คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Step1] the begin .. who is drak holic (: RW.
‘ถ้าคุณยังไม่เคยเจอกับคำว่าเจ็บปวด..ผมจะทำให้คุณรู้เองว่าความเจ็บปวดที่แท้จริงเป็นเช่นไร’
กระสุนปืน .. มีด เหล็กคม ดาบสนิม.. คัตเตอร์ คุณต้องการแบบไหนล่ะ ? ...
ครืด~ เสียงโทรศัพท์สีดำสนิทสั่นขึ้น สื่อว่ามีคนกำลังติดต่อมา.. ดวงตาคู่กลมละออกจากอัลบัมรูปแล้วหันมาอ่านชื่อของบุคคลที่อยู่บนโทรศัพท์แทน ..ไนท์ อึนฮยอก มือบางกดปุ่มรับก่อนจะกรอกเสียงหวานลงไป
“ว่าไง”
((หึ.. แกเห็นข่าวหน้าหนึ่งวันนี้หรือยัง ดาร์กโฮลิคปลิดชีวิตไวท์โรสกลีบที่37.. หมอสาวศัลยกรรม หนังสือพิมพ์ของสำนักนี้ข่าวไวไม่เลวเลย)) น้ำเสียงเย็นเฉียบส่งมาตามคลื่นโทรศัพท์ คนฟังได้แต่หัวเราะเบาๆ
“ฝีมือพี่ใช่ไหม?”ร่างบางถามขึ้นแม้จะรู้คำตอบอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่ฝีมือเค้าก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก พี่อึนฮยอก.. อัญมณีน้ำงามของแม่
((แน่นอน! ครั้งต่อไปก็หน้าที่แกแล้วสินะ ฮยอกแจ))
“คงเป็นแบบนั้น ไวท์โรสรายล่าสุดถ้าจะให้ผมทาย.. เค้าเป็นหมอที่ผ่าตัดโครงหน้าครั้งสุดท้ายให้พี่สินะ”หึ..ความจริงเหยื่อรายที่ผ่ามาก็ไม่มีเหตุผลหรอก.. เพียงแค่พวกเธอดูบริสุทธิ์เกินไปก็เท่านั้น การผ่าตัดเปลี่ยนใบหน้าของอึนฮยอกทำมานับร่วมสิบครั้งแต่ครั้งล่าสุดดูจะประสบความสำเร็จที่สุด
((เดาเก่งนี่.. อีกไม่กี่ชั่วโมงบนโลกใบนี้จะมี ลีฮยอกแจสองคนอย่างสมบรูณ์!)) .. ผมรู้ว่าพี่กำลังคิดอะไรอยู่ อึนฮยอก.. พรุ่งนี้จะมีฮยอกแจสองคนก็จริง แต่อีกไม่นานคงจะมีลีฮยอกแจที่รอดชีวิตเพียงคนเดียว ไม่ผมก็พี่.. เพราะดาร์กโฮลิคมีได้แค่คนเดียวเท่านั้น
“ครับ! ไนท์โฮลิค.. ผมเป็นแค่ความมืดคงได้แต่รับคำบัญชา”
((อยากคุยกับยัยแก่นั่นหน่อยมั้ย เดี๋ยวฉันจะส่งโทรศัพท์ให้)) อึนฮยอกถามด้วยน้ำเสียงติดตลก.. ฮยอกแจไม่ได้คุยกับแม่มาเป็นปีๆแล้ว เท่าที่จำความได้ครั้งสุดท้ายก็คงก่อนที่เค้าจะขึ้นบัญชีดำ..
“ไม่ล่ะ! ไวท์โรสกลีบต่อไป พี่ก็ส่งรูปให้ผมแล้วกัน..”
ติ้ด.. ติ้ด.. สายโทรศัพท์ถูกตัดทันทีเมื่อร่างบางพูดจบ ปลายสายทิ้งท้ายให้เจ็บใจเล่นด้วยเสียงหัวเราะแสดงถึงความสมเพช แต่! พูดถึงหญิงคนนั้นขึ้นมามันก็ทำให้ย้อนกลับไปในความรู้สึกเมื่ออดีตวันที่บุคคลผู้หายสาบสูญกลับมาพร้อมกับใบหน้าที่ต้องปกปิดด้วยหน้ากาก.. อึนฮยอกพี่ชายคนเดียว คนที่แม่รักนักรักหนา
ไวท์โรส.. กุหลาบ ดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมดึงดูดสื่อถึงความอ่อนหวานแต่เปี่ยมไปด้วยพิษสงรอบร่างกาย สีขาว สีที่บริสุทธิ์.. แต่ทว่าแปดเปื้อนง่ายที่สุด
ย้อนกลับไป วันที่ 13 กรกฎาคม ของปีที่แล้ว..
“ฮยอกแจ แกจะออกไปไหน!”
“สนใจด้วยหรอ หรือแค่ไม่มีอะไรจะพูด คุณฆาตกร”
“ฉันจะบอกแกอีกครั้ง ฉันไม่ได้ฆ่าไอ้แก่นั่น พ่อของแกตายเอง ไม่งั้นตำรวจคงจับฉันไปแล้ว”หญิงใกล้วัยกลางคนเอ่ยอย่างเดือดดาล ความผิดพลาดเมื่อครั้งยังเป็นวัยรุ่นทำให้เธอต้องท้องก่อนวัยอันควร หลังจากนั้นเธอก็แต่งงานกับพ่อของฮยอกแจพร้อมทั้งมีลูกติดอีกหนึ่งคน อึนฮยอก ลูกชายที่เกิดจากสามีคนแรก อึนฮยอกกับฮยอกแจจึงอายุห่างกันถึง 3 ปี
“หึ! ที่แม่ไม่ถูกจับเข้าคุกเพราะชู้ของแม่เป็นตำรวจน่ะสิ”เสียงหวานพูดอย่างรู้ทัน แม่ที่ฆ่าพ่อของเขาอย่างเลือดเย็นโดยไม่เกรงกลัวต่อกฎหมาย.. ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามันมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เธอไม่กลัวแม้กระทั่งกฏหมาย.. ก็แค่ ชู้ของแม่!
“แกจะดูถูกฉันมากไปแล้วนะ ถ้าแกคิดว่าแกออกไปจากบ้านแล้วจะไม่ตายเหมือนหมาข้างถนนแกก็ออกไปเลย!”นิ้วเรียวชี้ออกไปทางประตูของบ้านทันที ฮยอกแจยิ้มให้น้อยๆแล้วเดินออกไปโดยไม่มีคำพูดร่ำลาซักคำ.. สิ่งที่ถือติดตัวมามีเพียงเสื้อผ้าหนึ่งชุดกับอัลบัมรูปเก่าๆอีกเล่มเท่านั้น
ติ่ด! คุณได้รับหนึ่งข้อความ
ฮยอกแจ ฉันกลับมาแล้วนะ.. ฉันเห็นภาพทุกอย่างแล้ว ลาก่อน น้องชายสุดที่รัก หึ จาก อึนฮยอก
อึนฮยอก พี่ชายคนละพ่อของฮยอกแจ บุคคลที่สาบสูญไปเมื่อสองปีก่อน.. ผู้เป็นแม่กลัวเสียเหลือเกินว่าอึนฮยอกอาจตายแล้วเนื่องจากช่วงสองปีก่อนนั้นได้เกิดคดีฆาตกรรมแสนโหดร้ายขึ้น.. โดยมีฆาตกรที่ได้สมญานามไว้ ‘Night holic’ นักฆาตกรรมแห่งความมืดที่จะลงมือฆ่าเหยื่อเพียงช่วงยามรัตติกาล..บุคคลที่คราดชีวิตของผู้อื่นได้เพียงชั่วเสี้ยววินาที หากแต่ใครจะรู้ว่า.. อึนฮยอกอาจไม่ใช่เหยื่อที่ถูกทารุณเหมือนดังที่แม่คิด ช่วงไม่กี่วันก่อนข้อความจากเบอร์เก่าของอึนฮยอกเริ่มจะส่งข้อความมาหาเขาเรื่อยๆราวกับว่า..อึนฮยอกกำลังมองเขาอยู่ตลอดเวลา
ฮยอกแจได้แต่เดินก้มหน้าไปตามท้องถนน ยิ่งเดินก็ยิ่งรู้สึกเหมือนมีสายตาของผู้คนจับจ้องมากขึ้นเรื่อยๆ จนเค้าต้องเงยหน้าขึ้นมากวาดมองไปรอบกาย..ทำเหมือนเขาเป็นสิ่งผิกปกติ
“.. ทำไมถึงมีรูปฉันเต็มไปหมด.. ประกาศจับ!”สีหน้าของร่างบางดูรนจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อเห็นใบประกาศของทางตำรวจแปะติดไปทั่วทุกมุมถนนที่ประชาชนเคลื่อนผ่าน บนรูปของเขามีข้อความตัวหนาความว่า‘ประกาศจับดาร์กโฮลิค!’กับคำอธิบาย.. คดีเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน เทียบกับแล้วเท่ากับเวลาที่ก้าวออกมาจากประตูบ้าน คนในรูปเหมือนเขาแทบจะทุกอย่างเว้นแต่มีรอยแผลบากบนใบหน้าเล็กน้อยเท่านั้น
ติ่ด! ข้อความถูกส่งมายังโทรศัพท์ของฮยอกแจอีกครั้ง
ของขวัญวันที่แกออกจากบ้านไง ดาร์กโฮลิค ชีวิตใหม่ที่มีแต่สีดำ ชอบใช่มั้ยล่ะ? จาก อึนฮยอก
ความผิดที่ฉันไม่ได้ทำ ทำไมมีแต่คนยัดเยียดสิ่งเลวร้ายมาให้ฉัน! ให้ตายสิ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน..
ทัล รา จิน กอ ซึน ออบ ซอ ฮน จา อิน กอล~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่ออ่านข้อความนั้นจบ มือบางกดรับโดยอัตโนมัติ เขาไม่ได้อ่านชื่อสายที่โทรเข้ามาแต่รับเพราะแค่อยากจะมีที่ระบายเท่านั้น..หวังว่าเขาคงจะปลดทุกข์กับโทรศัพท์สายนี้ได้บ้าง
((ฮยอกแจ! แกออกไปฆ่าคนตายงั้นหรอ ไอ้ลูกเนรคุณ))
“อะไร แม่พูดอะไร! ผมไม่ได้ทำนะ”ในน้ำเสียงอ่อนล้ากลับต้องรีบปฏิเสธทันที คนที่เป็นแม่ยังคิดว่าเค้าเป็นคนทำเลย ไม่แปลกที่คนอื่นจะคิดแบบนี้.. นั่นสินะ ขนาดแม่ยังไม่เชื่อในตัวเขาเลย
((แกมันชั่วเพราะติดสันดานเลวๆจากพ่อของแกมา! แกมันไม่ใช่คน!! ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่อีก!))คำด่าทอที่ได้ยินมาทั้งชีวิตยังไม่เจ็บเท่าประโยคสุดท้ายที่แม่พูดกับเขาวันนี้เลย.. ไม่ใช่ลูกแม่หรอ ผมไม่เคยเป็นลูกของแม่ตั้งแต่ผมลืมตาบนโลกแล้ว ในความรู้สึกของแม่ผมมันก็แค่ก้อนเนื้อที่แม่จำเป็นต้องเบ่งทิ้งออกมาก็เท่านั้นเอง
“แล้วทีคุณล่ะที่คุณฆ่าพ่อของผม! คุณจะโทรมาเพื่อพูดแค่นี้ใช่มั้ย ผมวางล่ะ” .. น้ำเสียงขาดห้วงพูดกรอกไปในโทรศัพท์เครื่องบางก่อนนิ้วเรียวจะกดปิดมันทันที เสียงที่พูดออกไปเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นเสียงสะอื้น.. แค่นี้มันคงยังไม่พอสินะ มันยังระบายความเจ็บไม่ได้ครึ่งหนึ่งที่รู้สึกเลย.. คนบริสุทธิ์ช่างน่าสงสารจที่ต้องมาอยู่บนโลกที่โสมมแบบนี้ ผมมันเลวนักใช่ไหม.. ได้! ผมจะเลวให้มากกว่าที่แม่คิดไว้อีก!
ก็แค่จุดเริ่มต้นชีวิตแสนอัปยศของผมเท่านั้นแหละ.. คุณว่ายังไงล่ะ ‘บัดซบ’ ใช่ไหม
พอเถอะจะกลับไปคิดอีกทำไม .. แค่คิดวิธีให้ผ่านคืนนี้ไปโดยที่ยังมีลมหายใจแค่นี้ปวดหัวมากพออยู่แล้ว
…………… the prisoner & police …………..
ห้องสี่เหลี่ยมกว้างในคฤหาสน์หลังใหญ่ แรงสั่นจากเตียงนอนขนาดคิงส์ไซส์ส่งเสียงเอี๊ยดอ้าดดังขึ้นเป็นจังหวะ ผ้าม่านที่อยู่ติดกับหัวเตียงยังสั่นไหวเล็กน้อยตามแรงที่กระทบจากเตียงกว้างหลังนั้น เสียงครางลั่นห้อง เพียงแค่นี้ก็คงเดาไม่อยากว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
เสียงครางของชายหนุ่มดังขึ้นใต้ผ้าห่มผืนกว้าง.. เหงื่อชุ่มใบหน้าหล่อเหลาจนหยดลงสู่ผ้าคลุมเตียง หยดแล้วหยดเล่า
“เจ็บมากมั้ย?.. อ้ะ! พี่ฮโยจูพี่ร้องไห้ทำไมครับ”เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอ่อนโยนพลางดึงร่างบางเปลือยเปล่าของหญิงสาวเข้ามากระชับกอดไว้แน่น แผ่อกแกร่งถูกใช้เป็นที่ซับน้ำตาอุ่นๆจากดวงตาคู่สวย.. พี่ร้องไห้เพราะผมหรือเปล่า
“ฮัน..พี่กลัวแม่จะรู้! ถ้าแม่รู้เราจะทำยังไงดี ฮือ”เสียงอู้อี้บอกพร้อมทั้งสะอื้นตัวโยน ร่างสูงได้แต่กอดร่างของพี่สาวแท้ๆให้แน่นขึ้น เค้าไม่สามารถให้คำตอบข้อนี้ได้.. นั่นสิ ถ้าแม่ของเขารู้ล่ะ
“ไม่หรอกครับ พี่ไม่พูดผมไม่พูดแม่ก็ไม่รู้.. พี่อย่ากลัวไปเลย”
“ฮึก! อย่าทิ้งพี่นะ ฮัน พี่กลัว..”
“ไม่หรอก พี่เป็นมากกว่าพี่สาวของผมจะไม่มีใครเอาพี่ไปจากผมได้ทั้งนั้น”เสียงตอบกลับอย่างมั่นใจเรียกรอยยิ้มจากหญิงสาว น้องชายคนเดียวของเค้า..กลายเป็นคนรักคนเดียวของเค้าด้วยเช่นกัน .. ความรักของเราไม่มีทางเป็นจริงได้ในสังคม แต่ในความรู้สึกมันกลับเป็นความรักที่อาจแน่นแฟ้นกว่าคู่รักธรรมดาเสียด้วยซ้ำ.. อาจเพราะความที่พวกเขาทั้งสองรู้จักกันและกันจนหมดแทบทุกอย่าง ถ้าอีกคนไม่ชอบอีกคนก็จะไม่ทำ
สกปรกสิ้นดี หึหึ! รอยยิ้มร้ายๆปรากฏขึ้นจากใบหน้าหวานที่มองอยู่นอกหน้าต่าง เพียงแค่รอยยิ้มธรรมดาของเขามันก็สามารถทำให้รู้สึกว่าสายลมเอื่อยๆที่ผ่านพัดไปเยืกเย็นขึ้นทันที นัยตาที่มองเข้าไปแล้วดูวังเวงจนน่าใจหาย.. ไนท์โฮลิค หรือ อึนฮยอก..
“ละครเรื่องนี้มันน้ำเน่ากว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก”
…………… the prisoner & police …………..
“ระวังตัวของเธอให้ดี ไวท์โรสกลีบที่สามสิบแปด”..เสียงลมพัดผ่านช่องลมของหน้าต่างบานกว้างพัดพาเสียงเย็นเฉียบของบุคคลลึกลับแทรกเข้ามาด้วย หญิงสาวที่นอนหลับไม่สนิทนักตื่นขึ้นมาการนิทราแล้วมองไปรอบๆ
แอ้ด บานหน้าต่างกว้างเปิดออกเอง..พร้อมกับลมพายุที่ตีเข้ามาในห้อง หญิงสาวมองมันอย่างตกใจ แววตาที่สั่นระริกด้วยความกลัวและ..ความอ่อนแอ มือข้างหนึ่งพยายามคลำหาโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะขณะยังจ้องหน้าต่างบานนั้นไม่วางตา ไม่มี..
“พร้อมจะปลดปล่อยพันธนาการที่เสมือนแจกันล้อมเธอไว้ได้หรือยัง หึ..”เสียงลึกลับพูดขึ้นอีก..เสียงที่มาจากด้านนอกของห้อง เสียงนั้นยิ่งชัดเจนขึ้นเมื่อเจ้าของเสียงอยู่ในระยะใกล้หน้าต่าง
“แกเป็นใคร! ต้องการอะไรจากฉัน”เสียงของฮันฮโยจูถามขึ้นเสียงสั่น น้ำตาที่เกิดจากความกลัวคลอเอ่ออยู่บนดวงตาคู่สวยคมมันทำให้หัวใจของใครบ้างคนยิ่งชุ่มชื้นขึ้น น้ำตาเปรียบเหมือนน้ำที่หลอเลี้ยงชีวิตของเขาเพียงไม่ได้เห็นมัน..เขาก็แทบขาดใจ!
“น้ำตา เสียงกรีดร้อง คำอ้อนวอน..หรือแม้แต่ชีวิตให้ฉันได้มั้ยล่ะ!”เงาของร่างบางปรากฏขึ้น..ร่างของชายลึกลับยืนสง่าอยู่ริมขอบหน้าต่างนั้น ผ้าคลุมร่างสีดำสนิทตีรับกับลมที่พัดถูกเจ้าของกระชากออกจากร่างกาย ใบหน้าที่ก้มลงเงยขึ้นช้าๆเผยให้เห็นหน้ากากสีเงินเป็นมันเงา..ดาร์กโฮลิค!!
“แกมันโรคจิต!! ออกไปนะ ฮึก ฮันอยู่ไหน”
“เรียกไปก็เปล่าประโยชน์!..เขาออกไปตั้งนานแล้ว ร้องออกมาสิ..ร้องออกมาอีก!!”ขาเรียวภายใต้กางเกงยาวสีหม่นก้าวลงจากหน้าต่างแล้วเดินลงมาหาร่างของหญิงสาวที่นั่งขดตัวสั่นอยู่บนเตียง แววตาเรียบเฉยใต้หน้ากากนั้นยิ่งทำให้ดูน่ากลัวเหลือเกิน..หน้ากากที่ปิดบังใบหน้าจึงไม่สามารถรู้ได้ว่าเจ้าของใบหน้านั้นกำลังคิดเช่นไร
“กรี๊ด!!!”เลือดสีแดงสดไหลตามโลหะสีเงิน.. มีดปลายแหลมแทงลึกเข้าไปเรื่อยๆจนทะลุร่างอีกด้าน.. เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้นด้วยความเจ็บปวด มือบางดึงด้ามมีดออกช้าๆให้คมมีดกรีดเซาวตามเนื้อเยื่อและอวัยวะที่มันผ่าน..
“ขอชีวิตสิ.. ขอกับฉันถึงเธอจะรู้ว่าตอนนี้มันไม่ใช่ของเธอ!”
“ฮึก! ฮันกยอง..”ชื่อของผู้ชายคนนั้นทำเอา อึนฮยอก หงุดหงิดอยู่ไม่น้อยเขาต้องการได้ยินเสียงร้องไห้ หยดน้ำตาและความเจ็บปวด! ไม่ใช่ชื่อของคนรักของเธอ ปลายมีดถูกรัวแทงหนักๆไปตามร่างกายของฮโยจูไม่หยุด ของเหลวสีแดงสดพุ่งกระเซ่นเปรอะหน้ากากนั้นบ้างก็ไหลลงตามเตียงกว้าง.. อึนฮยอกแสยะยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นหยดน้ำตาที่ไหลลงมา สิ่งที่งดงาม..
“ร้องออกมา! เสียงร้องไห้ของเธอทำให้ฉันมีความสุข..”โลหะแหลมคมแทงจนสุดด้าม..หญิงสาวกระตุกตามแรง..ตากลมหวานน่าหลงใหลเหลือเพียงตาขาวโพน..มันยิ่งน่าหลงใหลขึ้นในสายตาของอึนฮยอก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ฮโยจู ลูกหลับหรือยังน่ะ เสียงอะไรเอะอะ”หญิงผู้เป็นแม่ถามขึ้นพลางเคาะประตูเบาๆแล้วลองหมุนลูกบิดประตู.. ที่มันไม่ได้ล๊อก
แอ้ด.. รอยเลือดสีแดงสดยาวเป็นทางลงมาจากเตียง ร่างไร้วิญญาณของเจ้าของห้องกับกลีบกุหลาบสีขาวที่ถูกโปรยประดับไว้บนเตียงนอนข้างร่างของเธอ ไร้ซึ่งร่องรอยของฆาตกร!
“กรี๊ด!!!!”
…………… the title & talk zone…………..
ว้าก!!! ตอนแรกมาให้งง อึนฮยอก ฮยอกแจ .. อยากให้ใครคู่กับฮัน
สำหรับใครที่ไม่เข้าใจ
ฮยอกแจเป็นดาร์กโฮลิค อึนฮยอกเป็นไนท์โฮลิคที่สร้างคดีเมื่อสองปีก่อนแล้วก็เงียบหายไป
ไม่มีใครรู้ว่าอึนฮยอกยังมีชีวิตอยู่จนเมื่อไม่นานมานี้อึนฮยอกส่งข้อความมาหาฮยอกแจนั่นแหละ (เหมือนแปลไทยเป็นไทยเลย) ไรเตอร์เชียร์ฮยอกแจเพราะอึนฮยอกดูจิตแปลกๆ แล้วอีกอย่างอึนฮยอกก็ไม่ได้หน้าเหมือนฮยอกแจแต่เกิดหรอกนะ..แต่อึนฮยอกศัลยกรรมใบหน้าให้หน้าเหมือนฮยอกแจ
ทิ้งท้าย, อย่าเพิ่งงงจนทิ้งฟิคของไรเตอร์
http://my.dek-d.com/suju-girlz/blog/?blog_id=10044839 << ยังไม่เข้าใจตามนี่ไป!คำอธิบายเนื่อหาตอนนี้
ดั้งเดิม. 16/12/2552 แก้ไขเมื่อ 13/05/2553
t
em
ความคิดเห็น