คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Cp.5 :) :)
โอเซฮุนคนยึดติด..
แสงอุ่นไม่สามารถทอดตัวเข้ามาภายในห้องเย็นๆนี่ได้เลยสินะ
จ้องมองความอบอุ่นสีส้มระรื่อผ่านมูลี่ที่ถูกแง้มเอาไว้ด้วยสมองที่โล่งว่าง
ประตูห้องเก็บของของฉันอ้ากว้างเอาไว้พอให้รู้สึกได้ว่าไม่ได้ับนอนอยู่ในคุกขนาดเล็ก
ถึงจะลงทุนทำแบบนั้นก็ไม่ได้ช่วยให้ร่างกายนั้นปลอดโปร่งขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว
เห้อ...
‘ปวดหัวชะมัด’
=_=
ฉันพึมพำกับเนื้อตัวที่เคล็ดยอกไปทั่ว นอกจากสมองที่เริ่มปวดหนึบจากฤทธิ์แอลกอฮอลตกค้าง
ค่ำคื่นที่ผ่านไม่มีอะไรดีพอให้จดจำเลย หรือพูดง่ายๆว่าสติสัมปัญชัญญะที่มีเมื่อวานนั้นดีลีทฮิสตอรี่เมื่อหลายชั่วโมงกว่าไปจนเกลี้ยง
ท้องไส้ที่แลจะปั่นป่วนนำพาฉันให้สร่างง่วงมากขึ้นเพื่อออกหาซุปสำเร็จรูปร้อนๆในห้องครัวที่อยู่โซนถัดไปอย่างงุ่นง่าน
ไอ้เด็กเวรนั่นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นด้วยการเมาสิ้นสติ
ขายาวๆไร้ประโยชน์ ทุคลภาพถึงขนาดลุกยืนเองไม่ได้
พระเจ้าคงส่งเขามาเพื่อเป็นบททดสอบชีวิตรันทดอันสมบูรณ์แบบของฉันอย่างไม่ต้องสงสัย
-_-;
ฉันได้แต่ปรายตามองก้อนอึขยุกบนเตียงนอนใหญ่ตรงข้ามอย่างหมั่นไส้
เออสิ
พักผ่่อนไปให้พอ..-*-
=_=
หืม?
OoO
..
.
“เอ้ามอง มองเข้าไป ไม่เคยเห็นคนรึไง=*="
“เห้ย!!!OO”
ร้องเสียงหลงตามประสา
โอเซฮุนตัวเป็นๆจริงด้วยแหะO_O
ฉันจ้องมองร่างสูงด้วยดวงตาเบิกกว้าง แน่นอนฉันเห็นริมฝีปากของเขาเผยอขึ่นเผยอลงเอะอะอะไรสักอย่าง สองรูหูไม่ได้ยินชัดเจนนักเพราะสองขาในเวลานั้นได้แต่วิ่งรี่กลับไปยังหน้าห้องนอนและห้องครัวสลับไปมาเพื่อเช็คว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด
ที่แท้ผ้าห่มก้อนโตเมื่อครู่...
ไอ้หมอนี่ก็แค่เบบี้อนุบาลที่ไม่ชอบพับผ้าห่มหลังตื่นแล้วก็แค่นั้น
หลอกให้ฉันคิดว่าเขายังฝันหวานอยู่ในวิมานซะได้
=_=
“อะไร อะไร! ตะโกนหูจะดับแถมวิ่งเป็นผีบ้า ออกกำลังกายตอนเช้าหรอ!? ทอมที่ไหนแต๋วแตกขนาดนี้...-0-........
ยังจะมองอีก!!.....อะ...ระ...รึขอบตาฉันคล้ำ O*Oหา!? ขอบตาฉันคล้ำจนน่าตกใจเลยใช่มั้ย
เอากระจกมาดูสิ!ชั้นไม่น่าเลย เธอนั่นละมาชวนชั้นดื่มเมื่อคืนยัยบ้า!”
เคยเห็นคนเสียยสติถามตอบกับตัวเองคนเดียวมั้ย-*-
-_-
ได้ข่าวนางพูดเองเออเองว่าฉันเป็นแบบนั้นแบบนี้ตามจินตนาการ
ตุ้ดหนอตุ้ด..
“ พอกครีมจนหน้าวอกขนาดนั้น เรียกคล้ำ? ของฉันไม่เรียกว่าตกถังถ่านมารึไง!”
ตะเบ็งเสียงใส่ไอเด็กมะเขือหลังเคาว์เตอร์ห้องครัวอย่างอารมณ์เสีย—ดูเหมือนว่าเซฮุนกำลังชงอะไรบางอย่างดื่มก่อนหน้ามาได้สักพักเมื่อสังเกตจากร่องรอยของซองครีมเทียม,เครื่องดื่มชูกำลังทั้งหลายแหล่บนโต้ะ อย่าบอกนะว่าเขาตื่นมาก่อนตั้งนานแล้วน่ะ!
ที่สำคัญ เจ้าเด็กบ้าทำเหมือนว่าจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวานไม่ได้ซะแล้ว
“ผิวเธอมันไม่สมควรอยู่ในหมวดของผุ้หญิงน่ะถูกแล้ว-_-......
อ่า !!ใช่สิ!!"
ชายหนุ่มโพล่งขึ้นราวกับคิดบางอย่างออก หลังจากนั้นมีกี่วินาทีถัดมาดวงตาคมก็ค่อยๆละจากแก้วร้อนมายังหลิวอี้ไอ้เบื้อกลูกจ้างหัวฟูตรงหน้า
"เมื่อคืนเธอเปลี่ยนชุดพวกให้ฉันใช่มั้ย!!! ใช่เลยฉันเกือบลืม-- ห้ามปฎิเสธอยางเด็กขาด! ต้องเป็นเธอแน่ๆรสนิยมมิกซ์แอนด์แมทมันถึงห่วยแตกขนาดนี้!!...O*O!”
“ มันก็เสื้อก็กางเกงใส่ได้เหมือนๆกันทั้งงั้นละน่า!!
อีกอย่าง ฉันก็แค่หลับหูหลับตาทำ ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเห็นอะไรทั้งนั้นน่ะ 3-“
ฉันส่ายหัวยึกยักพลางโบกมือเป็นเชิงบอกกล่าวคู่สนทนาให้เลิกใส่ใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
ทว่า ไอ้คนประเภทโอเซฮุน ของจำพวกนี้กลับยิ่งไปกระตุ้นต่อมเว้าเหวี่ยงของบักเขือให้ระเบิดบู้มผ่านเสียงแปร่งๆอีกครั้ง
“หลับหูหลับตาแล้วจะใส่ถูกได้ยังไง !!สมองกลวงหรอ !ฉันรู้หรอกนะ เธอจับโดนเนื้อตัวฉันไปเยอะเลยใช่มั้ยเนี่ยะ!
-*-ฮ่ายยย พวกผู้หญิงนี่เหมือนกันหมด เหมือนกันทั้งโลก -_-“
คนผิวขาวยกสองมือยาวๆขึ่นมากอดอกตัวเองเอาไว้ราวกับว่าเค้ามีหน้าอกคัพซีแสนยั่วยวนอะไรประมาณนั้น
บางทีฉันก็หมั่นไส้นะ ไม่เข้าใจคำว่าทำส่งๆไปแค่นั้นหรอเนี่ยะ -3-
“เงียบเสียงแล้วนึกสภาพตัวเองเมื่อคืนให้ดีเถอะ ถ้าสมมุติฉันปล่อยให้นายนอนทั้งๆที่เสื้อชื้นๆ ถุงเท้าเหม็นๆ กางเกงเปรอะซอสพริกอยากจะรู้ยังจะปากดีแบบนี้อยู่ป่ะ-3-“
“เดี๋ยว~มีซอสสกปรกๆติดก้นฉันด้วยงั้นหรอ!!??”
"นึกเอาเองสินึก เลิกตะโกนแล้วถอยไปสักที จะไปทำอะไรก็ทำ ฉันอยากหาอะไรในตู้ชงกินบ้าง แบกนายมาทั้งคืนขอบคุณสักคำก็ยังไม่ได้ แถมยังต้องมาทนขี้หูเต้นระบำเพราะไอ้พวกผู้ชายสำอางอีก อยากจะบ้า รู้งี้ทิ้งให้หมาเลียไปซะก็ดี”
“....'-'......”
“ไง..ซึ้งอะดิ ซึ้งก็รีบหลบๆไป ท้องฉันมันแสบไปหมดแล้ว -0-ฮึ่ยย!!”
ฉันสางหัวยุ่งๆตัวเองพลางใช้สองแขนผลักร่างบาง(?)ที่เอาแต่จิบน้ำขิง?น้ำโสม? สักอย่างในมือไม่ไปไหนให้ออกพ้นๆจากตรงนี้ซะ เขาแสร้งทำหูทวนลมเพราะจะยั่วน้ำโหฉัน ฉันรู้!
“-__-ทำไมเธอชอบมาทำเป็นรู้จักฉันดีเรื่อย---น่ารำคาญ”
“-*-โอเคโอเค วันหลังฉันเห็นนายลำบาก ต่อให้มายกมือร้องขอฉันต่อหน้าฉันก็จะไม่ทำแล้วโอเคมั้ย ??”
“=[]=แต่ยังไงเธอก็ยังเป็นลูกจ้างฉัน”
“=O=//ครับบบคนสวย ยกเว้นเรื่องงานเรื่องนึง จบได้ยังอะ”
“O_O^สวย!?? “
“ก็ชอบให้ชมทำนองนี้ไม่ใช่หรอ พวก........พวก..อ่า..แบบนายอะ-0-//”
ฉันโพล่งออกไปในขณะที่ไม่ได้จ้องมองใบหน้าซีดของคนตัวสูงข้างๆว่ากำลังเป็นแบบไหน แน่นอนฉันรู้สึกไม่มั่นใจกับการใช่คำเล็กน้อยเมื่อต้องพูดถึงเพศของเขา ยังไงดีละ ตุ้ดหรอ กะเทย หรือพวกไม้ป่าเดียวกัน ยังไงซะมันอาจจะดูแรงไปมั้ง ถ้าฉันไม่คิดให้ถี่ถ้วน
เพราะอารมณ์โมโหดที่เจืออยู่ก็เลยคิดจะพูดอะไรแบบนี้ออกไปมากกว่า
หูของเขาน่าจะได้ยินมันครบ
...
ก่อนที่กลิ่นเสื้อตัวใหม่ที่ฉันเป็นคนยัดใส่หัวให้เขาเมื่อคืนจะพัดวูบเขามาใกล้
มันเป็นสัญญาณตอบโต้ที่ไม่ดีนัก
กรึก
แก้วชาสีขาวในมือใหญ่วางลงบนพื้นที่เคาวเตอร์ว่างๆข้างฉันอย่างรวดเร็ว
ปีศาจในส่วนสูง180กว่าโน้มตัวลงมาใกล้อย่างน่ากลัว
อะ...อันที่จริงความสูงแบบนั้นมันเป็นเรื่องปรกติของเด็กผู้ชายฉันไม่ตื่นเต้นสักเท่าไหร่
กดดันข่มคู่ต่อสู้
=_=;;
“ ฉันสวยไปทั่วเรือนร่างล่ะสิ----ใช่มั้ย ??เมื่อคืนเธอคงแอบแตะต้องฉันไปเยอะ....ชอบ??”
...
...
..
1
o_o
2
3
O_O
4
ถ้าเอาเครื่องวัดคลื่นการเต้นของหัวใจเวลานี้คงจะไม่หวือหวานัก กราฟคงทิ้งดิ่ง .....ทุกอย่าดูราบเรียบไปหมดเพราะสมาธิของฉันถูกดูดกลืนไปกับไอ้ดวงตารูปทรงอัลมอนด์เผาตรงหน้า
ไม่แน่ใจว่าทำหน้าแบบไหนอะไรยังไงด้วยซ้ำทั้งๆที่เจ้าตุ้ดนี่อยู่ใกล้ไม่กี่คืบท่านั้นเอง
บางทีมันสับสนใช่มั้ยล่ะว่าตกลง-_-^คือมันก็มีงงๆกับตัวเองนิดหน่อย
เลยทำได้แค่เบิ่งตาโพลงในขณะที่เขาพรั่นอะไรเรื่อยเปื่อย
O_O
-----------
-----------------------
อ่า
ฉันว่าฉันได้กลิ่นชามิ้นท์----ใช่แล้ว ที่เขากินเมื่อกี้มันคือชารสมินท์ไม่ใช่โสม
ตอนนี้ทุกอย่างมันค่อยข้างชัดเจนมากทีเดียว-3-
“อืม....ตาสวยดีนิ..”
..
O_O
“.เห!?"
“น่าอิจฉาพวกผู้หญิงจังที่มีตาสวยๆ...=3=”
“..=+=...”
เจ้าตุ้ดกลับไปยืนเต็มความสูงเหมือนเดิมในขณะที่ใบหน้าซีดเริ่มมีอารมณ์ไม่ค่อยพอใจนักแต่ถึงอย่างนั้นแววตารีก็ยังไรอารมณ์แบบกวนประสาทอยู่เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน มือไม้ของเขาค่อยลูบคลำใบหน้าเต้าหู้ไปมาพลางหากระจกหรือไม่ก็วัตถุเคลือบเงาเช็คตัวเองรอบที่30ของเช้านี้(มั่วเอาล้วนๆ)
ดูท่าศึกยามเช้าจะจบลงด้วยประโยคปิดท้ายสั้นๆ และสองขาที่ก้าวจากไปอย่างง่ายดายต่างจากตอนแรกที่ยืนเป็นเสาไฟฟ้าไม่รับรู้โลกภายนอกได้ตั้งนานสองนาน การคาดคะเนของฉันพังไม่เป็นท่า อันที่จริงฉันนึกว่าโอเซฮุนจะหาเรื่องฉันเพราะฉันไปพูดถึงเพศที่สามของเขาซะอีก
U_U
ที่ไหนได้ ก็แค่ตุ้ดเด็กคนนึงที่กำลังอิจฉาดวงตาของผู้หญิง และหาช่องทางโอ้อวดเรือนร่างแบบไม่มีชั้นไขมันของตัวเองว่าสวยสง่าอย่างเต็มภาคภูมิกับเพศตรงข้าม
หรือคงไม่นับว่าฉันเป็นผู้หญิงคนนึงบนโลกใช่มั้ยเนี่ยะ
“อยากสวยมากงั้นก็ไปซื้อเครื่องสำอางค์มาแต่งซะเลยก็หมดเรื่อง”
-0-
คำพึมพำของฉันมันดังออกมาในรัศมีที่เลยลูกกระเดือกไปไม่กี่เซน แน่นอนฉันไม่บอกให้เขาได้ยินเพื่อจะหาเหาใส่หัวเพิ่มเติมแน่ๆ ก็แค่อดไม่ได้นิดหน่อยเลยสบถระบายก็เท่านั้น โอเซฮุนก็ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจฉันแล้วด้วย
เวลานี้เขามัวกลับไปง่วนกับอะไรบางอย่างในห้องนอนมากกว่า
'ตึ้งดึง' 'ตึ้งดึง~'
เสียงคุ้นหูดังขึ้น ฉันมั่นใจได้ว่ามันคือ--
“เซฮุน ออดดัง นายสั่งอาหารสำเร็จรูปเป็นมื้อเช้าเป่าว ดูท่าจะมาส่งแล้ว”
ฉันโหวกเหวกเพราะน้ำร้อนในแก้วชาสร่างเมาเป็นปัญหาหลักที่ต้องจัดการให้เสร็จเสียก่อน
และทุกอย่างมันคงจะไปได้สวยถ้าแขกผู้มาเยือนนั้นคือพนักงานร้านบะหมี่หรือไม่ก็เด็กหนุ่มส่งไก่แบบที่คุ้นชินเหมือนทุกๆวัน
...
แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง
“ขอพบคุณโอเซฮุนครับ”
“นายเป็นใครน่ะ”
“เปิดประตูก่อน ผมมาจากที่โรงแรม มีเรื่องานจากคุณพ่อของคุณเล็กน้อย --
-ได้ข่าวว่าวงเงินของบัตรเครดิตคุณถูกระงับใช่มั้ยล่ะ”
“อะ...อ่า..ใช่---ทำไมฉันไม่เคยเห้นหน้านายล่ะ -_-“
“เปิดก่อนสิครับ เดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟัง^^"
“เอ่อ....”
ฉันว่าฉันอาจจะมาช้าไป หรือไม่ก็ไม่รอบคอบดี เซฮุนกุลีกุจอกลับเข้ามายังห้องครัวก่อนที่จะแค่นเสียงพอจับใจความได้ว่าให้ฉันเข้าไปหลบในห้องนอนของเขาก่อน
ไม่ก็ห้องเก็บของ ซอกหลืบไหนสักแห่งด้วยคำอธิบายสั้นๆว่า
“พ่อส่งคนมาที่นี่”
แน่นอนฉันไม่มีสิทธิ์ปฎิเสธอะไรเพราะสถานะของเราสองคนทุกวันนี้ไม่มีใครที่รู้จริงๆเลยสักคน ไม่มีทั้งนั้น ฉันเองก็ต้องเอาตัวรอดให้ไม่พลอยซวยไปด้วยจะดีที่สุด
เสียงสนทนาผ่านจอมอนิเตอร์เล็กๆนั่นกำลังจะจบลงด้วยความเชื่อใจของเซฮุนที่มากพอหลังจากถามไถ่เรื่องส่วนตัวที่ไม่น่าจะมีใครรับรู้
ฉันเองก็ได้แต่วิ่งย้ายจากตรงนั้นทีตรงนี้ทีเพื่อหาตำแหน่งที่ดีที่สุดอย่างบ้าคลั่ง
ทว่า ชั่วแวบนึงก่อนที่จะหาที่หลบซ่อนได้ทันท่วงที..
ใบหน้าของชายร่างสูงด้านหลังประตูที่ได้เหวี่ยงออกก็กลับทำให้ฉันแทบจะไม้กล้าก้าวเดินไปไหนต่อได้อีก
ดวงตาเจ้าเล่ห์ ผิวสีแทน และคำตกลงบนรถคันหรูวิ่งพล่านเข้าสู่สมองของฉันอีกครั้งหนึ่งอย่างช่วยไม่ได้
อย่าบอกนะว่าแผนการของพวกเขามันเริ่มต้นขึ้นแล้ว
....
จื่อเทา..
ฮวางจื่อเทา'
**********************
Tbc
ขอบคุณทุกคอมเม้นและการเยี่ยมชมฟิคเน่าๆของเรานะ;_;
ผิดพลาดจุดไหนต้องขออภัยไว้ก่อนจริงนะคะ เราพิมพ์แล้วก็อัพในไอแพดสดๆเลย
เตื่อยยังไงก็ฝากติดตามด้วยน้า แงงงงงง
ขอบพระคุณอีกครั้งคะ!:)
ความคิดเห็น