คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชายผู้นั้น
หนุ่มผู้เดินทางผิด
"หืม มีอะไรหาไอ้หนู" กลุ่มชายฉกรรจ์ที่ไม่รู้ว่าหน้าตาอันแท้จริงเป็นอย่างไร เพราะใบหน้าพอกแป้งขาว เขียนตาเขียนปากราวกับปีศาจที่หลุดมาจากนรก ใส่เสื้อแจกเก็ตหนังดำมันปลาบ กางเกงขาดๆและรองเท้าบูทที่มีโซ่คล้องพาดไปมา เด็กหนุ่มไม่กล้าแม้สบตาเพราะพาลให้นึกถึงน้องชายที่ชอบเพลงแปลกๆ เปิดเพลงดังๆแสบแก้วหู บ้างก็ตะโกนด้วยเสียงแหบๆ ในตู้ก็มีแต่เสื้อผ้าสีดำพิมพ์ลายหน้ากลัว ทั้งหัวกระโหลกเอยซี่โครงเอย ตัวเขาเองก็ต้องทนฟังเพลงที่น้องชายเปิดทุกๆวันเสียด้วย ทั้งๆที่อยากฟังเพลงลูกกรุงแท้ๆ "ผมมาสมัครร้องเพลงครับพี่" "หาาา กล้าดีนี่หว่าไปหน้าจืด งั้นแกก็เข้าประตูนั้นไปเลย" พี่ชายหน้าผีตบหลังป๊าปๆด้วยความชอบใจแต่ก็เล่นเอาหนุ่มน้อยสะอึก เมื่อเข้าประตูไปก็พบว่าทุกสายตาจับจ้องมาที่เขา ทุกคนแต่งตัวแปลกๆคล้ายๆกับคนที่เขาเจอตอนแรก ในสายตาของเด็กหนุ่มทุกคนนั้นแปลกแต่ในสายตาของทุกคนคือเด็กหนุ่มนั่นแหละที่แปลก เมื่อความแปลกๆมารวมกันจึงไม่แปลก กลายเป็นว่าเขาก็เลยดูแปลกแต่แล้วเขาก็หยุดคิดเรื่องแปลกๆไปก่อนดีกว่าเพราะถ้ายิ่งคิดหัวเขาก็ยิ่งแปลกและเดี๋ยวจะแปลกมากไปกว่านี้ "แกมาทำอะไรหา ไอ้หนู" ป้าคนหนึ่งที่แต่งตัวได้ค่อนข้างหลุดโลกเดินเข้ามาถามแล้วพ่นควันบุหรี่ใส่หน้า "มาสมัครร้องเพลงครับ" ไอ้หนุ่มน้อยบ้านนาชักหวั่นใจเสียแล้ว นี่น่ะหรือสวนอาหารบ้านนา ร้านที่ตกแตกด้วยโทนสีทึมประดับด้วยโซ่ตรวนและโคมไปที่เสียนแบบกะโหลกมนุษย์ บ้างก็หุ่นจำลองโครงกระดูกที่ห้อยลงมาจากเพดานซึ่งไม่ได้มีความหมายสื่อไปทางบ้านนาเสียนิด "กล้าดีนี่หว่า งั้นแกก็ขึ้นไปร้องต่อจากไอ้นั่นละกัน แล้วถ้าแกรอดมาได้ฉันจะจ้างแก"ป้าชี้ไปยังเวที ห้าโมงวันนั้นเธอไปกับมัน เพราะเธอมันคันเพราะเธอมันร่_น ร่_นนักใช่มั๊ย ร่_นนักใช่มั๊ย ใจฉันมันจะสุดห้าม อยากฆตกรรม อยากฆ่าตกรรม จับเธอมาค้ากาม ฉันมันงุ่นง่าน รอวันผ่านไป เมื่อไหร่จะหายร่_น ร่_นนักใช่มั๊ย ร่_นนักใช่มั๊ย อยากฆตกรรม อยากฆตกามมมม เยสส หลังจากที่นักร้องเริ่ม'ฮว๊ากกกก'และร้องเพลงด้วยเสียงแหบๆ หนุ่มน้อยไม่นึกเลยว่านั่นจะเป็นเสียงสุดท้ายที่เขาจะได้ยินจากชายคนนั้น "แม่ง ไอ้กากเอ๊ย เพลงเสียหมด" หนึ่งในผู้ฟังที่นั่งอยู่ข้างล่างเริ่มโห่ไล่ คนอื่นๆเริ่มตามจนกระทั่งทุกเสียงประสานเสียงประกาศิตดั่งกระหึ่ม "จับมันไป บูชายัญ!!! บูชายัญ บูชายัญ" หนึ่งในผู้ฟังปีนขึ้นไปลากตัวนักร้องสู่หลังเวที ผู้ชมที่เหลือโห่ร้องอย่างป่าเถื่อน... หนุ่มหน้ามนคนหน้าเดิน ตอนนี้หน้าไม่มนแต่กลายเป็นหน้าซีดแทน เหงื่อใหลชุ่มแม้จะอยู่ในห้องที่เย็นจัดก็ตาม "ขอโทษนะครับ ที่นี่ใช่สวนอาหารบ้านนารึปล่าวครับ" ป้าคนเดิมนั่งไขว่ห้างพ่นควันบุหรี่อย่างไร้อารมณ์ "ใช่แล้วล่ะไอ้หมูโสโครก ที่นี่คือสวนอาหารบ้านนารก ตาแกขึ้นไปร้องเพลงแล้วไอ่อ่อน ถ้าเพลงของแกไม่ทำให้ฉันเปียกละก็ แกถูกบูชายัญแน่ ฟักยูว์" ป้าชูนิ้วกลางให้ นิ้วกลางแห่งกำลังใจสินะ จริงๆแล้วที่นี่มันก็สวนอาหารบ้านนาแหละนะ มันไม่ใช่นาโล่งเตียน แต่มันคือนาที่ค่อนข้างจะรก นารกใช่ไหม ไม่ใช่นรก ไม่น้าาาาาาาาา เมื่อไอ้หนุ่มหน้ามนตรึกตรองให้ดี ทำไมจึงเกิดมาซื้อบื้อขนาดนี้ แค่เห็นสภาพร้านก็น้าจะรู้แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านนาธรรมดา แต่เป็นนารกต่างหาก ไอ้บ้าเอ๊ยยย จะทำยังไงดีเนี่ย ชีวิตฝันนักร้องบ้านนาคนนี้ ไม่ใช่บ้านนาธรรมดาเสียแล้ว แต่นี่คือ นารก หนุ่มหน้ามนคนนี้ ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว นอกจากจะต้องขึ้นไปร้องเพลงเท่านั้น ถ้าเขาหนีตอนนี้ ป้าที่นั่งอยู่จะต้องเรียกคนมาบูชายัญเขาแน่ สายตาป้าจะฆ่ากันอยู่แล้ว หนุ่มบ้านนาอยากปล่อยนำตาแต่ก็ต้องกล้ำกลืน อยากเอาความข่มขื่นไปทิ้งแม่โขง ให้มันใหลลง ใหลลง ใหลลง "ผมขออะไรอย่างได้ไหมครับ" หนุ่มหน้ามนมองป้าขาร็อค "ด๊ายย เพราะอีกเดี๋ยวแกก็อาจจะตายแล้ว" หนุ่มบ้านนากลืนน้ำลายหนืดเป็นรอบที่สินเก้าในคืนนี้ "ผมขอถุงกระดาษนั่นนะครับ" เขาชี้ไปที่ถุงประดาษสีน้ำตาล จากนั้นเมื่อเขาได้มันมาเขาก็ค่อยๆฉีกรูกลมๆสองรู ฉีกช่องเหลี่ยมๆพอดีปาก แล้วเขาก็เอาปากกาวาดเป็นรูปหยดน้ำร่วงจากดวงตา เหมือนในตัวเขาตอนนี้ที่อยากจะร้องไห้เหลือเกิน ในใจคิดเพียงว่า ขออย่าให้ใครได้จำใบหน้าในคืนนี้ของเขาได้อีกเลย ขอให้ถุงใบนี้ปกป้องและมอบความกล้าจากโลกอันโหดร้ายที่เรียกว่า'นารก'แห่งนี้เสียเถอะ ไม่มีหนทางใดอีกแล้ว มีแต่ต้องก้าวไปข้างหน้า นี่คือวิถีแห่งลูกผู้ชายที่พ่อเคยสอนสั่ง แต่คุณพ่อครับ คุณพ่อที่อยู่บนฟ้า คืนนี้ผมควรมอบบทเพลงอะไรให้แต่พวกเขาดีครับ เอาความข่มขื่นไปทิ้งแม่โขงดีไหม ให้มันใหลลง ใหลลง แต่ที่ใหลลงน่าจะเป็นเลือดของผมมากกว่านะ หนุ่มหน้ามนภายให้ถุงกระดาษที่ครอบหัวหลืนน้ำลายเป็นรอบที่ยี่สิบของคืนนี้ พลางนึกถึงคุณแม่ที่สนับสนุนเขาตลอดมา นึกถึงเจสันหมาที่เคยเล่นกับเขา นึกถึงน้องชายที่ชอบเปิดเพลงบ้าบอนรกแตกให้เขาฟังทุกวัน เอ เอ๊ะ เพลงนรกแตกที่บ้าบอ เขาพอจะจำเนื้อได้อยู่เหมือนกันนะ ว่าแต่เพลงนี้ชื่ออะไรนะ ไอ้บันทึกการอแสดงสดที่น้องเปิดให้ฟัง เอ อ้า รู้แล้ว "พี่ครับ ผมจะร้องเพลง welcome to the dark side" ตลอดที่ผ่านมา เขาเป็นเด็กดีมาโดยตลอด ผูดหยาบแทบไม่เคย แต่คืนนี้ อาจจะไม่รอดไปถึงพรุ่งนี้ การทำวันนี้ให้ดีที่สุดคืออีกคำสอนของพ่อ แต่พ่อครับ คืนนี้ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆครับพ่อ "แม่_เอ๊ยยย ไอ้หน้าหนอน คืนนี้กูจะพาพวกมึงดำดิ่งสู่'นารก'ที่กูทรมาน กูอยากฆาตกรรมป้าแก่ จงคุกเข่าแก้ข้าผู้นี้ ข้าคือเจ้าแห่ง(ทุ่ง)นา(ที่ค่อนข้าง)รก WELCOME TO THE DARK SIDE!! ว๊ากกกกกกกก" พ่อครับผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆครับ T_T เฮ้ๆๆๆ เยส ฟักยูว์ โอ้เยส เสียงเฮลั่นดังสนั่นเพียงแค่ได้ยินชื่อเพลง เพราะเพลงนี้เป็นเพลงที่โด่งดังในใต้ดิน และเป็นเพลงที่เรียกว่าตำนานไม่ว่าจะหยิบมาร้องกี่ครั้ง ก็ทำให้คนฟังถึงจุดสูงสุดได้เสมอ "ไอ้หมอนี่ท่าจะเจ๋งว่ะ" ชายคนหนึ่งว่า "นั่นสิ กล้าร้องเพลงนี้ต้องมันใจมากนะ ถ้าไม่รุ่ง ก็คงไม่รอด" behide the sun i have a gun and no more fun 'cuz the sun will fall falling from the bright into the night this is ma knife Through ma G GEE G GEE GEE GEE w-h-y why why so sadism By that I do not intend. i kill him oh Alleluia |
ตอนนี้โคตรมั่วเนื้อเพลงเลย แต่เอาเถอะนะ คนเขียนเรื่องนี้โดนด่าประจำ
ไม่ได้เปลี่ยนเนื้อเรื่องนะจ๊ะ ตัวละครอยู่ครบแหละ แต่เปลี่ยนแนวการเล่าแล้วก็เพิ่มมิติของตัวละครเข้าไปนิดหน่อย สามตอนแรกจะเป็นปูพื้นฐานตัวละครอ่ะจ๊ะ
ความคิดเห็น