ดวงชะตามีเกณฑ์จะได้รัก

ลำดับตอนที่ #7 : แขกไม่ได้รับเชิญ

เหมือนฝันไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ เธอก็ไม่สามารถติดต่อกับมาสฟ้าได้ขึ้นมาเฉยๆ เสียอย่างนั้น ทั้งที่เมื่อเช้านี้เธอยังโทร.หาพี่สาวได้ปกติอยู่เลย แต่หลังจากที่เธอออกไปทานข้าวแล้วกลับมาที่โรงแรม เหมือนฝันก็พยายามส่งข้อความหามาสฟ้าตลอด แต่ก็เหมือนว่าสัญญาณจะขัดข้องอยู่ตลอดเวลาเหมือนกัน โทร.ไม่ติดก็ยังพอทำใจยอมรับได้ แต่นี่ส่งข้อความไปแล้วมาสฟ้าก็ยังไม่เปิดอ่าน แบบนี้เป็นได้อย่างเดียวก็คือสัญญาณโทรศัพท์มีปัญหาแน่ๆ เพราะไม่มีทางที่เธอส่งข้อความไปแล้วมาสฟ้าเธอจะไม่เปิดอ่าน

“เป็นอะไรเนี่ย” เหมือนฝันเริ่มหัวเสีย โชคดีที่เธอกินอิ่มไปแล้วไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงพังโรงแรมให้ราบเป็นหน้ากลองเพราะความหงุดหงิด “แล้วจะคุยกันยังไงล่ะทีนี้ อีกตั้งหลายวันกว่าพี่ฟ้าจะมา ข้อความส่งไปก็ไม่อ่าน” หญิงสาวบ่นอุบ

เหมือนฝันเพิ่งรู้เหมือนกันว่าแท้จริงแล้วเธอนั้นติดพี่สาวกว่าที่คิด กระทั่งมาถึงโรงแรมจู่ๆ เธอก็รุ้สึกไม่สบายใจขึ้นมาแปลกๆ จะเรียกว่าคิดถึงบ้านตั้งแต่วันแรกที่มาถึงหรือก็ไม่น่าใช่ จากประสบการณ์การมีฝาแฝดมายี่สิบเจ็ดปีเหมือนฝันมั่นใจเกือบร้อบเปอร์เซ็นว่าหากเธอรู้สึกกระวนกระวายเช่นนี้ ไม่พ้นมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับมาสฟ้าอย่างแน่นอน

คิดอย่างนั้นแล้วเหมือนฝันก็รู้สึกลุกรี้ลุกลนขึ้นมา รีบผวาไปคว้ามือถือที่เพิ่งวางลงไม่ถึงห้านาทีขึ้นกดยิกๆ พยายามติดต่อหามาสฟ้าอย่างสุดความสามารถทว่าผลก็เหมือนเดิมนั่นคือเธอไม่สามารถติดต่อพี่สาวที่อยู่เมืองไทยไม่ได้ ทำให้นอกจากความกังวลว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับมาสฟ้าแล้วยังมีความหงุดหงิดและไม่ได้ดั่งใจที่เหมือนฝันรู้สึก คิดว่าทั้งที่เธออยู่หัวเมืองใหญ่แท้ๆ ทำไมถึงได้มีปัญหาเรื่องการสื่อสารแบบนี้เกิดขึ้นได้อีก

“โอ๊ย! รู้งี้โทร.หาพี่ฟ้าอีกรอบก่อนออกไปกินข้าวก็ดีหรอก” เหมือนฝันพ่นลมหายใจออกทางปากเพราะความหงุดหงิด แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นหมดหวังเสียทีเดียว ขบคิดกับตัวเองอยู่อีกเสี้ยววินาทีหญิงสาวจึงตัดสินใจหอบหิ้วทั้งมือถือและไอแพดของตัวเองออกมาจากห้องพัก วิ่งลงไปยังห้องอาหารของโรงแรมโดยหวังจะใช้ไวไฟของทางโรงแรมเพื่อส่งอีเมลหามาสฟ้าดูอีกทาง แม้จะยังไม่แน่ใจว่าจะทำแบบนั้นได้หรือไม่แต่เหมือนฝันก็ต้องขอลองก่อน

ใบหน้าที่มักจะสดใสของเหมือนฝันค่อยๆ กลายเป็นเรียบเฉยไร้ความรู้สึก และเปลี่ยนเป็นบูดบึ้งไม่รับแขกไปตามระยะเวลาในการพยายามที่จะติดต่อหาผู้เป็นพี่สาว แม้จะผ่านไปพักใหญ่ความพยายามของเหมือนฝันก็ยังล้มเหลวไม่เป็นท่า ทำให้หญิงสาวถึงกับเผลอกลอกตาแรงๆ และยกมือเสยผมเพื่อระบายความหงุดหงิด ใจจริงเหมือนฝันอยากจะทึ้งผมของตัวเองแรงๆ แล้วกรี๊ดออกให้สมกับความคับข้องใจด้วยซ้ำไป แต่เกรงใจบรรดาแขกท่านอื่นเธอจึงต้องสะกดอารมณ์ของตัวเองไว้ ทำได้มากสุดก็แค่เม้มปากแน่นแล้วจ้องหน้าไอแพดตัวเองเขม็ง

ทันใดนั้นเองที่หางตาของเหมือนฝันหญิงสาวก็รับรู้ถึงความเคลื่อนไหว หญิงสาวหันขวับไปมองแล้วก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินตรงมาที่โต๊ะที่เธอนั่งอยู่ ไม่ถึงนาทีเขาก็มาหยุดตรงหน้าเธอเรียบร้อยแล้ว และก่อนที่เหมือนฝันจะได้เอ่ยปากถามว่าเขาต้องการอะไร ผู้ชายคนนั้นก็ทรุดนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้างกับเธอเสียดื้อๆ การกระทำนั้นของชายแปลกหน้าทำให้เหมือนฝันกระพริบตาปริบๆ ด้วยความงงงวย

ปราศจากคำอธิบายกระทั่งการเอ่ยขออนุญาตอย่างขอไปทีก่อนจะนั่งร่วมโต๊ะกับเธอ เขาไม่กระทั่งแสร้งทำเป็นสนใจเรื่องมารยาทขั้นพื้นฐานที่มนุษย์ทั่วไปพึงกระทำด้วยซ้ำ...ซึ่งนั่นทำให้หญิงสาวแอบแยกเขี้ยวและบริภาษเขาในใจตามประสาคนอารมณ์ร้อน

ไอ้บ้านี่

ซึ่งการกระทำนั้นของชายหนุ่มทำให้ดวงตาคมกริบของเหมือนฝันหรี่แคบลงด้วยความไม่พอใจ บวกกับความหงุดหงิดก่อนหน้านี้ที่เธอมี หญิงสาวจึงเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาไม่พอใจ ท่อนแขนเล็กยกขึ้นมากอดอกแน่นเมื่อเงยหน้าจ้องดวงหน้าคมคายที่ลอยอยู่ตรงข้าม ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีสะทกสะท้านกับสายตาจิกกัดจากเธอแม้แต่น้อย

“เรารู้จักกันหรือคะ?” ถึงจะเอ่ยถามอย่างใจกว้างหากแต่น้ำเสียงของเหมือนฝันกลับมีแต่ความหงุดหงิดรำคาญ ความไม่พอใจที่เธอแสดงออกนั้นสามารถทำให้ใครหลายคนที่ต้องเผชิญหน้ารู้สึกระย่อได้ไม่ยาก เว้นแต่ชายตรงหน้าที่ยังคงสบตาเธอด้วยสีหน้าเฉยเมย ก่อนจะยกเมนูเครื่องดื่มขึ้นมาอ่านแทนที่จะตอบคำถามเหมือนฝัน ไม่กี่นาทีเขาก็ยกมือเรียกพนักงานและสั่งเครื่องดื่มสำหรับตัวเองเสร็จสรรพ

การกระทำนั้นของชายหนุ่มทำให้เหมือนฝันถึงกับเม้มปากเข้าหากันแน่นด้วยความไม่พอใจอีกครั้ง รู้สึกว่าการมาครั้งนี้ของผู้ชายตรงหน้าคงไม่ได้มีเจตนาที่ดีแน่ และความคิดนั้นทำให้เหมือนฝันกวาดสายตามองรอบตัวอย่างระแวดระวังทันที แต่ก่อนที่เธอจะได้ตรวจทานดูรอบตัวเสียงเข้มก็เอ่ยขึ้น ดึงความสนใจของเหมือนฝันกลับมาที่เขา

“กลัวว่าผมจะทำอะไรคุณอย่างนั้นหรือครับคุณผู้หญิง” จ้าวเวยหลงเหลือบตามองดวงหน้าหวานของแขกคนพิเศษด้วยสายตาล้ำลึก ยากที่จะคาดเดาว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่ “ผมไม่มีทางทำร้ายผู้หญิงหรอกครับ สบายใจได้”

“มันยากที่จะเชื่อคำพูดของพวกไร้มารยาทนะ” เหมือนฝันตอบโต้ด้วยคำพูดร้อนแรง คิ้วโก่งเลิกสูงด้วยท่าทางหยิ่งยโสไม่แพ้ชายหนุ่มเลย “แค่มารยาทขั้นพื้นฐานคุณยังไม่มี จะให้ฉันเชื่อคำพูดพล่อยๆ ของคุณ ไม่คิดว่าขอกันมากไปหน่อยเหรอคะ?”

“คุณต่างจากที่ผมคิดเอาไว้มากนะครับ” จ้าวเวยหลงยอมรับว่าคำพูดเมื่อครู่ของหญิงสาวทำให้อารมณ์ของเขาขุ่นมัวไม่น้อย และในความไม่พอใจก็มีความรู้สึกประหลาดใจใจแฝงอยู่ไม่น้อยเช่นเดียวกัน

ในข้อมูลของร่างทรงที่ชื่อมาสฟ้านั้นบอกว่าหญิงสาวเป็นคนไม่ช่างพูดและชอบทำตัวลึกลับ ผิดกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้แทบจะเรียกว่าหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะนอกจากจะไม่ใช่คนพูดน้อยแล้วเธอยังตอบโต้กลับทุกประโยค แถมทุกคำพูดยังจิกกัดเขาคืนได้อย่างเจ็บแสบ เดาได้ไม่ยากเลยว่าเจ้าตัวคงมีนิสัยชอบเอาชนะไม่ต่างจากเขาเท่าไหร่ ต่อให้เป็นเรื่องเล็กน้อยก็จะไม่ยอมลดให้ใคร วินาทีนั้นเวยหลงจึงมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว คิดว่าเขาคงเชื่อทุกอย่างในรายงานไม่ได้แล้ว

“ฉันจำไม่ได้เลยว่าเรารู้จักกันมาก่อน” เหมือนฝันแสยะยิ้มขณะที่ปากปรารภ ใจจริงเธออยากจะตลบผ้าปูโต๊ะให้เครื่องดื่มที่เธอสั่งมาคว่ำใส่ชุดสูตราคาแพงของเขา เอาให้สมกับความกวนประสาทของเขาด้วยซ้ำไป แต่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ และมาสฟ้าไม่ได้อยู่ที่นี่ดังนั้นคงจะไม่เป็นการดีนักหากเธอมีเรื่องมีราวกับใครเข้า

“ผมคงไม่พิเศษพอที่จะได้รับการจดจำจากคุณล่ะมั้งครับ” จ้าวเวยหลงว่าพร้อมกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ในใจเขายังไม่เชื่อเต็มร้อยว่าเธอจะไม่รู้จักเขาอย่างที่ปากว่า ดังนั้นก่อนที่เขาจะพูดอะไรไปมากกว่านี้จึงขอทดสอบอะไรให้แน่ใจเสียก่อนว่าเธอไม่รู้จักว่าเขาเป็นใครจริงๆ จ้าวเวยหลงจึงจะวางใจและรู้ว่าควรใช้วิธีไหนรับมือกับเจ้าหล่อนเพื่อผลลัพธ์ที่เขาต้องการ

“ไม่จริงหรอกค่ะ ถ้าเราเคยรู้จักกันจริงฉันคงไม่มีทางลืม” เหมือนฝันยิ้มกว้างซึ่งทำให้ใบหน้าของเธอสดใสขึ้นมาเพราะรอยยิ้มนั้น ทว่าแววตาที่เธอใช้มองเขากลับคมกริบผิดกับรอยยิ้มลิบลับ

หญิงสาวเพียงคนเดียวบนโต๊ะนั้นกระพือขนตายาวของเธอสองสามครั้งก่อนพูดต่อด้วยกริยาจีบปากจีบคอ ประดิษฐ์จนจ้าวเวยหลงเผลอขมวดคิ้วกับความเสแสร้งอย่างประเจิดประเจ้อของเธอ ราวกับเธอตั้งใจจะบอกให้เขารู้ว่าเธอกำลังแกล้งทำเพื่อประชดเขาอยู่

“คนไร้มารยาทอย่างคุณ ทั้งชีวิตฉันคงเจออยู่ไม่กี่คนหรอกค่ะ”

เอาเลย เริ่มเลยค่ะ พส ถือคดิเสียว่าเปิดก่อนได้เปรียบ คนดีของหนูอย่าให้เสียชื่อได้นะคะ…ส่วนหนูจะขอยืนให้กำลังใจอยู่ห่างๆ หนูสู้เขาไม่ไหวจีงๆ แต่หนูรักพี่ฝันนะคะ // หลบตา