ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My Boss_-_เจ้านายที่รัก...ผมผิดไปแล้ว [Kihae]

    ลำดับตอนที่ #1 : I n t r o >

    • อัปเดตล่าสุด 12 ก.ค. 53


    My Boss เจ้านายที่รัก ผมผิดไปแล้ว [KiHae]

     

    I n t r o > 

     

    "หนอยยยย~~ ไอหมอนี่มันเป็นใคร กล้ามานั่งหลับในเวลางานหรือไงกันนะ" มือหนาฟาดลงตรงกลางโต๊ะดัง ปัง!!!

     

     

    ชายหน้าขาวที่ใช้มือบางเท้าคางแล้วหลับไปสะดุ้งโหยง ลืมตาขึ้นมองสายตาทุกคู่ที่จับจ้องมาที่เขาหลายต่อหลายคู่

     

     

     แต่แล้วก็สะดุดกับเจ้าของเสียงที่ทำให้เขาต้องตื่น

     

     

    "บอสฮะ" สีหน้าของเขาตะโกนลั่นด้วยน้ำเสียงที่สุดแสนจะหดหู่  <<ซวยแล้วไงกรู จะโดนไล่ออกมั๊ยเนี่ยยย ให้ตายสิวะ ก็คนมันง่วงนี่หว่า>>

     

     

    "กล้าดียังไงมาหลับที่โต๊ะทำงานอย่างนี้ห๊ะ!!! อยากตายรึไง" เรียวปากหยักตะโกนด่าจนเขาไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองใบหน้าโหดๆนี้

     

     

    ได้แต่แอบตอบคำถามอยู่ในใจ <<ก็ง่วงนี่หว่า นั่งอยู่ตรงนี้ให้ไปหลับตรงไหนวะ ก็ฆ่ากันสิ ฆ่าให้ตายเลยเอ้า!!!>>

     

     

    "ขี้เกียจสันหลังยาว นายนี่มันน่าไล่ออกนักนะ" พนักงานอื่นที่เคยหันมามองต้องหันกลับไปทำงานด้วยสายตาอาฆาตที่บิ๊กบอสส่งไปฆ่าแต่ละคน

     

     

    <<โหดนักไงวะ เออ...อยากออกน่ะ ก็ไล่ออกสิ>>

     

     

    "ยิ้มอะไรห๊า..!!!" ซวยแล้วไง แมร่งตาดีแอบเห็นเรายิ้มอีก อุตส่าห์แอบแล้วนะเว้ย แมร่ง มีกี่ตาวะเนี่ยยย = =;

     

     

    "อ่า ป่าวนะครับ ผมกำลังจะร้องไห้ต่างหากล่ะบอส"

     

     

    "ตามฉันมาที่ห้อง เดี๋ยวนี้!!!!" เสียงกล่าวเข้ม บ่งบอกความชะตาขาดของเขาได้เป็นอย่างดี

     

     

    บอสเดินนำไปด้วยสีหน้าท่าทีที่หยิ่งยโสสุดๆ ตามไปด้วยชายที่เดินด้วยอาการคอตกเหมือนหัวมันหนัก

     

     

    เขาไม่ได้เศร้าแค่ยังง่วงไม่หายเลย <<จะให้เข้าไปทำไมวะ!!! แมร่ง จะหลับอยู่แล้ว>>

     

     

    ปัง!!! เสียงปิดประตูห้องดังลั่นของบอส ทำเอาพนักงานทุกคนที่นั่งหวั่นๆอยู่นั้น ถึงกับสะดุ้งสุดตัว

     

     

    แล้วทุกสายตาก็จับจ้องมาที่ประตูห้องของบอส ที่เต็มไปด้วยเสียงโครมคราม

     

     

    ตูม!!! โครม !!! ปัง !!! ตุบ!!!

     

     

    "โอ้ยยยยย บอสฮะ อย่าครับ...โอ้ยยย บอส ผมเจ็บ...โอ้ยย!" เสียงแบบนี้ที่เล็ดลอดออกมาจากห้องทำงานของบอสทำเอาพนักงานทุกคน

     

     

     ต่างพากันกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ดีนะที่ห้องบอสมันปิดทึบไปหมด ไม่งั้น พนักงานคงได้เห็นฉากฆาตกรรมอันสยดสยองนี้แน่นอน

     

     

    ภายในห้อง>>>>>>>

     

     

    " โอ้ยย บอสฮะ อย่าครับ บอส โอ้ยยย อบอส ผมเจ็บครับ บอส โอ้ยย !" เสียงที่ร่างบางตะโกนออกไปดังลั่น

     

     

     แต่เรียวปากกลับฉีกยิ้มออกมาร่าเริงดั่งกับได้แกล้งคนอื่นอย่างสบายใจ แต่มือก็ช่วยกันขว้างปาข้าวของให้กระแทกกับประตูให้เกิดเสียงดังลั่น

     

     

    "ให้ตายสิ เพราะนายคนเดียว นี่ฉันจะดูน่ากลัวเกินไปมั๊ยในสายตาพนักงานทั้งหมดน่ะ" บอสใหญ่หันมาพูดก่อนจะ

     

     

    ขวางแก้วด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียดาย แตกกระจายดังเพล้ง !

     

     

    "พี่ฮะ เชื่อผมสิ เขาจะกลัวพี่กันจนไม่กล้าจะขัดใจเลยครับ ฮิๆ  โอ้ยยยยย บอสส หัวผม แตกแล้วววว"

     

     

    "ดงเฮ มากไปละมั๊ง แล้วนายจะเอาแผลออกไปยังไง ทำแบบนี้ คงต้องรอให้ทุกคนกลับจนหมดแล้วนายค่อยกลับก็ได้มั๊ง"

     

     

    "โห่ พี่ฮีชอลฮะ แค่นี่ พี่ก็ให้ผมกลับทีหลังทุกคนอยู่แล้ว!! ว่าแต่พี่ฮะ เรื่องน้องชายพี่น่ะฮะ จะมาฝึกงานเมื่อไรครับ"

     

     

    "ห๊ะ อ๋อ ไอคิบอมน่ะหรอ พรุ่งนี้ นายเตรียมตัวรับมือดีๆเถ๊อะ ไอเด็กนี่มันแสบสุดๆ"

     

     

    "อ้าววว พี่ฮะ แล้วทำไมโยนมาให้ผมล่ะ ผมก็เจ็บได้ร้องไห้เป็นนะพี่ครับ" ดงเฮวางของในมือลงที่โต๊ะแรงๆดังปัง

     

     

    "ก็นายคือคนที่ฉันไว้ใจที่สุดแล้ว อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ" ฮีชอลหยิบขวดน้ำแดงมาบีบใส่กระดาษทิชชู เดินดิ่งมาที่ประตู

     

     

    "หลับต่อเถอะ พักซะมากๆ นายโดนศึกหนักแน่พรุ่งนี้" มือขาวดึงกระชากประตู แสร้งอารมณ์โมโหสุดๆ เดินออกนอกห้อง

     

     

    โดยที่สายตาของพนักงานทุกคนจับจ้องไปที่มือขาวนั้น กำลังกำขย้ำกระดาษทิชชูที่เต็มไปด้วย เลือด !

     

     

    สายตาสยอง เหลือบขึ้นมองพนักงานทุกคน "ไม่มีงานทำหรือไงห๊า !!! มองอยู่ได้" ยกยิ้มมุมปาก แล้วเดินดิ่งไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วเพื่อล้างมือ

     

     

    >>>>>>>>>เช้าวันต่อมา<<<<<<<<<<<

     

     

    "นี่ไงนี่ไง....น้องบอสอ่ะ หูยยย หล่อว่ะแมร่งคนไรวะเนี่ยย แมร่งน่ากินเกิ๊นนน!!"

     

     

    เสียงซุบซิบเมื่อทุกสายตาต่างเห็นชายร่างสูงสง่าที่เดินดิ่งเข้ามาในที่ทำงานก่อนจะดิ่งไปที่ห้องของบอสสุดโหดแล้วหายเงียบไป

     

     

    "อ่า นั่งสิ คิบอม" ฮีชอลพูดเรียบๆ "พี่ฮะ ไม่เอานะ ผมย้ายโต๊ะออกไปที่เดิมไม่ได้หรอฮะ" ดงเฮยังคงเซ้าซี้ไม่เลิก เมื่อจู่ๆ

     

     

     โต๊ะทำงานของเขา ก็ถูกย้ายไปที่ห้องทำงานห้องใหม่ที่ถูกจัดให้คิบอม

     

     

    "ได้ยังไงกันห๊ะ !!" ฮีชอลตะหวาดจนดงเฮเริ่มหน้าเสีย

     

     

    "นายเป็นผู้ช่วยของน้องฉันนะ ถ้านายออกไปอยู่ด้านนอกแบบนั้น แล้ว น้องฉันจะให้ใครช่วย

     

     

    "พี่ครับ ถ้าเขาไม่อยากอยู่ที่ห้องผม พี่ก็จับโต๊ะเขา ไปนั่งที่หน้าตึกสิครับ" คิบอมพูดออกมาเสียงเรียบ

     

     

     แต่กลับทำให้คนที่นั่งฟังอยู่อย่างดงเฮรู้สึกเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ "ก็ได้ครับ ผมจะอยู่ที่ห้องนั้นครับ งั้น ผมขอตัวไปทำงานนะครับ"

     

     

    ดงเฮลุกขึ้น ก่อนจะเหลือบไปมองชายที่นั่งอ่านนิตยาสารอย่างสบายใจ แต่ดงเฮก็กลับมองไม่เห็นรอยยิ้มที่คิบอมแสยะออกมาเช่นกัน

     

     

    เขาเดินปิดประตูดังปัง! แล้วดิ่งไปที่ห้องทำงานที่ถูกจัดไว้สำหรับเขา แล้ว พนักงานพิเศษคนใหม่

     

     

    ....................ได้ ร้ายนักใช่มั๊ย ไอเด็กบ้า มาดูกันว่าใครจะร้ายกว่ากัน หึหึ........................

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×