คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 เหตุเกิดบนเตียงนอน.......
(จงฮยอนไม่เคยรู้สึกอายอะไรมากเท่าวันนี้เลย เพราะสภาพที่เปลือยของตนถูกคนอีกเป็น 10 กำลังยื้อแย้งกัน ขัดตรงโน้น ถูตรงนี้ ถากตรงนั้น จนสารรูปดูไม่จืดเลย)
“แหมๆ ผิวคุณจงฮยอนเนี้ยขาวเนียน ละเอียดกว่าผู้หญิงอย่างเราเลยนะคะเนี้ย” สาวใช้มองรูปร่างผิวพรรณของจงฮยอนตาเป็นประกาย
“พวกพี่ๆ ปล่อยผมไปเถอะนะ ผมรับรองว่าผมจะไม่แจ้งความแล้วก็ไม่บอกใครเรื่องลักพาตัว(ผิดคน)นี้เป็นอันขาด
“คุณจงฮยอนไม่รู้ตัวเลยเหรอคะว่าโชคดีแค่ไหนที่คุณชายคีย์สนใจ ถึงแม้จะพามาผิดตัวก็เถอะค่ะ”
(“ผมไม่เห็นว่าจะโชคดีตรงไหนเลย ต้องมาโดนคนเป็น 10 มาเห็นตัวเองนอนแก้ผ้าแบบเนี้ยคิดแล้วเศร้า ฮือๆๆๆๆ”)
“อย่าทำหน้าเหมือนกำลังจะโดนฆ่าแบบนั้นซิคะ เชื่อพวกเราเถอะค่ะว่าคุณจงฮยอนน่าอิจฉาที่สุดตอนนี้แล้วละค่ะ เพราะปกติแล้วคุณคีย์ไม่สนใจคนระดับทั่วๆไปหรอกนะคะ”
(ตกลงจะชมหรือด่ากันแน่ยัยพวกคนใช้ -*-)
(ไม่นานประตูห้องแต่งตัวก็ถูกเปิดขึ้นพร้อมพ่อบ้านปาร์คและทีมงาน)
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่มั้ย”
“เรียบร้อยค่ะคุณพ่อบ้าน”
“งั้นพาคุณจงฮยอนไปที่ห้องนอนคุณหนูได้แล้ว”
“ครับผม” เหล่าบอดี้การ์ดเดินเข้ามาล้อมจงฮยอนไว้
“ไปที่ห้องนอนทำไม ไม่เอานะผมไม่ไป อย่าเข้ามานะ” จงฮยอนพยายามหาทางหนีแต่ก็ไม่รอดถูกอุ้มออกไปจากห้องทันที
“ปล่อยผมนะปล่อยผม....ใครก็ได้ช่วยผมที............................”
.
.
.
.
(ห้องพักอาจารย์ คณะศิลปกรรมศาสตร์)
“ขออนุญาตครับ.....”มินโฮเดินเข้าไปในห้องพักของศาสตราจารย์ลีจินกิด้วยสีหน้าเซ็งสุดๆ
“ไม่น่าเชื่อนะว่าให้เด็กไปตามนายแล้วจะมาทันทีแบบนี้ปกติฉันเห็นต้องน้อย 4-5 ชั่วโมงถึงจะโผล่หัวมาได้ หรือสนใจเด็กใหม่ที่ฉันส่งไป”
“สนบ้าอะไรละ ไอหน้าขาวนั้นรู้จักกันมาก่อนก็ไม่ใช่แต่มันกวน(ตีน)ผมเหมือนผมไปเหยียบตาปลามันมาแต่ชาติปางก่อนยังไงยังงั้น”
“ไม่น่าเป็นไปได้นะปกติแทมินเป็นเด็กที่นอบน้อมจะตายไป นายไปทำอะไรให้เค้าไม่พอใจหรือเปล่า”
“เลิกพูดเรื่องนั้นเหอะ พี่มีอะไรจะใช้ผมก็รับพูดมาดีกว่าวันนี้ยิ่งเซ็งๆหลายเรื่องอยู่ด้วย”
“ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอยู่ที่มหาลัยให้เรียกศาตราจารย์ลี”
“ครับๆ ศาตราจารย์มีอะไรให้ผมทำก็บอกมาเถอะครับ”
“ฉันอยากให้นายไปตามหาคนๆนี้หน่อย”ส่งรูปให้มินโฮ
“เหอะเดี๋ยวนี้เปลี่ยนรสนิยมชอบผู้ชายแล้วเหรอฮะศาสตราจารย์”
“อย่าคิดว่าคนอื่นเค้าจะต้องเป็นแบบนายทุกคนซิ ที่ฉันให้ตามหาเพราะต้องการของบางอย่างจากคนๆนี้ต่างหาก”
“แล้วรีบหรือเปล่า ช่วงนี้ผมยิ่งยุ่งๆอยู่ด้วย”
“รีบได้ก็ดี ว่าแต่ทำไมวันนี้ไม่เห็นเด็กนายตามมาด้วยละ”
“ไม่รู้หายหัวไปไหนแล้ว”
“ทะเลาะกันได้ทุกวันซิหน่า มันคบกันมาได้ไงเป็น 2-3 ปีแบบนี้เนี้ย”
“เลิกมายุ่งเรื่องของผมเถอะ ธุระมีแค่นี้ใช่ไหม ไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวละ”
“ไอนี่มันดื้อได้คุณน้ามาเต็มๆเลยนะเนี้ย” (จริงๆแล้วมินโฮ กับอนยูของเราเป็นญาติกันแต่เกิดห่างกันหลายปี)
.
.
.
.
(กลับมาที่จงฮยอนกันต่อตอนนี้ได้เข้ามา(ถูกขัง)ในห้องนอนสุดหรูของคีย์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว บรรยากาศห้องที่แสนงดงามเครื่องประดับตกแต่งราคาแพงไม่ได้ดึงดูดใจจงฮยอนได้เลย)
“ตามนั้นแหละ แล้วอย่าลืมล้างเป็นรูปใหญ่เอาขนาดเท่าตึก 3 ชั้นด้วยนะ แล้วจะโทรไปใหม่”วางโทรศัพท์เดินเข้ามาในห้อง
“นี้คุณผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณคิดจะทำอะไร แต่ขอร้องละนะปล่อยผมไปเถอะนะ”
“พูดมากหน่าฉันมีค่าเหนื่อยให้คุ้มค่าแน่นอน เพราะงั้นถอดเสื้อคลุมออกซะ ฉันจะไปเตรียมของก่อน”
“ถอดเสื้อ ไม่เอานะถึงผมจะมีแฟนเป็นผู้ชายแต่ผมยังไม่เคยโดนล่วงเกินแบบนั้นมาก่อนเลย”
“ล่วงเกิน นายพูดอะไรของนายเนี้ย แค่มองด้วยตาเนี้ยจะทำให้นายเสียความบริสุทธิ์เลยหรือไง”
“ล่วงเกินด้วยตา...”
“ใช่ นายคิดไปถึงไหนฉันแค่จะวาดรูปนู๊ดก็เท่านั้นไม่คิดจะปล้ำนายหรอกนะ เพราะถึงยังไงฉันก็เลือกบริโภคแต่ของดีมีประโยชน์อาหารพื้นๆ ไม่ชอบ”
“จริงๆ นะคุณจะไม่ทำอะไรผมจริงๆนะ”
“ใช่ไม่ทำ แต่ถ้านายขืนยังโวยวายไม่เลิกละก็ฉันเปลี่ยนใจปล้ำนายแน่เอามะ” ทำท่าเดินเข้าไปหาจงฮยอน
“ไม่เอานะ แต่..ว่า”
“แต่อะไรอีก บอกแล้วไงฉันไม่ให้นายแก้ผ้าฟรีๆหรอก”
“คือผมอายนี่” หน้าแดงเมื่อต้องคิดว่าจะถูกมองรูปร่างเปลือยของตัวเอง
“นายนี้มันเรื่องมากจริงๆ” คีย์เดินไปลงกลอนประตูจัดอุปกรณ์วาดภาพและเหตุการณ์ไม่คาดฝันขอองจงฮยอนก็เกิดขึ้นคีย์ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกหมด
“นี้ๆ...คุณจะทำอะไรหนะ”รีบปิดตาหูเริ่มแดงเมื่อสัมผัสได้ว่าคึย์ยืนอยู่ใกล้ๆ ตน
“ก็นายบอกว่าอายที่ต้องถอดเสื้อฝ่ายเดียว เพราะงั้นฉันเลยถอดเป็นเพื่อนไงทีนี้เลิกอายแล้วก็ถอดเสื้อคลุมซะไม่งั้นฉันจะถอดให้นายเอง”คีย์กระซิบข้างหูจงฮยอนถึงกับขนลุกไปทั้งตัว
.
.
.
(มันก็เป็นแบบนี้แหละ ตอนที่3 จะเพิ่มความฮามากขึ้นใครที่รอแทมมี่อยู่ละก็โปรดรอตอนน่านะจ๊ะ แล้วก็ขออภัยที่มาลงช้าด้วยเพราะช่วงนี้งานเข้าเยอะมากแต่จะพยายามมาลงให้เร็วที่สุดแน่นอนจ้า......)
ความคิดเห็น