คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Timid:::2
2
ก๊อกๆๆ
สิ้นเสียงเคาะประตูคนที่จมอยู่ในความคิดก็ต้องหันหน้าไม่มองยังร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนที่ขัดกับใบหน้านั้น
“เป็นไงบ้างตัวเล็ก ดีขึ้นรึยัง”
“ฮะ ดีขึ้นแล้ว”
“แล้วไอ้น้องชายตัวแสบของพี่ไปไหนแล้วหล่ะ บอกให้คอยดูแลนายไว้จนกว่าที่พี่จะกลับ ดันหายไปจนได้” พูดไปมองซ้ายมองขวาไปมองหาร่างที่เอ่ยถึงอย่างหัวเสียนิดหน่อย “คงจะไปตะลอนอีกตามเคย กินโจ๊กก่อนเถอะพี่แวะซื้อมาจากร้านข้างๆโรงเรียนที่นายชอบไง ดีนะที่ไปซื้อทัน งั้นเดี๋ยวพี่ไปใส่ถ้วยมาให้”
ยังไม่ทันจะเอ่ยปากอะไรพี่คริสก็เดินออกไปซะแล้ว โดยที่ไม่ต้องถามทางเพราะพี่เขาเข้าออกบ้านผมเหมือนบ้านตัวเอง รวมถึงคนๆนั้นด้วย ที่ผมรู้สึกกังวลขึ้นมายังไงก็ไม่รู้ ก็ชานยอลเองก็ออกไปซื้อโจ๊กมาให้ผมเหมือนกันนี่ครับ แล้วถ้าเขากลับมาเห็นว่าผมกำลังนั่งกินโจ๊กของพี่คริสอยู่ ทั้งๆที่เขาก็ออกไปซื้อมาให้ ทั้งๆที่เขาบอกว่าจะไปซื้อมาให้แท้ๆ ทั้งๆที่ผมก็ รอ เขาตามที่เขาบอกเอาไว้
“มาแล้ว มาพี่ป้อนนะ นายจะได้ไม่ต้องออกแรงเยอะๆ”
“เดี๋ยวผมกินเองดีกว่าฮะ ไม่เป็นไร ขอบคูณมากฮะ”
“ไม่ได้! ถ้าเกิดมันหกเลอะเทอะบนตัวนายจะทำยังไง อย่าดื้อแบคฮยอน”
“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ” ถึงจะอยากกินเองก็เถอะ แต่ในเมื่อพี่คริสนั้นอยากจะป้อนให้บวกกับท่าทาง คำพูดที่ดูน่ากลัวนั้นด้วย เลยต้องยอมกิน
.
.
.
หลังจากที่กินได้แค่ไม่ถึงสิบคำแบคฮยอนก็ขอหยุดการกินนั้น คริสจึงหยุดป้อนแล้วหยิบยาที่อยู่ในที่ประจำของมันมาให้แบคฮยอนก่อนจะของตัวไปอาบน้ำ แล้วตรวจการบ้านกับเอกสารของทางโรงเรียน
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะชั่วโมงแล้วที่ชานยอลออกไป เกือบชั่วโมงแล้วจริงๆแต่ชานยอลก็ยังไม่กลับมา ไอ่บ้านั้นไปไหนของเขานะ
“ฉันกลับมาแล้ว” พูดด้วยเสียงเหนื่อยหอบ ร่างหนาที่เปิดประตูเข้ามานั้นหน้าซีด เหงื่อที่ไม่มากมายผุดขึ้นบนใบหน้านั้น แต่กลับยิ้มออกมาอย่างเด็กๆ มันทำให้คนที่ได้รับรอยยิ้มนั้นรู้สึกผิด และสงสาร “ฉันเอาไปใส่ถ้วยให้นะ”
“มะ... อะ อื้ม” ถึงอยากจะปฏิเสธแต่ไม่กล้า จึงได้แต่มองร่างหนาเดินออกไปจนแผ่นหลังนั้นหายไป
ทำไมยังไม่มาอีกหล่ะ นี่มันจะห้านาทีแล้วนะที่ไอ้บ้านั้นออกไป แค่เอาโจ๊กใส่ถ้วยทำไมนานจัง ไม่น่าจะไปไม่ถูกหรือหาถ้วยไม่เจอหรอกนะ เพราะผมบอกแล้วว่าสองพี่น้องนั้นเข้าออกบ้านผมเหมือนบ้านตัวเอง
“ชานยอล มีอะไรรึป่าว” พูดออกไปแล้ว
“...”
“นาย”
“...”
“ชานยอล”
“อืม แปปนึงนะ”
.
.
ร่างหนาเดินเข้ามาในห้องอีกครั้งพร้อมกับถาดอาหารที่มีถ้วยและแก้วน้ำวางอยู่ เดินตรงมายังเตียงของคนอ่อนแอที่นั่งรออยู่
“ฉันคงไม่ต้องป้อนหรอกนะ” น้ำเสียงที่ส่งผ่านมาทำให้แบคฮยอนรู้สึกแปลกๆ กับอกัปกิริรยานั้น
“อือ” ถึงจะอิ่มแล้วแต่แบคฮยอนก็ตักโจ๊กเข้าไปในปาก คำแล้วคำเล่า จนรู้สึกว่ารับต่อไปไม่ไหวแล้วก็หยุดกิน “ฉันอิ่มแล้วหละ”
“ก็หน้าจะอิ่มอยู่หรอก” แค่พูดออกมาเบาๆกับตัวเองเท่านั้น แต่แบคฮยอนได้ยินมันอยู่แล้วหล่ะแต่ก็อยากให้ชัวร์
“อะไรนะ”
“ป่าว งั้นเอามาฉันจะได้เก็บ แล้วจะได้กลับบ้านของฉันซะที” พูดจบก็กระชากถาดอาหารออกไปทันที ไม่นานแบคฮยอนก็ได้ยินเสียงเลื่อนปิดประตูดัง ปัง จนคนตัวเล็กสะดุ้งด้วยความตกใจ
“ไอ้บ้านี่เข้าใจยากจริงๆ”
ชานยอล talk
‘ไอ่ตัวเล็ก ชอบกินโจ๊กข้างๆโรงเรียนใช่รึป่าวน๊า แล้วชอบกินแบบไหนอ่า ถ้าเราชื้อไปจะถูกใจหมอนั่นรึป่าวเนี่ย เห้ยยยย’
ได้แต่บ่นกับตัวเองเบาๆและถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆออกมา อยู่บนรถเมล์ที่เต็มไปด้วยคนมากมาย ก็ใช่น่ะสิครับนี่มันเวลาที่คนทั่วไปเลิกงาน เลิกเรียนกันแล้ว ผมบ่นเพราะความกังวลจนคุณป้าคนข้างมองด้วยสายตาแปลกๆส่งมาให้ผมแล้วหล่ะ เห้ยยยยย
อาฮ่า รถเมล์จอดแล้วลงไปเผชิญชะตากรรมชีวิตดีกว่าเรา
‘โอ๊ย’
‘อั่ก’
เสียงร้องอุทานออกมา เสียงที่เกิดขึ้นกับคนทั้งสองทำให้หัวเสียไปตามๆกัน
‘นี่ นายเวลาเดิน หัดดูทางบ้างเซ่ ทางเดินมันไม่ได้อยู่บนอากาศนะถึงจะได้มองฟ้าไปเดิน ปะ. . . ชานยอลลลลล!!!’
เสียงหวานร้องอุทานขึ้นมาอีกครั้งหลังจากปัดเนื้อตัวที่คลุฝุ่นแล้วเงยหน้าขึ้นมาพบกับรุ่นน้องคนสนิทที่วันนี้ไม่ได้มาโรงเรียน แถมยังไม่โทรบอด้วยซ้ำว่าทำไม
‘พี่ลู่หาน! ทำไมวันนี้กลับช้าจังล่ะฮะ อะ ลืมเลย ขอโทษพี่ด้วยนะม่ะกี้อ่ะ พี่เป็นอะไรรึป่าว’ ยังไม่ทันจะตอบอะไรประโยคถัดมาก็ถูกเอ่ยแล้ว ‘พี่ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว งั้นผมขอตัวก่อนนะ ผมรีบ มีไรก็โทรหาผมนะพี่ ถ้าอยากให้ชดใช้อะไรก็ค่อยบอกนะ ไปล่ะฮะ บาย’ พูดจบก็ตบไหล่ลู่หานสองสามทีก่อนจะเดินดุ่มๆไป
‘. . .’ หน้าหวานยังคงนิ่งเหมือนโดยแช่แข็ง สมองกำลังประมวลประโยคยาวๆที่ถามเองตอบเอง เหมือนคุยคนเดียวของชานยอล ทำให้คิ้วนั้นผูกกันเป็นปมด้วยความงุนงง ‘อะไรของมันว่ะ’
.
.
ชานยอลเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านโจ๊กข้างโรงเรียน มองประตูอยู่ซักพักก็ผลักมันแล้วพาตนเองเข้ามาในร้าน
‘สวัสดีคราบบบบ ยังมีโจ๊กร้อนๆ หอมๆ อร่อยๆ อยู่ไหมฮะ’
‘สวัสดีจ้า เอาโจ๊กหรอ ขอโทษด้วยนะ วันนี้ขายดี โจ๊กหมดไปแล้วหล่ะ ถุงสุดท้ายเพิ่งมีคนมาซื้อไปเมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง’ พูดด้วยน้ำเสียงที่มีความสุขเพราะขายดีจนของหมดละคนกลับน้ำเสียงเศร้าๆที่ไม่ได้ขายให้กับเด็กหนุ่มคนนี้
‘ซักนิดนึงก็ไม่เหลือเลยหรอฮะ ป้าช่วยไปดูในหม้อให้ผมอีกครั้งได้ไหมฮะ’ พูดด้วยสายตาและน้ำเสียงอ๋อดอ้อน
‘เดี๋ยวป้าดูให้นะ รอแปปนะพ่อหนุ่ม’ ทนเห็นภาพอ๋อดอ้อนนั้นไม่ได้หญิงวัยกลางคนจึงตอบไปพร้อมกับเดินเข้าไปในครัว
‘อ่า ยังพอมีอยู่แต่มันเย็นหมดแล้ว เดี๋ยวป้าอุ่นร้อนๆให้นะ’ หน้าชานยอลตอนนี้เหมือนกับเด็กได้ขนมดีใจจนโอเว่อร์ตามนิสัยแปลกๆของเขา
.
.
.
.
.
.
‘ฉันกลับมาแล้ว’
‘ฉันเอาไปใส่ถ้วยให้นะ’เหนื่อย เหนื่อยมาก ก็ผมเล่นวิ่งมาจากปากซอยนี่ฮะ รีบมากลัวแบคฮยอนเค้าจะหิวตายซะก่อน
‘มะ. . .อะ อื้ม’ ได้ยินเสียงตอบรับกลับมา แล้วจะรออะไรรีบเอาไปใส่ถ้วยให้เจ้าเปี๊ยกกินดีกว่า
ผมเดินมาหยุดอยู่ที่ห้องครัว แต่ร่างกายของผมกับรู้สึกได้ว่าหน้านั้นชายังไงๆ
. . . ถ้วยโจ๊กที่วางเหลืออยู่บนที่ล้างจาน แก้วน้ำ แก้วใส่เม็ดยา และถาดอาหาร นี่มันอะไรกัน? ตอนก่อนออกไปมันยังไม่มีนี่ วันนี้แบคฮยอนยังไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่หรอ แถมในตู้เย็นก็ไม่มีโจ๊กอยู่ แล้วของพวกนี้มันอะไรกัน
พี่คริส ชื่อของพี่ชายอยู่ๆก็เข้ามาในหัว ชื่อนั้นมันทำให้ชานยอลเจ็บจิ๊ดๆขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ เข้าใจแล้วหล่ะ
‘ชานยอล มีอะไรรึป่าว’
‘นาย’
‘ชานยอล’
‘อืม แปปนะ’ เสียงเรียกทำให้หลุดออกจากภวังค์ ผมรีบจัดอาหารนั้น
แต่ทำไมมือผมสั่น
ทำไมผมทำอะไรไม่ถูกเลย
ทำไมใบหน้าและขอบตรงมันร้อนแบบนี้นะ . . .
พูดคุยนิดหน่อยกับแบคฮยอน นั่งมองเขากินไปเรื่อยๆจนตอนนี้ภายในห้องเงียบจนหน้าอึดอัด อึดอัดจริงๆ
‘ฉันอิ่มแล้วหละ’ เสียงหวานแหบห้าวเฉพาะตัวของแบคฮยอนเอ่ยขึ้น ทำให้ผมหลุดจากภวังค์อีกครั้ง
นายคงจะอิ่มแอมแล้วสินะ อิ่มตั้งแต่โจ๊กถ้วยแรกแล้วหล่ะ โจ๊กของพี่คริสมันคงจะอร่อยกว่าของฉันสินะ
‘ก็หน้าจะอิ่มอยู่หรอก’
‘อะไรนะ’
‘ป่าว งั้นเอามาฉันจะได้เก็บ แล้วจะได้กลับบ้านของฉันซะที’ หงุดหงิดดดดด!! ผมไม่อยากเห็นหน้าของเขาแล้วตอนนี้ มันทำให้ผมหงุดหงิด
ผมกระชากถาดอาหารมา รีบเดินเอาไปเก็บใครครัว แล้วรีบๆออกจากที่นี่ดีกว่า ไม่งั้นผมได้ทำอะไรบ้าๆลงไปแน่ๆ
หงุดหงิดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!
TBC.
55555555 5 น่าสงสารชานยอลแฮะ รักชานยอลกันเยอะนะทุกคน
พี3 อัพถี่ไปเนอะ แต่ถ้าจริงๆอัพอีกทีคงจะ คืนวันศุกร์ ไม่ก็เสาร์ พี3 จะรีบมานะ
ปล. ตอนหน้ามีเซอร์ไพรส์ ฮี่ๆๆๆๆ
Velen
ความคิดเห็น