ดวงชะตามีเกณฑ์จะได้รัก

ลำดับตอนที่ #4 : ถึงที่หมาย

หากเป็นปกติเหมือนฝันคงจะรู้สึกตื่นเต้นบ้างไม่มากก็น้อยที่มาต่างประเทศโดยไม่ได้วางแผนล่วงหน้ามาก่อน ยิ่งเป็นเมืองที่เธอเคยมาแล้วด้วยความประหม่าจึงไม่ค่อยมี แต่ครั้งนี้ไม่มีมาสฟ้าผู้เป็นพี่สาวร่วมเดินทางมาด้วยดังนั้นความรู้สึกเดียวที่เหมือนฝันมีตอนนี้ก็คือความเบื่อหน่าย

โชคดีทิวทัศน์แปลกตาด้านนอกพอจะดังความสนใจของหญิงสาวไปได้ ตลอดเส้นทางจากสนามบินไปยังโรงแรมโฟร์ซีซั่นจึงไม่ทรมานเกินไปสำหรับเหมือนฝัน ทุกอย่างสะดวกสบายเหลือกเกินจนเหมือนฝันเกือบจะผล็อยหลับไป เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบทั้งหมดให้กับมาสฟ้า พี่สาวของเธอที่เป็นคนจัดการทุกอยางให้ตั้งแต่จองตัวเครื่องบินจนมาถึงเรื่องโรงแรม ก่อนมายังจัดกระเป๋าให้เธอด้วยโลกนี้ใครจะโชคดีที่มีกว่าเธอไม่มีอีกแล้ว

“เฮ้อ...”

พอคิดถึงพี่สาวเหมือนฝันก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมายาวเหยียด อารมณ์ที่เพิ่งดีได้ครู่เดียวพลันกลับมาหม่นหมองอีกครั้ง เมื่อระลึกได้ว่าเธอต้องใช้ชีวิตอยู่ต่างบ้านต่างเมืองตัวคนเดียวอีกหลายวันกว่ามาสฟ้าจะบินมาสมทบ

คิดดังนั้นแล้วแหมือนฝันก็เปิดกระเป๋าถือใบเขื่องที่เธอนำติดตัวขึ้นเครื่องด้วยออกมาทันที จำได้ว่าก่อนออกจากบ้านพี่สาวของเธอย้ำว่าเอกสารสำคัญทุกอย่างมาสฟ้าใส่ไว้ในกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว และก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ทั้งไอแพดของเธอ แบตสำรองและพาสปอต์สล้วนอยู่ที่อยู่ด้านใน รวมไปถึงเอกสารการจองโรงแรมที่อาจจะต้องใช้ในการเช็คอินเข้าที่พัก ถึงจะไม่ได้ใช้แต่มาสฟ้าก็มักจะเตรียมไว้เพื่อความปลอดภัย

แค่คิดว่าจะดีสักแค่ไหนหากมาสฟ้ามาพร้อมกับเธอ เหมือนฝันก็ถอนหายใจออกมายาวเหยียด ไม่รู้ว่าธุระด่วนที่ทำให้พี่สาวเธอต้องถึงกับทิ้งตั๋วเครื่องบินนั้นคืออะไร ตอนที่อยู่บ้านเธอก็ลืมถามไปเสียสนิท...แต่ไม่เป็นไรเอาไว้ถึงโรงแรมแล้วค่อยโทรถามมาสฟ้าก็ได้

เหมือนฝันพยายามบอกตัวเองในแง่ดี ต่อให้มาสฟ้าอาจจะยุ่งอยู่แต่อย่างไรพี่สาวของเธอก็ต้องรับสายเธอแน่ อย่างมากก็แค่โดนมาสฟ้าบ่นเธอนิดๆ หน่อยๆ ตามประสานั่นแหละ...ปลอบใจตัวเองเสร็จแล้วเหมือนฝันก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวเหยียดด้วยความโล่งออก พอดีกับที่รถของพวกเธอมาถึงโรงแรมพอดี ความสนใจของเหมือนฝันจึงถูกดึงไปยังเรื่องการเช็คอินแทน เรื่องการโทรหามาสฟ้าจึงถูกลืมไปด้วยประการฉะนี้

ยิ่งการเดินทางมาจนถึงเช็คอินเข้าโรงแรมของตนราบรื่นเท่าไหร่เหมือนฝันก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงพี่สาวของเธอขึ้นมาอีกหน มั่นใจว่าหากมาสฟ้ามาที่นี่ด้วยเธอจะสบายยิ่งกว่านี้ อีกทั้งการที่มีมาสฟ้ามาด้วยยังเปรียบเสมือนเธอมีธนาคารเคลื่อนที่ติดตัวมาด้วย เงินสักสตางค์ก็จะไม่กระเด็นออกจากกระเป๋าของเธอเพราะเหมือนฝันรู้ดีว่าพี่สาวที่แสนดีของเธอจะไม่เคยยอมปล่อยให้เธอควักกระเป๋าจ่ายแน่

นี่ถ้ามาสฟ้าไม่ติดธุระแล้วมากับเธอตามแผนเดิมนะ...ต่อให้จะไกลกว่าเซี่ยงไฮ้ไปอีกครึ่งโลกเหมือนฝันก็ไม่หวัน!

“โอ๊ะ ขอโทษค่ะ”

จังหวะที่เหมือนฝันรับคีย์การ์ดจากรีเซฟชั่นและกำลังจะผละออกมานั้นเธอก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่งโดยไม่ตั้งใจ ความเหนื่อยล้าจากการเดินทางทำให้หญิงสาวอยากขึ้นห้องไปพักผ่อนเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดังนั้นเหมือนฝันจึงเป็นฝ่ายเอ่ยขอโทษก่อนโดยไม่จำเป็นต้องหาคนถูกผิด เมื่อถอยห่างและเงยหน้าขึ้นมาเหมือนฝันจึงเห็นหน้าคู่กรณี คิ้วงามแอบเลิกสูงขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ

ใบหน้าคมคายของชายหนุ่มทำให้เหมือนฝันประหลาดใจ คาดเดาไปต่างๆ ว่าคนตรงหน้าเธอคงไม่พ้นต้องเป็นคนดังแน่เพราะหน้าตาของเขาไม่ธรรมดาเลย อีกทั้งบางสิ่งบางอย่างจากตัวของเขาทำให้เหมือนฝันรู้สึกระย่อโดยสัญชาตญาณ เหมือนทุกครั้งที่เจออันตราย แต่เหมือนฝันก็รู้สึกเช่นนั้นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น

ทันทีที่เธอสบตาเข้าดวงตาคมกริบภายใต้กรอบดวงตาอันเรียวเล็ก เหมือนฝันก็ไม่ได้รู้สึกโดนคุกคามอีกต่อไป หญิงสาวก้มศีรษะให้ร่างสูงเชิงขอโทษส่งท้าย อีกครั้งก่อนหมุนตัวเดินออกมาโดยมีพนักงานเข็นกระเป๋าเดินทางของเธอตามหลังมาติดๆ ระหว่างนั้นเหมือนฝันก็หยิบมือถือขึ้นมาต่อสายหาพี่สาวทันที

       อิอิ กลับมาอัพอย่างเป็นทางการแล้วค่า คนดี สวัสดีปีใหม่อย่างเป็นทางการอีกครั้งค่ะ