ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ++...ไดอารี่อลเวง (ออกโรง)..++
    หลังจากที่ซ้อมดรัมฯ เสร็จแล้ว ฉันก็รีบขึ้นมานอนเลย ฟี้วว..ก้อคนมันง่วงนี่นา (ข้าวปลาไม่กิน เพราะจะไดเอท +55)
แล้วอะไรก็มาเข้าฝัน...บันดาลให้ฉันตื่น... เดินงัวเงียๆ มายังกระเป๋านักเรียน แล้วหยิบ \"สมุดไดอารี่\" ขึ้นมานั่งดูเล่นๆ
(ขณะนี้นางเอกของเรายังไม่มีสติ พูดง่ายๆ คือ \"ละเมอ\"...)
\"เวนีซ ทำอะไรอ่ะ!!!\" ยายเมย์ตะโกนมาจากโต๊ะทำงาน (ที่หอมีโต๊ะให้นั่งทำการบ้านด้วยนะ ส่วนยายเมย์มันก็เด็กขยัน)
ทันใดนั้น ฉันก็ตาตื่น (ตื่นจากละเมอ) สมองทุกส่วน โสตประสาททุกโสตกลับเข้าที่หมด เริ่มรู้สึกตัวได้แล้ว >O<
\"อารายหยอ...\" ฉันส่งเสียงปัญญาอ่อน แหม..ทำไปได้นะหล่อน
\"ก้อ อยู่ดีๆ เธอก็เดินละเมอๆ ออกมาหยิบไดอารี่นิ เป็นอะไรหรือป่าว ผีเข้าเหรอ\" ยายเมย์ยังมีสีหน้าสงสัย(มากๆ)
จ้องฉันอย่างไม่วางตา และไม่แน่ใจ นี้มันหลอกด่าฉันหรือป่าวนี้ สมองยังไม่เข้าที่เหรอเรา
\"ไม่รู้ดิ อยู่ดีๆ เท้ามันก็ไปเอง...\" ฉันยังคงทำเสียงงี่เง่าต่อไป
\"เฮ้อ... ช่างเถอะนะ มาทำการบ้านกันมั้ย\" ยายเมย์ถามขึ้น ..มันเป็นคำถามที่น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วนะ ยายเมย์...
\"ไม่อ่า ฉันจะเขียนไดอารี่ดีมั้ยนะ มันคงจะสนุกดีเนอะ\" ฉันหยิบไดอารี่ขึ้นมาวางบนโต๊ะทำงานของฉัน
\"อยากเขียนเหรอ ..ไม่เห็นมีใครเค้าเขียนกันเลย..\" ยายเมย์ทำหน้าแหยะๆ ราวกับเจอหนูตายแปะข้างฝางั้นแหละ
\"อ้าว แล้วถ้าเค้าตรวจละ\" ฉันถามขึ้น แต่รู้สึกว่าคำถามประมาณนี้ ยายเมย์ควรจะเป็นคนถามมากกว่า
\"อื้อ ไม่ๆ พี่ไมค์บอกว่า ไม่ตรวจ\" ยายเมย์ส่ายหัวดิกๆ
\"ไม่เป็นไร ฉันจะทำ\" และแล้วฉันก็รีบเปิดหน้าแรกของมันทันที
          . ............................................................................................................................................... .
                                                                ๐ คำแนะนำ และวิธีการใช้ไดอารี่ ๐
                     
    ถึง นักเรียนที่มีใจใฝ่รัก ใฝ่ประสงค์ที่จะมีชีวิตเป็นส่วนหนึ่งอยู่ในไดอารี่เล่มนี้
                         
          อาจารย์อยากให้นักเรียนได้คิดว่า การเขียนไดอารี่ คือ การเขียนชีวิต ที่แม้จะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ลงไป
          เพราะฉะนั้น จึงอยากให้นักเรียนได้เขียนลงไปตามความเป็นจริง ไม่ควรเสแสร้งสร้างเรื่องขึ้นมา....
          เพราะมันจะเป็นการสร้างความเท็จ ความไม่จริงให้กับชีวิตของเราเอง และที่สำคัญ อย่าให้ใครเอาไดอารี่ของเรา
          ไปเขียนเด็ดขาด เพราะชีวิตของเรา จะกลายไปเป็นชีวิตของเขา ........................
          อาจารย์ขอแนะนำและกล่าวเตือนไว้เพียงเท่านี้ นักเรียนจะเชื่อหรือไม่ ก็ขอให้ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณ และจรรยาบรรณ
          ส่วนตัว ของนักเรียน  แต่อาจารย์เชื่อว่า อาจารย์สามารถเชื่อใจนักเรียนได้ .................
          สุดท้าย ขอให้นักเรียนจงใช้ปากกาสีม่วงเขียนมันลงไป เพราะสีม่วงเป็นสีแห่งจิตวิญญาณ เท่ากับเป็นการลงชีวิต
          ของนักเรียน และเมื่อเขียนเสร็จในแต่ละครั้ง ก็ควรจะล็อคกุญแจไดอารี่เอาไว้ให้ดีด้วย..............
                                                 
                                                                                                                      ผกากรองทิพย์อัปสร
                                                                                                            อาจารย์ผู้สอนวิชาไดอารี่........
        .................................................................................................................................................
    บอกได้เลยว่า หลังจากอ่านคำแนะนำเสร็จแล้ว ความคิดในตอนแรกที่จะเขียนไดอารี่นั้น ได้สลาญสูญ มลายสิ้นไปทันที
ฉันเข้าใจเลยละว่าทำไมทุกคนถึงไม่ชอบวิชานี้ อย่างแรกก็คงจะเป็น คนสอน(เฮ้อ....) อย่างที่สองก็คงจะเป็น คำแนะนำ
ที่เหมือนอยู่ในรายการมิติลี้ลับไปถึงรายการเรื่องจริงผ่านจอ หรือรายการลองของ??... ที่ใครต่อใครไม่อยากจะลองเล่น
ด้วยนัก (คำแนะนำของเจ๊ มันคือ คำขู่นำ ซะเจงงงง) ....ว่าแล้ว พอฉันอ่านเสร็จ ฉันก็ผล็อยหลับไป ฟี้ววว...................
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    วันนี้ฉันตื่นมาอย่างสดใส ร่าเริง ต้อนรับกับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า ....ฟูด... (เสียงสูดอากาศนะ ไม่ใช่เสียงอื่นใด)
ที่เป็นอย่างงี้ ก็เพราะวันนี้ไม่มีวิชา\"ไดอารี่\" ไงละ วะฮ่าๆๆ วิชาไดอารี่มีวันเดียว แค่คาบเช้าวันจันทร์เท่านั้น วะฮ่าๆๆ
และที่ดีไปกว่านั้น คือฉันจะได้ลงไปกินข้าวเช้าที่โรงอาหารสักที (ท้องร้องแย้ว) เพราะวันนี้ตื่นเช้าหน่อย +55 ถ้าตื่นสาย
ก็ต้องไป \"ลองกอง สโตร์\" (เดอลองค์ สโตร์) +55 ร้านสหกรณ์/สโตร์ประจำโรงเรียน
\"ป้าค่า คราวนี้ขอข้าวผัดหมูกรอบ 2 ที่นะค่า\" ฉันสั่งข้าวผัดหมูกรอบ(คราวนี้ขอเปลี่ยนมั่งนะ) ที่เจ้าป้าร้านเดิมของเมย์
\".....................\"
\".....ข้าวหมูกระเทียม 4 ครับ ขอก่อนนะครับ\" เสียงคุ้นๆ ดังแทรกขึ้น
\"ไม่ได้ รู้จักคิวมั้ยห๊า...\" ฉันกลับไปด่าใส่ แหม ไม่มีมารยาทเลยวุ้ย แต่แล้วปากฉันก็ต้องค้าง
\"อ๊า ไอ้หื่นนนนนนนนน...\" พอปากหุบลงได้ ฉันก็ตะโกนดังลั่นโรงอาหาร
\".....ใครมันหื่นวะ/พี่โอ๊คหื่นเหรอ...\" เสียงซุบซิบนินทา ทะยอยมาเป็นกอง
\"เฮ้ย..ฉันชื่อโอ๊คนะ อย่าเรียกอย่างนั้นได้ปะ ขอร้องๆ \" อีตาโอ๊ค เอามือมาปิดปากฉันอย่างรวดเร็ว
\"อ๊าก....ไอ้หื่นจะลวนลามฉานนนนน...\" ฉันดิ้นพรวดพราดอยู่ในอ้อมแขนของไอ้โอ๊คอยู่อย่างนั้น
\"เฮ้ย ขอร้องละนะ อย่าตะโกนได้มั้ย\" ไอ้โอ๊คอ้อนวอน ราวกับจะร้องขอชีวิต
\"ไอ้หื่นนนนนน...ช่วยด้วย\" ฉันตะโกนดิ้นๆ ตอนนี้ทุกสายตาจ้องมาที่เราทั้งคู่กันหมด
\"เอาละนะ หยุดได้มั้ย จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ แต่อย่าตะโกนอย่างนั้นนะ ฉันอาย\" ไอ้โอ๊คหน้าเสียมากๆ
\"...แน่ใจนะ แหม ก็บอกให้ \"ขอร้อง\" ฉันก็เลยสนองให้\" ฉันฉุกคิดอะไรบางอย่างได้
\"อื้อๆ\" ไอ้โอ๊คพยักหน้ารับคำ
\"งั้นช่วยเขียนไดอารี่ให้หน่อยได้มั้ย\" ฉันพูดมาได้อย่างหน้าตาย
\"ห๊า...ไดอารี่เหรอ ให้ฉันเขียนให้\" ไอ้โอ๊คตาค้างหนักแล้ว
\"ไม่ๆๆ\" ไอ้โอ๊คส่ายหน้า สะบัดหน้าหนีทันที
\"งั้น ไอ้ห....\" ฉันกำลังจะตะโกนลั่นอีกที
\"อะๆ ตกลงๆ\" ไอ้โอ๊คใจคอไม่ดี แต่ก็ตอบรับไว้ก่อน
\"เยี่ยมๆ\" ฉันตบไล่อีตาโอ๊คอย่างเหนือกว่า
\".........\"
\".........\"
\"....ไหน ใครจะให้ ใครเขียนไดอารี่แทนให้นะ \" และแล้วเสียงคุ้นๆ ก็ดังขึ้นอีก
\"........\"
\"........\"
เราสองคนมองหน้ากันอย่างตะหงิดๆ แล้วก็หันไปเจอ.......................
\"อ๊าก.....\"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
>>Sugarpink ...พูดหน่อย...
    ขอบคุณค่า สำหรับคำติชมที่ได้รับมานะค่ะ เป็นแรงบันดาลใจที่ดีอีกแล้ว...+55
ตอนนี้ก็รู้สึกที่ใจนะค่ะ ที่ทำให้บางคนมีความสุขกับเรื่องที่เราเขียนได้ แหะๆ มันช่วยให้หายเหนื่อยเลยนะนี่
ยังไงตอนนี้ ก็กำลังเข้มข้นแล้ว ช่วยติดตามกันต่อเนอะ มิตรรัก แฟนๆ ทั้งหลาย...อิอิ
ช่วงนี้ชีวิตมีปัญหาอยู่ ก็เลยเหนื่อยๆ แต่ไม่เป็นไร ขอสู้ตาย สู้ต่อไปค่ะ 
มีความคิดเห็นอะไรก็บอกมานะค่ะ ถ้าช่วยโหวตด้วย ก็จะรักตายเลยค่า >O<
                                                                                            // ขอบคุณค่ะ //
                                                                     
                                   
แล้วอะไรก็มาเข้าฝัน...บันดาลให้ฉันตื่น... เดินงัวเงียๆ มายังกระเป๋านักเรียน แล้วหยิบ \"สมุดไดอารี่\" ขึ้นมานั่งดูเล่นๆ
(ขณะนี้นางเอกของเรายังไม่มีสติ พูดง่ายๆ คือ \"ละเมอ\"...)
\"เวนีซ ทำอะไรอ่ะ!!!\" ยายเมย์ตะโกนมาจากโต๊ะทำงาน (ที่หอมีโต๊ะให้นั่งทำการบ้านด้วยนะ ส่วนยายเมย์มันก็เด็กขยัน)
ทันใดนั้น ฉันก็ตาตื่น (ตื่นจากละเมอ) สมองทุกส่วน โสตประสาททุกโสตกลับเข้าที่หมด เริ่มรู้สึกตัวได้แล้ว >O<
\"อารายหยอ...\" ฉันส่งเสียงปัญญาอ่อน แหม..ทำไปได้นะหล่อน
\"ก้อ อยู่ดีๆ เธอก็เดินละเมอๆ ออกมาหยิบไดอารี่นิ เป็นอะไรหรือป่าว ผีเข้าเหรอ\" ยายเมย์ยังมีสีหน้าสงสัย(มากๆ)
จ้องฉันอย่างไม่วางตา และไม่แน่ใจ นี้มันหลอกด่าฉันหรือป่าวนี้ สมองยังไม่เข้าที่เหรอเรา
\"ไม่รู้ดิ อยู่ดีๆ เท้ามันก็ไปเอง...\" ฉันยังคงทำเสียงงี่เง่าต่อไป
\"เฮ้อ... ช่างเถอะนะ มาทำการบ้านกันมั้ย\" ยายเมย์ถามขึ้น ..มันเป็นคำถามที่น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วนะ ยายเมย์...
\"ไม่อ่า ฉันจะเขียนไดอารี่ดีมั้ยนะ มันคงจะสนุกดีเนอะ\" ฉันหยิบไดอารี่ขึ้นมาวางบนโต๊ะทำงานของฉัน
\"อยากเขียนเหรอ ..ไม่เห็นมีใครเค้าเขียนกันเลย..\" ยายเมย์ทำหน้าแหยะๆ ราวกับเจอหนูตายแปะข้างฝางั้นแหละ
\"อ้าว แล้วถ้าเค้าตรวจละ\" ฉันถามขึ้น แต่รู้สึกว่าคำถามประมาณนี้ ยายเมย์ควรจะเป็นคนถามมากกว่า
\"อื้อ ไม่ๆ พี่ไมค์บอกว่า ไม่ตรวจ\" ยายเมย์ส่ายหัวดิกๆ
\"ไม่เป็นไร ฉันจะทำ\" และแล้วฉันก็รีบเปิดหน้าแรกของมันทันที
          . ............................................................................................................................................... .
                                                                ๐ คำแนะนำ และวิธีการใช้ไดอารี่ ๐
                     
    ถึง นักเรียนที่มีใจใฝ่รัก ใฝ่ประสงค์ที่จะมีชีวิตเป็นส่วนหนึ่งอยู่ในไดอารี่เล่มนี้
                         
          อาจารย์อยากให้นักเรียนได้คิดว่า การเขียนไดอารี่ คือ การเขียนชีวิต ที่แม้จะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ลงไป
          เพราะฉะนั้น จึงอยากให้นักเรียนได้เขียนลงไปตามความเป็นจริง ไม่ควรเสแสร้งสร้างเรื่องขึ้นมา....
          เพราะมันจะเป็นการสร้างความเท็จ ความไม่จริงให้กับชีวิตของเราเอง และที่สำคัญ อย่าให้ใครเอาไดอารี่ของเรา
          ไปเขียนเด็ดขาด เพราะชีวิตของเรา จะกลายไปเป็นชีวิตของเขา ........................
          อาจารย์ขอแนะนำและกล่าวเตือนไว้เพียงเท่านี้ นักเรียนจะเชื่อหรือไม่ ก็ขอให้ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณ และจรรยาบรรณ
          ส่วนตัว ของนักเรียน  แต่อาจารย์เชื่อว่า อาจารย์สามารถเชื่อใจนักเรียนได้ .................
          สุดท้าย ขอให้นักเรียนจงใช้ปากกาสีม่วงเขียนมันลงไป เพราะสีม่วงเป็นสีแห่งจิตวิญญาณ เท่ากับเป็นการลงชีวิต
          ของนักเรียน และเมื่อเขียนเสร็จในแต่ละครั้ง ก็ควรจะล็อคกุญแจไดอารี่เอาไว้ให้ดีด้วย..............
                                                 
                                                                                                                      ผกากรองทิพย์อัปสร
                                                                                                            อาจารย์ผู้สอนวิชาไดอารี่........
        .................................................................................................................................................
    บอกได้เลยว่า หลังจากอ่านคำแนะนำเสร็จแล้ว ความคิดในตอนแรกที่จะเขียนไดอารี่นั้น ได้สลาญสูญ มลายสิ้นไปทันที
ฉันเข้าใจเลยละว่าทำไมทุกคนถึงไม่ชอบวิชานี้ อย่างแรกก็คงจะเป็น คนสอน(เฮ้อ....) อย่างที่สองก็คงจะเป็น คำแนะนำ
ที่เหมือนอยู่ในรายการมิติลี้ลับไปถึงรายการเรื่องจริงผ่านจอ หรือรายการลองของ??... ที่ใครต่อใครไม่อยากจะลองเล่น
ด้วยนัก (คำแนะนำของเจ๊ มันคือ คำขู่นำ ซะเจงงงง) ....ว่าแล้ว พอฉันอ่านเสร็จ ฉันก็ผล็อยหลับไป ฟี้ววว...................
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    วันนี้ฉันตื่นมาอย่างสดใส ร่าเริง ต้อนรับกับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า ....ฟูด... (เสียงสูดอากาศนะ ไม่ใช่เสียงอื่นใด)
ที่เป็นอย่างงี้ ก็เพราะวันนี้ไม่มีวิชา\"ไดอารี่\" ไงละ วะฮ่าๆๆ วิชาไดอารี่มีวันเดียว แค่คาบเช้าวันจันทร์เท่านั้น วะฮ่าๆๆ
และที่ดีไปกว่านั้น คือฉันจะได้ลงไปกินข้าวเช้าที่โรงอาหารสักที (ท้องร้องแย้ว) เพราะวันนี้ตื่นเช้าหน่อย +55 ถ้าตื่นสาย
ก็ต้องไป \"ลองกอง สโตร์\" (เดอลองค์ สโตร์) +55 ร้านสหกรณ์/สโตร์ประจำโรงเรียน
\"ป้าค่า คราวนี้ขอข้าวผัดหมูกรอบ 2 ที่นะค่า\" ฉันสั่งข้าวผัดหมูกรอบ(คราวนี้ขอเปลี่ยนมั่งนะ) ที่เจ้าป้าร้านเดิมของเมย์
\".....................\"
\".....ข้าวหมูกระเทียม 4 ครับ ขอก่อนนะครับ\" เสียงคุ้นๆ ดังแทรกขึ้น
\"ไม่ได้ รู้จักคิวมั้ยห๊า...\" ฉันกลับไปด่าใส่ แหม ไม่มีมารยาทเลยวุ้ย แต่แล้วปากฉันก็ต้องค้าง
\"อ๊า ไอ้หื่นนนนนนนนน...\" พอปากหุบลงได้ ฉันก็ตะโกนดังลั่นโรงอาหาร
\".....ใครมันหื่นวะ/พี่โอ๊คหื่นเหรอ...\" เสียงซุบซิบนินทา ทะยอยมาเป็นกอง
\"เฮ้ย..ฉันชื่อโอ๊คนะ อย่าเรียกอย่างนั้นได้ปะ ขอร้องๆ \" อีตาโอ๊ค เอามือมาปิดปากฉันอย่างรวดเร็ว
\"อ๊าก....ไอ้หื่นจะลวนลามฉานนนนน...\" ฉันดิ้นพรวดพราดอยู่ในอ้อมแขนของไอ้โอ๊คอยู่อย่างนั้น
\"เฮ้ย ขอร้องละนะ อย่าตะโกนได้มั้ย\" ไอ้โอ๊คอ้อนวอน ราวกับจะร้องขอชีวิต
\"ไอ้หื่นนนนนน...ช่วยด้วย\" ฉันตะโกนดิ้นๆ ตอนนี้ทุกสายตาจ้องมาที่เราทั้งคู่กันหมด
\"เอาละนะ หยุดได้มั้ย จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ แต่อย่าตะโกนอย่างนั้นนะ ฉันอาย\" ไอ้โอ๊คหน้าเสียมากๆ
\"...แน่ใจนะ แหม ก็บอกให้ \"ขอร้อง\" ฉันก็เลยสนองให้\" ฉันฉุกคิดอะไรบางอย่างได้
\"อื้อๆ\" ไอ้โอ๊คพยักหน้ารับคำ
\"งั้นช่วยเขียนไดอารี่ให้หน่อยได้มั้ย\" ฉันพูดมาได้อย่างหน้าตาย
\"ห๊า...ไดอารี่เหรอ ให้ฉันเขียนให้\" ไอ้โอ๊คตาค้างหนักแล้ว
\"ไม่ๆๆ\" ไอ้โอ๊คส่ายหน้า สะบัดหน้าหนีทันที
\"งั้น ไอ้ห....\" ฉันกำลังจะตะโกนลั่นอีกที
\"อะๆ ตกลงๆ\" ไอ้โอ๊คใจคอไม่ดี แต่ก็ตอบรับไว้ก่อน
\"เยี่ยมๆ\" ฉันตบไล่อีตาโอ๊คอย่างเหนือกว่า
\".........\"
\".........\"
\"....ไหน ใครจะให้ ใครเขียนไดอารี่แทนให้นะ \" และแล้วเสียงคุ้นๆ ก็ดังขึ้นอีก
\"........\"
\"........\"
เราสองคนมองหน้ากันอย่างตะหงิดๆ แล้วก็หันไปเจอ.......................
\"อ๊าก.....\"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
>>Sugarpink ...พูดหน่อย...
    ขอบคุณค่า สำหรับคำติชมที่ได้รับมานะค่ะ เป็นแรงบันดาลใจที่ดีอีกแล้ว...+55
ตอนนี้ก็รู้สึกที่ใจนะค่ะ ที่ทำให้บางคนมีความสุขกับเรื่องที่เราเขียนได้ แหะๆ มันช่วยให้หายเหนื่อยเลยนะนี่
ยังไงตอนนี้ ก็กำลังเข้มข้นแล้ว ช่วยติดตามกันต่อเนอะ มิตรรัก แฟนๆ ทั้งหลาย...อิอิ
ช่วงนี้ชีวิตมีปัญหาอยู่ ก็เลยเหนื่อยๆ แต่ไม่เป็นไร ขอสู้ตาย สู้ต่อไปค่ะ 
มีความคิดเห็นอะไรก็บอกมานะค่ะ ถ้าช่วยโหวตด้วย ก็จะรักตายเลยค่า >O<
                                                                                            // ขอบคุณค่ะ //
                                                                     
                                   
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น