คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ep. 1 : ข่าวลือกับเพื่อนสนิท(?)
Yong Hwa’s Part
ผมื่นึ้นมาภายในห้อที่ว่าเปล่า เียบเหาและเหน็บหนาว … ไม่ใ่ละ! นอนในห้อนะเว้ยไม่ใ่าฟ้าอึ(อโทษสำหรับมุแป้ๆอผม้วยรับ)
นัน บา โบ นัน นอ มัน โบ นึน บา โบ นอล า รั แฮ
นู า มอ รา โ โนล ริน แ โ นอ มัน โบ นึน บา โบ า ทเวล เ
ันมันโ่ โ่ที่มอแ่เธอนเียว ะรัเธอนเียว
มอเธอนเียว ถึใระว่าันโ่ ัน็ยอม
เสียโทรศัพท์ัึ้นแ่เ้ารู่ ทั้ๆที่เมื่อืน็ลับมาึมาแท้ๆ ใรที่โทรมารบวนวันหยุอผมแบบนี้ !! ไม่มีวามเรอเรใันเลยใ่มั้ยวะ!!?
“โหล!” ผมระแทเสียใส่ปลายสายอย่าสุะทน
“ยัไม่ื่นสินะ ั้นันวา…..”
“เี๋ยวๆๆๆๆๆ ื่นแล้วๆ ว่าไ?” ปลายสายทำท่าเหมือนะวาสายไป ผมีัวเอออาผ้าห่มแล้วลุึ้นมานั่ัผมให้เป็นทร(เพื่ออะไร็ไม่รู้)แล้วั้ใุยับนในสาย
“ื่นแล้วหรอ? เห็นรับสายเหมือนยัไม่ื่นี” เสียเล็ๆบ่นอุบอิบ อ๊า! น่าอายะมั !!
“ื่นนานแล้ว ไปวิ่ที่สวนเพิ่ลับมาถึห้อพอีเลย เฮ้อออ สื่นริๆ”ผมแหลแบบเนียนๆนปลายสายำิัอย่าอารม์ี
“ย๊า! ัน็ไม่เ้าใเลย ทำไมัน้อโทรมาปลุนายทุวันแบบนี้้วย มันเหนื่อยนะ อ ยฮวา !!!”ะที่เสียเล็ๆำลับ่นผมินนาารออเลยว่าอนที่ำลับ่นเธอทำหน้ายัไ?
“มันทำให้เธอลำบานานั้นเลยหรอ?” ผมถามเสียอ่อน ะอนแล้วนะ ะอนริๆนะ *-*
“็ป่าว … ื่นแล้ว ั้นันวาแล้วนะ ะไปแ่หน้าแล้ว…”
“เี๋ยว! เอ่อ .. ั้ใทำานนะ แล้ว็…” ทำไมปาไม่ทำานามสมอสั่วะ รีบพูเ่!!!
“นายน่ะ…หลุมรัันเ้าให้แล้ว ฮ่าๆๆ สนุับานนะ ยฮวาย๊า!” ปลายสายวาไปแล้ว แ่ผมยัถือโทรศัพท์้าอยู่อย่านั้น
ำพูนี้พวุไม่ฟัูุ้นๆหรอรับ? ใ่แล้ว ผู้หิที่โทรมาปลุผมเมื่อี้ือ ‘เพื่อนสนิท’ อผมเอ นาเอแถวหน้าอเาหลี ผู้หิในฝันอผู้ายเาหลีหลายๆน ‘ปาร์ ินเฮ’
“ฮยอ !”มินฮยอพุ่เ้ามาในห้อนอนอผม้วยวามเร็ว
“ว่าไ”ผมที่นั่ไว้ห้าอยู่ที่เียถาม้วยใบหน้าเอ๋อๆ
“อ้าว! ื่นแล้วหรอ? ทำไม่วนี้ื่นเอไ้เนี่ย เอ๊ะ!? หรือมีนโทรปลุฮะ?”รุ่นน้อร่วมว มือลอผู้มีใบหน้าที่โรน่ารัี้หน้าผมอย่า้อะับผิ
“มาแ่เ้า…มีอะไร?”ผมรีบเปลี่ยนเรื่อ ไม่น่าให้รหัสห้อับเ็พวนี้เลยริๆ อ๊า!! ยี้หัวอย่าบ้าลั่ -_-
“ะมาวนไปเที่ยวน่ะ”มินฮยอวิ่ไปรูผ้าม่านในห้อผม ่อนะอ้าแนรับแสแอย่าสใส
“แสบาเว้ยยยยยยยยย!! ไม่ไป! ี้เีย! ะนอน !!!!”ผมโวยวายโยนหมอนใส่มัน่อนะมุเ้าไปในผ้าห่ม
“อินนนนนนนนนนนนน!!! ฮยอไม่ยอมป๊ายยยยยยยยยย!! =[]= ! ”มินฮยอะโนออไปนอห้อ
“ลุเลยฮยอ! ผมัเสื้อผ้าให้แล้ว!!! ไปอาบน้ามมมมม!!!”อิน มือเบสสุเอร์แ่นิสัยแม่บ้านมาอวพยายามลาผมลาเียอันอบอุ่น ม๊ายยยยยยยยยยย!! =[]=’
“ไ้รถแล้วนะ อ้าว! ฮยอ!! ทำไมยัไม่ลุอี”ฮยอนที่เินเ้ามาสมทบยืนพิประูถาม
Heyyyyyyyyyyyyyyyyyy Youuuuuuuuuuu !!!!
เสียโทรศัพท์อมินฮยอัึ้นััหวะารลาผมลาที่นอน ปล่อยาันนะเว้ยยยยยยยย -_-!
“ฮัลโหล อ๊า! นูนา!!!”มินฮยอปล่อยาผมแล้วเินแยไปุยโทรศัพท์ที่หน้า่า พวเราเียบเพื่อให้หมอนั่นุยโทรศัพท์ มันเป็นมารยาท -.- (แอบนอน่อเนียนๆ)
“ผมอยู่ห้อยฮวาฮยอฮะ! ยัไม่ื่นนี่ฮะ /……/ อนนี้ยันอนมุผ้าห่มอยู่เลยฮะ /……/ ”มินฮยอุยโทรศัพท์เสียั
แ่ทำไม้อพูถึผม้วยอ่ะ -_-?
“อาทิย์นี้พวเราว่า 3 วันฮะ ใ่ฮะ อนเย็นหรอฮะ ที่ไหนฮะ ริหรอฮะ!!!!”ผมรำาเสียไอ้หมอนี่มา ึลุึ้นมา้อหน้ามันเม็ ส่วนอินับฮยอนออาห้อนอนอผมไปแล้ว
“ยฮวาฮยอไม่ว่าหรอฮะ! สสัยวันนี้ฮยอไม่ออไปไหนแน่ๆ”มินฮยอุยับนในสาย่อนะมอมาที่ผมอย่าเอือมๆ
“เออ!! ไม่ว่า! มีเทับแฟนเว้ยยยย”ผมประมันไป แ่ไอ้เ็นี่็ทำหน้าไม่เื่อผมอยู่ี
“นูนาให้ถามว่าฮยอไปมีแฟนั้แ่เมื่อไหร่ฮะ”มินฮยอถามผมึปาหมอนใส่มันอีใบ
“ทำไม? นอย่าันะมีแฟนไม่ไ้รึไ? ันเปลี่ยนแฟนมา 4 – 5 รั้แล้ว รู้ไว้้วย!!! ไม่อยาะุย!”ผมยืนึ้นเ็มวามสู อยืสัหน่อยเถอะ โม้ไว้่อน ฮ่าๆๆๆๆๆ
“็อย่าที่ไ้ยินแหละฮะ อ่อ! ะไปเ้าาแล้วหรอฮะ? อนเย็นเอันฮะ ยูวอนออนนี่ ไฟิ้!!!”
“หา!!!!!? เี๋ยวววววววววววววววว ว ว !!!!!!”ผมระโว้าโทรศัพท์อมินฮยอมาู็เห็นปลายสายไ้วาไปแล้ว
ย๊อยาะรี๊!!!!
“ฮยอ … ทำไมทำหน้าาน่าลัวแบบนั้นละฮะ?”มินฮยอ่อยๆถอยห่าาผมที่ำลัะระเบิัวเอทิ้
“นาย นาย แ … แ๊!!!! ไอ้เ็บ้า!! แุยโทรศัพท์ับินเฮั้แ่เมื่อไหร่วะ!?”ผมว๊านอินับฮยอนวิ่เ้ามาูเหุาร์ มินฮยอระโหลบ้าหลัฮยอนอย่าหวาลัว
“็นเราเล่นละร้วยัน 2 เรื่อแล้ว็้อสนิทันเป็นธรรมา อีอย่านานๆทีนูนาะโทรมาวนผมไปิน้าวนี่นา ผมอ๊า!!!”ผมพุ่เ้าไปำอเสื้อรุ่นน้อที่สูว่าอย่ารวเร็ว ฮยอนับอินทีู่เหุาร์อยู่ห่าๆรีบถอยอย่าไว
“นายบอไปแล้วสินะว่าันไม่ว่า … ั มินฮยอ”ผมถามเสียเย็นๆ
“ฮยอ! ปล่อยอมินมิน่อน เี๋ยวเรา่อยโทรไปบอินเฮใหม่็ไ้”ฮยอน(อายุเท่าับินเฮ)พยายามร้อห้าม แ่ไม่ยอมเ้ามาใล้ (รัเพื่อนร่วมวันมา)
“ไม่เป็นไร พวนายไปเที่ยวันเลย ัน … มีธุระ” ผมบอ่อนะปล่อยอเสียมินฮยอแล้วเินเ้าห้อน้ำไปเียบๆ
พวนั้นับอารม์ึ้นๆลๆอผม แ่็ไม่ไ้ถามอะไร่อ
@สูิโอถ่ายแบบอนิยสารแห่หนึ่
ผมับรถแทบะรอบโลอยู่แล้ว ไหนอนแรบออยู่อถ่ายละรวะ? ไหอนนี้มาถ่ายแบบที่นี่ไ้ ผมเินเ้าไปในสู้วยวามมั่นหน้า เอ้ย! มั่นใ ส๊าฟมอผมเป็นาเียว แหล่ะ! ็ผมไม่ไ้มาทำานนี่นา ผมมาพบบานที่ำลัั้ใทำานโยไม่สนใสิ่รอบ้าเลย่าหา
“โอเ! พัหนึ่ั่วโมแล้ว่อยมาถ่ายเ็สุท้ายที่สวนันนะ!”เสีย่าภาพะโนบอทุน
“อบุที่ทำานหนั่า”หิสาวัวเล็บอเสียใส่อนะเินผ่านเ้าไปที่ห้อแ่ัว ผมเินามไปเียบๆ เนื่อาทุนำลัวุ่นเลยไม่มีใรสนใผมสัเท่าไหร่ แม้แ่นที่ผมับรถรอบโลเพื่อามหา -_-
“พั่อนนะินเฮอ่า”เสียเมเนเอร์อเธอบอ่อนะปล่อยให้เธอพัผ่อนแล้วเินออมาาห้อแ่ัวเียบๆ พอเธอเปิประูออมา็เอับผมที่ยืนรออยู่หน้าประู
“อันยอฮาเโย”ผมรีบโ้ให้เธอทันที
“อันยอยฮวาอ่า เธออยู่้าในน่ะ นูนาำลัะไปื้อาแฟเอาอะไรมั้ย?”เมเนอินเฮที่ผม่อน้าสนิท้วยอยู่แล้ว ไม่มีท่าทีใที่เห็นผมเลย
“เอ่อ ั้นผมฝาื้ออเมริาโน่สัแ้ว นี่รับบัรอผม เอ่อ .. ั้นอเลี้ยทุนเลยละันรับ”ผมยื่นบัรอผมให้เธอ พวเธอเฮันลั่น ผมยิ้ม่อนะเปิประูเ้าไปในห้อทันที
“ออนนี่ทำไมไปเร็วแบบนี้ละะ … อ๊ะ!”
“ไ”ผมยิ้ม่อนะเินไปลาเ้าอี้มานั่้าๆเธอ ินเฮยิ้มให้ผมเล็ๆ
“ลมอะไรพัมาถึที่นี่ มาทำธุระหรอ?”ินเฮถามผม่อนะีไหล่ผมเบาๆ
ินเฮินิสัยีผมะแล้ว หลายนบอเ็บแทนผม แ่ผมลับอบที่เธอีผมนะ หรือว่าผมเป็นมาโิส(พวอบวามรุนแร)? =____=
“ป่าว … อ่อ! ใ่ๆ มาทำธุระน่ะ เห็นเาว่าาราัมาถ่ายแบบที่นี่เลยเ้ามาอลายเ็น ฮ่าๆๆ”หลัาบประโยผม็โนฟาไปหลายทีเลย ฮ๊า! ีั! (โริแน่ๆแ)
“อะไรัน? แฟนนายอยู่แถวนี้หรอ? มาแบบไม่มีเมเนเอร์้วย”ินเฮถาม่อนะแนผมเบาๆ ิไว้แล้วว่า้อเ้าใผิริๆ
“ันยัไม่มีแฟน”ผมบอ ินเฮหรี่ามอผมอย่าับผิ
“มี็บอมาเถอะน่า ใรหรอๆ หรือสาวเิลรุ๊ปที่เป็น่าว พิธีร นัแส ใรอ่ะ!?”ินเฮถามเสียสใส
นี่เธอ … ไม่เสียใเลยหรอ ถ้าผมมีแฟนริๆ
“ัน..ยัไม่มีใร”ผมพูเสียนิ่ๆ ินเฮที่ำลัหัวเราะอยู่ถึับเียบ
เราทัู้่เียบ
“อ๊ะ! อนเย็นนายไม่ว่าใ่มั้ย? เสียายั ันวนมินฮยอับนอื่นๆมาิน้าว้วยนี่นา ว่าะวนไปร้านที่พี่อันเยไปเล่นน่ะ”ินเฮเปลี่ยนเรื่อ ผมถอนหายใเบาๆ
“ันว่า”ผมบอ ินเฮมอผมนิ่ๆ่อนะยิ้ม
“ีัเลยนะ ทุรั้ที่ันวนไปไหนนายว่าลอเลย เป็นเพื่อนที่ีริๆ”ินเฮบไหล่ผมเบาๆ่อนะทำท่าึปาอผมอย่าหมั่นเี้ยว
“เราสอนเอันยามา ัน็บอแล้วไว่าให้เธอไปเป็นไออล ะไ้เอันามาน่าๆ”ผมบ่นอุบอิบ่อนะว้ามือเล็ๆที่พยายามะับปาผมให้ไุ้มไว้
อ๊า! ทำไมยัยนี่อบับปาอผมัเลยนะ ทำแบบนี้มันอันรายนะ ปาร์ ินเฮ!!! -_____-
“ย๊า! ันเยเห็นแ่ไออลมาเป็นนัแส ไม่เยเอนัแสไปเป็นไออลสัหน่อย”ินเฮบ่นอุบอิบอยู่นเียว
“เธอเ้นเ่ออ ันสิ เป็นไออลแ่เ้นห่วยมา ฮ่าๆๆๆๆ”ผมบอ ินเฮหัวเราะาม
“ใ่! พวนายเ้นลมา !! ”ินเฮบอ่อนะหัวเราะ
“ย๊า! พวันเป็นวร็อนะ ะให้เ้นไ้ยัไ”ผมเถีย่อนะทำปาิะใส่ยัยนั่น
“ไว้ว่าๆันะสอนเ้นให้นายนะ ส่วนนาย็สอนีาร์เพิ่มเิมให้ัน้วย หวัว่าเราทัู้่ว่ามาเอันนะ”ินเฮพูิล ใ่! เราทั้สอนแทบะไม่ว่ามาเอันเลย้วย้ำและารมาเอันแ่ละรั้็ยาลำบาเหลือเิน ผมใ้รถอบริษัทหรือรถส่วนัวไม่ไ้เลยถ้าะออมาหาเธอ ผม้อไปเ่าหรือยืมรถอเพื่อนที่รู้ััน มันลำบามา เพราะ่าวลืออพวเรา ทั้ๆที่เราทั้สอน็ปิเสธลอ แู่เหมือนไม่มีใรเื่อว่าเราไม่ไ้เทัน ถ้าเราเทันอยู่ริผมะระวนระวายนานี้หรอ? นี่ผมำลัพล่ามอะไร? =___=
“เียบทำไมน่ะ … ิอะไรอยู่?”ินเฮที่อ่านสีหน้าอผมออถามึ้น้วยวามเป็นห่ว
“เรื่อ่าวลืออเรา …”ผมเริ่นนำึ้นมา
“แปลั! นี่มัน็ผ่านมาหลายปีแล้ว แ่ทุน็ยัเื่อว่าเราทั้สอนำลัเทัน หรือว่าันะหาแฟนีนะ แ่มันะส่ผล่อานอันมั้ย?”ินเฮทำหน้าเรีย แ่ผมเรียว่า !!!!!!!!
“หาแฟนหรอ!? ทำไมิแบบนั้น !!!! เลิิไปไ้เลย !!!!!!”ผมลุึ้นทุบโ๊ะอย่าลืมัว ินเฮใลุึ้นามผมทันที
เอ่อ .. วยละ -[]-;
“ันแ่ิน่ะ ทำไม้อโรธนานั้น้วย?”ินเฮถามผมอย่าสสัย
“ัน….”
ายล่ะ! ิำแ้ัวไม่ทัน ฟั !!!! =[]=!
“นายใเย็นๆ่อนนะ ยฮวาย๊า! ่วนี้นายอารม์แปรปรวนั ใเย็นๆนะ”ินเฮ่อยๆยับเ้ามาใล้ผม่อนะับมือผมไว้ ส่วนมืออี้า็ใ้บทละรพัให้ผมใเย็นึ้น …
เนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! เนี่ยยยยยยยยย!! เป็นะแบบนี้! ผมะไปมีแฟนไ้ยัไวะรับ!!!? ูะบ้าาย ทึ้หัวัวเออย่าบ้าลั่ !!!!
“อเมริาโน่มาแล้วววววว อ้าว? เป็นอะไรันรึป่าว? ทำไมทรผมยฮวาอยู่ในสภาพแบบนั้น?”เมเนฯอินเฮเ้ามาทันเวลาพอี เราทั้สอนผละออาัน เธอเอาาแฟับบัรมามาให้แล้วัอ่อ เราทั้สอนเลยออมายืนรับลมที่ั้นาฟ้าอึ ินเฮูผ่อนลายมาึ้น หลัาไ้รับอาาศบริสุทธิ์
“เราทั้สอนอบาแฟเหมือนันนี่เนอะ”ินเฮบอ่อนะเอาแ้วาแฟมานับแ้วอผมเบาๆ ผมพยัหน้า่อนะยิ้ม
“เราอบอะไรเหมือนันหลายๆอย่า”ผมบอ่อนะปัฝุ่นออาผมเธอเบาๆ ินเฮยิ้ม มันทำให้ผมหยุนิ่อยู่อย่านั้น อ๊า! มายิ้มอะไรอนนี้
“นายเห็น่าวลืออันับอรึยั? เป็นนัแสนี่มีู่ิ้นเยอะริๆเลยน้า”ินเฮบอ่อนะยื่นหน้าไปรับลมอย่าเ็มที่ ผมมอหน้าที่ำลัหลับาพริ้มอเธออยู่นาน
“เห็นแล้ว…็ไม่เห็นเป็นอะไร ในเมื่อเธอ็ไม่ไ้ิอะไรับเานี่นา”ผมบอ่อนะยัไหล่อย่าิลๆ
“นายรู้ไ้ยัไว่าันไม่ไ้อบเา?”ินเฮหันมาถามผมที่ำลัิบาแฟ
“แ่ๆๆ ัน…็เาๆไปั้น! เธอมี่าวแบบนี้ออะบ่อยแ่็ไม่เห็นเธอะอบใรสัน ริๆแล้วเธอทอมใ่มั้ยมินัม?(ื่อใน YAB) ฮ่าๆๆ”ผมแว ินเฮฟาที่แนผมามระเบียบ
“แล้วนายล่ะ…? นาย็มีู่ิ้นนี่นา ไม่หวั่นไหวบ้าหรอ? แถมสาวๆในวาร็ปลื้มนายันเยอะแยะ”ินเฮถาม้วยวามสสัย
ผมมอเ้าไปในวาอเธอ ….
…. ส่วนเธอ็้อลึเ้ามาที่วาอผม
…. เรายืน้อาันอยู่นานมา … เพราะเราเห็นบาอย่าในาอเราทั้สอน …
…… บาอย่าที่พูไม่ไ้ …..
“ันไม่หวั่นไหว ไม่มีทาหวั่นไหว”ผมอบ้วยน้ำเสียหนัแน่น ินเฮยิ้ม
“ัน็เหมือนัน” เธอพูาม้วยรอยยิ้มที่สใสมา
ผมอใไม่ไ้ที่ะเอื้อมมือไปึแ้มเธอเบาๆ านั้นเรา็สู้ันเล็น้อยามประสา เราทั้สอนสินิพันเป็นธรรมาิมา ไม่รู้ว่าเราลืมวามรู้สึว่าเราวรมี่อว่า่อันเนื่อาเราเป็นเพศร้ามันไปั้แ่เมื่อไหร่ เราสนิทันมา ผมพูไ้เ็มปาว่าเธอเป็นเพื่อน น้อสาว รอบรัว อาารย์ รุ่นพี่อผม แ่ในใลึๆผม็อยาะมอบอีำแหน่ให้เธอ … แ่ผมยัลัเลใ และยัไม่ล้าพอ …
“ัน้อไปเรียมัวแล้ว นายะอยู่่อ็ไ้นะหรือนายมีธุระ…”
“ไม่มี … วันนี้ันมาูเธอทำาน”ผมิอบ ินเฮยิ้มอีรั้ ่อนที่เราทั้สอนะเินลไปที่ั้นล่าเพื่อให้ินเฮเรียมัวถ่ายเ็สุท้ายที่สวน ผมถือระเป๋าอเธอรวมถึแ้วาแฟามไปูที่สวน้วย นในอมอผมันให่ อ๊า! หวัว่าะไม่มี่าวลือแปลๆมาให้เราอึอัใหรอนะ
“าเสั้นไปมั้ยน่ะ?”ผมพูึ้นมาเบาๆับัวเอ
“ไม่สั้นไปหรอน่า ุนี้ถ่ายไปแล้วในสู แ่่าภาพบอว่าอยาเ็บที่สวนไว้้วย”เมเนฯอินเฮที่นั่อยู่้าๆผมไ้ยินเ้า็รีบอบ เอ่อ … ลืมไปว่ามีนอยู่้วย
“ผม็แ่สสัยน่ะรับ ฮ่าๆๆๆ”ผมรีบแ้ัวทันที เมเนฯนนั้นมอผมยิ้มๆ้วยสายาแปลๆ หรือผมิไปเอหว่า … -____-
“เรียบร้อย! อบุมา!!!”่าภาพะโนบอว่าารถ่ายแบบรั้นี้ไ้เสร็สิ้นลแล้ว ทุนล่าวอบุันเสียัระม ินเฮที่ำลัเินมาทาผมยิ้มเมื่อเห็นระเป๋า เสื้อผ้า อใ้่าๆอเธอออยู่บนัอผม ็มันไม่มีที่วานี่นา … -0-‘
“นายมาามถืออให้ันแบบนี้ นในอะเ้าใว่านายเป็นแฟนอันนะ ยฮวาย๊า! ฮ่าๆๆ”ินเฮแล้แวผมที่ำลัสวมเสื้อลุมให้เธอ
“ไม่้อมีันแล้ว็ไ้มั้? ยฮวาทำทุอย่าแทนันหมเลย แม้ระทั่ารสวมเสื้อลุมให้เธอ ินเฮอ่า”พี่เมเนฯแวผมอีน ผมลืมัว! ผมทนไม่ไ้ที่เห็นเธออยู่ในุาเาสั้นัวิ๋วนี่ !!!
“นูนา!!!”ผมโอรวเมื่อโนรุม พวเธอหัวเราะอย่าสนุสนาน
“ันอบัเวลานายเิน !!”ินเฮบอพร้อมับยื่นมือมาึปาอผม อีแล้ว!!!! -____-;
“ทำไมเธออบับปาเาั?”พี่เมเนฯถามำถามที่ผมโระสสัยมาลอ แ่ไม่ล้าถาม
“ปาเาน่ารัี่ะ เวลาเาทำปาน่ารัๆันอที่ะึไม่ไ้ริๆ นายรำารึป่าว?”ประโยสุท้ายินเฮหันมาถามผมที่ยืนเอ๋อับำอบอเธออยู่
ปาอผม .. น่ารัหรอ?
ริอ่ะ? บ้าน่า!!!! >////<
“ยฮวาย๊า!! เราะไปันแล้ว มาเร็ว!”ินเฮเรียผมที่ยืนนิ่อยู่ับที่
ผมนั่รอินเฮเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ที่ลานอรถ … อ๊า! อาาศสื่นีริๆ ีวิี๊ี!!!!!
รื รื
โทรศัพท์อผมสั่นเือนว่ามีนทัาเา ทอร์มาหาผม … อ่า .. อินนี่นา
JongShin_CNB : ฮยออยู่ไหนอ่ะ? ออไปั้แ่เมื่อไหร่?
YongHwa_CNB : ออมาั้นานแล้ว อยู่้านอ มีอะไร?
JongShin_CNB : พวเราำลัะออไปามนัอินเฮนูนา … ฮยอะมามั้ย?
YongHwa_CNB : เี๋ยวันามไป …
JongShin_CNB : โอเ .. ระวันั่าว้วยล่ะ แล้วเอัน
ผมเ็บโทรศัพท์อย่าเ็ๆ ไม่อบำว่า “ระวันั่าว้วยนะ” เลย มันทำให้ผมอารม์เสียทุรั้ โยเพาะเวลาที่ผมออมาเอินเฮ แ่็ยัีที่เราเ้าใานอันและันเลยไม่มีปัหาอะไร
“อ้าว? นึว่าไปแล้วะอี มีอะไรรึป่าว?”ินเฮที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเพิ่เสร็วิ่มาหาผมที่ยืนรออยู่ที่รถ
“ยัไม่ไป รอเธอ่อน”ผมอบ่อนะยับหมวอเธออย่าลืมัว ินเฮมอผมอย่าๆ
“นี่เ่ารถอีแล้วหรอ? นายลำบามาเลยสินะ”ินเฮมอไปที่รถิฟิล์มำสนิทอผม่อนะถาม้วยสีหน้ารู้สึผิ
“็นะ…เี๋ยวเป็น่าวึ้นมาเธอะเสียหายนี่นา”ผมยัไหล่อย่าิลๆ
“นายมีรถอัวเอแท้ๆแ่็ไม่ไ้ับ ้อเสียเินเ่ารถมาหาัน นายลำบามา….”
“ไม่หรอ! อย่าิแบบนั้นสิ! ใ่ว่าันมาหาเธอไ้ทุวันนะ อย่าลืมว่า CN Blue ัมา ันไม่ว่านานั้นนะยัยเ็อแ!”ผมปล่อยมุล ินเฮำับารุยโม้อผมทันที
“แล้วนี่นายำลัะไปไหน เห็นมินฮยอบอว่านายไม่ว่าไปิน้าวเย็นับพวเรานี่นา”
“ันว่าแล้ว ว่ามา ว่าที่สุ! ันรอไปพร้อมับเธอน่ะ ไปึ้นรถเถอะ เี๋ยวันับามไปเอ”ผมูแนเล็ๆมาส่ึ้นรถู้ อนแรเธอึันว่าะนั่ไปับผม แ่ผมว่ามันไม่เหมาะหรอ เี๋ยวมีนเห็นเราไปันสอน ะเิ่าวลือึ้นมาอี
“เอันที่ร้านน่า อย่าอแสิ!”ผมุินเฮที่พยายามะไปนั่รถันเียวับผมให้ไ้
“็ไ้ ั้นับรถีๆนะ ามมาีๆนะ”เธอับมือผมแล้วพู้วยสีหน้าเป็นห่ว ผมยิ้ม่อนะพยัหน้า หลัาอุบัิเหุรั้นั้น เวลาที่เรามาเอันแล้ว้อแยรถันนั่รถนละัน ทำให้เราทั้สอนห่วันมา เราลัวเรื่อุบัิเหุที่สุ็ว่าไ้
ความคิดเห็น