ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [EXO] Timid...ขี้ขลาด!! Chan x Baek x Kris [The End]

    ลำดับตอนที่ #6 : Timid:::5

    • อัปเดตล่าสุด 20 ส.ค. 56


    -5-

    .

    .

    .

                ถึงอยากจะอยู่ดูแลเมียของตัวเองแต่ชานยอลก็ต้องถอยออกมาหนึ่งก้าว แต่ก้าวเดียวและครั้งเดียวเท่านั้น หึ

    ตอนนี้พี่คริสคงมีความสุขมากกับการที่ได้ดูแลแบคฮยอน  แต่อีกไม่นานเดี๋ยวเขาก็มาที่นี่ เขามาแน่ ไม่นานหรอก เมื่อเขาได้เห็นอะไรดีๆบนร่างของแบคฮยอนที่ชานยอลได้ฝากเอาไว้  เหตุผลนี้ไงที่ทำให้ชานยอลยอมถอยออกมาหนึ่งก้าว เพื่อจะได้ก้าวนำอีกสองก้าวในทางที่ดีกว่า

    “ชานยอล!!!!  ร่างสูงที่กำลังถอดเสื้อเตรียมตัวจะอาบน้ำชำระร่างกาย ต้องหยุดชะงักกับเสียงเรียกชื่อตน เขารู้ว่าเสียงนั่นเป็นของใคร ไม่พ้นร่างสูงเหยียบร้อยเก้าสิบของพี่ชายเขาแน่  มาแล้วสินะ รอยยิ้มร้ายมุมปากบ่งบอกถึงความสะใจ เขาคิดไม่ผิดจริงๆ

    “นายทำอะไรลงไปห๊ะ!!!!!” สิ้นสียง ร่างของชานยอลปลิวไปติดผนังสีขาว  กลิ่นคราวเลือดที่มุมปากซ้ายคละคลุ้งไปทั่วจมูก กรามและใบหน้าที่ชาค่อยเจ็บขึ้นมาเรื่อยๆ

    “หึ ฮ่าๆๆๆ”

    “ยังมีความสำนึกอยู่บ้างไหม ชานยอล!!!!

    ปัก! อีกหมัดที่คริสเสนอให้ชานยอล

    “รู้แล้วสินะ งั้นพี่ก็รู้ไว้ด้วยว่าแบคฮยอนน่ะ ของๆผม!! ” จะมีอะไรสนุกเท่านี้ ในความคิดของชานยอล

    “แบคฮยอนไม่ใช่สิ่งของ!!” ตอนนี้อารมณ์ของทั้งสองพุ่งทะยานไปไกลแล้ว คริสเลยจัดสั่งสอนให้ชานยอลอีกหมัด

    “งั้นถ้าไม่ใช่ หมอนั่นก็เป็น เมีย!!!” ชานยอลชกกลับไปที่หน้าของพี่ชายทันที สงครามนี้มันไม่จบง่ายๆหรอก

    “อย่าเรียกแบคฮยอนอย่างนั้น!!

    “รับไม่ได้รึไง รับไม่ได้เรื่องที่ผมได้กับเขา หรือเรื่องที่เขาเป็นผู้ชาย แต่มันคงไม่ใช่เรื่องที่สองเพราะพี่ก็เคยได้กับผู้ชายนี่!!!

    “หุบปาก!!!

    “ทำไม รับไม่ได้หรอที่ได้กับลูกศิษย์ตัวเอง แล้วเด็กคนนั้นก็เป็นแฟนของน้องชาย!!!!

    “เด็กคนนั้นเป็นของฉัน แต่นายนั่นแหละที่แย่งเขาไป ตอนนี้ก็ยังคบกันอยู่ไปใช่หรอ!!!!

    “มันถึงเวลาเขี่ยทิ้งแล้ว มันจะไปสนุกอะไรกับของที่ได้มาง่ายๆ แล้วเด็กนั่นแค่ขอก็ยอมถ่างขาให้แล้ว!!

    “อย่าพูดถึง คยองซู แบบนั้น!!!!!” ดูเหมือนสงครางนี้จะไม่จบจริงๆ ตอนนี้ทั้งสองแรกหมัดกัน จนห้องพังเละ

    “พวกพี่ทั้งสองคนหยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!” เสียงใสของใครบางคนร้องตะโกนขึ้น

    “คยองซู” คริส

    “นายมาได้ไง” ชานยอล

    “คยองซูเสียงดังอะไร” บุคคลที่เพิ่งเข้ามาใหม่เอ่ยขึ้น ทำให้เจ้าของบ้านทั้งสองถึงกับนิ่งอึ้ง

    “ซูโฮ / พี่หมอ” เจ้าของบ้าน

    “พี่ครับ พี่ช่วยทำแผลให้สองคนนี้หน่อยได้ไหมครับ” คยองซูเอ่ย “แล้วพวกพี่ทั้งสองคนก็ออกมาที่ห้องนั่งเล่นด้วยผมมีเรื่องอยากจะคุยครับ” เสียงพูดเข้มแข็งที่ขัดกับดวงตาที่ไหวติ่งทำให้คนทั้งสามทำตาม

    .

    .

    .

    หลังจากทำแผลเสร็จ

    “พี่ชานยอลทำไมพี่ถึงไม่มาตามนัด เราคุยกันไว้ว่าวันนี้เราจะไปทานข้าวด้วยกันพร้อมกับพี่ชายของผมไม่ใช่หรอ” คยองซู

    “ขอโทษทีพี่ลืม” ชานยอล

    “เอ๋ เนี่ยหรอแฟนนาย” ซูโฮ

    “แล้วนายมาได้ไงคยองซู นายยังไม่ได้ตอบพี่เลย” ชานยอล

    “ตอนแรกแค่จะแวะมาดู ว่าพี่เป็นอะไรรึป่าว แต่ตอนนี้. . .” สายตาสลดลงไปทันที “. . .ผมมีเรื่องอื่นที่อยากจะพูดมากกว่านั้น”

    “ชิ” นายตอบพี่หน่อยก็ดีนะคยองซู ซูโฮบ่นในใจ

    “ยังไม่ต้องพูดหรอก คยองซูไหนๆก็มาแล้วทานข้าวที่นี่ก็ได้” คริส

    “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมจะกลับแล้ว พี่ซูโฮพี่ช่วยออกไปรอผมที่รถได้ไหมครับ”

    “อะ อื้ม พี่ไปก่อนนะชานยอล” ไม่ตอบแถมยังไล่ จำไว้ไอ่ตัวแสบ

    “ครับ” ชานยอล

    “เดี๋ยวฉันเดินไปส่งนายเอง” คริสอาสา เพราะเขาเองก็มีเรื่องอยากคุยกับคนตัวขาวเหมือนกัน

    .

    .

    .

    “นายอยากจะพูดอะไรก็รีบพูดมาเถอะ”

    “พี่ลืมนัดจริงๆหรอ”

    “ทำไมนายถามอย่างนั่น”

    “พี่ชานยอล พี่เคยรักผมบ้างไหม ผมแค่ของที่พี่ต้องการแค่ชั่วคราวหรอ ผม. . .มันง่ายมากเลยหรอครับ”

    “. . . นายได้ยิน”

    “อื้มใช่ครับ ผมได้ยิน เฮอ~ ผมคงต้องพูดสินะ. . .”

    “. . .”

    “เราเลิกกันเถอะเนาะ มันคงดีที่สุด”

    .

    .

    .

    นายเรียนหมอหรอ”

    “อื้ม ฉันอยากเป็นหมอนายก็รู้นี่” รอยยิ้มที่เคยทำให้หัวใจของคริสเต้นแรงตอนนี้มันได้เริ่มขึ้นอีกแล้ว “แล้วนายได้เป็นครูอย่างที่อยากเป็นรึป่าว หรือทุบกำแพงของพ่อไม่ได้ ฮ่าๆๆ”

    “ฮ่าๆๆ ฉันเป็นครูแล้ว. . .นายกับเลย์. . .” ตัดสิ้นใจถามสิ่งที่อยากรู้ที่สุด

    “อ่อ หมอนั่นนะหรอ เรายังคบกันอยู่” รอยยิ้มนั่นมันฝืนไม่ใช่หรอซูโฮ

    “แล้วไม่มาด้วยกันหรอ”

    “บ้างานจะตาย ไม่มาหรอก วันๆเอาแต่แต่งเพลงอยู่บริษัททั้งวัน เป็นถึงโปรดิวเซอร์เพลงนี่เนาะ ฮ่าๆ”

    “แล้วนายสบายดีใช่ไหม” เปลี่ยนคำถามเมื่อเห็นสีหน้าไม่ดีของซูโฮที่ทำเป็นเก่ง

    “อื้ม แน่อยู่แล้ว โอ๊ะ คยองซูออกมาแล้วฉันไปก่อนนะ”

    “ขับรถดีๆล่ะ”

    “อื้ม อ่อนี่เบอร์โทรฉัน มีไรให้ช่วยก็โทรมานะ แล้วเจอกัน” ซูโฮ

    “อื้ม เช่นกัน” คริส

    “ผมลานะครับพี่คริส” คยองซู

    “ดูแลตัวเองด้วยนะคยองซู” มันเป็นเพียงเสียงพูดเบาๆ ที่เอ่ยขึ้นในขณะที่คยองซูเดินผ่าน มันทำให้เขาหยุดยืนนิ่ง และขึ้นรถจากไป

    .

    .

    .

    ทำไมคนที่เขาเคยรักทั้งสองถึงเป็นพี่น้องกันได้ และทำไมทั้งสองถึงเดินจากเขาไปเหมือนวันเก่าๆที่ผ่านมา

     

    TBC.

    พี่คริสไม่ได้หลายใจนะทุกคน พี่แกรักทีละคนตามช่วงเวลา ซูโฮตอนเรียน คยองซูตอนก่อนที่ยอลจะแย่งไป  ส่วนแบค &$%^% (คึคึคึคึ คึกคะคึคะ)

    มาสั้นๆ แต่คลายปมไปนิ๊สนึง เรื่องนี้รักหลายเศร้าแฮะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนหน้าการแข่งขันของคนซึนเดเระทั้งสองจะเริ่มขึ้นแล้วนะ ฮุฮูฮูฮูฮุๆๆๆ #เกลียดการหัวเราะของตัวเอง

    ปล. ขอบคุณทุกคนนะ ^ ^

    Velen
    tine
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×