ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 17
Chater 17
ร่างสูงที่เคยทำอะไรไม่สนใจใครตอนนี้เขากลับรู้สึกอยากให้มีคนสนใจความรู้สึกเขาและคนๆนั้นต้องเป็น ซองมิน
ซองมินเคยทำทุกอย่าง ไม่ว่าคยูจะทำร้ายเขาแค่ไหนก็ทนและไม่พูดสักคำแต่ตอนนี้ซองมินกับไล่เขาออกมา เขารู้ตัวสายเกินไป หรือ เขาโง่มาตลอด
“ฮึก ฮือ”คยูฮยอนนั้งร้องไห้อยู่หน้าห้องของซองมิน น้ำตาที่ไม่มีจะให้ไหลอยู่แล้วมันก็ยังไหลออกมา มาทดแทนที่ไม่เคยเสียน้ำตากว่าสิบปีสินะ ตอนนี้หัวสมองของร่างสูงคิดอะไรไม่ออกแล้ว นอกจาก อยากให้ซองมินจำได้
“คุณหมอคับ”ร่างสูงพยุงตัวเองที่แทบจะไม่มีแรงเดินไปหาหมอ
“ทำไมเขาจำผมได้แค่ตอนผมทำร้ายเขา”คยูฮยอนนั้งลงถามหมอ
“เพราะ สมองเขาได้รับความกระทบกระเทิอกอย่างมาก ความสงจำที่เขารักษามากที่สุดโดนภาพความสงจำตอนนี้ปิดกั้นอยู่”คุณหมอพูดกับคยูฮยอน
“ความสงจำที่รักษามากที่สุด”คยูฮยอนทวนคำพูดของหมอ
“เคยมีคนไข้แบบนี้ไม่กี่คน และถ้าเขาพยายามจำอะไรมากที่สุดแล้วถ้าโดนกระทบแบบนี้จะลืมมัน”คุณหมอพูด
“แล้วมีวิธืให้กับมาจำได้มัย”คยูฮยอนถามหมอ
“มี แต่มีโอกาสน้อยมาก”คุณหมอพูด
“งั้นหรอครับ”คยูฮยอนเริ่มรู้สึกอยากร้องไห้ออกมาอีกแล้ว ทำไมกันนะ ผู้ชายที่ไม่เคยเสียใจตอนนี้กับร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะร้องแล้ว TT
“ที่เขาจำคุณได้แค่ตอนที่ทำร้าย อาจจะเป็นความสงจำที่อยากลืม เพราะถ้าอยากลืมอะไรจะจำขึ้นใจ แต่ถ้าอยากจำอะไร มันกลับจะลืม”คุณหมออธิบายเกี่ยวกับที่ซองมินเป็นอยู่
“ขอบคุณครับ”คยูฮยอนพูดแล้วก้มหน้าเดินออกไป
“สิ่งที่อยากลืมกับจำ สิ่งที่อยากจำกับลืม”คยูฮยอนคิดวนแล้ววนอีก แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันนะ
ห้อง 137 คยูฮยอนค่อยๆเปิดประตูอย่างเบามือ
“พี่ฮีชอลมาแล้วหรอครับ”แต่เสียงประตูนั้นซองมินได้ยิน
“ป่าว ฉันคยู”คยูฮยอนพูดอย่างแผ่วเบา
“คยู นายมาทำอะไรอีก!”ซองมินพูดอย่างหวาดกลัว
ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้ๆเตียงของซองมิน แล้วคุกเข่าลง
“ซองมิน ได้โปรด ได้โปรดให้อภัยผมเถอะนะ”คยูฮยอนพูดมันออกมา เขาไม่สามารถแก้ไขอะไรได้นอกจากพูดคำว่า ขอโทษ
“ให้ฉันลืมเรื่องราวที่นายทำฉันเจ็บปวดง่ายดายแบบนี้หรอคยู”ซองมินพูดมา ความเจ็บปวดของเขาไม่สามารถแทนด้วย คำขอโทษแค่นี้หรอกนะ
“ฉันขอโทษ ฉันทำร้ายนาย ฉันผิดฉันรู้ แค่อยากให้นายให้อภัยฉัน ฉันจะทำทุกอย่างที่นายต้องการ”คยูฮยอนวอนขอร่างเล็กตรงหน้าให้ยกโทษให้เขา
“ทำอะไรทุกอย่างที่ฉันต้องการงั้นหรอ แค่ฉันให้อภัยนายใช่มัย”ร่างเล็กทวนคำพูดแล้วถามคยูฮยอน
“ใช่ แค่นายให้อภัย ฉันจะยอมทำทุกอย่างทดแทนที่ฉันทำร้ายนาย”คยูฮยอนพูดแล้วก้มหน้ามองพื้นเขาพยายามเก็บน้ำตาไว้ เขาไม่อยากอ่อนแอต่อหน้าซองมินอีกแล้ว เขาอยากเป็นผู้ชายที่ปกป้องซองมินได้
“ได้ ฉันให้อภัยนายคยูฮยอน”ซองมินพูดแล้วยิ้ม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น