Morning Kiss ส่งรักมาทักทุกเช้า

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

 ความรักไม่ได้ช่วยอะไร ใช่ตอนนี้เธอคิดอย่างนั้น เพราะความรักที่ร่วมันเพาะบ่มมานับสิบปี มันไม่ได้เป็นไปอย่างที่เธอหวังเอาไว้เลย มันกลับย้อนมาทำร้ายอย่างแสนสาหัส เพราะคนที่เธอรักทั้งสองคนกำลังหักหลัง ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตาอีกแล้วแต่ไม่รู้ทำไมมันถึงไม่ยอมหยุดไหลสักที

ตอนนี้ห้องทั้งห้องมืดสลัวคงมีแต่แสงไฟที่ส่องเข้ามจากด้านนอกเท่านั้น แต่คนที่จมจ่อมกับความคิดของตัวเองก็หาสนใจไม่ แม้แต่เสียงประตูที่เพื่อนสาวร่วมห้องเปิดเข้ามาพร้อมทั้งแสงไฟที่คนเข้ามาใหม่กดสวิทเปิดยังไม่สามารถเรียกความสนใจได้

“อ้าวฟ้า แกยังไม่นอนอีกหรอ” แพรพราวถามเพื่อนออกไปพักใหญ่แต่คำตอบที่ได้มากลับเป็นความเงียบจนทำให้ต้องเดินมานั่งข้างเพื่อนสาวที่เอาแต่นั่งนิ่งแต่ดวงตานั้นกลับมีน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย

“ฟ้าแกจะมานั่งซึมอย่างนี้ไม่ได้นะ แกเป็นอย่างนี้มาเป็นอาทิตย์แล้วนะฉันเป็นห่วงแก” คนนั่งนิ่งไม่สนใจอะไรหลังจากได้ยินคำพูดของเพื่อนรัก จึงได้สติ

“ฉันขอโทษที่ทำให้แกเป็นห่วงนะพราว แต่ฉันสัญญาว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะเสียน้ำตาให้กับเขา”เสียงเจือสะอื้นร่างที่สั่นสะท้านเหมือนใบไม้ต้องลมและพร้อมจะปิดปลิวได้ทุกเมื่อ ทำให้แพรพราวต้องเข้าไปปลอบประโลม

“ฉันเข้าใจ แกคบกับพี่ต้นมาเป็นสิบปี ต้องเสียใจมากเป็นธรรมดา แต่ฉันไม่อยากเห็นแกเป็นอย่างนี้ เอางี้ไหนๆงานของแกทำที่ไหนก็ได้ แกไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้างไหม เผื่อแกจะรู้สึกดีขึ้นเดี๋ยวฉันลางานสักสองวันไปเที่ยวกับแกด้วย” ร่างงามค่อยๆนิ่งสะนิดจากอาการสั่นสะท้าน จะเหลือก็แต่อาการสะอื้นเล็กน้อย ชนม์นภาเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสวยซึ่งดวงตากลมโตที่เคยสดใสเป็นประกายตอนนี้กลับบวมช้ำและหม่นหมองบ่งบอกถึงสภาพจิตใจของเจ้าตัวอย่างชัดเจน

“ขอบใจแกมากนะพราวฉันรักแก แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลย” แพรพราวหันมายิ้มให้เพื่อนสาว

“ฉันก็รักแก” ถ้าได้มาเป็นพี่สะใภ้จะยิ่งดี แพรพราวได้แต่คิดอยู่ในใจ