คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My honey to be in heart & vehement 2 [NC]
ร่างบางค่อยๆพาร่างสูงเข้าไปภายในห้องน้ำอย่างช้าๆ ภายในห้องน้ำนั้นดูสะอาดและใหญ่มากพอที่จะให้คนสองคนยืนได้อย่างสบาย บ่งบอกได้ว่าได้รับการทำความสะอาดอย่างต่อเนื่องและความสะดวกสบายที่คนสร้างคำนึงถึง
“ฮัน ไหวมั๊ย” ฮีชอลถามฮันกยองอย่างเป็นห่วง
“อื้อ ไหวอยู่ แต่นายช่วยพาชั้นเข้าไปในห้องน้ำหน่อยได้ไหมอ่ะ”ฮันกยองบอกด้วยแววตาเจ้าเล่ห์แต่ทว่าร่างบางกลับไม่เห็นสายตานั้นเองจากมัวต่เป็นห่วงร่างสูง
“อื้อ ได้ๆ ระวังนะ” ร่างบางประคองร่างสูงอย่างระมัดระวัง แต่.....เมื่อปิดประตูร่างบางก็รู้สึกได้ว่าตัวเองคิดผิดที่ช่วยคนรักของตัวเองเนื่องจาก
“นี่ ฮันนายจะทำอะไรน่ะ”ร่างบางโวยขึ้นเนื่องจากร่างบางๆของตัวเองถูกร่างสูงกดจนติดกับผนังของห้องน้ำ
“ก็ให้ของขวัญนายไง”ร่างสูงตอบพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ของขวัญบ้าอะไรน่ะ”ร่างบางตอบอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ของขวัญสำหรับคนน่ารัก ๆ อย่างนายไงล่ะ”
“อย่านะ ฮัน อุ้บ..”ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้เอ่ยปากทักท้วงอะไร ก็โดนริมฝีปากบางเข้าครอบครองร่างบางพยายามจะผลักร่างสูงออกแต่ก็ไม่เป็นผลเนื่องจากว่ารางสูงแข็งแรงกว่าแต่ พอขัดขืนไปได้สักพักก็ต้องเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ร่างสูงมอบให้ เพราะเค้าเองก็ต้องการร่างสูงเหมือนกัน ลิ้นเรียวเกี่ยวกระหวัดกันไม่หยุด ไฟราคะภายในร่างกายของร่างสูงค่อยๆสูงขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ มีหนาเริ่มอยู่ไม่สุก โลมไล้เข้าไปภายใต้เสื้อตัวบางของฮีชอล มือหนาลูบไปตามเลือนร่างอันสวยสง่าดังที่พระเจ้าสรรค์สร้าง
“อา..ฮัน..อื้อ น่ะ..อื้อ..นี่..อา...มัน..ห้อง..นะ..น้ำ..นะ..อา”ฮีชอลเผยอปากพูดอย่างยากลำบากเนื่องมาจากร่างสูงกำลังเล่นกับปุ่มสีชมพูแสนสวยบนหน้าอกเค้า ฟันคมขบกันปุ่มเล็กๆนั้นอย่างกระหาย เค้าไม่ได้เจอร่างเล็กนี้มาตั้งหลายวันคงต้องเอาให้หายอยากซะหน่อย
ร่างสูงสูดดมความหอมหวานจากตัวร่างบางอย่างมีความสุข จมูกโด่งซุกไซ้ซอกคอขาวพลางทิ้งรอยรักสีกุหลาบวั่วตัวของร่างสวยท่เค้าแสนรัก
“อื้อ..อา”ฮีชอลครางออกมอย่างห้ามไม่ไหวตอนนี้ความต้องการของเค้า มันห้ามไม่อยู่แล้ว เค้าต้องการฮันกยอง
“อา ..ฮันกยอง อย่าแกล้งกันอย่างนี้สิ”ร่างบางบอกร่างสูงที่สอดมือไปเล่นกับแก่นกายของเค้า พลางปลดกางเกงของฮีชอลออก
“อื้อ...อา”ร่างสูงครางในลำคออย่างมีความสุขพลางยกคนตัวเล็กขึ้นนั่งบนชักโครก ก่อนที่จะรูดแก่นกายของคนที่ตัวเล็กกว่าอย่างนึกสนุก
“อ๊า..ฮันอย่าแกล้งกันสิ”คนตัวเล็กพูดพลางจิกมือไปที่หลังแกร่งเพื่อลดความเสียวที่ร่างสูงมอบให้
“นาย..อา..นาย..ต้องการะไรล่ะ..บอกชั้นสิ”ร่างสูงนึกสนุกจึงแกล้งคนตัวเล็กเล่น
“นะ..นาย”ร่างบางตอบเสียงแผ่ว อย่างอายๆ
“อะไรนะ..”ร่างสูงถาม
“ชะ ...ชั้นต้องการนาย”ร่างบางตอบอย่างทนไม่ไหวเมื่อร่างสูงเอาฟันคมรูดแก่นกายของเค้า พลางรูดขึ้นรูดลงอย่างรวดเร็วทำให้ร่างบางครางออกมาอย่างสุขสม
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก...” เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”เสียงหนึ่งดังขึ้นซึ่งมันทำให้สติของทั้งคู่กลับมา
“มะ..ไม่เป็นไรครับ”ฮันกยองเป็นคนเอ่ยตอบ
“เหรอครับผมเห็นเข้าไปนานนึกว่าเป็นอะไรซะอีก”เสียงหนึ่งตอบขึ้น
“ครับไม่เป็นไรจริงๆครับ”
“งั้น คุณช่วยออกมาให้ผมเห็นหน่อยได้ไหมครับ”
“เอ่อ...”
“มีปัญหาอะไรเหรอครับ”
“มะ ไม่มีครับ ขอเวลาสักครู่นะครับ”ร่างสูงตอบพลางคิดในใจว่า โอ๊ยยยยยยยยยยย จะมาอะไรตอนนี้เนี่ย อารมณ์ค้างหมดพลางแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วออกไป( ไรเตอร์ : ฮันชั้นจำได้ว่านั่นมันห้องน้ำนะ)
“มีอะไรเหรอครับ”ฮันคยองถามพลางบังประตูไว้เพื่อที่จะให้ฮีชอลแต่งตัว
“อ่อ..ไม่มีอะไรครับ พอดีมีคนไปแจ้งว่าได้ยินเสียงอะไรแปลกๆเลยมาดูน่ะรับถ้าไม่มีอะไรงั้นผมขอตัวไปปฏิบัติหน้าที่ก่อนนะรับ”
“ ครับ”ฮันกยองเอ่ยตอบอย่างสุภาพเมื่อ ร.ป.ภ คนนั้นไปแล้ว ร่างสูงจึงรีบเข้าไปหาร่างบางด้วยความเป็นห่วง
“เป็นไงบ้างฮีชอล”ร่างสูงเอ่ย
“เป็นยังไงล่ะ ก็ค้างน่ะสิ ถามได้”ร่างบางตอบด้วยความโมโห
“ไปงั้นเรากลับบ้านกัน”ร่างสูงเอ่ย
“ทำไมรีบกลับอ่ะ ไม่ไปหาคิบอมก่อนเหรอ”ร่างบางถาม
“ไปไมอ่ะ”
“อ้าวเค้าเป็นน้องชายนายนะ ถึงจะไม่แท้ก็เถอะ ไม่ไปหาเค้าหน่อยเหรอ”
“อ่า..ไปก็ไป” ร่างสูงตอบแม้ในใจจะอยากกลับบ้านมากขนาดไหนก็เถอะแต่ยังไงก็ต้องตามใจฮีชอลไว้ก่อน เกิดงอนขึ้นมาก็ยุ่งน่ะสิ คิดเสร็จแล้วก็โอบเอวคนรักออกจากห้องน้ำแล้วไปยังรถที่ฮีชอลขับมา
“นายขับนะ”ร่างบางเอ่ย
“ชั้นขับไม่ไหวแล้วอ่ะ”ร่างบางเอ่ยอย่างอายๆก็ใครจะไปขับไหวละวะ ยิ่งค้างอยู่เพราะไอ้เจ๊กบ้านะแหละทำอะไรไม่รู้จักคิด
----------------------------------------
ค้างไหมคะท่านผู้อ่านทุกท่านถ้าค้างก็เม้นเยอะโหวตเยอะๆสิคะ
มีคนเม้นแค่คนเดียวเองอ่ะ
ไรเตอร์หนื่ยน้า
ให้กำลังใจกันหน่อยดิ
อุตส่าห์หน้าด้านแต่งต่อหน้าพ่อแม่เลยนะเนี่ย
ปล.รักคนอ่าน ชอบคนเม้น คลั่งไคล้คนให้คะแนนนะจ๊ะ
ความคิดเห็น