คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 หนุ่มหล่อมาดร้าย & หนุ่มหน้าใสมาดนิ่ง........... (พิเศษโฮมิน)
(ทุกคนที่สงสัยว่าทำไมแทมินถึงตั้งแง่เหมือนไม่ชอบมินโฮทั้งๆที่ทั้งสองคนเพิ่งได้เจอกันครั้งแรก(จริงๆอะ)เราจะมาเฉลยข้อข้องใจให้ทุกคนที่สงสัยได้รู้กันละนะ)
(ย้อนไปเมื่อสมัยมินโฮเรียนอยู่ ม.ปลาย ปี1 ตอนนั้นเค้าเป็นหนุ่มที่ถือได้ว่าเป็นหนุ่มที่เนื้อหอมที่สุดในรุ่นและติดอันดับหนุ่มหล่อ 1 ใน 5 ของโรงเรียนเรียนก็ว่าได้และด้วยความที่เค้าเป็นคนที่ค่อนข้าง(หื่น)เข้ากับคนอื่นได้ง่ายโดยเฉพาะกับคนที่เค้าสนใจด้วยแล้วรายไหนรายนั้นไม่มีพลาดมือของเค้าไปได้ เค้าจึงได้รับการขนานนามเป็นนักล่าขั้นเทพเลยก็ว่าได้(ออกแนวหนังกำลังภายใน) ในทุกๆวันเค้าจะควงทั้งหนุ่มหล่อสาวสวย(ไม่เกี่ยงว่างั้น)ที่กำลังเป็นที่สนใจในขณะนั้นและเก็บไว้เป็น Collection เลยก็ว่าได้และหนึ่งในนั้นก็มีลีโยวอนสาวสวยแสนเรียบร้อยรวมอยู่ด้วยเพราะเธอถือเป็นระดับหัวกะทิของโรงเรียนจึงไม่แปลกในเวลานั้นมินโฮจะให้ความสนใจเธอ(แต่เมื่อมินโฮมีแฟนเป็นตัวเป็นตนนั้นก็คือจงฮยอนของเราสาวโยวอนก็หายไปจากโรงเรียนโดยมีพ่อและแม่มาลาออกภายหลัง))
.
.
.
.
กลับมาเวลาปัจจุบันกันบ้างหลังจากนั้นหลังจากที่มินโฮถูกอนยู(บังคับ ข่มขู่)วานให้ตามหาเจ้าของภาพวาดประหลาด(ในสายตามินโฮมันดูไม่เป็นรูปซะด้วยซ้ำไป)ก็ไม่มีความคืบหน้าใดๆสำหรับเรื่องนั้นและยังมีเรื่องที่จงฮยอนพยายามหลบหน้าตั้งแต่วันที่ปิดมือถือใส่อีก(อยากรู้ว่าจงฮยอนไปไหนละก็ติดตามตอนที่4นะจ๊ะ)ทำให้อารมณ์ของมินโฮใกล้จะระเบิดเต็มที
“อาทิตย์นี้ทำไมมันมีแต่เรื่องชวนหงุดหงิดว่ะ แฟนก็หนีหน้า พี่ก็บ้ารูปที่ดูยังไงก็ไม่รู้เรื่องจนต้องมาให้ตูหาอีก หงุดหงิดๆๆโว๊ย” ว่าแล้วก็เตะกระป๋องเปล่าที่อยู่ข้างเท้าพอดีสุดแรง
“โอ๊ย....”เสียงร้องดังมาจากหลังพุ่มไม้ที่กระป๋องเพิ่งลอยไป
“ซวยแล้วตู” ทำท่าจะหนีไปอีกทางแต่...
“นอกจากจะไม่มีมารยาทเรื่องทิ้งขยะไม่เป็นที่แล้วยังเป็นพวกไม่มีความรับผิดชอบเอาแต่หนีอย่างเดียวเลยนะครับรุ่นพี่มินโฮ”
“ลีแทมิน นายนั้นเอง เออโทษทีละกันพอดีฉันไม่รู้ว่านายนั่งอยู่หลังพุ่มไม้นั้นน่ะ” พยายามแก้ตัว
“ไปๆมาๆก็คือผมก็มีส่วนผิดที่นั่งอยู่หลังพุ่มไม้ก่อนรุ่นพี่จะมาเตะกระป๋องใส่หัวผมอยู่ดีใช่ไหมครับ พี่เนี้ยโครตเท่ห์เลยนะครับ”
“เฮ้ยแทมินฉันถามนายหน่อยเหอะ ทำไมนายถึงได้ตั้งแง่เกลียดฉันทั้งๆที่เราไม่ได้รู้จักกันมาก่อน”
“นั้นน่ะซิฮะ ทั้งๆที่พี่กับผมไม่น่าจะรู้จักกันมาก่อนทำไมผมถึงไม่ชอบพี่ อืองั้นถ้าผมบอกว่าพี่หน้าตาดูเลวมากแม้แต่คนไม่รู้จักพี่ก็ยังเกลียดพี่ได้พี่จะเชื่อไหมละ”
“เฮ้ยจะมากไปแล้วนะแกหลอกด่าฉันเหรอ”มินโฮที่อารมณ์ไม่ดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งอารมณ์เสียมากขึ้นอีกเมื่อได้ยินคำพูดของแทมิน มินโฮเดินมาประชิดตัวแทมินไว้
“ผมไม่ได้หลอกด่า.... แต่..ผม...ด่า..พี่..ตรงๆนั้นแหละว่า...เลว....”เน้นทุกคำเต็มปากเต็มคำ
“ลีแทมินนายกล้ามากนะที่ทำแบบนี้กับฉัน หรือว่านายชอบฉันแต่ผิดหวังที่ฉันมีแฟนแล้วเลยแค้นฉันใช่มั้ยแต่วิธีเรียกร้องความใจแบบนี้มันออกจะแรงไปหน่อยนะ กับแฟนฉันคนนี้ก็ไม่คิดที่จะเลิก(ตอนนี้)ง่ายๆด้วยซิ แต่ดูๆไปนายก็หน้าตาน่ารักดีนะถ้าให้เป็นกิ๊กละก็ฉันโอเคนะ”จับปลายคางสำรวจใบหน้าขาวเนียนของเทมินที่ดูคุ้นตาอย่างประหลาด
“เหอะ คนอย่างพี่เนี้ยมันก็คิดได้แต่เรื่องหื่นๆ สมกับที่มีดีแค่หน้าตาแต่มันสมองกับจิตสำนึกความเป็นคนเนี้ยไม่มีเลย” ยกมุมปากขึ้นและมองมินโฮด้วยสายตาดูถูกสุด
“ลีแทมินฉันจะพิสูจน์ให้นายรู้ว่านอกจากหน้าตาฉันจะดีแล้วปากฉันเนี้ยมันน่าหลงใหลขนาดไหน”
.
.
.
.
(ไม่พูดเปล่ามินโฮจับท้ายทอยของมินโฮไว้แล้วประกบปากแทมินไว้ทันที จูบของมินโฮนั้นทั้งรุนแรงจนคนถูกฉกจูบไว้ไม่ทันได้ตั้งตัว แทมินพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่สามารถต่อต้านรสจูบที่มินโฮมอบให้ได้เลยมินโฮระดมจูบแทมินไม่ยั้งจากจูบที่ร้อนแรงและหนักหน่วงเริ่มผ่อนลงจนกลายเป็นอ่อนหวานเป็นจังหวะที่แทมินตีเข่ามินโฮเข้าไปเต็ม”
“โอ๊ย..ลูกชายชั้นนายตีข่าเข้ามาได้ไงเนี้ย” มินโฮลงไปจุกกองกับพื้น
“ก็แลกกับจูบแสนห่วยแตกของพี่ไงละ”
.
.
(มินโฮทำท่าจะลุกขึ้นมาต่อ...)
“พี่อย่าคิดชั่วๆเป็นครั้งที่สองอีกนะไม่งั้นคราวหน้าผมเอามีดเฉือนลิ้นพี่แน่ๆสาบานได้”
“แต่เมื่อกี้นายก็ไม่ได้ปฏิเสธฉันนี่นา ออกจะชอบด้วยซ้ำไป” ยิ้มน้อยๆ
“ชอบ ชอบเข้าข้างตัวเองซิไม่ว่าสำหรับผมพี่มันเป็นคนชั่วอันดับหนึ่งที่ผมต้องการกำจัดมากที่สุดมากกว่า”เริ่มกลับมามองด้วยสายตาว่างเปล่าเมื่อนึกถึงใครอีกคน
“ถามจริงๆ เหอะทำไมต้องคอยบอกว่าฉันชั่วฉันเลวด้วยในเมื่อฉันแน่ใจว่าไม่เคยมีเรื่องกับนาย”
“ลีโยวอน”
“นายว่าไงนะ”
.....
“ผู้หญิงที่ชื่อ ลีโยวอน ถ้าพี่จำเธอได้พี่ก็จะรู้ว่าทำไมผมถึงได้เกลียดพี่นัก เชวมินโฮ”
(แทมินมองมินโฮด้วยสายตาโกรธแค้นปนเจ็บปวดที่มินโฮพอที่จะอ่านมันได้ทันเพราะทันทีที่แทมินพูดถึงชื่อนี่แล้วก็รีบหันหลังเดินออกไปทันที)
“เฮ้ย เดี๋ยวซิลีแทมินฉันยังไม่เข้าใจที่นายพูด กลับมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน” มินโฮทำท่าจะเดินตามไปแต่มือถือดันดังขึ้นมาเสียก่อน)
“เรื่องที่ให้ทำไปถึงไหนแล้ว” อนยูไม่เว้นว่างไว้ให้แม้แต่มินโฮจะได้พูดสวัสดีด้วยซ้ำไป
“นี่พี่ใจคอไม่ทักทายกันก่อนเลยหรือไงเนี้ย”
“โทษที สวัสดีมินโฮ”
“นี่พี่ช้าไปแล้วมั้ง”
“อะไรของแกว่ะเดี๋ยวก็ว่าไม่ทัก เดี๋ยวก็ว่าโน้นว่านี่”
“โอเคผมยอมพี่ละ”
“แล้วเรื่องที่ให้ทำไปถึงไหนแล้ว”
“พี่หาคนนะไม่ได้หาหมาจะได้เจอตามร้านขายสัตว์น่ะ”
“งั้นฉันให้เวลาแกอีก 7 วันไม่งั้นละก็เรื่องที่แกจูบกับแทมินเมื่อกี้รู้ไปถึงแฟนแกแน่ๆ”
“เฮ้ยพี่อยู่แถวนี่เหรอ ไหนๆผมไม่เห็นพี่เลย”มินโฮพยายามมองหาอนยู
“นายไม่ต้องหาให้เสียเวลาหรอกเป็นอันว่าตามนั้นละกันแค่นี่นะ”
“เดี๋ยวพี่ครับ พี่ๆ โอ๊ยซวยอะไรแบบนี้เนี้ย”
(ห้องรักษาความปลอดภัยของมหาลัย อนยูกำลังมองดูมินโฮที่กำลังอาละวาดกับตัวเองอย่างสนุกสนาน)
“ช่วยไม่ได้นะน้องชายที่บนหัวนายมันมีกล้องวงจรปิดอยู่พอดี 5555+ ท่าทางงานนี่มีเรื่องให้ทำอีกเยอะแน่ๆ..........................
(อันรูปนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะแต่ชอง 2 คนนี้มากอยากดูละครที่เค้าถ่ายกันอยู่เร็วๆ อย่าลืมติดตามกันนะจ๊ะ)
ความคิดเห็น