ผีช่องคลอด

ข้อมูลเบื้องต้น

                นิตยาสาวสวยวัย 21 ปี กำลังศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัย จ.เชียงใหม่ แห่งหนึ่ง เธอมาเช่าหอพักอยู่กับเพื่อน พ่อรับราชการเป็นครู ส่วนแม่หางานพิเศษทำมีรายได้ไม่มากนัก พ่อแม่ตั้งใจหาเงินให้ลูกได้เรียนที่ดี ๆ และมีงานทำที่ดีไม่ต้องลำบากอย่างพ่อแม่ นิตยาเป็นผู้หญิงที่ดูดีมีเสน่ห์ ใครเห็นใครก็รัก บรรดาหนุ่ม ๆ ต่างมารุมจีบ เธอคบหาเฉพาะผู้ชายที่มีฐานะ เพื่อหวังควงโอ้อวดคนอื่น นิตยาไปเที่ยวกับผู้ชายมากหน้า แต่ที่นิตยาดูจะคบเป็นตัวเป็นตนมากสุด เขาชื่อ บอย หนุ่มเนื้อหอมของมหาวิทยาลัย แต่ไม่นาน นิตยาเริ่มมีอาการคล้ายคนแพ้ท้อง เธอจึงใช้เครื่องตรวจด้วยตัวเอง ปรากฎว่าเธอได้พลาดท้องเข้าจริง ๆ นิตยาได้บอกบอยเป็นคนแรก และมั่นใจแน่ ๆ ว่าบอยคือพ่อของเด็ก แต่บอยกลับไม่ยอมรับ และหาว่านิตยามักมากและมาโยนเด็กในท้องให้ตนรับผิดชอบ นิตยาเสียใจในคำพูดบอยมาก

                นิตยากลับมาปรึกษาฝน เพื่อนสนิท ว่าเธอกำลังท้อง ท้องกับใครนิต! ฝนถามอย่างงุนงง

ฉันมั่นใจว่าฉันท้องกับบอย บอยเป็นคนแรกจริง ๆ ฉันบอกบอยไปแล้ว บอยปฏิเสธฉันกลับมา ฝนเริ่มสะใจลึก ๆ อยู่บ้าง เพราะบอยคือคนที่ฝนแอบชอบมาตั้งนาน ฝนแอบอิจฉานิตยาหลาย ๆเรื่อง เรื่องล่าสุด นิตยาได้รับการติดต่อให้ถ่ายแบบลงนิตยาสาร Girl Zeed วันที่ส่งรูปไปสมัคร ทั้งฝน และนิตยา ได้สมัครพร้อมกัน แต่นิตยาได้รับการติดต่อให้มาถ่ายแบบเพียงผู้เดียว ฝนผิดหวังมาก และไม่พอใจนิตยามากขึ้นกว่าเดิม  ฝนได้บอกนิตยาให้ทำแท้ง เพราะยังมีงานถ่ายแบบรออยู่ นิตยาตั้งใจว่าต้องทำแท้งแน่ ๆ  จึงตัดสินใจโทรให้พ่อแม่โอนเงินมา อ้างว่านำมาจ่ายค่ากิจกรรมของทางมหาวิทยาลัย

            จุมพล เพื่อนชายต่างคณะอีกคน ที่เคยแอบรักนิตยามาตลอด พยายามรั้งไม่ให้นิตยาไปทำแท้งอยากให้เห็นกับเด็กที่กำลังจะเกิด และบอกกับนิตยาให้แต่งงานกับเขา พร้อมสารภาพรักนิตยาทั้งหมด และเขาจะเป็นพ่อของเด็กเอง นิตยาเริ่มสับสนกับการหาทางออก ในความรู้สึกของนิตยา จุมพลก็เป็นแค่ลูกกรรมกร ฐานะทางบ้านก็ลำบากอยู่แล้ว มาถึงตอนนี้ นิตยาไม่ฟังใครอีกแล้ว เมื่อพ่อแม่ส่งตังมาครบ เธอตัดสินใจทำแท้งในที่สุด

ระหว่างทำแท้งเธอนอนไม่หลับเลย คิดถึงแม่ตลอดและสงสารพ่อแม่ที่มีลูกแบบเธอ เธอจึงทำได้แต่สวดมนต์ แผ่เมตตาให้ลูกที่จะเกิด

                ทางนิตยาสาร Girl Zeed ได้โทรมาหานิตยาหลายครั้ง แต่วันนั้นนิตยาได้ไปคลินิกทำแท้งเสียแล้ว ต้องพักฟื้นอีก 2 วัน ฝนจึงรับโทรศัพท์แทน ฮัลโหล ใครคะ นิตยาไม่อยู่นะคะ  พี่เป็นคนคัดเลือกให้นิตยามาถ่ายแบบ กองถ่ายรอเป็นชั่วโมงแล้ว ทำไมนิตยาไม่มาอีกจ้ะ  ฝนหูตาผึ่งเมื่อนิตยสารโทรมา นิตคงถ่ายแบบให้พวกพี่ไม่ได้แล้วละค่ะ คือนิตเขาไปทำแท้ง อีกนานกว่าร่างกายจะกลับมาผุดผ่องเหมือนเดิม ทางนิตยาสารอึ้งมาก แล้วใครจะรับผิดชอบงานฉันเนี่ย เสื้อผ้าก็ตัดไซส์นิตยาไว้ครบแล้ว เด็กคนนี้ไม่ไหวเลยจริง ๆ พวกเด็กใจแตก ดีนะที่ฉันไม่ได้เอามาถ่ายแบบ เกือบซวยแล้วไหมละ ฝนยื่นข้อเสนอ หนูเคยส่งรูปไปสมัครพร้อมนิตยา จะให้หนูรับผิดชอบยังไงแทนเพื่อนก็ได้นะคะพี่ ทางนิตยสารเรียกฝนมาพบ และได้เลือกฝนถ่ายแบบแทนนิตยาในที่สุด    

                ผ่านไป 2 อาทิตย์ หลังจากทำแท้งนิตยาเริ่มมีอาการแปลก ๆ  อย่างไม่ทราบสาเหตุ คล้ายเป็นคนโรคประสาท ยามค่ำคืนมักจะมีเสียงเด็กร้องหลอกหลอนเธอ แต่นิสัยเดิมที่แย่ ๆของนิตยาเรื่องเที่ยวมั่วผู้ชายก็ยังไม่ขาดหาย จนบรรดาผู้ชายหน้าใหม่ ๆ ต่างหนีหายเธอ เพราะบางทีอยู่ ๆ นิตยาก็ตกใจเอาดื้อบางทีเอะอะโวยวาย ทำลายข้าวของ ชายใหม่ที่มาทุกคนต่างคิดว่าเธอไม่ปกติ จุมพลพอรู้จากปากบรรดาพวกผู้ชายที่ว่าเธอกำลังเป็นโรคประสาท จุมพลจึงรีบมาดูอาการและโทรไปบอกพ่อแม่ของนิตยาให้พาไปรักษาตัว หมอได้เช็คร่างกายนิตยา ตามตัวนิตยาตอนนี้เริ่มมีเม็ดตุ่มน้ำใส ๆ ผุดขึ้นตามร่างกาย และได้ตรวจภายในพบว่า นิตยากำลังติดเอดส์ ระยะที่ 2 พ่อแม่พอได้รู้แทบหมดสติ ส่วนจุมพลก็คิดไม่ถึงว่านิตยาจะติดโรคนี้เข้าจริง ๆ

                ฝนเมื่อได้รู้ว่านิตยาติดเอดส์ ก็ได้เที่ยวบอกคนในมหาวิทยาลัย จนตอนนี้นิตยาคงไปเรียนที่นั่นอีกไม่ได้แล้ว พอฝนมาเยี่ยมนิตยา ฝนได้นำรูปที่ไปถ่ายนิตยาสารเอามาอวด พูดจาซ้ำเติมนิตยา นิตยาเสียใจมากและเสียแรงที่ไว้ใจฝนมาตลอด

จุมพล ตอนนี้เป็นที่พึ่งที่ดีสำหรับนิตยา คอยมาเยี่ยมนิตยาไม่ขาด นิตยาเริ่มเล็งเห็นความดีที่จุมพลมีมาตลอด จุมพลบอก ไม่ต้องกลัวโรคนี้นะ ผมคุยกับหมอแล้ว หมอบอกคนเป็นโรคนี้บางรายอยู่ได้อีกเป็นสิบ ๆ ปีเลย ถ้าได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง นิตยามีกำลังใจขึ้นมามาก อีกไม่นาน หมอก็ให้นิตยากลับบ้าน เมื่อกลับมาบ้าน นิตยาต้องทนดูชาวบ้านมองดูเธออย่างเหยียดหยาม หนำซ้ำเพื่อนที่มหาวิทยาลัยยังมองดูถูกเธอ จนเธอต้องหมดอนาคตเรื่องเรียน

                ในช่วงนี้ไม่ว่าเวลากินอะไรนิตยารู้สึกกระเพาะลำไส้มันปวดแสบปวดร้อนมาก วิญญาณเด็กตอนนี้กำลังคอยเล่นงานเธอ เมื่ออาหารตกถึงกระเพาะ เธอรู้สึกเจ็บลำไส้ เจ็บคล้ายว่าอาหารจะกลายเป็นเศษตะปูเล็ก ๆ คอยทิ่มตำให้เธอเจ็บปวด ยิ่งกลางคืนเธอจะผวามาก มักจะมีเสียงร้องของเด็ก เมื่อเธอได้ฟังก็ไม่เป็นอันหลับอันนอน บางทีมาให้เห็นเต็ม ๆ            คืนวันหนึ่งตอนนอน วิญญาณได้ลอยมาอยู่บนตัวนิตยา และน้ำเหลืองของเด็กตกลงสู่ตัวนิตยา นิตยาเกาโดยไม่รู้ตัวตลอดคืน จนผิวหนังตอนนี้ของเธอเหวอะไปหมด ที่สำคัญน้ำเหลืองได้หยดสู่ตาข้างขวา เธอเกาลูกกะตาของเธอหลุดออกมา และนิตยาก็ร้องอย่างทุกข์ทรมาน ตอนตื่นเช้ามา เธอก็รีบลุกขึ้นทันที เหงื่อแตกโชก ฝันหรือนี่ เธอพูดขณะตื่นทันที ฝันร้ายนี้เหมือนจริงมาก เธอรีบส่งกระจกเพราะกลัวจะเสียตาข้างขวาจริง ๆ แต่ทุกอย่างก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นเพียงฝันร้ายไปเท่านั้น

                บอยเมื่อออกจากห้องน้ำที่มหาวิทยาลัยได้ยินฝนกำลังพูดถึงนิตยาให้แก๊งค์เพื่อน ๆฟังว่า พวกแก รู้กันหรือยังว่ายัยนิตยาติดเอดส์ ฉันนะก็อุตส่าห์ดีแสนดี คอยพูดชักนำให้ไปในทางที่ดี แต่ิตไม่เคยเห็นความหวังดีของฉันเลย ดูสิ เอาเอดส์กลับมา เลยต้องมาเสียอนาคต บอยได้แอบฟังถึงกับช็อค ไม่เคยคิดเลยว่านิตยาจะโชคร้ายถึงขั้นติดเอดส์ บอยรีบเข้าห้องน้ำอีกทีเพื่อสังเกตุตัวเอง บอยเปิดเสื้อพบว่าหลังของตัวเองมีตุ่มเม็ดใส บอยชักใจไม่ดี รีบขับรถเพื่อไปตรวจเช็คร่างกาย  บอยขับรถเร็วมาก วิญญาณของเด็กได้ติดตามไปหาบอย ระหว่างบอยขับรถ ทันใดนั้นบอยเห็นทารกแรกเกิดถูกมาวางข้างถนน บอยจึงลงไปดู บอยจ้องมองเด็กสักพัก เด็กทารกนั่นได้ลืมตาตื่น และมีเสียงพูดว่า พ่อใจร้าย แม่ทำแท้งหนูถึงตาย หนูจะเอาชีวิตพ่อกับแม่ไปด้วย บอยแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง บอยช็อคมากจนรีบวิ่งขึ้นรถ เขาแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่เพิ่งเกิด นี่มันตอนกลางวันแท้ ๆ ระหว่างขับไปเพื่อจะตรวจร่างกาย บอยกำลังหยิบรับโทรศัพท์ เป็นเสียงวิญญาณเด็กพูดขึ้นมาจากโทรศัพท์บอย พ่อไปอยู่กับหนูเถอะ บอยตกใจจนปล่อยโทรศัพท์หลุดมือ แต่ขายังเหยียบคันเร่งค้าง ในที่สุดถึงคราวเคราะห์ของบอย บอยขับรถชนเสาไฟฟ้าแต่บอยยังรอด บอยต้องเป็นเจ้าชายนิทราอย่างทุกข์ทรมานตลอดไปจนกว่าจะหมดเวรหมดกรรม

ตอนนี้นิตยาใช้ชีวิตที่วัดพระบาทน้ำพุดูมีความสุขมาก เธอมีเพื่อนมากมาย ทุกคนที่นี่รักเธอ นิตยามีกิจกรรมในแต่ละวัน มีวิชาชีพให้เธอได้ติดตัว เธอชอบทำอาหารมาก มื้อกลางวัน เธอเป็นคนลงมือทำเอง

เพื่อน ๆ ที่นี่ต่างติดใจรสชาติอาหารของนิตยา  นิตยาดูแข็งแรงขึ้น จุมพลถึงแม้จะงานยุ่งเรื่องงานทนายความ แต่ก็หมั่นมารับนิตยาไปให้หมอเช็คดูอาการ หมอทึ่งกับอาการนิตยาที่ดีวันดีคืน เพราะจุมพลใส่ใจนิตยามาก ให้นิตยาออกกำลังกาย พร้อมกับสรรหาอาหารดี ๆ ให้นิตยา ผิวพรรณนิตยาเริ่มสดใสมากขึ้น ทำให้สภาพจิตใจของนิตยาดีขึ้นด้วย เธอได้กำลังใจจากคนรอบข้างที่นี่ดีมาก พ่อแม่ของนิตยาหมั่นมาเยี่ยมทุกอาทิตย์ บางทีเพื่อนบ้านที่เคยเหยียดหยามนิตยาก็ตามมาเยี่ยมพร้อมเอาของมาฝากด้วย และมาบอกขอโทษนิตยาที่เคยได้ว่าคำแรง ๆ ออกไป นิตยาให้อภัยกับทุกคน เธอไม่ติดใจคำพูดนั้นเลยสักนิด 

                ฝนได้เป็นนางแบบโด่งดัง มีงานไม่ขาด ในช่วงเข้าวงการใหม่ ๆ แต่พอตัวเองดังเริ่มเหลวแหลกมากขึ้นมีข่าวคาวๆอยู่บ่อยครั้ง ล่าสุด ตำรวจได้จับนางแบบสาวมียาเสพติดครอบครองพันเม็ด และนำฝนไปตรวจร่างกาย เจอสารเสพติด ฝนต้องติดคุกไปอีกนาน เมื่อจุมพลเอาข่าวฝนมาให้นิตยาอ่าน นิตยาเสียใจกับฝนมาก นิตยาไม่สามารถช่วยอะไรได้ ตอนนี้เธอทำได้แต่สวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตา ให้ทั้งฝน และลูกที่เธอทำแท้ง

                วันนี้เป็นวันเด็กแห่งชาติ ที่วัดพระบาทน้ำพุก็ได้จัดงานเล็ก ๆสำหรับเด็กๆที่นี่ เด็กที่นี่น่าสงสารมาก บ้างก็เป็นเด็กกำพร้าเพราะพ่อแม่ได้เป็นเอดส์ ไม่นานพ่อแม่ก็เสียชีวิต เหลือเพียงเด็กอยู่เพียงลำพัง วันนี้นิตยาได้ตื่นเช้ามาเป็นพิเศษเพื่อเตรียมทำขนมสำหรับเด็ก ๆ พอตอนสาย ๆ เด็ก ๆได้ร่วมกิจกรรมเสร็จ นิตยาก็ทำหน้าที่แจกจ่ายขนมให้เด็ก ๆ นิตยาสังเกตเห็นเด็กผู้หญิง วัย 5  ขวบ น่าตาน่ารัก แต่นัยน์ตาดูจะเศร้าไปบ้าง ไม่ค่อยเข้ามาสนุกสนานกับเพื่อน ชอบปลีกตัวนั่งเล่นลำพัง นิตยาจึงเดินเข้าไปคุย หนูจ้ะ ทานขนมนี่ไหม อร่อยนะ น้าทำเองเลยนะ เด็กยิ้มรับ และตั้งหน้าตั้งตาทานขนมของนิตยา นิตยาชวนคุยสักพัก หนูชื่ออะไรจ้ะ

          ชื่อปายค่ะ ทั้งคู่พูดคุยเหมือนถูกชะตากันมาก นิตยากำลังคิดว่าลูกของเธอที่แท้งไปนั้น ถ้าป่านนี้ยังมีชีวิตอยู่ อายุก็น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับหนูปาย เธอนั่งคิดคนเดียวจนอดคิดถึงลูกไม่ได้ เธอจึงต้องแอบร้องไห้คนเดียว

                ตั้งแต่มีหนูปายเข้ามาในชีวิต ชีวิตของนิตยาดูเหมือนมีจุดมุ่งหมายมากยิ่งขึ้น นิตยาชอบสอนหนังสือ ชอบมีนิทานมาเล่า ชอบทำขนมมาให้ทาน และมันก็ทำให้ปายรู้สึกว่าความว้าเหว่ที่เคยมีแต่ก่อน มันได้หายไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตอนนี้เหมือนมีคำว่าความอบอุ่นมาทดแทนให้กับปายแล้ว ยิ่งนับวันทั้งคู่ก็ผูกพันกันมาก

จนปายเรียกนิตยาว่าแม่ และนิตยาก็เรียกปายว่าลูก

                วันหนึ่งจุมพลได้รับนิตยาไปเที่ยวทะเล นิตยาขอเอาหนูปายไปด้วย จุมพลไม่ขัดข้อง เมื่อถึงทะเล ดูเหมือนปายจะตื่นเต้นตามประสาเด็ก เพราะเป็นครั้งแรกชองปายที่เคยได้มาสัมผัสทะเลจริง ๆ ช่วงเย็นปายรีบวิ่งไปเล่นน้ำทะเล นิตยากำลังวุ่นกับการเตรียมอาหาร ส่วนจุมพลได้ออกไปซื้อของข้างนอก  นิตยาตะโกนบอกปาย อย่าไปเล่นไกลนะลูก  แต่แล้วก็มีคลื่นลูกใหญ่สาดเข้ามาทั้งร่างของปาย ปายจมหายภายในพริบตา คนละแวกนั้นตะโกนกันลั่น มีเด็กจมน้ำๆ นิตยาชะงักทันที รีบวิ่งไปดู นิตยาไม่เห็นปายแล้ว เลยตัดสินใจว่ายลงไปหาปาย นิตยาว่ายลงไปลึกมาก และร่างกายเธอเริ่มหมดแรง ทั้งคู่หายไปนานมาก เมื่อจุมพลกลับมาเห็นคนมุงดู ก็รีบถามคนแถวนั้น และพอรู้ว่าเป็นนิตและปาย จุมพลก็ว่ายตามไปทันที จุมพลพบร่างของปาย โชคดีที่ปายรอด แต่ทำไมจุมพลไม่พบร่างของนิตยา

                ใต้ทะเล วิญญาณลูกของนิตยาได้มาปรากฏให้เห็นพร้อมกับพูดว่า แม่ไปอยู่กับหนูด้วยกันนะ เมื่อนิตยาเห็นหน้าวิญญาณเด็กก็หมดลมหายใจทันที สุดท้าย นิตยาก็เสียชีวิต ร่างไร้วิญญาณของนิตยาถูกหน่วยกู้ภัยได้งมเจอ จุมพลกอดร่างนิตยาไว้อย่างแน่น และร้องไห้เอาแต่โทษตัวเองว่าเพราะตนแท้ ๆพามา ถึงได้เกิดเหตุการณ์แบบนี้

                เมื่อกลับมาจุมพลได้ขอโทษพ่อแม่ของนิตยาที่ดูแลเธอไม่ดี พ่อแม่เสียใจอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้คิดโทษใครเลย พ่อแม่เข้าใจว่าคงถึงเวลาของนิตยาเสียแล้ว นิตยาจะได้ไปสบายสักที  ส่วนปายพออาการหายดีก็แปลกใจที่นิตยาไปไหน จุมพลบอกเพียงว่า นิตยาไปสวรรค์แล้ว ไม่รู้ว่าปายจะเข้าใจได้มากน้อยแค่ไหน

                จุมพลมาวัดพระบาทน้ำพุครั้งนี้ได้ตัดสินใจมาบวชที่นี่ และอยากจะใช้ชีวิตที่เหลือให้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นมากที่สุด เงินเก็บที่เหลือของเขาก็ได้นำมาพัฒนาวัด สร้างศูนย์การเรียนให้เด็ก ๆที่นี่ พระจุมพลก็ได้สอนหนังสือประจำ ปายก็โตวันโตคืนเป็นเด็กที่น่ารัก ทั้ง ปาย และจุมพลต่างคิดถึงนิตยามาก ทั้งคู่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ไม่ขาด หวังว่านิตยา และดวงวิญญาณที่ถูกทำแท้งคงได้รับส่วนบุญนี้ ทำให้วิญญาณทั้ง 2 ได้ไปในที่ ๆสบาย ไม่มีการผูกคิดพยาบาทอีกต่อไป จุมพลขอบวชอยู่ที่นี่ ขอลาทางโลก และยอมอุทิศตนเพื่อทำประโยชน์ให้ที่นี่จนกว่าจะสิ้นลมหายใจ