คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : WORST LOVE ❤ 9
RRRRRRRRRR
เสียงโทรศัพท์ของคยูฮยอนดังขึ้น ร่างสูงยิบมันขึ้นมาดูเบอร์โทรเข้าคยูไม่อยากจะรับมันเลย
‘คาอึล’ เขาไม่อยากจะรับมันแต่เขาก็ต้องรับสายเพราะเขาต้องการให้เธอเชื่อใจแล้วหักหลัง
“ฮัลโหล”คยูกรอกเสียงใส่โทรศัพท์
“ฮัลโหล คยูฮยอน”คาอึลพุดมันออกมาด้วยเสียงที่หวานเจียบ
“อื้ม มีไรรึป่าว”คยูฮยอนถามกลับไปเพราะเขากำลังเดินกับบ้านอยู่
“เดียวนี้โทรหานายต้องมีธุระด้วยหรอ”คาอึลตอบกับมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ป่าว”คยูตอบกับไป ผู้หญิงคนนี้จะเรื่องมากอะไรนักหนา เขาก็แค่ รำคาญ
“งั้นหรอ ฉันอยากไปบ้านนายจัง”คาอึลพูดออกมา
“ก็มาสิ”คยูฮยอนกับไป แผนการของเขาต้องแนบเนียบที่สุดให้เหมือนเขายังรักคาอึลอยู่
“งั้นหรอ ฉันจะถึงบ้านนายแล้วแหละ”คาอึลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างจากเมื่อกี่ลึบลับ
“อื้ม”คยูฮยอนตัดสายพร้อมเปิดประตูห้องนอน
“เฮ้อ”คยูถอดหายใจเบาๆ เขาเหนื่อยเหมือนกันกับการหลอกลวงคาอึล แต่เขาก็อยากให้เธอเจ้บ
“คุณชายค่ะ มีคนขอพบ”คุณป้าแม่บ้านพูดกับคยู
“ให้เข้ามาสิ”คยูพูดกับคุณป้าแม่บ้าน
“เอ่อคุณชายค่ะ ดิฉันมีเรื่องจะปรึกษา”คุณป้าแม่บ้านพูดกับคยูฮยอนก่อนจะเปิดประตูให้คาอึลเข้ามา
“แม่บ้านคนนึงลาออกไปคลอดลูกอะค่ะ ดิฉันเลยรับพ่อบ้านคนใหม่มาอะค่ะ คุณชายจะว่าอะไรมัยเพราะเขาเป็นผู้ชายที่ยังดูเด็กอยู่เลย”คุณป้าแม่บ้านพูดแล้วคาอึลก็เดินเข้ามา
“โอเคๆรับๆไปเถอะ”คยูฮยอนตอบแบบส่งๆเพราะเขาให้ความสนใจไปที่คาอึลมากกว่า
“คยูฮยอน”คาอึลเรียกชื่อเขาเบาๆ
“มีอะไรหรอ”คยูฮยอนหันไปตอบ
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นแล้วเปิดออกมาเป็นจังหวะเดียวกับคาอึลยืนหน้าจะจูบคยู
“เอ่อ เอาน้ำชามาให้”ร่างเล็กที่เป็นแม่บ้านใหม่ที่คุณป้าว่าคือ อีซองมิน ซองมินตกใจกับภาพที่เห็นไม่น้อย
“ผมวางไว้ตรงนี้นะฮะ”ซองมินพูดเสียงเบาๆแล้ววางไว้บนโต๊ะตรงโซฟาที่คยูและคาอึลนั้งอยู่และซองมินก็ก็เดินหันหลังไป
“นี่เธอมานี่ก่อนสิ”คาอึลเรียกซองมิน ซองมินก็เดินไปหาตามคำสั่งเขาก็เป็นแค่แม่บ้านหรือลูกจ้าง==
“มีไรหรอฮะ”ซองมินถาม คาอึลแสยะยิ้มแล้วยิบเก้าน้ำชามาสาดใส่หน้าซองมิน
“อินางหน้าด้าน ตามคยูมาถึงบ้านเลยหรอไง!”คาอึลตะโกนใส่หน้าซองมินที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไร
คยูตกใจไม่น้อยแล้วถ้าไปช่วยตอนนี้แผนอาจจะแตกได้เขาเลยตัดสิ้นใจอีกแบบนึงแทน
“คาอึลใจเย็นสิ ผมก็ไม่ค่อยอยากจะให้เขามาเท่าไรหรอก แต่เขาตื้อผมไม่หยุดเลยผมรำคาญเลยให้มาอยู่ด้วยนะ อย่าไปว่าอะไรเขาเลย”คยูฮยอนพูดออกไปโดยไม่ได้นึกถึงจิตใจร่างเล็กที่ตอนนี้ร่างกายเปียกไปด้วยน้ำอาบหน้าปนกับน้ำตาที่ไหลออกมา เพราะคำพูดของคยูฮยอนจนไม่มีใครรู้ว่า ร่างเล็กร้องไห้
“ออกไปได้แล้ว”คยูฮยอนพูดแต่ร่างเล็กไม่ได้ยินเลยนั้งก้มหน้าอยู่ตรงนั้น
“ออกไปได้แล้ว ไม่ได้ยินหรือไงห๊ะ”คยูฮยอนตะโกนทำให้ซองมินสะดุดแล้วเดินก้มหน้าออกไปเขาไม่อยากให้คยูเห็นน้ำตาของเขาเลย..
“อุ๊ยตายทำไมหนูเปียกแบบนี้แหละจ่ะ”คุณป้าแม่บ้านถามซองมินที่มีสภาพเหมือนไปตกน้ำมา
“อ่อ คือว่าผม ผมทำน้ำหกนะฮะ”ซองมินปาดน้ำตาออกแล้วตอบคุณป้าแม่บ้านที่แสนใจดีไป
“งั้นเดียวไปอาบน้ำอาบท่าก่อนนะแล้วค่อยมาทำงานต่อและเดียวป้าจะอธิบายงานให้ฟัง”คุณป้าพูด
“ฮะ ขอบคุณฮะแล้วห้องผมไปทางไหนแหละ”ซองมินถามคุณป้าด้วยน้ำเสียงสุภาพและน่าเอ็นดู
“คือว่า มีแต่ห้องข้างคุณชายว่าง เธอไปอยู่ห้องนั้นแหละกัน”คุณป้าพูดกับซองมิน
“อ่อคับ”ซองมินพูดพร้อมก้มหัวให้คุณป้าแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว
ซองมินเดินเข้ามาในห้องดูใหญ่โตแต่เขาไม่ได้รู้สึกดีเลย น้ำตาเริ่มไหลออกมาอาบแก้มใสๆของเขาอีกครั้ง ‘คยูฮยอน นายจำฉันไม่ได้จริงๆหรอ ..’ตั้งแต่ซองมินเจอเขา ซองมินคิดแบบนีมาตลอด ฉันคิดถึงนายเหลือเกินแต่พอมาเจอนายจำฉันไม่ได้แล้วยังดุถูกฉันอีก แต่ฉันทำไมนะ รักแค่นาย
เพราะนายเป็นรักแรกของฉันไง โจวคยูฮยอน ซองมินคิด ด้วยน้ำตาทิ่รินไหล จิตใจที่เหนื้อล้าเขาไม่มีแรง
แม้แต่จะลืมตาแล้ว เปลือกตาของซองมินเริ่มชินหากัน จนปิดสนิทแต่หัวใจของซองมินก็ยังรอรักแรกของ
เขากลับคืนมา
ความคิดเห็น