I love U School ตอนที่ 2

เนื้อเรื่อง

ครืดๆ แต๊กๆๆ................

 

เสียงรถสามล้อที่กำลังเคลื่อนตัวไปย่างน่ากลัว

 

“เย้ถึงบิ๊กเคแล้วโย่วๆ” ฉันตะโกนทำให้ฝูงชนที่มีสติปัญญาดีหันมามอง(คือสติมันไม่ค่อยดี)

“เอ็งจะตะโกนทำ@#ห%ไรว่ะ”ยองแอบ่นกระปอดกระแปด

“แล้วเอ็งจะไปดุอึนพาทำไมเพราะนอกจากมันจะอ่อนที่สุดในกลุ่มปัญญามันก็อ่อนที่สุดด้วย”อีชึนผู้อวุโสที่สุดพูด

สามคนที่ไม่ได้พูดถึงกำลังทำท่าลิงคิงคองกันอย่างหนุกหนานเมื่อสามคนที่กำลังคุยกันก็พูดว่า......

อึนพา:ไหนว่าเค้าปัญญาอ่อนที่สุดในกลุ่มไงแล้วเนี่ยอาร๊ายยยย?

แล้วอึนพาก็ชี้ไปทางพวกนั้น

อีชึน,ยองแอ:ตรูจะเปนลม

“เออแต่เราจะยืนอย่างนี้หรอก็ทำตามพวกนั้นสิจะได้เหมือนกันหมด”อึนพาสั่งสองคนนั้น

ทั้งกลุ่มกำลังทำท่าคิงคองอยู่แล้วอีชึนก็รู้สึกตัวแล้วก็ตะโกนว่า...

“เอ็งจะเปนคิงคองอยู่อีกนานมั้ยรีบๆเข้าไปในห้างสิย๊า”อีชึนวีนแตกเลย

น่ากัวจิงเลยเลยใช่มั้ยค่ะถ้าอีชึนวีนแตกเมื่อไรแล้วมีคนขัดขืนบักนั้นตายครับบบ

-----ในห้างบิ๊กเค-----

ทั้งหมดก็ไปร้านส้มตำร้านหนึ่งเพราะทั้งหกชอบส้มตำมากๆเลย

“ป้า ส้มตำมั่วใส่ปูปลาร้า พริกห้าเม็ด”แจวอนสั่ง

“ได้จ้า จานใหญ่ใช่บ่?”ป้าถามพวกเรา

“แม่น”พวกเราตอบพร้อมกัน

=====สิบนาทีต่อมา=====

ป้าเอาสั้มตำมาให้พวกเราแล้วก็แจ่วด้วยแล้วพวกเราก็กิน

พอฉันตักคำแรกปุ๊ป อ๊าาา คิดถึงแม่จัง ซี๊ดดดด~*

น้ำตาฉันไหลพรากเลยตอนนี้ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกฉันเผ็ดอ่าาาาา

“แกเป็นไรว่ะน้ำตาไหลพรากเลย?”โฮยอนถามฉัน

“คิดถึงเอสเจว่ะ กินส้มตำทีไรคิดถึงเอสเจทุกที”ฉันพูดก็ต้องร้องโฮเพื่อความเหมือนจริง

“โอโหท่าทางจะเป็นหนักว่ะ” แจวอนพูดด้วยความไม่รู้ไรเลย

เพื่อนชั้นอินโนเซนท์ดีจังเลย

“พอเหอะ ไม่ต้องกินหรอกแกอ่ะ เผ็ดใช่ม๊า”ซองอึนพูดอย่างรู้ทัน

“เออยอมรับว่าเผ็ด ไม่กินก็ได้ชิว์”ฉันบ่น

ฉันนั่งดูเพื่อนๆที่กำลังกินส้มตำกันอย่างเอร็ดอร่อย

เสียดายชะมัดตังค์ ก็ต้องแชร์กันจ่ายนี่ทำไงได้กินก็กินไปแล้ว

งั่มๆแจ๊บๆซู้ดๆซี๊ดๆ

ดู๊ ดูมันกินสิไม่เกรงใจคนน่ารักอย่างฉันเลย

นั่งมองไปก็เท่านั้นมองคนหล่อๆดีกว่าเชอะ

ว้าว คนนู้นก็หล่อ คนนี่ก็เท่ นั้นก็หน้าหวาน กรี๊ดๆ หล่ออ่ะ

ใกล้แล้วฉันฉันว่ากลับไปนั่งมองพวกมันกินถ้าจะดีกว่านะ

มองมันก็หิว

มองคนหล่อก็ไม่ดี

มองบาทาสีดำก็ได้

บาทาแกเดินหนักมั้ยอ่ะ

“หนักครับ หนักโคตรๆ หนักเกินบรรยาย”

แกว่าฉันหนักมั้ยอ่ะ

“เช่นเดียวกับคำตอบ”เมื่อกี๊ครับ

แกตายยยยยซะเถอะ ย๊ากกกกกกกก

ฉันทุบบาทาตัวเองอย่างหนักจนรู้สึกเจ็บ

“แกทำไรว่ะ”ซองอึนถาม

“ทุบบาทา”ฉันตอบไปอย่างลืมตัวว่านั้นคือบาทาของฉันเอง

ฉันทำท่าจะทุบบาทาอีกแต่ก็โดนอีชึนถามอีก

“แล้วนั่นบาทาใคร”ซองอึนถามอีก

“ถามได้ซองอึนพาไงแค่นี้ก็ไม่รู้”ฉันตอบ

ซองอึนพานี้ชื่อคุ้นๆเนาะ เหมือนชั้นเลย

ก่อนที่ซองอึนจะหันไปกินฉันถามซองอึนว่า

“ซองอึนพาเนี่ยชื่อใครหรอ”ฉันถาม

“ชื่อแกไง”ซองอึนตอบหน้านิ่ง

“อ้าวบาทาที่ฉันทุบเนี่ยของฉันเองหรอ”ฉันถามอีก

“ใช่”ทั้งกลุ่มตอบหน้านิ่ง

“เฮ้ยแล้วทำไมแกไม่ห้ามฉันล่ะ”ฉันถามหน้าตาย

“เห็นว่ากำลังมัน”เห็นว่ากำลังมัน

มิน่าละฉันถึงเจ็บ

ครืดๆ แต๊กๆๆ................

 

เสียงรถสามล้อที่กำลังเคลื่อนตัวไปย่างน่ากลัว

 

“เย้ถึงบิ๊กเคแล้วโย่วๆ” ฉันตะโกนทำให้ฝูงชนที่มีสติปัญญาดีหันมามอง(คือสติมันไม่ค่อยดี)

“เอ็งจะตะโกนทำ@#ห%ไรว่ะ”ยองแอบ่นกระปอดกระแปด

“แล้วเอ็งจะไปดุอึนพาทำไมเพราะนอกจากมันจะอ่อนที่สุดในกลุ่มปัญญามันก็อ่อนที่สุดด้วย”อีชึนผู้อวุโสที่สุดพูด

สามคนที่ไม่ได้พูดถึงกำลังทำท่าลิงคิงคองกันอย่างหนุกหนานเมื่อสามคนที่กำลังคุยกันก็พูดว่า......

อึนพา:ไหนว่าเค้าปัญญาอ่อนที่สุดในกลุ่มไงแล้วเนี่ยอาร๊ายยยย?

แล้วอึนพาก็ชี้ไปทางพวกนั้น

อีชึน,ยองแอ:ตรูจะเปนลม

“เออแต่เราจะยืนอย่างนี้หรอก็ทำตามพวกนั้นสิจะได้เหมือนกันหมด”อึนพาสั่งสองคนนั้น

ทั้งกลุ่มกำลังทำท่าคิงคองอยู่แล้วอีชึนก็รู้สึกตัวแล้วก็ตะโกนว่า...

“เอ็งจะเปนคิงคองอยู่อีกนานมั้ยรีบๆเข้าไปในห้างสิย๊า”อีชึนวีนแตกเลย

น่ากัวจิงเลยเลยใช่มั้ยค่ะถ้าอีชึนวีนแตกเมื่อไรแล้วมีคนขัดขืนบักนั้นตายครับบบ

-----ในห้างบิ๊กเค-----

ทั้งหมดก็ไปร้านส้มตำร้านหนึ่งเพราะทั้งหกชอบส้มตำมากๆเลย

“ป้า ส้มตำมั่วใส่ปูปลาร้า พริกห้าเม็ด”แจวอนสั่ง

“ได้จ้า จานใหญ่ใช่บ่?”ป้าถามพวกเรา

“แม่น”พวกเราตอบพร้อมกัน

=====สิบนาทีต่อมา=====

ป้าเอาสั้มตำมาให้พวกเราแล้วก็แจ่วด้วยแล้วพวกเราก็กิน

พอฉันตักคำแรกปุ๊ป อ๊าาา คิดถึงแม่จัง ซี๊ดดดด~*

น้ำตาฉันไหลพรากเลยตอนนี้ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกฉันเผ็ดอ่าาาาา

“แกเป็นไรว่ะน้ำตาไหลพรากเลย?”โฮยอนถามฉัน

“คิดถึงเอสเจว่ะ กินส้มตำทีไรคิดถึงเอสเจทุกที”ฉันพูดก็ต้องร้องโฮเพื่อความเหมือนจริง

“โอโหท่าทางจะเป็นหนักว่ะ” แจวอนพูดด้วยความไม่รู้ไรเลย

เพื่อนชั้นอินโนเซนท์ดีจังเลย

“พอเหอะ ไม่ต้องกินหรอกแกอ่ะ เผ็ดใช่ม๊า”ซองอึนพูดอย่างรู้ทัน

“เออยอมรับว่าเผ็ด ไม่กินก็ได้ชิว์”ฉันบ่น

ฉันนั่งดูเพื่อนๆที่กำลังกินส้มตำกันอย่างเอร็ดอร่อย

เสียดายชะมัดตังค์ ก็ต้องแชร์กันจ่ายนี่ทำไงได้กินก็กินไปแล้ว

งั่มๆแจ๊บๆซู้ดๆซี๊ดๆ

ดู๊ ดูมันกินสิไม่เกรงใจคนน่ารักอย่างฉันเลย

นั่งมองไปก็เท่านั้นมองคนหล่อๆดีกว่าเชอะ

ว้าว คนนู้นก็หล่อ คนนี่ก็เท่ นั้นก็หน้าหวาน กรี๊ดๆ หล่ออ่ะ

ใกล้แล้วฉันฉันว่ากลับไปนั่งมองพวกมันกินถ้าจะดีกว่านะ

มองมันก็หิว

มองคนหล่อก็ไม่ดี

มองบาทาสีดำก็ได้

บาทาแกเดินหนักมั้ยอ่ะ

“หนักครับ หนักโคตรๆ หนักเกินบรรยาย”

แกว่าฉันหนักมั้ยอ่ะ

“เช่นเดียวกับคำตอบ”เมื่อกี๊ครับ

แกตายยยยยซะเถอะ ย๊ากกกกกกกก

ฉันทุบบาทาตัวเองอย่างหนักจนรู้สึกเจ็บ

“แกทำไรว่ะ”ซองอึนถาม

“ทุบบาทา”ฉันตอบไปอย่างลืมตัวว่านั้นคือบาทาของฉันเอง

ฉันทำท่าจะทุบบาทาอีกแต่ก็โดนอีชึนถามอีก

“แล้วนั่นบาทาใคร”ซองอึนถามอีก

“ถามได้ซองอึนพาไงแค่นี้ก็ไม่รู้”ฉันตอบ

ซองอึนพานี้ชื่อคุ้นๆเนาะ เหมือนชั้นเลย

ก่อนที่ซองอึนจะหันไปกินฉันถามซองอึนว่า

“ซองอึนพาเนี่ยชื่อใครหรอ”ฉันถาม

“ชื่อแกไง”ซองอึนตอบหน้านิ่ง

“อ้าวบาทาที่ฉันทุบเนี่ยของฉันเองหรอ”ฉันถามอีก

“ใช่”ทั้งกลุ่มตอบหน้านิ่ง

“เฮ้ยแล้วทำไมแกไม่ห้ามฉันล่ะ”ฉันถามหน้าตาย

“เห็นว่ากำลังมัน”

มิน่าละฉันถึงเจ็บ

เฮ้ยเลือดออกด้วย กรี๊ดดดดดด

“แกพาชั้นไปโรงบาลที”