คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7
‘ปวดหัวชะมัด’ฮยอกแจลืมตาขึ้นมากวาดตามองไปรอบห้องกับไม่พบใคร เพราะฮังเกิงละซีวอนไปเอาอาหารมาให้ฮยอกแจ
กึง เสียงประตูที่เปิดออก ฮยอกแจที่หันไปเจอฮีชอล
“ตื่นแล้วหรอ สำออยเก่งหนิแย่งความสนใจไปจากฉันหมด!”ฮีชอลพูด
“....”ฮยอกแจไม่ตอบอะไรเพราะเขารู้นิสัยฮีชอลดี ยิ่งพูดเหมือนเติมเชื้อเพลิงให้ไฟในใจของฮีชอล
“นายมันเล่นละครเก่งใช่เล่น”ฮีชอลยังพูดต่อและจับคางฮยอกแจเงยขึ้นให้สบตา
“ผมไม่ได้เล่นละคร”ฮยอกแจพูดและสะบัดหน้า
“หึ!ฉันมีเรื่องจะบอก”ฮีชอลพูด
“?”ฮยอกแจมองหน้าแต่ไม่พูดอะไร
“ฉันจะทำทุกอย่าง”ฮีชอลพูดช้าๆ
“เพื่อได้ซีวอนมา!”ฮีชอลตะคอกใส่
“แล้วไง?”ฮยอกแจพูดด้วยเสียงเรียบเฉยแต่ในใจลึกๆกับรู้สึกกลัว
“หึ บอกเฉยๆให้เตรียมทำใจไง”ฮีชอลพูดทิ้งท้ายและเดินออกไปจากห้อง
ผมดำสะท้อนกับแดดมันทำให้ดูโดดเด่น ผิวขาวที่ตัดกับเสื้อกล้ามสีดำยิ่งสร้างความดึงดูด และยิ่งมีเจ้าตัวเล็กอย่างฮยอกแจเดินข้างๆแล้ว เขาดูช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน
“โอ๊ย”แต่มีเสียงดังขังจังหวะขึ้นมา ทั้งคู่หันไปให้ความสนใจ
“ซีวอน ฉันเจ็บอ๊า”เสียงสูงใสแฝงไปด้วยความร้ายร้องขึ้นมา ในดวงตามีน้ำตาจากความแสแสร้ง
“เป็นไรหืม ?”ซีวอนพูดและเดินไปดูฮีชอล
“สงสัยขาจะแพลงอะซีวอน ฉันเดินไม่ไหวแล้ว”ฮีชอลพูดและทรุดตัวนั้งสายตาจ้องมองมาที่ฮยอกแจอย่างสะใจ ฮยอกจทำอะไรไม่ได้นอกจากบีบมือตัวเอง ริมฝีปากอวบกัดริมฝีปากล่าง ถึงแม้เจ็บแต่ก็เจ็บนอกดีกว่าภาพที่เห็น แผลนอกกายไม่นานก็หาย แต่แผลในใจนี่สิ เมื่อไหร่จะหายเสียที...
“มาเดียวอุ้มไปส่งที่เก้าอี้”ซีวอนพูดสองแขนแกร่งที่เคยโอบกอดฮยอกแจ ตอนนี้มีฮีชอลอยู่บนนั้น ฮีชอลหันมาแสยะยิ้มให้ฮยอกแจ!
“โอ๊ย”ฮยอกแจร้องขึ้นมาบ้างเมื่ออยู่ดีๆมีฝามือของใครมาตบที่หัวเบาๆ ทำให้ซีวอนหันมามองและเผลอปล่อยฮีชอลลงสู่พื้น
“เล่นไรเนี่ย ฮันเกิง”ฮยอกแจหันไปดุร้ายสูงที่เล่นไรไม่รู้เรื่อง ฮีชอลโดนปล่อยจนกระแทกกับพิ้น ซีวอนก็ขอโทษฮีชอลเป็นการใหญ่แต่ฮีชอลไม่รู้สึกเจ็บหรอกแต่รู้สึกหึงหวงฮันเกิงมากกว่า ฮีชอลลุกขึ้นยืนและเดินมาหาฮันเกิง ซีวอนมองด้วยสายตางง
“นี่ฮยอกแจ!”ฮีชอลพูดเสียงดัง และหันไปเห็นซีวอนกับฮันเกิงทำให้เขารู้ตัวว่าไม่ควรทำอะไรฮยอกแจ
“ไหนเธอบอกว่าขาเจ็บไง ฮีชอล”ฮยอกแจพูดและใช้หางตามองเท้าฮีชอล มันทำให้ฮีชอลรู้ตัวและทำเป็นทรุดลง
“เจ็บจัง”ฮีชอลพูด น้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาสีดำยิ่งเพิ่มความเห็นใจจากซีวอน ซีวอนอุ้มฮีชอลและเดินออกไป โดยมีฮยอกแจที่มองตามด้วยหัวใจที่ ทรมานเหลือเกิน...
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนจากสีส้มเป็นสีดำมืดมันเป็นการบ่งบอกว่าเป็นเวลา ‘กลางคืน’ คืนในฤดูหนาวมันยิ่งทำให้หัวใจของฮยอกแจเจ็บมากกว่าคืนใดๆกว่าฮยอกแจจะผ่านไปแต่ละคืนมันยากเหลือเกิน
“คืนนี้เล่นเกมนั้นกัน”เสียงหวานใสของจองซูหรือลีทึกชวนเพื่อนๆเล่นเกมนั้น คือจะเล่นหมุนขวดคนที่หมุนสามารถสั่งหรือให้สารภาพอะไรก็ได้ ถ้าไม่ทำก็ต้องกินเหล้าแก้วเท่าควาย[ใหญ่มากก] = =’
“ขอตัว”ฮยอกแจบอกและกำลังจะเดินออกไป
“ทุกคนที่มาไม่มีสิทธิ์ปติเสธเกมนี้”เสียงหวานใสของลีทึกแต่มันชวนขนลุกมากอะไรมาก ==’
“ก็..ก็ได้”ฮยอกแจฟังแล้วรู้สึกขนลุกและตอบตกลงพร้อมเดินกันไปที่ ห้องรับแขก ห้องที่เขาพักเป็นห้องขนาดใหญ่แบ่งเป็น 3 ห้องนอน 3 ห้องน้ำ และ 1 ห้องรับแขก 1 ห้องครัว เกมส์กำลังจะเริ่มขึ้น..
อตีดที่ผ่านมาปล่อยมันผ่านไป
ทุกอย่างก็จะดำเนินตามเดิม
แต่หากเพราะความอิจฉาและ
ต้องการมันกับทำให้
ทุกอย่าง เปลี่ยนแปลงไป
ความคิดเห็น