ปรากฏว่าเป็นรัก

ลำดับตอนที่ #21 : ไม่มีอะไร

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนเอ่ยปากให้มาสฟ้าไปตาม ‘เพื่อน’ ของเจ้าหล่อนมาพบเขาที่ห้องรับรอง แต่คมกฤษก็ไม่ได้เตรียมใจที่จะถูกลูกสาวคนโตของตนจ้องหน้าเขม็ง หลังจากที่มาสฟ้าพาอู่อี้เทียนมาหาเขาเธอก็ไม่มีท่าทีว่าจะจากไปง่ายๆ และนั่นทำให้ผู้เป็นพ่ออย่างคมกฤษถึงกับนิ่วหน้า ทั้งสับสนและแปลกใจกับการกระทำนี้ของบุตรสาวของตัวเอง

“ถ้าหนูไม่มีอะไรแล้ว ก็ออกไปอยู่เป็นเพื่อนแม่เขาเถอะ” คมกฤษเอ่ยปากไล่อ้อมๆ หลังจากรอให้มาสฟ้าจากไปเองอยู่ครู่ใหญ่แล้วล้มเหลว “บอกแม่เขาว่าพ่อจะรีบไปอยู่เป็นเพื่อน”

“ฟ้าจะอยู่ด้วยค่ะ” มาสฟ้าประกาศ แน่นอนว่าที่เธอปักหลักที่จะอยู่ฟังว่าพ่อจะคุยกับอู่อี้เทียนเรื่องอะไร นั้นไม่ใช่เพราะว่าเธอกลัวท่านจะชักปืนขึ้นมายิงอู่อี้เทียน แต่มาสฟ้ากลัวว่าคนบ้าบิ่นข้างๆ จะพูดอะไรไม่เข้าเรื่องให้พ่อเธอฟังต่างหาก อย่างเช่นเรื่องที่เขาขอเธอแต่งงานตั้งแต่อยู่ที่เซี่ยงไฮ้หรือเรื่องคำทำนายที่ไม่เป็นจริงของเธอที่เคยบอกกับเขา “คุณแม่ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ”

“ออกไป มาสฟ้า” น้ำเสียงของผู้เป็นพ่อนั้นสงบนิ่ง แต่ก็เด็ดขาดจนมาสฟ้าต้องสูดหายใจเข้าปอดเสียงดัง กระทั่งสีหน้าที่เปลี่ยนไปของหญิงสาวเองก็แสดงออกชัด จนเป็นเรื่องยากที่จะหลบเลี่ยงสายตาที่จดจ้องเธออยู่ตลอดเวลาจากอู่อี้เทียน ชายหนุ่มรับรู้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปทุกอย่างของหญิงสาว รู้ว่าเธอลังเลที่จะทิ้งเขาไว้นี่นี่กับพ่อของเธอเพียงลำฟัง แต่ขณะเดียวกันมาสฟ้าก็ไม่กล้าที่จะขัดคำสั่งพ่อของเธอด้วย เห็นทีด็อกเตอร์คมกฤษคงเป็นคนที่เขาจะประมาทไม่ได้เสียแล้ว

“ไม่เป็นไรครับมาสฟ้า คุณออกไปเถอะ” อู่อี้เทียนบอกเสียงค่อย ขณะเดียวกันก็ขยับตัวเข้าไปใกล้มาสฟ้าจนคิ้วของพ่อฝ่ายหญิงขมวดเข้าหากันมุ่น เชายืนซ้อนหลังหญิงสาวพร้อมกับแตะมือลงที่สะโพกมน ลูบเบาๆ เพื่อกล่อมให้มาสฟ้าสงบลงมากกว่าต้องการเจตนาลวนลาม

ซึ่งการกระทำนั้นย่อมต้องตกอยู่ภายใต้สายตาจับผิดของคมกฤษทุกอริยาบท ยิ่งอู่อี้เทียนแตะต้องมาสฟ้าอย่างเป็นธรรมชาติพอๆ กับที่ลูกสาวของเขาอิงแอบเด็กหนุ่มอย่างไว้เนื้อเชื่อใจ ความรู้สึกเหม็นขี้หน้าอู่อี้เทียนในใจของคมกฤษก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น

เป็นเพียงความเป็นห่วงตามประสาพ่อ ที่ยังไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถไว้ใจผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตลูกสาวได้หรือไม่เท่านั้น เรื่องที่อู่อี้เทียนเป็นใครคมกฤษก็สืบมานิดหน่อย ผู้ชายของมาสฟ้าคนนี้เรียกได้ว่าแทบจะไร้ที่ติ เว้นแต่เรื่องผู้หญิงเท่านั้นที่คมกฤษยังไม่วางใจ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ”

“ฉันไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น” คำพูดนี้ของมาสฟ้าทั้งให้คิ้วเข้มของสุภาพบุรุษทั้งสองขยับยกสูงพร้อมกัน ก่อนหญิงสาวจะฉวยมมือของคนข้างตัว จัดการลากอู่อี้เทียนออกมาจากห้องแต่หยุดที่หน้าประตูเพื่อที่เธอจะได้คุยกับเขาได้สะดวก แต่พวกเขาทั้งคู่ยังคงอยู่ในระยะสายตาที่คมกฤษจะมองเห็นพวกเขา ผู้ที่อาวุโสกว่าจึงไม่พูดอะไรมาก เพียงแต่รอต่อไปอย่างใจเย็น

มาสฟ้าเองเมื่อเดินมาไกลพอจนแน่ใจ ว่าเรื่องที่เธอตั้งใจจะพูดกับอู่อี้เทียนนั้นพ่อของเธอจะไม่มีทางได้ยิน หญิงสาวก็เอ่ยลอดไรฟันด้วยสีหน้าดุดัน คาดโทษชายหนุ่มเสียงเครียดจัด กระทั่งแม้แต่อู่อี้เทียนยังรู้สึกหวาดกลัวเธอขึ้นมานิดๆ

“ถ้าคุณพูดเรื่องนิมิตที่ฉันบอกกับคุณให้พ่อฉันฟัง เราก็จบกันตรงนี้”

“เดี๋ยวๆ คนสวย” อู่อี้เทียนหน้าเหวอ ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ มาสฟ้าจึงเอาเรื่องนี้มาขู่เขา และต่อให้เธอไม่ขู่เขาอู่อี้เทียนก็ไม่มีความคิดที่จะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาให้คนอื่นฟังอยู่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนคนนั้นคือพ่อของมาสฟ้า “ผมพูดตอนไหนว่าจะเล่าเรื่องของเราให้พ่อคุณฟัง มาสฟ้า...ผมไม่คิดว่าจะมีพ่อคนไหนอยากจะรู้ ว่าผมเคยพยายามจะพาลูกสาวเขาขึ้นเตียงหรอกนะ”

“ฉันแค่...” มาสฟ้าเป็นฝ่ายหน้าเหวอบ้าง ซึ่งสีหน้าเช่นนี้ของหญิงสาวทำให้อู่อี้เทียนอารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อย “แค่บอกไว้ พ่อฉันไม่ชอบให้ฉันบอกเรื่องที่เห็นในนิมิตกับใคร อันที่จริงครอบครัวฉันไม่ชอบเรื่องนี้สักคนหรอก”

“ทำไมล่ะ?”

“ก็แค่...ไม่อยากให้เป็นปัญหาน่ะ” มาสฟ้ายักไหล่ ไม่อยากเล่าถึงสาเหตุว่าอะไรที่ทำให้คนในครอบครัวเธอไม่ชอบใจ หากว่าเธอบอกเรื่องที่เห็นในนิมิตให้คนอื่นๆ ฟัง แม้แต่คนใกล้ชิดมากๆ ครอบครัวของเธอก็ยังไม่ข้อยกเว้นให้ ขนาดว่าเรื่องมันผ่านมานานแล้วพวกท่านก็ยังยืนยันคำเดิม ว่าห้ามมาสฟ้าทำนายให้ใคร...อีกอย่างนี่ก็ไม่ใช่เวลาที่จะพูดเรื่องนี้กับอู่อี้เทียนด้วย ขู่เขาไปรอบหนึ่งแล้วแต่เพื่อความแน่ใจมาสฟ้าจึงเอ่ยปากอ้อนวอนคนตัวโตอีกรอบ “เพราะงั้นอย่าพูดเรื่องนั้นกับพ่อนะคะ ฉันขอร้อง”

“ผมสัญญา” อี้เทียนตกปากรับคำอย่างง่ายดาย คงเพราะว่าเขาอยากได้มาสฟ้าจนตัวสั่น ไม่ว่าเธอขออะไรเขาก็พร้อมจะหามากองแทบเท้าเธอ และเพราะเขาตั้งใจที่จะไม่พูดเรื่องนี้อยู่แล้วจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา แต่สีหน้าโล่งใจของมาสฟ้าหลังจากที่เขารับปากเธอกลับทำให้อู่อี้เทียนพลอยรู้สึกดีตามหญิงสาวไปด้วย ดีใจที่เขาตัดสินใจถูก

“ขอบคุณค่ะอี้เทียน”

“ไม่ต้องขอบคุณ ผมทำดีก็ต้องหวังผล...ไปเดทกับผมนะ”

“ตอนนี้เหรอคะ?” มาสฟ้าตาโต ไม่ทันตั้งตัวว่าจะถูกเขาขอเดททั้งอย่างนี้ ผู้ชายคนนี้ช่าง...

“ไม่หรอก ผมต้องคุยกับพ่อคุณก่อน” อี้เทียนเม้มปาก่อนจะเหลือบมองไปในห้องทำงานของคมกฤษ หลังจากที่เขาสบตากับพ่อของหญิงสาว น้ำเสียงของชายหนามก็เผยความลังเลในน้ำเสียง “ถ้าท่านปล่อยให้ผมรอดกลับมาหาคุณ เราก็ไปเดทกัน ตกลงไหมครับ”

“ค่ะ ไปเดทกัน” มาสฟ้าพยักหน้างึก เป็นภาพที่น่ารักจนอี้เทียนห้ามใจไม่ไหว ฉวยมือเล็กของหญิงสาวมาประทับจูบหนักๆ ไม่สนแม้พวกเขาจะอยู่ต่อหน้าต่อตาพ่อของมาสฟ้า

“ตกลงครับคนดี เดี๋ยวผมมา”

ว่าแล้วอี้อู่เทียนก็หมุนตัวเดินเข้าไปในห้องทำงานของคมกฤษอย่างกล้าหาญ ฝีเท้ามั่นคงอย่างสม่ำเสมอนั้นทำให้มาสฟ้าพอที่จะวางใจได้ คิดว่าอย่างน้อยอู่อี้เทียนก็คงไม่ถูกพ่อของเธอข่มขู่จนหลุดปาก บอกเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างที่พวกเขาอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ออกมาโดยไม่ตั้งใจ ถึงอย่างนั้นสีหน้าของหญิงสาวก็ยังมีแววกังวลอยู่บ้าง

“เห็นสามีของฉันเป็นยักษ์เป็นมาร จะจับผู้ชายของเธอกลืนลงท้องหรือไงมาสฟ้า” น้ำเสียงจิกกัดนั้นย่อมไม่พ้นที่จะเป็นเชอลีน คุณแม่คนสวยของมาสฟ้าที่มองลูกสาวของตัวเองด้วยสายตาขุ่นเคือง “สามีของฉันเขาเป็นคนดีมีเหตุผล เขาไม่สนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ไร้สาระของเธอหรอก”

“ขอให้เป็นอย่างที่แม่พูดจริงๆ แล้วกันค่ะ” มาสฟ้าถอนหายใจ ไม่มีความคิดที่จะแย้งผู้เป็นแม่เรื่องนี้ เพราะท่านเป็นพวกทั้งรักและหลงสามีจนโงหัวไม่ขึ้น และแน่นอนว่าทั้งมาสฟ้าและเหมือนฝัน ก็ได้รับดีเอ็นเอส่วนนี้มาจากท่านเต็มๆ ถ้าจะตำหนิท่านมาสฟ้าก็กลัวว่ามันจะย้อนกลับมาหาตัวเอง “พ่อเขาดูโกรธๆ”

“แล้วจะไม่ให้โกรธเหรอ ลูกมาจับมือถือแขน แถมยังมองกันตาเชื่อมเหมือนไม่เห็นว่าเขายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ด้วย มาสฟ้า...แม่เข้าใจนะเรื่องที่หนูจะหลงผู้ชาย แต่ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ”

“แม่เข้าข้างพ่อนี่นา” มาสฟ้าตัดพ้อ แม้อยากจะเถียงว่าเธอไม่ได้หลงผู้ชายอยู่คนเดียวสักหน่อยแต่ก็ต้องจำปล่อยเรื่องอู่อี้เทียนไปก่อน

“แปลกตรงไหน ฉันก็ต้องเข้าสามีฉันอยู่แล้วสิ แต่กับเธอไม่เหมือนกัน...บอกว่าเป็นแค่เพื่อนนี่นา ฉันจำได้นะ”

“แล้วจะให้หนูบอกว่าเขาเป็นผู้ชายที่หนูยังไม่แน่ใจว่ารักหรือไม่รักดีหรือเปล่า แบบนี้เหรอคะ?” มาสฟ้าเลิกคิ้ว แม้ว่าจะชินกับความปากร้ายของผู้เป็นแม่ แต่มาสฟ้าก็รู้สึกกังวลว่าบางทีการที่ท่านพูดแบบนี้อาจจะเพราะว่าท่านไม่ชอบหน้าอู่อี้เทียนอีกคนแล้วหรือเปล่า “แม่อย่าเกลียดอี้เทียนนะคะ ทั้งพ่อทั้งยายฝันก็ทำท่าไม่ชอบเขาแล้ว แม่อย่าเกลียดเขาอีกคนเลยนะคะ”

“ทำไมเหรอ เธอตัดสินใจว่าจะคบเขาจริงจังแล้วหรือไงถึงได้นึกห่วง คิดเผื่อเขาถึงขนาดนี้”

“หนูเพิ่งรับปากจะไปเดทกับเขาค่ะ” มาสฟ้าถอนหายใจ เล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดเพิ่งไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้าให้เชอลีนฟังอย่างตรงไปตรงมา “หนูว่าหนูต้องรักเขาแน่ๆ เลยค่ะ”

“ลูกจ๋า รักก็แค่รักนั่นแหละ” เชอลีนกลอกตา ไม่เข้าใจว่าทำไมมาสฟ้าจึงต้องทำเหมือนกับว่าเรื่องที่เธอรักใครสักคนเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย แถมยังคิ้วที่ขมวดมั่นเหมือนคนที่คิดไม่ตกนั่นอีก “หนูก็รู้นี่ว่านอกจากไอ้คำว่ารักแล้วมันยังมีอย่างอื่นอีก ไม่ใช่แค่รักแล้วคนสองคนจะอยู่ด้วยกันได้เลยหรอกนะ แต่แม่จะไม่บอกหนูหรอกว่าควรทำยังไง เดี๋ยวหาว่าแม่ไปยุ่มย่ามกับเรื่องของเด็กๆ”

มาสฟ้ายิ้มออกมา รู้สึกดีทุกครั้งที่แม่ของเธอเปลี่ยนสรรพนามเรียกแทนตัวเอง เพราะนั่นหมายความว่าท่านกำลังพูดในฐานะแม่ ผิดกับเวลาอื่นที่ท่านจะเป็นแค่ ‘เชอลีนภรรยาคุณกฤษ’ พูดกับเธอ

“บางทีหนูก็อยากให้แม่ช่วยหนูคิดนะคะ อี้เทียนเขา...ไม่เหมือนกับคนอื่น” มาสฟ้าเสียงเบา ไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้เชอลีนฟังยังไงดี เพราะเธอเองก็ยังมืดแปดด้านกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับอู่อี้เทียนเหมือนกัน

“หนูไม่อยากให้แม่ช่วยหนูคิดหรอก หรือถึงอยาก...แม่ก็ไม่ทำ”

“ทำไมล่ะคะ?”

“เพราะแม่เป็นแม่ของหนู และไม่ว่าเขาจะเป็นใครวิเศษวิโสแค่ไหน แม่ก็จะมองว่าเขาไม่คู่ควรกับลูกสาวของแม่อยู่วันยังค่ำ แล้วอีกอย่าง...ที่แม่ไม่ช่วยเพราะว่าแม่รู้จักหนูดียังไงล่ะ” เชอลีนบอกเสียงเข้มในตอนท้าย ก่อนจะเหลือบมองดวงหน้างามของลูกสาวคนโตของเธอด้วยสายตาจริงจัง “แม่เป็นคนที่รู้จักหนูดีที่สุด มาสฟ้า...หนูเป็นคนที่รั้นที่สุดในโลกตั้งแต่ที่แม่เคยพบเคยเห็นมาทั้งชีวิตเลยรู้ไหม หนูน่ะ...ถ้าหนูอยากได้อะไรแล้วต่อให้เป็นแม่ ก็ขวางหนูไม่ได้หรอก เหมือนเวลาที่ใจหนูไม่เอาอะไรแล้ว เทวดาหน้าไหนก็เปลี่ยนใจหนูไม่ได้”

“...”

“อีกอย่างที่แม่ฟังหนูพูดมา ที่หนูยังลังเลอยู่เพราะว่าหนูแค่กระดากใจที่จะยอมรับว่าหนูอยากได้เขา ไม่ใช่เพราะรู้สึกลังเลสักหน่อย” มาสฟ้าได้แต่เม้มปากแน่น ถึงจะไม่ชอบถ้อยคำที่แม่ของตนเพิ่งพูดมา แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าแม่ของเธอรู้จักเธอดีที่สุด “ลูกจ๋าการที่ยอมรับว่าตัวเองอยากได้อะไรสักอย่างไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอกนะ อีกอย่างในเมื่อเขาไม่ได้แต่งงาน แล้วก็ยังไม่ได้เป็นของใคร ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่แม่จะขัดขวางหนูด้วย จริงไหม?”

“ค่ะ” ผู้เป็นลูกผงกหัวรับ จู่ๆ ความรู้สึกลังเลในใจก่อนหน้าก็มลายหายไป เพียงคำพูดไม่กี่คำของเชอลีน

“แล้วถ้าเขาบ้าพอที่จะซื้อกุหลาบครึ่งแสนมาให้ลูกทุกวัน แม่ก็คิดว่าเขาเป็นคนที่ใช้ได้” เชอลีนเอ่ยปิดท้ายหลังจากเหลือบเห็นกุหลาบสีแดงที่ช่อใหม่ที่วางอยู่บนโต๊ะกลางห้อง “อย่างน้อยก็น่าจะมีเงิน หนูคงไม่ต้องปวดหัวเรื่องนี้”

“เขา...ใช้ได้ทีเดียวค่ะ” มาสฟ้าไม่อยากพูดถึงเรื่องฐานะของอู่อี้เทียน ด้วยไม่มั่นใจว่าแม่ลืมเรื่องเมื่อปีก่อนๆ ที่ชายหนุ่มเคยบุกไปขอเจอเธอที่คาสิโนที่ครอบครัวของเธอเป็นหุ้นส่วนได้อยู่หรือเปล่า บางทีท่านอาจจะคุ้นหน้าอู่อี้เทียนอยู่บ้าน แต่พ่อเธอต้องจำเขาได้แน่ ไม่อย่างนั้นท่านคงไม่จ้องอู่อี้เทียนตาเขียวปั๊ดแบบนั้น ดังนั้นมาสฟ้าจึงไม่อยากเสี่ยงทำให้แม่เกลียดขี้หน้าอู่อี้เทียนไปอีกคน เธอจึงเลือกที่จะเงียบปากเอาไว้ กลัวว่าพูดไปแล้วจะเป็นการทำให้แม่เธอพลอยมีอคติกับชายหนุ่ม

“แบบนั้นก็ดี ปัญหาน้อยลงอีกอย่างแล้ว” เชอลีนพยักหน้าเบาๆ อย่างพึงใจกับตัวเอง ก่อนจะลืมตาขึ้นมองหน้าลูกสาวคนโตของตน “แม่ว่าเขาคงไม่เป็นตัวปัญหาเหมือนแฟนเก่าหนูหรอก ไม่ต้องคิดมาก”

“บอกแล้วไงคะว่าไม่ใช่แฟน” มาสฟ้ากระแทกลมหายใจ หลุดแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาเป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มบทสนทนา ไม่เข้าใจว่าทั้งที่พวกเธอคุยกันเรื่องอู่อี้เทียนมาตั้งนานสองนาน แต่ไหงถึงได้มาลงเอ่ยที่ยุทธนาอยู่ดี “ฟ้าไม่เคยรักเขา ไม่เคยเลยค่ะ”

“พี่ฟ้าไม่เคยรักใครเหรอคะ?”

มาสฟ้าและเชอลีนหันขวับไปทางเสียงสดใสของเหมือนฝัน ก่อนที่มาสฟ้าจะจะเหลือบมองที่ประตูห้องรับรองเล็กตามสัญชาตญาณ เมื่อประตูห้องยังปิดสนิทจึงแน่ใจว่าเหมือนฝันคงไม่รู้ว่าใครอยู่ในห้องทำงานของพ่อ มาสฟ้าจึงหันกลับมาเผชิญหน้ากับเหมือนฝัน และหนุ่มหล่อคนรักของเจ้าหล่อนอย่างจ้าวเวยหลงที่ยืนเยื้องอยู่ด้านหลังไม่ไกลกัน ก่อนจะเป็นมาสฟ้าที่ตอบคำถามนั้นของผู้เป็นน้อง

“ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ พี่กับแม่นินทาคนไปเรื่อยแหละ”

ฮิๆ ในที่สุดอิชั้นก็งัดร่างตัวเองกลับมาอัพงานอีกครั้งจนได้หลังจากหายหัวไปหลายเดือน แต่ๆยังไงก็บอกกงนี้เลยว่าศรีจะไม่ทำให้ทุกท่านผิดหวังแน่นอนค่ะ อะไรที่อยากได้เห็นก็จะได้เห็นแน่นอน // ซับเลือดกำเดา