คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : ฝันประหลาด
Chapter 1
กลางดึกคืนหนึ่ง..
หญิงสาวหน้าตาหยิ่งยโสคนหนึ่งสะดุ้งขึ้นมากลางดึกเพราะเธอ
‘ฝัน’ และ ‘ฝัน’ ของเธอมันประหลาดมาก...เธอฝันถึงหมอดูแก่ๆคนหนึ่ง
มาพูดกับเธอว่า ‘เธอต้องหาเนื้อคู่ของเธอให้เจอภายใน 3
วัน ไม่งั้นจะมีอันเป็นไป’ ซึ่งเนื้อคู่ของเธอนั้น
หมอดูคนนั้นได้บอกว่ามี 3 คนที่อาจจะเป็นเนื้อคูของเธอ ซึ่ง
3 คนนั้น หนึ่งคนเป็น เพื่อนสนิท หนึ่งคนเป็น คนรู้จัก และอีกหนึ่งคนเป็น
คนแปลกหน้า
เหอะ...อย่าหวังว่าคนอย่าง ‘เจสสิก้า จอง’
จะเชื่อเรื่องไร้สาระที่เพื่อนๆของเธอกรอกหูอยู่ทุกวี่ทุกวันอย่างเนื้อคู่
เธอส่ายหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัวให้หมดและหลับตานอนอีกครั้ง
รุ่งเช้าวันเดียวกัน..
พลั่ก!
“ไงเจส! เป็นไง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”
ทิฟฟานี่ตบบ่าเจสสิก้าที่กำลังดูดกาแฟอเมริกาโน่ดับเบิ้ลช็อตจากร้านเจ้าประจำอยู่ เจสสิก้าแอบโมโหทิฟฟานี่นิดหน่อยที่เธอมาตบบ่าไม่ดูตาม้าตาเรือ
แต่ช่างเถอะ มันเป็นนิสัยเสียหนึ่งอย่างของทิฟฟานี่
“ก็ดี
แต่ฉันว่าฉันบอกเธอหลายรอบแล้วนะว่าอย่าตบหลังหรือไหล่ฉันเวลาฉันกำลังดื่มกาแฟหรือกินข้าวอยู่น่ะ”
ทิฟฟานี่ยิ้มแหยๆ ดวงตาคมกริบราวกับจะจ้องกินเหยื่อของเจสสิก้านี่แหละที่ทำให้ทิฟฟานี่ถูกใจในตัวเธอนัก
และที่ชอบอีกอย่างก็คือเป็นคนตรงไปตรงมา บอกนิสัยเสียๆของเธอให้เธอได้รับรู้หมดเลย
“ขอโทษๆ”
เจสสิก้าไม่ได้ตอบอะไรไป
แต่ในใจก็คิดถึงความฝันบ้าๆนั่นในใจอยู่เรื่อย
ความจริงเธอพยายามลืมมันตั้งแต่เมื่อคืนก่อนนอนแล้ว
แต่ทำไมตื่นเช้ามาเธอถึงจำมันได้แม่น ทุกประโยค ทุกคำพูดของหมอดูคนนั้น
มีอย่างเดียวที่เธอจำไม่ได้คือ หน้าตาของหมอดูในฝันของเธอ
หนึ่งคนเป็นเพื่อนสนิทงั้นหรอ...เพื่อนสนิทเรามีคนเดียวคือทิฟฟานี่นะ
หรือว่า..?
ไม่สิ!
เหลืออีกตั้ง 2 คน
“เจส หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรอ
ทำไมเธอจ้องฉันแบบนั้นล่ะ”
ทิฟฟานี่เอียงคอถามเมื่อเห็นเจสสิก้ากำลังนั่งเท้าคางและจ้องหน้าเธออย่างเอาเป็นเอาตาย
ไม่ใช่อะไรหรอกนะ
มันรู้สึกแปลกๆน่ะที่เพื่อนที่ไปแฮงค์เอาท์กันบ่อยๆจะกลายเป็นเนื้อคู่ โถ่
“ไม่ ฉันว่าเราไปเข้าเรียนกันเถอะ”
ห้อง Conference รวมของมหาลัย
เจสสิก้าไม่ชอบการเรียนรวมกันมากๆ
เธอรู้สึกอึดอัดเวลาเรียนกันเยอะๆ
เธอชอบการเรียนแบบคนน้อยๆแต่ประสิทธิภาพในการสอนดีเยี่ยม
อาจารย์สามารถจี้นักศึกษาที่ไม่ตั้งใจเรียน หรือไม่เข้าใจก็สามารถถามได้โดยไม่ต้องกลัวเพื่อนจะส่งสายตา
แปะ~
“นี่เธอ
ตรงข้างๆเธอมีคนนั่งมั้ย”
“ไม่มี
เชิญนั่งเลยค่ะ”
‘คนแปลกหน้า’ เดินเข้าไปนั่งที่นั่งข้างๆเธออย่างรีบร้อน แต่เจสสิก้าไม่ได้สนใจอะไรเลย
เธอหันหน้าไปมองข้างๆ ผู้หญิงที่นั่งข้างๆเธอนั้น เป็นผู้หญิงที่จัดว่าค่อนข้างสูง
เธอมีผิวแทนและใบหน้าคมคาย ทำให้เธอคนนั้นเหมือนผู้ชายผมยาวยังไงอย่างนั้น
ทำไม
รู้สึกคุ้นๆ เห็นหน้าแล้วอยากกอด อยากสัมผัส
เธอส่ายหัวไล่ความคิดบ้าๆออกอย่างสมอง
คนอย่างเจสสิก้าจองเนี่ยนะจะสนใจคนคนหนึ่งที่นั่งข้างๆเธอในห้องคอนเฟอเรนซ์บ้าๆนี่
พอครบ 2 ชั่วโมง เธอและผู้หญิงคนนี้ก็จะกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน
“หวัดดีเจส”
ผู้หญิงหน้าตาหมวยๆคนหนึ่งเดินเข้ามาโบกมือให้เธอพร้อมนั่งลงข้างๆทิฟฟานี่
เจสสิก้าก็คุ้นหน้าเธอคนนี้มากๆเหมือนกัน
เธอคิดไปคิดมาจนนึกขึ้นได้ว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ชื่อ ‘คิม แทยอน’ เป็นเพื่อนของทิฟฟานี่
แบบนี้เรียกว่าคนรู้จักจะได้มั้ย
เธอสะดุ้งเฮือก
เพราะว่าถ้าเอาเหตุการณ์ในวันนี้เชื่อมโยงกับฝันของเธอ เพื่อนสนิท คนรู้จัก
คนแปลกหน้า
ว่าที่เนื้อคู่ของเธอทั้ง
3 คนปรากฏตัวแล้ว!
Yuri
Side
หลังจากเรียนในห้องคอนเฟอเรนซ์แสนน่าเบื่อแล้ว
เธอกับเพื่อนของเธอที่ต้องนั่งแยกกันเพราะไม่มีที่นั่งแบบคู่ก็นัดกันมาทานข้าวที่ร้านอาหารอิตาเลียนเล็กๆแห่งหนึ่งในมหาลัยฯ
“เออยูล
คนที่นั่งข้างเธอในห้องคอนเฟอเรนซ์ที่ใครวะ สวยดีนะเว้ย”
“ฮะๆ ไม่มั้ง ‘ยุนอา’ ฉันว่ายัยนั่นโคตรจะน่าเบื่อเลย”
“ทำไมล่ะ”
“ก็ยัยนั่นน่ะ
ตั้งใจเรียนอย่างกะเด็กเรียน อีกอย่างนะ
เงียบอย่างกะมีกาวติดไว้ที่ปากอย่างนั้นแหละ ฉันล่ะไม่อยากจะยุ่งด้วยเลย”
ยูริหัวเราะเสียงดังพลางยัดสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าลงปาก
หลังจากหัวเราะกับยุนอาได้พักใหญ่
เธอก็เหลือบมองโทรศัพท์มือถือของเธอที่ส่งเสียงดังบ่งบอกว่ามีคนส่งคาคาโอทอล์คมาหาเธอ
ตอนแรกเธอก็นึกว่าอาจจะเป็นสาวๆในสต็อกของเธอที่ส่งข้อความมาบอกว่าจะนัดเจอกันที่ไหน
แต่ว่า...กลายเป็นแอคเคาท์ของใครก็ไม่รู้
‘ฉันรู้เรื่องที่เธอทำกับ
ซอฮยอน เมื่อหลายปีก่อนแล้ว
ถ้าไม่อยากให้ฉันแฉก็มาพบฉันที่แฟมิลี่ไดนิ่งที่ดาวน์เทาวน์พรุ่งนี้ตอน 2ทุ่มตรง
ห้ามพาใครมาและห้ามบอกใคร’
ให้ตายสิ! เรื่องของนังผู้หญิงเฉิ่มเชยคนนั้นน่ะ ทำไมมีคนรู้ได้
ยูริมั่นใจว่าเธอสั่งให้สื่อทุกสำนักปิดข่าวให้เงียบไว้และไม่บอกทุกคนไม่เว้นแม้แต่เพื่อนสนิทของเธอเองอย่างยุนอา
แต่ทำไม...คนคนนี้กลับรู้ได้
เขาเป็นใคร?
แฟมิลี่ไดนิ่ง ดาวน์ทาวน์
ก่อนจะมาที่นี่
เธอก็ได้รับข้อความในคาคาโอว่า ‘ฉันจองที่นั่งไว้สำหรับเราสองคนแล้ว โต๊ะ 30 คือโต๊ะของเรา เธอสามารถบอกบริกรและนั่งรอฉันได้ที่โต๊ะนั้น’ ซึ่งยูริมาก่อนเวลานัด 30 นาที
คนคนนั้นยังไม่มา
“สวัสดีค่ะ ฉันซันนี่
ลี ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ควอนยูริค่ะ”
ยูริเลือกที่จะตอบแบบห้วนๆ
เพราะคนที่รู้ความลับของเธอไม่มีสิทธิได้รับคำพูดดีๆจากเธอหรอก
ซันนี่ยิ้มมุมปากออกมา
ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าควอนยูริเป็นคนแบบนั้น เธอรู้ เธอเป็นสายลับ และเธอได้รับหน้าที่มาเอาแหวนที่มีไพลินล้ำค่าประดับอยู่
เธอคิดว่ามันไร้สาระที่จะสืบเกี่ยวกับเรื่องคนที่ตายไปแล้วอีกหนึ่งรอบ แต่ถึงยังไง
เธอก็ต้องทำ
“คุณซอฮยอนเป็นคนสำคัญสำหรับพวกเราค่ะ
เธอเป็นผู้สนับสนุนองค์กรของพวกเรา เธอทำให้พวกเราเป็นที่รู้จัก
พวกเราสงสัยว่าคุณฆ่าซอฮยอนและเอาแหวนไพลินวงนั้นไว้กับตัวเอง”
“นี่ๆ
ฉันเพิ่งรู้ว่าซอฮยอนตายก็เมื่อ 3 วันที่แล้วเองนะ”
“ฉันไม่สนค่ะ
แต่ที่แน่ๆคือฉันได้รับหน้าที่ให้มาสืบเหตุจูงใจของคุณและนำแหวนไพลินวงนั้นคืนมาค่ะ”
ยูริไม่เข้าใจว่าซันนี่จะบอกภารกิจบ้าๆบอๆให้เธอฟังทำไม
แต่ก็ช่างเถอะ เธอไม่ได้ทำ และเธอก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแหวนไพลินนั่นด้วย
ซอฮยอนไม่ได้บอกอะไรเธอสักอย่าง เธอแต่คุยๆกับซอฮยอนก่อนที่เธอจะตายเท่านั้น
“แล้วยังไงต่อ”
“ฉันอยากจะเดิมพันกับคุณดูค่ะ
เพราะฉันไม่คิดว่าแหวนไพลินจะอยู่กับคุณ”
“...”
“ฉันคิดว่ามันอยู่กับเจสสิก้าจองค่ะ”
CRY .q
ความคิดเห็น