ปรากฏว่าเป็นรัก

ลำดับตอนที่ #28 : ยุติธรรมดี

เหมือนฝันที่กำลังหัวเสียเพราะการเปิดใช้มือถือเครื่องใหม่ให้ผู้เป็นแม่นั้น ถึงกับชักสีหน้าเมื่อจู่ๆ เสียงมือถือของเธอที่เพิ่งจงใจเมินได้ไม่กี่นาทีก่อนหน้าก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง หญิงสาวจึงต้องละมือจากมือถือเครื่องใหม่ของแม่เพื่อเอื้อมมือไปหยิบมือถือของตนที่ยังส่งเสียงไม่หยุดขึ้นมารับสาย เพราะคนที่อยู่อีกฟากของลายสายนั้นดูเหมือนจะไม่ยอมล้มเลิกความพยายามง่ายๆ ก่อนเจ้าตัวจะกรอกเสียงกระแทกกระทั้นเพราะความหงุดหงิดลงไป

“มีอะไร”

“ฝัน แกอยู่ไหน?” เสียงกระซิบกระซาบจากปลายสายนั้นเป็นของนริน เพื่อนสนิทของเหมือนฝันที่อยู่ในเหตุการณ์ ‘เปิดตัว’ คนรักของมาสฟ้า “ทำไมฟ้าถึงได้ควงแฟนมาเปิดตัวถึงไหนต่อไหนแล้ว”

“เปิดตัวอะไร แกเมาค้างหรือไงยายริน” เหมือนฝันย่นจมูก มือก็จัดการโหลดข้อมูลจากมือถือเครื่องเก่าของแม่ไปยังเครื่องใหม่เป็นระวิง “หรือว่ายังไม่สร่างกันแน่ พี่ฉันมีแฟนมีเหรอที่ฉันจะไม่รู้”

“เป็นแกมากกว่าที่ยังไม่สร่างเมา ก็ฟ้ามาเยี่ยมไอ้พราวกับแฟน” นรินว่าเสียงห้วน คิดว่าเธอหรืออุตส่าห์คาบข่าวมาบอกแต่กลับโกนเหมือนฝันกล่าวหาว่าเธอเมาค้างเสียได้ “ขึ้นมาข้างบนพร้อมฉันกับไอ้โก้ แกไม่เชื่อก็ลองถามมันดู มันก็อยู่กับฉันเนี่ย”

“แกว่าพี่ฟ้าไปเยี่ยมพราวกับแฟนใช่ไหม?” เมื่อเพื่อนสนิทนั้นย้ำด้วยความั่นอกมั่นใจ กระทั่งบากเพื่อนอีกคนมายืนยันความมั่นใจก่อนหน้าของเหมือนฝันก็ค่อยๆ พังทลายลง พร้อมกับสีหน้าเข้าใจทุกอย่างของหญิงสาว แต่กระนั้นเหมือนฝันก็อยากได้คำยืนยันจึงมิวายถามเพื่อนอีกคำถาม “ผู้ชายที่ไปกับพี่ฟ้าชื่ออี้เทียนหรือเปล่า?”

“ใช่ๆ คนที่หล่อๆ นั่นแหละ” นรินเอ่ยสวนมาอย่างตื่นเต้น ได้ยินคำถามของเพื่อนก็เท่ากับยืนยันเรื่องที่เธอกังขาก่อนหน้าว่าเป็นความจริง “คนนี้แฟนฟ้าจริงๆ สินะ ฉันนึกแล้วเชียว”

“เป็นได้ก็เลิกได้ ไม่เห็นจะวิเศษวิโสตรงไหน แกจะตื่นเต้นทำไม” เหมือนฝันแยกเขี้ยวข่มฟัน คาดโทษอู่อี้เทียนในใจที่ฉวยโอกาสตอนทีเธอยังไม่ตื่นนั้นลักพาตัวมาสฟ้าไป แถมยังบังคับให้พี่สาวของเธอให้บอกกับใครๆ ว่าเขาเป็นคนรักของมาสฟ้าอีกต่างหาก

“เอ้า จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ยังไงก็นี่แฟนคนแรกของฟ้าที่ฉันเคยเห็นเลยนี่” นรินบ่นอุบ ไม่เข้าใจว่าเหมือนฝันจะงี่เง่าเรื่องกับอีแค่มาสฟ้ามีคนรักไปถึงไหน ตั้งแต่สมัยเรียนจนตอนนี้เรียนจบมีการมีงานทำกระทั่งเพื่อนบางคนแต่งงานคลอดลูกแบบปาริชาติแล้วก็แล้ว เหมือนฝันก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะปล่อยวางเรื่องที่มาสฟ้ามีแฟนได้ “แถมยังหล่อสุดๆ อีก ไม่ให้ตื่นเต้นได้เหรอ”

“แกอยู่โรงพยาบาลใช่ไหม โรง’ บาลไหนนะ?” เหมือนฝันถามเสียงห้วน

“ก็โรง’ บาลที่ไอ้พราวมันคลอดลูกนั่นแหละ”

“เออ รออยู่นั่นแหละ เดี๋ยวไป”

คมกฤษที่นั่งเช็คอีเมล์ของตัวเองมาพักใหญ่นั้นเลิกคิ้วนิดๆ เมื่อฟังเสียงคุยโทรศัพท์ของลูกสาวที่นานเข้าก็ทำท่าว่าจะไม่พ้นมีเรื่องมีราว ทีแรกที่ลงมาเขาเห็นว่าเชอลีนกำลังหมกมุ่นกับมือถือเครื่องใหม่ ที่เขาจำไม่ได้ว่าเธอซื้อมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ พอถามภรรยาเขาก็บอกว่ามีคนเอามาส่งให้ ถึงแม้ว่าคมกฤษงงกับคำตอบนั้นแต่เมื่อแต่ภรรยาเขาไม่ได้อธิบายอะไรไปมากกว่านั้น เขาก็ไม่ได้คิดจะซักไซ้เจ้าหล่อนไปมากกว่านี้ กระทั่งเหมือนฝันลงมาร่วมโต๊ะเลยถูกเชอลีนโยนงานในมือให้เจ้าหล่อนทำแทน เชอลีนจึงค่อยกลับมายิ้มแย้มกลายเป็นภรรยาที่น่ารักของเขาอีกครั้ง ผิดกับเหมือนฝันที่ขมวดคิ้วเป็นปมเพราะการเปิดใช้มือถือเครื่องใหม่ของแม่ ยิ่งหลังวางสายเพื่อนแล้วทำท่าว่าจะผละไปชั้นสองเพื่ออาบน้ำ คมกฤษจึงได้กฤษ์เอ่ยปากถาม

“นั่นลูกจะไปไหน?

“ไปข้างนอกค่ะ” เชอลีนตอบเสียงห้วน ก่อนจะชะงักเท้าแล้วหมุนตัวกลับมานั่งร่วมโต๊ะด้วยความเร็วที่แม้แต่เชอลีนและคมกฤษยังต้องผงะนิดๆ อย่างไม่ทันตั้งตัว “ทำไมวันนี้แม่ตื่นเช้าจังคะ”

“แล้วเธอจะมาจับผิดอะไรฉัน ฉันตื่นกี่โมงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ” เชอลีนปรายตามองลูกสาวคนเล็กของตน พร้อมกับเลิกคิวสูงและเบ้ปากนิดๆ อย่างท้าทายเหมือนฝัน “ทีเธอตื่นเกือบบ่ายฉันยังไม่เคยถามเลยว่าเมื่อคืนเธอไปทำอะไรมา”

“แม่รู้เรื่องที่ฟ้าออกไปกับไอ้หมอนั่นใช่ไหมคะ?” เหมือนฝันเข้าประเด็น มั่นใจว่าร้อยทั้งร้อยแม่ของเธอก็ต้องรู้เรื่องที่พี่สาวออกไปกับคนรักของเจ้าหล่อน

“...”

“หนูเชอลีนให้มาสฟ้าออกไปกับอี้เทียนเหรอ?” คมกฤษตาโต ไม่อยากเชื่อจริงๆ ว่าภรรยาของเขาจะยอมให้มาสฟ้าออกไปกับเจ้าตัวปัญหาหน้าที่หล่อมากๆ คนนั้น ต่อให้เป็นแม่หัวสมัยใหม่อย่างเจ้าหล่อนก็น่าจะขวางนิดๆ หน่อยๆ ไม่ใช่หรือ “จริงเหรอครับ”

“ลูกเราโตแล้วนะคะคุณกฤษ” คำตอบนั้นเของเชอลีนเป็นการยินยันเรื่องที่เหมือนฝันและพอของเธอสงสัย ทั้งสองมองคุณผู้หญิของบ้านด้วยสีหน้าและสายตาผิดหวังเล็กน้อย จนเชอลีนต้องกลอกตาไปมาอย่างระอาใจแล้วว่า “มาสฟ้าไม่ใช่เด็กอมมือ แล้วก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเราที่จะไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของมาสฟ้าด้วย”

“แต่แม่ให้พี่ฟ้าออกไปกับหมอนั่นได้ยังไง” เหมือนฝันร้องลั่น ใจจริงเธออย่ากระทืบเท้าเร้าๆ อย่างขัดใจด้วยซ้ำหากไม่โดนผู้เป็นแม่ตวัดสายตาคมกริบจ้องมาเสียก่อน “ฝันบอกแล้วใช่ไหมคะว่ามันไว้ใจไม่ได้”

“หมอไหนล่ะ” เชอลีนลอยหน้าลอยตา เล่นมือถือเครื่องใหม่ของเธอไม่หยุด คมกฤษเองก็ชักเริ่มหน้าตึงแล้วเพราะคิดไม่ถึงว่าเชอลีนจะเห็นดีเห็นงามกับการที่มาสฟ้าคบหากับอู่อี้เทียนขนาดนี้ ไม่ขวางอย่างที่บอกเขาก็ไม่ว่าอะไรหรอก นี่ถึงกับส่งลูกสาวใส่พานให้เขาขนาดนี้ จะไม่ให้คนเป็นพ่ออย่างเขาไม่พอใจได้เหรอ

“ก็ไอ้...อะ...อี้เทียนยังไงล่ะค่ะ” เหมือนฝันอึกอัก ไม่กล้าใช้คำหยาบคายเรียกอู่อี้เทียนเพราะกลัวว่ามาสฟ้ารู้เข้าแล้วจะโกรธ เมื่อวันก่อนพี่สาวของเธอประกาศชัดแล้วว่าไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ขัดขวางไม่ให้เจ้าหล่อนคบกับอู่อี้เทียนไม่ได้ “แม่ยอมง่ายๆ ได้ยังไง เขาไว้ใจได้หรือเปล่าก็ไม่รู้”

“ฉันปล่อยให้เธอกลับไปคบเฮงซวยที่หักหลังเธอจนต้องหนีกลับบ้านตัวเปล่าโดยไม่พูดอะไรสักคำได้ แล้วทำไมฉันต้องขัดขวางอี้เทียนกับมาสฟ้าด้วย” คำถามนั้นของผู้เป็นแม่ทำให้เหมือนฝันจุกเหมือนถูกชกเข้าตรงลิ้นปี่ สายตาคมกริบที่ตวัดมองหน้าเธอทำให้เหงื่อที่ไรผมเริ่มซึมออกมา “อย่าให้มันเกินดีนะเหมือนฝัน ทีตัวเองยังอยากคบหากับคนไม่ได้เรื่อง พี่เขาทำบ้างจะเป็นอะไรไป”

“แต่ว่า...”

“เธอเป็นลูกฉัน มาสฟ้าก็ลูกฉันเหมือนกัน” เชอลีนตัดบทก่อนทีเหมือนฝันจะหาคำพูดมาแก้ตัวได้ “ฉันยอมให้เธอเลือกชีวิตของตัวเอง ฉันก็ต้องปล่อยให้มาสฟ้าเลือกชีวิตของตัวเองเหมือนกัน ก็ยุติธรรมแล้วไม่ใช่หรือไง”

“ขอโทษค่ะแม่” เหมือนฝันตาแดง กลัวแม่จนหน้าซีดเผือด คมกฤษเห็นแล้วก็อดสงสารลูกไม่ได้จึงต้องหันมาปรามภรรยา

“ลูกแค่ห่วงพี่นะคะหนูเชอลีน”

“หนูเชอลีนก็ห่วงมาสฟ้าเหมือนกันค่ะ”

“หนูเชอลีนก็รู้ว่าทำไมเหมือนฝันถึงเป็นห่วงมาสฟ้าขนาดนี้ อย่าโกรธลูกเลยนะครับ ลูกกลัวหมดแล้วเห็นไหม”

“เรื่องมันตั้งนานแล้ว อีกอย่างก็เป็นคนละคนกัน ถ้ามาสฟ้ากลับไปคบไอ้ตำรวจนั่นก็ว่าไปอย่าง เป็นแบบนั้นยายฝันจะแจ้นไปฉีกอกใครต่อใครเชอลีนจะไม่ว่าสักคำ” เชอลีนเสียงเข้ม คิดเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับมาสฟ้าและครอบครัวของยุทธนาเมื่อหลายปีก่อน “โตๆ กันแล้ว เขาให้เกียรติตัวตัดสินใจ ตัวเองก็ต้องให้เกียรติเขาเหมือนกัน”

คุณฝันคนดีของศรี หากยังรักตัวกลัวตายอยู่ก้อยู่เรียบๆร้อยๆไปก่อนเถอะนะคะ วันนี้ไม่ใช่วันของเราแต่ศรีสัญญาว่าเราจะได้แก้แค้นแน่ // บีบมือทูนหัวคนงามของบ่าว