ดวงชะตามีเกณฑ์จะได้รัก

ลำดับตอนที่ #6 : ช่วย

มาสฟ้าจ้องหน้าจอมือถือของตนอีกพักใหญ่ทีเดียวหลังจากที่วางสายจากน้องสาว หัวใจของเธอหนักอึ้งด้วยความไม่สบายใจที่ไม่มีที่มา แม้จะรู้ว่านี่เป็นสิ่งที่เหมือนฝันไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้ แต่สำหรับเธอที่เป็นพี่สาวมาสฟ้าก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี ถึงแม้ว่าสิ่งที่เธอเห็นในนิมิตนั้นจะไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วงแต่สัญชาตญาณความเป็นพี่ของเธอกลับบอกอีกอย่าง ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน มาสฟ้ารู้เพียงว่าตั้งแต่ที่เห็นนิมิตว่าเหมือนฝันจะต้องไปเซี่ยงไฮ้ มากระทั่งตอนนี้มาสฟ้าไม่เคยรู้สึกสบายใจเลย

ถึงเธอจะอยากเปลี่ยนโชคชะตาของน้องสาวมากแค่ไหนมาสฟ้าก็ไม่อาจจะทำได้ เธอต้องปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของมัน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่ามาสฟ้าจะยอมยืนดูเหมือนฝันเผชิญอันตรายโดยไม่ทำอะไรเลย

“กระเป๋าเดินทางได้แล้วค่ะคุณมาส”

เสียงเรียกของแม่บ้านทำให้มาสฟ้าละสายตาจากหน้าจอมือถือของตนขึ้นมองหญิงสาวอีกคนที่อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน นอกจากเธอและเหมือนฝันแล้วบ้านนี้ก็มีเพียงศรี แม่บ้านชาวพม่าเท่านั้นที่พักอยู่ที่นี่ เหตุเพราะมาสฟ้าไม่ต้องการให้ใครเข้ามารบกวน ยิ่งมีเหมือนฝันสนับสนุนความคิดนี้ของพี่สาว คนที่ทำงานในบ้านจึงค่อยๆ ลดบริมาณลงจนเหลือเพียงศรีคนเดียวเท่านั้นที่ได้รับสิทธิ์อยู่ประจำที่นี่ ส่วนคนสวนและแม่บ้านจากบ้านใหญ่ที่เป็นบ้านของคุณพ่อคุณแม่ของพวกเธอจะเข้ามาดูแลความเรียบร้อยทุกๆ สองวันหรือสามวัน

ซึ่งแน่นอนว่าส่วนมากพวกเขามักจะเลือกมาวันก่อนหวยออกหากเป็นไปได้ ทั้งคนรถ คนสวน กระทั่งแม่บ้านก็อยากที่จะมาเจอมาสฟ้าช่วงนั้นให้ได้ เหตุเพราะว่าถ้าโชคดีก็จะได้เลขเด็ดเลขดีจากคุณมาสฟ้าติดไม่ติดมือกลับไปเสี่ยงดวง แต่ก็น้อยครั้งนักที่พวกเขาจะสามารถเข้าถึงตัวของมาสฟ้า เพราะทุกครั้งมักจะมีคุณเหมือนฝันคอยตามประกบพี่สาวไม่ห่าง ซึ่งต่างเป็นอันรู้กันดีในบรรดาคนงานของตระกูลเศวษรฐา ว่าคุณเหมือนฝันเธอนั้นไม่ชอบให้ใครมาใช้ประโยชน์จากความสามารถพิเศษของคุณมาสฟ้า ต่อให้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยอย่างพวกเลขหวยรวยเบอร์ทำนองนี้คุณเหมือนฝันก็ไม่ชอบ

ยังดีที่คุณมาสฟ้านั้นใจดีกว่าผู้เป็นน้องสาวมาก หลายครั้งแม้ว่าจะมีคุณเหมือนฝันอยู่ใกล้ๆ เธอก็ยังพยายามมกระซิบบอกเลขดีเด็ดๆ แก่เหล่าคนงาน ให้คนงานในบ้านได้โชคลาภไปแบ่งปันกันอย่างถ้วนหน้า ซึ่งเพราะเป็นเช่นนี้จึงพลอยทำให้ศรีที่ทำงานอยู่ใกล้ชิดทั้งคู่ กลายเป็นคนสำคัญในสายตาคนงานใบบ้านไปโดยบริยาย และเจ้าตัวก็ดูจะเต็มอกเต็มใจที่จะรับหน้าที่เหลือเกิน ใกล้ถึงวันหวยออกทีไรก็จะมาคอยทำโน้นทำนี้อยู่ใกล้ๆ ตัวของมาสฟ้า รอเวลาที่ให้เจ้ากระซิบบอกเลขเด็ดอย่างรู้งาน พอได้สมใจก็จะหายตัวลับก่อนจะกลับมาพร้อมขนมของโปรดคุณมาสฟ้า

“คุณมาสจะไปไหนหรือคะ?”

“ไปทำธุระน่ะ” มาสฟ้าตอบพลางก้มมองตั๋วเครื่องบินและพาสปอร์ตของตัวเองที่เธอเตรียมไว้ล่วงหน้า พร้อมกับตอนที่การจัดการตั๋วเครื่องบินไปเซี่ยงไฮ้และจองโรงแรมให้เหมือนฝัน “อีกหลายวันเลยกว่าจะกลับ ฝากศรีดูบ้านด้วยนะ”

“ได้ค่ะคุณมาส” แม่บ้านคนเก่งพยักหน้าแข็งขัน นอกจากเรื่องเล่นหวยแล้วเรื่องทำงานศรีก็แทบไม่มีอะไรให้ติ ดังนั้นมาสฟ้าและเหมือนฝันจึงเอ็นดูเด็กสาวเป็นพิเศษ ไม่ว่าพวกเธอจะสั่งอะไร ศรีก็สามารถจัดการได้ไม่มีขาดตกบกพร่องแม้แต่เรื่องเดียว “ว่าแต่ว่าคุณมาสจะไปวันนี้เลยหรือคะ?”

“ไปพรุ่งนี้ตอนเย็น” มาสฟ้าตอบ คลี่ยิ้มอ่อนหวานยามมองแม่บ้านของตนถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งออก อดไม่ได้จึงกระเซ้าออกไป “ทำไม ห่วงว่าฉันจะไปก่อนหวยออกหรือไง”

“ไม่ใช่สักหน่อยค่ะ” แม้ปากจะปฏิเสธหากปากกลับเผยรอยยิ้มกว้างอย่างขวบเขิน แต่ก็มีความละอายใจแฝงอยู่ “ถ้าคุณมาสไม่สะดวกเดี๋ยวศรีไปบอกพวกนั้นเองว่าช่วงนี้คุณมาสยุ่ง”

‘พวกนั้น’ ที่ศรีหมายถึงก็คือบรรดาคนงานในบ้านเศวษรฐานั่นแหละ ซึ่งไม่ใช่เรื่องยากเกินคาดเดาเพราะการเดินทางไปเซี่ยงไฮ้ของเหมือนฝันคงรู้ไปทั่วแล้ว ดังนั้นจึงไม่แปลกที่พวกเขาคาดหวังให้ศรีขอเลขเด็ดมากจากมาสฟ้า การที่ไม่มีเหมือนฝันคอยอยู่ขัดขวางไม่ว่าใครก็จ้องหาโอกาสที่จะเข้ามาใกล้ชิดเหมือนฝันทั้งนั้น ทั้งคนนอกและคนในของบ้านเศวตรฐา

มาสฟ้าฟังแล้วก็ได้แต่ยิ้มขัน ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกระดาษกับปากกามาเขียนหมายเลขสามตัวแล้วส่งให้แม่บ้านสาว ก่อนจะกำชับเสียงเข้ม “งวดนี้บอกให้เพลาๆ มือกันหน่อยล่ะ เดี๋ยวคนเขาสงสัยขึ้นมาว่าได้หวยมากจากไหนกันหนักหนาแล้วจะยุ่ง”

“ได้ค่ะ”

ว่าแล้วศรีรับกระดาษจากเจ้านายไปกอดแนบอกพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง พร้อมกับพยักหน้ารับคำอย่างแข็งขัน เรื่องนี้เธอต้องกำชับทุกคนอยู่แล้วเพราะหากเกิดอะไรขึ้น นอกจากคุณเหมือนฝันจะโกรธพวกเธอมากที่ทำคุณมาสฟ้าต้องเดือดร้อนเพราะให้หวยบรรดาคนงาน

อีกทั้งบ้านเศวตรฐาเลี้ยงดูคนงานอย่างดี ไม่ว่าเรื่องเงินเดือนหรือสวัสดิการต่างๆ ก็ล้วนดีกว่าเจ้านายเก่าของพวกเขาทั้งสิ้น ดังนั้นการปกป้องเจ้านายแสนดีที่ให้หวยแม่นทุกงวดจึงเป็นเรื่องที่คนงานต่างพร้อมใจกันปกป้องมาสฟ้าผู้เป็นเจ้านาย คนงานในบ้านทุกคนปิดปาดสนิทโดยไม่ต้องให้ใครมากบอก ไอ้เรื่องกลัวคุณมาสฟ้าเดือดร้อนก็ส่วนหนึ่ง เรื่องกลัวคุณฝันไล่ออกก็ด้วยแต่ที่พวกเขากลัวที่สุดนั่นก็คือกลัวว่าจะไม่ได้เลขเด็ดจากคุณมาสอีกต่อไป!

เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาก็จะไม่มีทางยอมให้หลุดความลับนี้ออกไปอย่างแน่นอน ขออะไรก็ขอได้แต่จะให้เลิกเล่นหวยก็ยากเกินไปหน่อย

“คุณมาสไม่ต้องห่วงค่ะ ถึงคุณมาสไม่บอกพวกเราก็ปิดปากสนิทกันอยู่แล้วค่ะ รับรองว่าไม่มีใครรู้แน่ว่าเลขเด็ดพวกนั้นมาจากคุณมาส”

“ดีจ้ะ” มาสฟ้ารู้อยู่แล้วว่าคนงานของบ้านเธอส่วนใหญ่ก็ไว้ใจได้ทั้งนั้น ที่พูดไปก็เพียงต้องการเตือนไม่ให้เผลอเรอกันเท่านั้น “ศรีเอากระเป๋าเข้าไปไว้ที่ห้องฉันแล้วก็ไปนอนเถอะเดี๋ยวฉันจัดของเอง วันนี้ไม่มีอะไรให้ต้องทำแล้วล่ะ”

“ได้ค่ะคุณมาส” เมื่อมาสฟ้าบอกเช่นนั้นก็ไม่มีเหตุอะไรให้เธอต้องปฏิเสธ หากคุณมาสบอกว่าไม่มีอะไรให้ต้องทำแล้วก็ย่อมหมายความตามนั้น สำหรับคนในบ้านเศวตรฐาแล้วคำพูดของคุณมาสฟ้าเป็นทั้งคำสั่งและคำทำนาย แต่ศรีก็มิวายมีเรื่องสงสัยอยู่ดี “พรุ่งนี้คุณมาสจะขับรถเองหรือคะ”

มาสฟ้าครุ่นคิดถึงการเดินทางในวันพรุ่งนี้ของตนแล้วถอนหายใจ ลืมไปเลยว่าเหมือนฝันไม่อยู่เธอก็ไม่มีคนขับรถให้แล้ว “งั้นให้ลุงคงมานี่สักเก้าโมงแล้วกัน ฉันจะไปดูร้านก่อนสักหน่อยแล้วค่อยไปสนามบิน”

“ได้ค่ะ ศรีจะบอกลุงคงให้”

“ขอบคุณจ้ะ” มาสฟ้าพยักหน้ารับ

เมื่อแม่บ้านของเธอแยกตัวออกไปหญิงสาวเหลียวมองรอบตัว ก่อนจะระบายลมหายใจออกมายาวเหยียด เผื่อว่าการทำเช่นนั้นจะช่วยผ่อนความรู้สึกหนักอึ้งในอกนั้นลง แต่ทำแล้วกลับไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาสฟ้าก็ต้องก้มหน้ายอมรับ ปลอบใจตัวเองว่าเธอต้องทนอยู่กับเจ้าความรู้สึกนี้อีกต่อไปไม่นาน ขอเพียงจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เธอย่อมรู้สึกดีขึ้นอย่างแน่นอน

อุ๊แง๊!!!! อยากมีคุณมาสเป็นของตัวเองจังเลยค่ะ ศรีไม่มีบ้าน ศรีไม่รถ ศรีอยากมีคุณมาสเป็นของตัวเองศรีขอมากไปหรือเปล่าคะ