^^
ความคิดเห็น