คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Timid:::3
3
“นายอยู่ได้ใช่มั๊ย อีกไม่กี่วันพี่ก็กลับแล้ว ระหว่างนั้นพี่จะให้ชานยอลมาดูแลนะ”
“ไม่เป็นไรฮะ สบายใจเถอะ ผมอยู่ได้”
“ถ้างั้นพี่ไปจัดของก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เข้าพี่จะเข้ามาดูนายก่อนไปนะ”
“ฮะ. . . รีบไปเถอะฮะ”
คำพูดเมื่อไม่ถึงชั่วโมงที่ผ่านมายุงวนเวียนอยู่ในหัวของแบคฮยอนอยู่คำพูดนี้เองที่ทำให้เขานอนไม่หลับถึงจะง่วงเพราะฤทธิ์ยาก็ตาม
“ระหว่างนั้นพี่จะให้ชานยอลมาดูแลนะ” ปาร์คชานยอลงั้นหรอที่จะมาดูแลเขาแทนพี่คริสที่จะต้องไปดูงานจัดการเรียนการสอนนักเรียนที่ต่างจังหวัด ไม่มีทาง!! หมอนั้นไม่ได้มาที่บ้านนี้สามวันแล้ว ใช่ สาม วัน แล้ว
“เห้ยยยยย” ทำได้แค่ถอนหายใจทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องอะไรที่ทำให้เขาต้องปล่อยมันออกมา ไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ
.
.
.
“พี่ไปนะชานยอล แบคฮยอน ดูแลกันและกันด้วยนะ อย่าทะเลาะกันหล่ะ”
“อืม/ฮะ”
หลังจากที่ส่งพี่คริสที่หน้าประตูเรียบร้อยแล้วทั้งสองก็แยกย้ายกันไปคนละทาง เพื่อเข้าบ้านของตนเอง
“นาย. . . จะไปโรงเรียนหรอ” เสียงหวานติดห้าวตัดสินใจเอ่ยขึ้นหลังจากเลื่อนหน้ากากอนมัยลงมายันคาง
“อืม. . . ในตู้มีอาหารกับบะหมี่สำเร็จรูปอยู่ คงไม่ต้องให้ฉันทำให้หรอกนะ” ร่างหนาเอ่ยตอบคำถามเพียงสั้นๆ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ได้ยินแล้วเหมือนเป็นการตัดรำคาญ ก่อนจะเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปขึ่นคร่อม สตาร์ทมอเตอร์ไซสุดที่รักที่เพิ่งออกจากอู๋มาหมาดๆ
“. . .” ไร้เสียงตอบรับเพียงแค่พยักหน้ากลับไปเท่านั้น ไม่รู้ไม่สนว่าคนๆนั้นจะเห็นหรือป่าว จากนั้นจึงหันกลับเข้าบ้านไป
“นี่ไงคำตอบยืนยัน ว่าเขาไม่มา ไม่มาดูแลคนอย่างฉันหรอก หึ” ยิ้มเย้ยให้กับหน้ากากอนามัยในถังขยะที่เพิ่งโยนมันทิ้งลงไป
‘คนอ่อนแอ ที่น่ารำคาญอย่างฉันไง’
.
.
.
.
ชานยอล talk
“แล้วจะเอาไงว่ะครับ” เพื่อนหน้ามึนถามหลังจากฟังเรื่องราวต่างๆจากเพื่อนที่เอาแต่นั่งหูกาง
“นั่นดิ . . . . เอางี้ ทำให้เด็กนั่นเป็นของคุณมึงดิว่ะครับ” เพื่อนผิวเข้มร่วมด้วย พร้อมเสนอความคิดเห็น
“หมายความว่าไงว่ะครับจงอิน”
“โห่ เซฮุนโง่ อย่าทำงงได้ดิครับ คิดให้มันลึกๆ”
“ปล้ำน่ะหรอ”
“อื้ม ใช่ๆ”
3
2
1
“ห๊ะ!! / ว่าไงน่ะ!! / ไม่ได้!!”
“อะไรของพวกคุณคร๊าบ ความรู้สึกจะช้าไปไหน”
“พี่ไม่เห็นด้วย ห้ามทำเด็ดขาดนะชานยอล” คนที่นั่งเงียบมานานเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย และส่งค้อนวงโตไปให้คนออกความเห็นบ้าๆ
เสียงใสที่เอ่ยขอรุ่นน้องคนสนิทพร้อมกับเขย่าแขนแกร่งนั้นไปมา ทำให้สายตาสองคู่ที่มองดูอยู่นั้นต้องเสสายตาหนีภาพความเป็นจริง เพราะความที่รับไม่ได้
“เลิกคุยเรื่อวนี้กันเถอะ ดื่มต่อๆๆ” ว่าปัดรำคาญ พร้อมเอื่อมมือไปหยิบแก้วที่มีน้ำสีอำพันอยู่จรดเข้าปาก
‘เป็นของฉัน’ งั้นหรอ หึ นายเป็นของฉันตั้งแต่แรกแล้วหล่ะ และนายก็จะไม่ได้เป็นของใคร แม้แต่ พี่ชาย ของฉันแล้วเจอกัน
.
.
.
แบคฮยอล talk
เฮ้อ~นี้จะเที่ยงคืนแล้วนะ ข่มตานอนยังไงก็นอนไม่หลับ ยาที่กินไปทำไมถึงไม่ชอบอะไรเลยนะ ทำไมเราถึงคิดแต่เรื่องของหมอนั่น
ปรื๊น~~~
เอ๊ะ! เสียงมอเตอร์ไซต์ของเขานี่ กลับมาแล้ว ปละก็กลับเข้าบ้านของตัวเองสินะ เขาไม่มาหรอกน่า จะรอทำไม เขาไม่มาหรอก
พูดกับตัวเองแบคฮยอนได้แต่พูดกับตัวเอง ไม่เข้าใจตัวเองว่าความรู้สึกน้อยใจนี้มัยอะไรกัน ทำได้แต่เพียงพยายามนอนข่มตาให้หลับแล้วตื่นมาเผชิญกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป โดยไม่รู้เลยว่าอีกไม่กี่นาทีตนเองจะเป็นยังไง และจะเป็นของใคร
ตุบ!
ตึก
ตึก
ตึก
ตึก
ครืด~ ปัง!
“ฮึก หนะ นะ นายเข้ามาทำไม อ๊ะ!~” ร่างบางตกใจตื่นกับเสียงประตูที่ถูกปิดดังปัง และต้องใจกระตุกวูบเมื่อมองเห็นเงาร่างสูงที่คุ้นเคย
ร่างบางทำท่าจะหันไปเปิดโคมไฟที่โต๊ะข้างเตียงเพื่อจะได้เห็นชัดเจนมากขึ้น แต่ยังไม่ทันจะหันไปร่างบางก็ถูกตรึงไว้กับเตียงนุ่มด้วยร่างกายที่แข็งแรงและสูงใหญ่ที่คร่อมทับเอาไว้ข้อมือบิดไปมาเพื่อจะให้หลุดพ้นไปจากมือหนาที่บีบจนรู้สึกเจ็บไปหมด
“อยากให้มาไม่ใช่หรอ หืม?” เสียงเย็นชากระซิบลงข้างหูพร้อมลิ้นรอนที่แตะลงมา เสียงนั้นเย็นเย็นก็จริงแต่กลับทำให้คนฟังร้อนไปทั้งกายละใจ ขนอ่อนลุกชัน น้ำเสียงนั้นแฝงไปด้วยความนัยน์ กลิ่นแอลกอร์ฮอลที่คละคลุ่งไปทั่วจมูก คำเดียวที่รู้ตอนนี้คือ แบคฮยอลกลัว
“ปล่อยฉันนะ! ฉันเจ็บ อื้อ~ ” ร่างบางร้อนไปทั่วรวมถึงใบหน้า ดวงตาที่เริ่มมีน้ำใสคลออยู่ในตอนแรก ขณะนี้มันได้ไหลลงมาอาบแก้วใสแล้ว ริมฝีปากที่ถูกบดเบียดอย่างรุนแรงมือหนาที่เคยกอบกุมข้อมือเล็กนั้น ตอนนี้กลับลูบไล้ไปทั่วร่างบางอย่างบ้าคลั่ง
“อย่าทำแบบนี้ ชานยอล!” เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระจึงตะโกนบอกไปอย่างเหนื่อยหอบ
“อย่าแกล้งมารยาไปหน่อยเลย ฉันรู้ร่างกายนายน่ะ แค่มีเซ็กมันไม่ตายหรอก”
“ถึงจะไม่ตาย ฮึก ตะ แต่นายอย่าทำแบบนี้ ฮึก” น้ำตาใสไหลออกมาดั่งเขื่อนแตก ร่างบางสั่นเพลาไปหมด
“นายเป็นของฉัน” เสียงกระซิบเย็นชาถึงมันจะเบาแต่กลับทำให้ร่างบางแข็งทื่อเหมือนโดนน้ำเย็นสาดใส่ หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเหมือนหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ
‘ชานยอล ฉันเป็นของนายไม่ได้’
ตัดเนื้อหาออกนะจ๊ะ เพราะเรา้เป็นเด็กดี
รู้เพียงความเจ็บปวดทั้งกายและใจ.
________________________________________________________________________________
TBC.
พี3 ล่ะสงสารแบค แต่ถ้าชานยอลไม่ทำจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ก็ไม่เกิด ฮิ่ๆๆๆ
ปล. คำบางคำในเรื่อง เอียงบ้าง ตัวหนาบ้าง จำกันไว้ดีๆน๊า หุหุหุ
ความคิดเห็น