ดวงชะตามีเกณฑ์จะได้รัก

ลำดับตอนที่ #35 : ก็อยากรู้เหมือนกัน

“ไม่มี” มาสฟ้ายืนยันอย่างหนักแน่น มั่นใจว่าหลังจากนี้เธอและอู่อี้เทียนจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก การพบกันครั้งนี้ของเขาและเธอจะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย

“ดีแล้วค่ะ” เหมือนฝันไม่รู้ว่ามาสฟ้ากำลัะงคิดอะไรอยู่ได้แต่ยิ้มแฉ่ง พอใจกับคำยืนยันของพี่ตัวเองมาก รู้ว่าหากมาสฟ้าประกาศเสียงหนักแน่นเช่นนี้แล้วก็ย่อมเป็นไปตามนั้น “เสร็จเรื่องแล้วเราก็รับกลับบ้านกันดีกว่า อยู่ที่นี่นานกว่านี้ฝันคงเป็นบ้าตาย”

“เราได้กลับบ้านแน่จ้ะ แต่คงไม่ใช่วันสองวันนี่หรอก” มาสฟ้าพึมพำก่อนจะถอนหายใจเฮือก เธอเองก็อยากกลับบ้านเต็มแก่แล้วเหมือนกัน สำหรับคนอื่นบ้านหลังนี้คงนับว่าเงียบสงบแต่ไม่ใช่สำหรับมาสฟ้า ผู้ที่เคยอยู่ออาศัยในบ้านที่มีมนุษย์เพียงสามคน...สำหรับเธอแล้วที่นี่เสียงดังและวุ่นวายไม่แพ้กับการอยู่ในทีที่คนพลุ่งพล่าน “พี่ยังต้องคุยกับคุณลี่หยาง เราเจอแล้วนี่คนที่แก่ๆ”

“คุณปู่ของเวยหลง” เหมือนฝันพยักหน้าหงึก รู้อยู่แล้วว่าพี่สาวของเธอเคยเจอและทำนายให้จ้าวลี่หยางก่อนหน้านี้ และคงเพราะความสนิทสนมก่อนหน้านี้แหละที่ทำให้มาสฟ้าสามารถพาตัวเอง มาหาเธอในรังของจ้าวเวยหลงได่ ทำให้เหมือนฝันไม่รู้ว่าเธอควรจะรู้สึกอย่างไรดี “เห็นแล้วค่ะ พี่ฟ้าเคยทำนายให้ท่าน...ว่าใครจะมารับช่วงต่อ”

“ก็ไม่เชิงหรอก” มาสฟ้ายักไหล่ เธอไม่ได้ทำนายแบบนั้นให้จ้าวลี่หยางแต่ก็ถือว่าเป็นอะไรที่ใกล้เคียงกันอยู่ “ก็แค่บอกที่พี่เห็น ไม่ได้บอกว่าใครควรจะเป็นผู้นำตระกูลมากกว่ากันหรอก อีกอย่างอี้เทียนเขาก็มีเรื่องที่เขาต้องทำ...”

“เขาไม่ได้เป็นผู้นำตระกูลใช่ไหมคะ” เหมือนฝนกระซิบถามเสียงเบาเท่าที่สุดที่เธอจะทำได้ แม้ว่าจะไม่มีใครในที่นี้เข้าใจภาษาไทยนอกจากพวกเธอก็ตาม

“เขาเป็นผู้นำตระกูลอู่อยุ่แล้ว คนคนเดียวจะเป็นผู้นำสองบ้านได้ยังไง” มาสฟ้าเหลือบมองหน้าเหมือนฝัน แล้วเผลอหลุดยิ้มขันออกมา “เรานี่ทำหน้าที่พันธมิตรปลอมๆ เอาจริงเอาจริงเหมือนกันนะเนี่ย”

“อะไร้ ฝันไม่ได้หลอกถามพี่ฟ้าไปบอกเวยหลงสักหน่อย” คนโดนพี่จับผิดรีบปฏิเสธเสียงหลง เธอไม่ได้หลอกถามมาสฟ้าจริงๆ“แค่อยากรู้เฉยๆ ไม่ได้ก็ไม่ได้หรอ ทำไมต้องมาจับผิดกันด้วย”

“ก่อนหน้านี้พี่คงไม่จับผิดหรอก แต่ตอนนี้เรารับปาากเขาไว้เสียดิบดี พี่ก็ต้องระวังเป็นธรรมดา แปลกตรงไหน”

“ก็แปลกตรงนี้นี่แหละค่ะ” เหมือนฝันได้แต่ค้อนมาสฟ้า รู้สึกเหมือนว่ามาสฟ้านั้นผลักให้เธออยู่คนล่ะฝั่ง บังคับให้เธออยู่ฝั่งเดียวกับจ้าวเวยหลงแล้วมาสก็เลือกที่จะอยู่กับอู่อี้เทียน “ทำไมคะ หรือพี่ฟ้าเข้าข้างหมอนั่นมากว่าฝันเหรอ”

“ก็เขาโดนรุมอยู่นี่” มาสฟ้าสบตาเหมือนฝัน น้ำเสียงท้าทายเธอของน้องสาวนั้นไม่ทำให้มาสฟ้าสะเทือน เธอยังคงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สงบนิ่งไม่เปลี่ยน “ฝันกับเวยลงตั้งใจช่วยกันรุมเขาชัดๆ แล้วจะหวังให้พี่มองดูเราเล่นงานเขาโดยไม่ำอะไรเลยหรือยังไง”

“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ!” เหมือนฝันท้วงเสียงแหลม ไม่คิดว่าการที่เธอและจ้าวเวยหลงรุมเล่นงานอู่อี้เทียนเป็นเรื่องผิดตรงไหน การที่มาสฟ้าไม่ถือหากเธอต่างหากเล่าที่แปลก “พี่น้องเขาก็ต้องช่วยกันไงคะ แม่สอนเรามาพี่ฟ้าลืมแล้วเหรอ”

“พี่ไม่ลืมหรอก...ถ้าเราอยากให้พี่ช่วยพี่ต้องช่วยอยู่แล้ว” คนพี่ที่โดนน้องยอกย้อนนั้นถอนหายใจเฮือก จ้องหน้าเหมือนฝันด้วยสายตาอ่อนอกอ่อนใจกับความเจ้าคิดเจ้าแค้นไม่เป็นเรื่องของน้องสาว “แต่ตอนนี้แค่ไม่เข้าใจว่าจ้าวเวยหลงเป็นพี่น้องกับเราตอนไหน ทำไมเราถึงได้ตั้งอกตั้งใจช่วยเขาขนาดนี้ด้วย”

“ก็เขาสัญญาว่าจะช่วยกันหมอนั่นห่างจากพี่ฟ้าไงคะ” เหมือนฝันตอบเสียงแจ๋ว ก่อนยกแขนข้างที่มีเฝือกขึ้นมาโชว์พี่สาวแล้วว่า “แถมยังพาฝันไปหาหมอด้วย จ่ายเงินให้ด้วยนะ”

“ไม่ยักรู้ว่าซื้อเราง่ายขนาดนี้”

“แล้วจะทำให้ยากทำไมล่ะค่ะ” จอมเฮี้ยวยังลอยหน้าลอยตา ไม่รู้สึกผิดหรือร้อนหนาวกับคำกระทบกระเทียบนั้นของมาสฟ้าแม้แต่น้อย “เขาเสนอตัวช่วยขวางทางคนที่จ้องกลืนที่ฟ้าลงท้องทั้งที ทำไมฝันต้องขัดศรัธาด้วย”

“อี้เทียนเขาไม่ได้จะจีบพี่” มาสฟ้าแย้งด้วยนำ้เสียงหนักแน่นจริงจัง คิดว่าอย่างน้อยตอนนี้จ้าวเวยหลงก็คงล้มเลิกความคิดนั้นไปแล้ว

“แต่หมอนั่นมันอยากได้พี่แน่ๆ อย่าเถียงฝันนะ ฝันมีตา...ฝันเห็นว่ามันมองพี่ฟ้าตาเป็นมัน”

“ทำไมต้องเรียกเขาแบบนั้น ไม่เพราะเลยแล้วอีกอย่างเขาก็มีชื่อ” มาสฟ้านิ่วหน้าเพราะคำเรียกที่เหมือนฝันใช้เรียกอู่อี้เทียนการที่น้องสายเธอตั้งตัวเป็นศัตรูกับสิ่งมีชีวิตเพศผู้ที่เข้าใกล่เธอนั้นไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจสำหรับมาสฟ้า ถึงอย่างนั้นในฐานะคนที่รักน้องสาวยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้ นิ่งคือการตำหนิที่รุนแรงที่สุดที่เธอจะทำได้แล้ว

“แต่เรื่องที่เขามองพี่ฟ้าตาเป็นมัน มันก็จริงอยุ่ดี” เหมือนฝันเถียง ถึงจะยอมเปลี่ยนคำเรียกอู่อี้เทียนเพราะกลัวว่ามันจะระคายหูอันบอบบางของพี่สาว แต่ความรู้สึกที่เธอมีต่ออู่อี้เทียนไม่ได้เปลี่ยนเลย เธอไม่ชอบหน้าเขาและหมายหัวเขาเอาไว้ว่า เขาจะเป็นศัตรูคนต่อไปของเธอ

“เขาไม่ได้จีบพี่ เขาเกลียดหมอดู” มาสฟ้าปล่อยหมัดฮุด ที่ทำให้เหมือนฝันถึงกับหน้าเซ่อไปเลยเมื่อได้ยินคำนั้นของพี่สาว เธอถึงกับต้องใช้เวลาครู่หนึ่งเลยทีเดียวเพื่อทบทวนสิ่งที่เพิ่งได้ยิน

“แต่พี่ฟ้าไม่ใช่หมอดู” เหมือนฝันกะพริบตาปริบๆ ขณะทวนข้อเท็จจริงนี้แก่พี่สาวเธอ เผื่อว่ามาสฟ้าอาจจะลืมไปเพราะเธอเองก็ชอบลืมเหมือนกันว่ามาสฟ้านั้นมีสัมมาอาชีพอื่น และไม่เคยที่จะคิดแท้แต่จะยึดเอาการเป็นหมอดูมาเป็นอาชีพ

“แต่เขาคิดว่าพี่เป็นหมอดู” มาสฟ้าโคล่งศีรษะ มันไม่สำคัญว่าความจริงเป็นเช่นไร หากว่าอู่อี้เทียนปักใจเชื่อสักอย่างไปแล้วก็ยากที่จะเปลี่ยนความคิดของเขา ตั้งแต่ที่เธอเห็นเขาครั้งแรกในนิมิตจนกระทั่งตอนนี้ มาสฟ้าก็พอจะรู้ว่าอู่อี้เทียนเป็นคนดื้อเงียบที่ชอบเอาชนะคนหนึ่ง

“อ่า...” ตอนนี้เหมือนฝันได้แต่เม้มปาก ในใจก็คิดว่าคนบ้านนี้น่าจะเหมือนกันหมด จ้าวเวยหลงเองก้เกลียดขี้หน้าเธอมากเหมือนกันตอนคิดว่าเธอคือมาสฟ้าในทีแรก “แล้วทำไมเขาถึงคิดว่าพี่ฟ้าเป็นหมอดูล่ะ”

“แ้ลวพี่จะรู้ไหม เอาจริงๆ ใครๆ ก็ดูเหมือนจะพากันคิดว่าพี่เป็นหมอดูกันหมด” มาสฟ้ายักไหล่ เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเธอไปเป็นหมอดูตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีเธอก็โดนคนโน้นคนนี้เรียกว่าหมอดูไปเรียบร้อยแล้ว ครั้นจะไปตามหาต้นตอหรือก็ขี้เกียจเกิน “รู้ตัวอีกทีก็โดนเขาเหม็นขี้หน้าอย่างที่เราเห็นนั่นแหละ”

“ก็เพราะเห็นนั่นแหละค่ะ ฝันเลยห่วง” คนเป็นน้องถอนหายใจเฮือก เมื่อรู้ว่าต่อจากนี้อู่อี้เทียนจะไม่มายุ่มย่ามกับพี่สาวของตนแล้ว เหมือนฝันก็พลันปลอดโปร่งโล่งใจเกินจะบรรยาย “เรารีบกลับบ้านกันดีไหมคะ ไม่มีอะไรทำอยู่แล้วนี่นา- ฝืนเที่ยวต่อก็คงไม่สนุกหรอก”

“โทษทีจ๊ะ” มาสฟ้าเม้มปาก หันไปสบตากับน้องสาวด้วยสายตารู้สึกผิด “กว่าเราจะได้กลับบ้านคงอีกหลายวันเลย”

“ทำไมล่ะคะ?”

“พี่มีธุระกับคุณลี่หยาง”

“ปู่ของจ้าวเวยหลงน่ะหรือคะ พี่ฟ้ามีธุระอะไรกับเขา”

“พี่ขอให้เขาช่วยพาพี่มานี่ เขารับปากว่าเราจะปลอดภัยและกับคำทำนาย” มาสฟ้าเล่าเรื่องที่จำเป็นให้เหมือนฝันฟัง ส่วนเรื่องรายละเอียดยิบย่อยนั้นหญิงสาวไม่คิดที่จะปริปากบอกน้อง ด้วยค่อนค้างแน่ใจว่าหากเหมือนฝันรู้ว่าเธอเป็นคนที่จัดการทุกอย่าง ทำให้เหมือนใันต้องเจอกับเรื่องวุ่นวายอย่างที่เธอเห็นในนิมิต เหมือนฝันคงอาละวาดหรือไม่ก็โทร.ไปฟ้องแม่แน่ๆ

การที่เหมือนฝันงอนนั้นถือเป็นเรื่องเล็กน้อยเมื่อเทียบกับความโกรธของคุณเชอลีน แม่บังเกิดเกล้าของพวกเธอ แม้จะรู้ว่าตนสามารถรับมือกับความโกรธของผู้เป็นแม่ได้แต่มาสฟ้าก็ไม่นึก อยากจะเจอกับความโกรธเช่นนั้นโดยที่ไม่จำเป็น

“บ้านนี้มีแต่ผีเต็มไปหมด”

เหมือนฝันใช้ไม้ตายแม้จะพอรู้ว่าครั้งนี้วิธีของเธอคงไม่ได้ผล และเธอก็คิดถูกเมื่อสีหน้าของมาสฟ้านั้นไม่เปลี่ยนไป มาสฟ้ายังคงมองเธอด้วยสายตาสิ้นหวัง เหมือนกำลังบอกว่านั่นเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ทำให้เหมือนฝันยอมรับชะตากรรมอันน่าเศร้าที่ต้องติดอยู่ที่นี่ต่อไป

“โทษทีจ้ะ พี่ว่าที่ไหนก็มีผีหมดแหละ เราบอกพี่เองนี่"

“นั่นมันก็ใช่ค่ะ แต่ผีที่นี่แบบ...แปลกยังไงไม่รู้” เหมือนฝันเองมีชะตากรรมที่เธอต้องแปกรับไม่ต่างจากพี่สาวเท่าไหร่นัก ไม่รู้ว่านี่เกี่ยวข้องกับการเป็นฝาแฝดของมาสฟ้าหรือไม่ แต่เธอเองก็สามารถติดต่อกับคนตายได้ชัดเขนพอๆ กับที่มาสฟ้าเห็นนิมินนั่นแหละ ซึ่งหลายครั้งต่อหลายครั้งการที่เธอเห็นอะไรพวกนี้ก็นำเรื่องน่าปวดเธอมาให้เธอไม่รุ้จักหยุดหย่อน “มีผีที่ตามหวางเย่ไปทุกที่ด้วย คนที่พี่ฟ้าบอกว่าเขาจะตายน่ะค่ะ”

“อ้อ คนนั้นเอง”

“ค่ะ ฝันคิดว่าคงเป็นแฟนเขา แล้วก็ผีผู้หญิงอีกคน...คนนี้ชอบใส่ชุดกี่เผ้าเหมือนในละคร ฝันยังไม่รู้ว่าเป็นใคร”

“มีใครรู้เรื่องนี้เหรือเปล่า” มาสฟ้านิ่วหน้า ถึงปกติเหมือนฝันจะค่อนข้างระวังตัวไม่ยอมบอกใครเรื่องนี้ แต่เธอก็อยากจะถามเพื่อความแน่ใจ

“ยังไม่มีค่ะ แต่หวางเย่น่าจะสงสัย เวยหลงเองก็คงเหมือนกัน...พี่ฟ้าก็รู้ว่าบางทีฝันก็ควบคุมมันไม่ได้”

“พี่เข้าใจ” เหมือนอย่างที่จู่ๆ นิมิตก็ผุดขึ้นมาในหัวของมาสฟ้านั่นแหละ หลายต่อหลายครั้งเหมือนฝันเองก็ไม่สามารถต่อการหรือปฏิเสธที่จะสื่อสารกับกวงวิญญาณได้ ยิ่งเป็นดวงวิญญาณที่มีความปรารถนาอันกล้าแกร่งหรือแรงแค้นที่ท่วมท้น เหมือนฝันก็จะเข้าสู่โหมดออโต้ไพล็อตโดยอัตโนมัติ

“ถ้าจ้าวเวยหลงเริ่มสงสัยเรื่องนี้ ทั้งที่เพิ่งเจอกับเราแต่ไม่กี่วันเขาก็ไม่ใช่คนโง่เสียทีเดียวจริงไหม”

“เขาเป็นพวกชอบจับผิด” เหมือนฝันฟ้องพี่สาว ถึงจะไม่รู้ว่าเธอทำแบบนั้นไปทำไมก็เถอะ

“มันของแน่อยู่แล้ว” มาสฟ้ากระตุกยิ้ม มุมปากของเธอกดลึกลงทำให้ใบหน้างามนั้นผลันดูอันตรายขึ้นอีกเท่าตัว “ให้เขาจับผิดแบบนี้ต่อไปนั่นแหละดีแล้ว พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะเก่งแค่ไหน”

แล้วเจอกันในเล่มนะคะ