ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความรักอันเร้าร้อน : ยุยองจิน
ความรักอันเร้าร้อน : ยุยองจิน
วันต่อมา...
วันนี้มีสอบภาษาอังกฤษตอนเช้า ทุกๆคนเลยกรูกันเข้ามาที่โต๊ะของฉัน ให้ฉันอธิบายให้ฟัง-__- เป็นอย่างนี้ประจำเลย ขนาดพวกที่ล้อฉันยังมาขอให้ฉันติวให้เลย หวังแต่ผลประโยชน์กันจริงๆ><
“เฮ้ย...ทุกคน!!!!!”เสียงๆนั้นอีกแล้ว><
“ก้าวเท้าอันสกปรกๆของพวกแกออกมาจากโต๊ะของยองจินเดี๋ยวนี้...”
ทุกคนเหมือนฟังคำสั่งของฮานจองมินแล้วก้าวเท้าถอยออกมา ยกเว้นจีฮุนเพื่อนสุดที่รักของฉัน ที่ยังยืนอยู่ข้างๆฉันT-T
“จีฮุน! นี่เธอฟังภาษาคนไม่ออกรึไงฮ๊ะ”จองมินถาม=___=
จีฮุนสะบัดผมอันสั้นของเธอแล้วเดินไปประชันหน้ากับจองมิน-__-
“นายต้องการอะไรอีก!”สองคนนี้ทะเลาะกันอีกแล้ว น่ากลัวจังT^T
“ฉันไม่ได้ต้องการเธอก็แล้วกัน...”จองมินเดินชนไหล่จีฮุนแล้วคว้ามือฉันไว้
“นายจะพายองจินไปไหนหนะ...”
“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ...^^”จองมินยิ้มแกมประชดให้จีฮุน
เขาดึงตัวฉันให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วพาฉันเดินผ่านคนอื่นๆออกมาจากห้อง...ดูเหมือนจีฮุนจะรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“อ้า~ให้ตายสิ...ลืมหยิบมา...”เราเดินมาได้ครู่นึง จองมินก็หยุดเดิน
“อะ...อะไรเหรอ...”ฉันถามเขา
“หนังสือภาษาอังกฤษหนะสิ ช่วยติวให้หน่อยได้มั้ย^^”
“แบบไม่มีหนังสือหนะเหรอo_o”
“อื้ม...^^”
แววตาของเขาเวลายิ้มดูมีเสน่ห์จริงๆ ตาคม ใบหน้าด้านข้างดูตอบๆแบบได้รูป ผมสีอ่นๆของเขาตกลงมาปรกที่หน้าผาก ผมของเขาดูหยักศกเล็กน้อย เขาคนนี้คือคนที่ผู้หญิงหลายคนหลงไหล
“ว่าไงยองจิน^^”รอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากของเขาทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น
“อื้ม..ได้สิ...o___o”
ฉันเริ่มไล่ตั้งแต่เรื่องแรกที่เคยเรียนมา เวลาครึ่งชม.นี้ดูเหมือนว่ามันจะมีค่าสำหรับฉันมาก เพราะฉันได้อยู่กับคนที่...
<กริ้งงงงงง>เสียงกริ่งดังขึ้น เราสองคนคงจะต้องไปสอบแล้ว
“ไปกันเถอะยองจิน^^”
เขารีบพาฉันวิ่งกลับมาที่ตึกชั้นเรียน ที่ประตูห้องสอบ...ฉันกำลังจะเดินผ่านมันเข้าไป แต่ว่าท่อนแขนของจองมินมากั้นประคูไว้ก่อนo///o
“อื่ม...คำว่า love ช่องสองนี้เติม ed ใช่มั้ย”
“อื้ม...”ฉันอยากจะเข้าไป แต่แขนของเขายังกั้นไว้อยู่>///<
“จองมิน...เอ่อ...ต้องรีบเข้าไปสอบแล้วนะ...><”
“นี่...โชคดีนะ^^”
เขาใช้นิ้วชูขึ้นเป็นเลขสองไปแตะที่ปากของเขา แล้วจากนั้น...ก็แตะที่ปากของฉันo///o >///< จากนั้นเขาก็เดินเข้าไป...มันหมายความว่าไงเนี่ย>///<
ฉันเดินเข้าห้องไป...แต่ในใจมันยังเห็นภาพเป็นภาพใบหน้าของเขาอยุ่>< ฉันสามารถสังเกตเห็นดูได้ตอนนี้เลยว่า มีผูเหญิงหลายคนมองฉันด้วยสายตาที่แปลกไป
“ทุกคน...ถ้าทำข้อสอบเสร็จแล้วก็ออกไปพักได้”ครูประกาศหน้าห้อง
พอฉันทำข้อสอบเสร็จก็เข้าไปคุยกับจีฮุนตามปรกติ แต่ว่า...
“ยองจิน...”เสียงๆนึงมาเรียกฉัน แล้วฉันก็หันไป...
“จองมิน...o___o”
“ไปทานข้าวด้วยกันเถอะนะ ฉันหิวแล้ว...^^”
“นี่!!!!!!อย่ามายุ่งกับยองจินนะ! ไปไกลๆเลย”จีฮุนตะโกนใส่หน้าจองมิน-__-
“นี่...ขอโทษนะ...ป้าไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง-__-“
จองมินคว้ามือของฉันไปอีกครั้ง แล้วฉันก็ยอมเดินตามเขามาเรามาหยุดนั่งทานที่ลานกว้างนอกอาคารเรียน ขอโทษด้วยนะจีฮุนT^T
“อ้าจองมิน...นายไม่มีข้าวกล่องมาเหรอ...”ฉันถามเขา
“ไม่มีอะ...ฉันแค่ดูเธอกินก็อิ่มแล้ว^^”
เขาปากหวานอีกแล้ว>< ฉันตัดสินใจยื่นข้าวกล่องให้เขา
“จองมิน...ถ้านายไม่รังเกียจก็ทานของฉันสิ...”
“ป้อนด้วยได้มั้ย><”เขาทำเสียงอ้อนฉัน>///<
ฉันค่อยๆใช้ตะเกียบคีบอาหารในกล่องแล้วป้อนเขา ตอนนี้เขาดูเหมือนเด็กมากๆเลย...อ้าปากรับแล้วยิ้ม ทำท่าเอร็ดอร่อย
“อร่อยจัง^^”
“จริงเหรอ...ฉันทำเองหนะ^^ เอ๊ะ...จองมิน...อะไรเลอะที่ปากหนะo__o”
ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา...แล้วค่อยๆเช็ดลงที่ริมฝีปากของเขา...
จู่ๆเขาก็มาจับมือฉัน แล้วก้จ้องตาฉัน o///o สายตาคู่นั้นของเขาเหมือนกับไฟ ที่พร้อมจะทำให้ฉันละลายลงได้ทุกเมื่อ...
“ยองจิน!”มีเสียงๆนึงตะโกนเรียกชื่อฉัน ฉันหันไป...
“จีฮุน...”
จีฮุนเดินเข้ามาหาฉันกับจองมินด้วยความเหนื่อยหอบ...
“ป้า! มาอีกทำไมละ...-__-”
“ยองจิน...ฉันไม่คิดว่าเธอจะเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน...”
คราวนี้ดูเหมือนว่าจีฮุนจะโมโหฉันจริงๆ เธอหันหลังแล้วเดินจากไปโดยไม่สนใจฉันอีกเลย...มันไม่ใช่แบบนั้นนะจีฮุน เธอต้องฟังฉันก่อนT=T
“จองมิน...ฉันขอโทษนะ...”ฉันลุกขึ้นจากม้านั่ง
“อ่าว...ยองจิน...เธอจะไปไหนละo__o”
“ฉันต้องไปจริงๆ...ขอโทษนะ...”
ฉันเดินออกมาแล้วตามหาจีฮุน แล้วในที่สุดฉันก็พบกับเธอในห้องน้ำ...นั่นเป็นครั้งแรก...ที่ฉันได้เห็นครบน้ำตาของเธอ
“ไง...จะมาเยาะเย้ยฉันอีกเหรอ...”จีฮุนเงยหน้าพูดขึ้นกับฉัน
“จีฮุน...”ฉันนั่งยองๆลงข้างๆเธอ
“เธอ...ฉันเตือนเธอแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน”
“จีฮุน...ฉันเข้าใจจ๊ะ แต่ฉันโตแล้วและก็เลือกที่จะเสี่ยง...”
จากนั้น เมื่อจีฮุนได้ยินคำพูดประโยคนั้นของฉัน เธอก็ไม่พูดอะไรกับฉันอีกเลย ได้แต่ก้มหน้าอยู่แบบนั้น...จนในที่สุด...ก็ได้เวลาเข้าเรียน
“ฉันจะไม่ห้ามเธออีกต่อไปแล้ว...ขอให้เธอโชคดีก็แล้วกัน...”
เมื่อเธอพูดจบประโยคเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินกลับห้อง ฉันอยากจะรั้งเธอไว้แต่มันก็สายไป แล้วในที่สุดฉันก็เดินกลับห้อง
พอกลับมาในห้องเรียน เรียนคาบบ่าย ก็เหมือนว่าทุกอย่างจะไม่ได้ดีขึ้นเลย...จีฮุนไม่คุยกับฉันเลยแม้แต่คำเดียวT__T
“เอาละทุกคน...วันนี้พอแค่นี้...”ครูปล่อยพวกเราแล้ว
“จีฮุน...”ฉันเรียกเธอ...
แต่จีฮุนดูเหมือนเธอจะมัวแต่เก็บข้าวของและไม่สนใจฉันT^T
“ยองจิน!”เสียงของจองมินเรียกฉัน...
“ยองจิน...วันนี้ไปติวที่ไหนกันดี^^”
ฉันแอบเหลือบไปเห็นสีหน้าอันเศร้าสลดของจีฮุน...
“เอ่อ...คือ...ฉัน...”ฉันอ้ำๆอึ้งๆ
“ที่บ้านธอนะ^^”
หา....ที่บ้านฉันเหรอ???ไม่ได้นะ>///<
“ไม่ได้นะจองมิน>,.<”
“อ้าว...ไมละ-__- ถ้าที่อื่นก็ติวกันไม่รู้เรื่องอะT T”
“ไม่ได้...ที่บ้านของฉันไม่ได้><”
“งั้นก็ที่บ้านฉัน...โอเค้???”
สายตาของผู้หญิงหลายคนในห้องจับจ้องมาที่ฉันอย่าเย็นชา...
“เอ่อ...คือ...จะดีเหรอ...(. .)”
“อื้ม...ไปกันเหอะ^^”
จองมินเอามือมาโอบไว้ที่เอวของฉัน รู้สึกอายๆเหมือนกันนะเนี่ย>.,< เราสองคนเดินออกมาจากโรงเรียนแล้วค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ สายลมบางเบาทำให้ผมที่ปรกหน้าผากของเขาอยู่ปลิวไปมาตามสายลม ใบหน้าของเขาที่ดูเหมือนไร้ความทุกข์ เขาสามารถมอบความสุขให้กับคนรอบๆข้างได้จากใบหน้าอันมีความสุขของเขา
“ถึงแล้ว^^”พวกเรามาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังนึง
“จองมิน...ฉันต้องโทรบอกที่บ้านก่อน...”
“ไม่ต้องห่วงหรอก...เดี๋ยวขากลับจะไปส่งนะ^^”
“อะ...อื้ม..”
ไม่รุ้ว่าทำไมฉันถึงได้เชื่อในทุกคำพูดของเขานะ เหมือนกับว่าคำพูดของเขามีมนต์สะกดบางอย่าง ที่ทำให้ฉันอยากเข้าใกล้เขาเข้าไปทุกทีๆ...
เขาพาฉันเข้าไปในบ้านสองชั้นของเขา ภายในดูจัดแบบเรียบๆไม่มีอะไรมาก จัดแบบสบายๆ จากนั้นก็ไปที่ห้องของเขา ห้องของเขาดูเรียบร้อยมากo__o มีทุกๆอย่างครบอยู่ในห้อง เอ...แล้วพ่อกับแม่ของเขาละ...
“จองมิน...แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ของนายละo__o”
“แม่ของฉัน...หนีไปตั้งแต่ฉันยังเด็กหนะ...”
“ฉันขอโทษด้วยนะ(o__o)”
“ส่วนพ่อก็ไปทำงานต่างจังหวัดหนะ อีกไม่กี่วันก้คงจะกลับ ฉันยิ่งรู้สึกดีซะอีกที่ฉันได้อยู่กับเธอตามลำพัง…”
ทำไมหัวใจของฉันถึงเต้นรัวไม่เป็นจังหวะอย่างนี้นะ>///<
“เอ่อ...เรามาเริ่มติวกันเลยมั้ยจะได้ไม่เสียเวลา...”
ฉันนั่งลงที่โต๊ะเตี้ยๆที่ห้องของเขา เขาเอาแต่จ้องหน้าฉันแล้วค่อยๆนั่งลงเช่นกัน...
“เฮ้อ...วันนี้อากาศร้อนจังเลยเนอะ...ว่ามั้ย...^^”
จองมินค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิร์ตนักเรียนของเขา...ที่ละเม็ด...ทีละเม็ด...จนเม็ดสุดท้ายแล้วถอดออก ภายในมีเพียงเสื้อกล้ามสีขาว o///o
จองมินก็กระเถิบเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น>///< สายตาของเขาจับจ้องอยู่แต่ที่ฉัน
“นาย...จะ...>///<”
เขาจับไหล่ของฉันไว้ แล้ว...เขากำลังจะจูบฉัน...แต่ฉันกลับเบือนหน้าหนีเขา
“ยองจิน..ทำไมละ...เธอรังเกียจฉันเหรอ...”
(-- )( --)(-- )
“ถ้างั้น...”
เขาใช้มือของเขาค่อยๆเลื่อนมาประคองไว้ที่หัวของฉัน แล้วจากนั้นเขาก็ค่อยๆบรรจงจูบฉัน...ฉันหลับตาปี๋-///- แล้วก็ปิดปากสนิท ด้วยความตกใจ...มันเป็นครั้งแรกของฉัน...จู่ๆจองมินก็ถอนจูบออก แล้วจ้องตาฉัน เขาค่อยๆถอดแว่นแล้วปล่อยผมเปียทั้งสองข้างของฉันที่มัดไว้ออก ฉันมองทุกๆอย่างมัวไปหมด*___*
“ยองจิน...เธอสวยจัง...”
เป็นครั้งแรกที่มีหนุ่มฮ็อตอย่างเขามาชมฉัน...จากนั้นเขาก้เข้ามาจู่โจมต่อ เขาเริ่มจูบฉันอย่างเร้าร้อนอีกครั้งo///o
“ยองจิน...อย่าปิดปากสนิทอย่างนั้นสิ...อย่าเกรง...”
ความรุ้สึกนี้มันช่างอธิบายได้ยากจริงๆ ปากของฉันและเขาประกบเข้าด้วยกัน ในที่สุดสัมผัสนุ่มๆจากลิ้นของเขาก็ผ่านเข้ามาในปากของฉัน ฉันเหมือนว่าจะอ่อนแรงและหมดพลังไปกับจูบอันเร้าร้อนของเขาในครั้งนี้ แต่ว่า...เขาไม่ได้หยุดเพียงแค่นี้...มือของเขาค่อยๆเลื่อนลงมาปลดกระดุมเสื้อของฉันo///o
“ฮะ...จองมิน...ยะ...อย่า...”
เขาเริ่มลูบไล้มาที่ต้นคอของฉัน...ทำไมฉันถึงได้หายใจแรงแบบนี้นะ...
จองมินแทบจะไม่ฟังเสียงของฉันเลย เขายังทำมันต่อไป...ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้...ไม่...ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้>///<
“ฮือ...ได้โปรดหยุดเถอะ....จองมิน...T=T”
ฉันทนไม่ไหวจึงเริ่มร้องไห้ออกมา…T^T
“อ๊ะ...ยองจิน...เธอร้องไห้เหรอ...”เขาหยุดการกระทำทั้งหมด พร้อมทั้งใช้มือของเขาเช็ดน้ำตาฉันT=T
“...”
“ฉันขอโทษ...ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีก...”
เขาลุกขึ้นยืนแล้วใส่เสื้อตัวเก่าตัวนั้น...
“จองมิน...นายโกรธฉันเหรอ...T=T”ฉันพูดถามเขาระหว่างที่เขาติดกระดุมเสื้อ...
“เปล่าหรอก^^ยองจิน...วันนี้เราออกไปข้างนอกกันเถอะนะ...”
“แต่ว่า...ไหนบอกว่าจะให้ฉันติวให้ไง...”
“ไม่เอา...ไปข้างนอกกันเถอน้า~><”เขาอ้อนฉันอีกแล้ว
แล้วไม่นานฉันก็ออกมาจาบ้านของเขา แล้วเราสองคนก็เดินเข้าไปในแถบแหล่งช็อปปิ้ง เราแวะร้านเสื้อผ้าสองข้างทางมากมาย แล้วเขาก็ช่วยเลือกแล้วก็ซื้อให้ฉันเยอะแยะ จนในที่สุดเราสองคนก็มาหยุดที่ร้านขายแว่นร้านนึง
“ช่วยวัดสายตาเธอแล้วเลือกคอนแท็คเลนส์ให้เธอด้วยครับ^^”
หา...คอนแท็คเลนส์เหรอ...ไม่เอานะ...><
“เอ่อ...จองมิน...”
“เชิญทางนี้เลยคะ^^”
ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจที่จะฟังเสียงของฉันเลยแฮะ-__-“ เขาวัดสายตาของฉันใหม่และคำนวณให้เข้ากับเลนส์ เขาให้ฉันลองแต่ฉันก็ใส่มันไม่ได้ซะที...=__=
“ลืมตาสิคะ ใช้นิ้ววางเลนส์เข้าไปเลย...อย่ากลัวสิคะ...”
ฉันพยายามกี่ทีแล้ว...แต่ก็ทำไม่ได้...T-T
“สงสัยต้องเปลี่ยนผู้ช่วยแล้วคะ...”
ไม่นานเขาก็ออกไปแล้วพาจองมินเข้ามาo__o
“ไหน...ใส่ไม่ได้เหรอ...”
เขานั่งลงข้างๆฉัน จับมือฉันให้หยิบคอนแท็คเลนส์ขึ้นมา...
“หันมาทางนี้ซิ...”สีหน้าเขาดูเคร่งเครียดมาก
“จองมิน...ฉันแสบตาT-T”
“ยองจิน...เธออยู่นิ่งๆแล้วมองมาที่ตาฉันนะ”
อ๊ะ...จริงด้วย...ภาพในตาของฉันก็เห็นชัดขึ้น...
“เสร็จแล้ว...เห็นมั้ย^^”
“อ้อ...”ฉันรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจเลยแฮะ...
“ยองจิน...ไปทานข้าวกันเถอะนะ^^”
“แต่ว่า...ฉันต้องกลับบ้านไปทานกับแม่...”
“อื้ม...ถ้างั้นฉันจะจองตัวเธอไว้พรุ่งนี้นะ ขอแม่ด้วย^^”
ไม่นานเราสองคนก็เดินมาตามทางเรื่อยๆ มันช่างเป็นเวลาที่มีความสุขเหลือเกิน...
“ยองจิน...เธอเคยชอบใครมั้ย...”
(-- )( --)(-- )
“แล้วถ้าเป็นฉันละ...เธอจะชอบฉันมั้ย...”เขาเอามือของเขามากุมมือฉัน><
“....”>///<
“ล้อเล่นหนะ^^”
เราเดินไปตามทางคดเคี้ยวในซอยต่างๆที่ยาวไกล แต่พอมาถึง...ฉันกลับรู้สึกว่าระยะทางมันช่างสั้นมาก-___-
“เอ่อ...จองมิน...ขอบคุณสำหรับของพวกนี้นะ อ้อ...ไม่สิ...สำหรับทุกอย่าง..” “อ๊ะ...เมื่อกี้เธอว่าไงนะ...ฉันไม่ทันได้สนใจฟังเพราะมัวแต่มองหน้าเธออยู่...”
0__0
เขาค่อยๆเขยิบตัวเข้ามาใกล้ๆฉัน...แล้วจุมพิตลงเบาๆตรงหน้าผากของฉัน>///< “แล้วพรุ่งนี้...เราเจอกันนะ^^”
“อะ...อื้ม..”
ฉันหันหลังกลับแล้วเข้ามาในรั้วบ้าน จากนั้นก็ปิดประตู สายตาของฉันและเขาไม่ได้ละจากกันเลย แม้แต่คราวที่ฉันหันหลังกลับ เขาก็ยังคงยืนอยู่ที่หน้าประตูเช่นนั้นฉันเข้ามาในบ้านแล้วรีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองที่ห้องของตัวเองเพื่อที่จะได้แอบมองดูเขาแบบไม่ให้เขารู้ตัว แล้วฉันก็เห็นเขายืนอยู่ที่หน้าประตู...แล้วไม่นานเขาถึงหันหลังกลับแล้วค่อยๆเดินจากไปตามถนนในซอยอันแคบนั้น อาจจะเป็นเขา...ที่เข้ามาปลดปล่อยความเหงาลึกๆในใจของฉัน...
---จบ---
วันต่อมา...
วันนี้มีสอบภาษาอังกฤษตอนเช้า ทุกๆคนเลยกรูกันเข้ามาที่โต๊ะของฉัน ให้ฉันอธิบายให้ฟัง-__- เป็นอย่างนี้ประจำเลย ขนาดพวกที่ล้อฉันยังมาขอให้ฉันติวให้เลย หวังแต่ผลประโยชน์กันจริงๆ><
“เฮ้ย...ทุกคน!!!!!”เสียงๆนั้นอีกแล้ว><
“ก้าวเท้าอันสกปรกๆของพวกแกออกมาจากโต๊ะของยองจินเดี๋ยวนี้...”
ทุกคนเหมือนฟังคำสั่งของฮานจองมินแล้วก้าวเท้าถอยออกมา ยกเว้นจีฮุนเพื่อนสุดที่รักของฉัน ที่ยังยืนอยู่ข้างๆฉันT-T
“จีฮุน! นี่เธอฟังภาษาคนไม่ออกรึไงฮ๊ะ”จองมินถาม=___=
จีฮุนสะบัดผมอันสั้นของเธอแล้วเดินไปประชันหน้ากับจองมิน-__-
“นายต้องการอะไรอีก!”สองคนนี้ทะเลาะกันอีกแล้ว น่ากลัวจังT^T
“ฉันไม่ได้ต้องการเธอก็แล้วกัน...”จองมินเดินชนไหล่จีฮุนแล้วคว้ามือฉันไว้
“นายจะพายองจินไปไหนหนะ...”
“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ...^^”จองมินยิ้มแกมประชดให้จีฮุน
เขาดึงตัวฉันให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วพาฉันเดินผ่านคนอื่นๆออกมาจากห้อง...ดูเหมือนจีฮุนจะรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“อ้า~ให้ตายสิ...ลืมหยิบมา...”เราเดินมาได้ครู่นึง จองมินก็หยุดเดิน
“อะ...อะไรเหรอ...”ฉันถามเขา
“หนังสือภาษาอังกฤษหนะสิ ช่วยติวให้หน่อยได้มั้ย^^”
“แบบไม่มีหนังสือหนะเหรอo_o”
“อื้ม...^^”
แววตาของเขาเวลายิ้มดูมีเสน่ห์จริงๆ ตาคม ใบหน้าด้านข้างดูตอบๆแบบได้รูป ผมสีอ่นๆของเขาตกลงมาปรกที่หน้าผาก ผมของเขาดูหยักศกเล็กน้อย เขาคนนี้คือคนที่ผู้หญิงหลายคนหลงไหล
“ว่าไงยองจิน^^”รอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากของเขาทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น
“อื้ม..ได้สิ...o___o”
ฉันเริ่มไล่ตั้งแต่เรื่องแรกที่เคยเรียนมา เวลาครึ่งชม.นี้ดูเหมือนว่ามันจะมีค่าสำหรับฉันมาก เพราะฉันได้อยู่กับคนที่...
<กริ้งงงงงง>เสียงกริ่งดังขึ้น เราสองคนคงจะต้องไปสอบแล้ว
“ไปกันเถอะยองจิน^^”
เขารีบพาฉันวิ่งกลับมาที่ตึกชั้นเรียน ที่ประตูห้องสอบ...ฉันกำลังจะเดินผ่านมันเข้าไป แต่ว่าท่อนแขนของจองมินมากั้นประคูไว้ก่อนo///o
“อื่ม...คำว่า love ช่องสองนี้เติม ed ใช่มั้ย”
“อื้ม...”ฉันอยากจะเข้าไป แต่แขนของเขายังกั้นไว้อยู่>///<
“จองมิน...เอ่อ...ต้องรีบเข้าไปสอบแล้วนะ...><”
“นี่...โชคดีนะ^^”
เขาใช้นิ้วชูขึ้นเป็นเลขสองไปแตะที่ปากของเขา แล้วจากนั้น...ก็แตะที่ปากของฉันo///o >///< จากนั้นเขาก็เดินเข้าไป...มันหมายความว่าไงเนี่ย>///<
ฉันเดินเข้าห้องไป...แต่ในใจมันยังเห็นภาพเป็นภาพใบหน้าของเขาอยุ่>< ฉันสามารถสังเกตเห็นดูได้ตอนนี้เลยว่า มีผูเหญิงหลายคนมองฉันด้วยสายตาที่แปลกไป
“ทุกคน...ถ้าทำข้อสอบเสร็จแล้วก็ออกไปพักได้”ครูประกาศหน้าห้อง
พอฉันทำข้อสอบเสร็จก็เข้าไปคุยกับจีฮุนตามปรกติ แต่ว่า...
“ยองจิน...”เสียงๆนึงมาเรียกฉัน แล้วฉันก็หันไป...
“จองมิน...o___o”
“ไปทานข้าวด้วยกันเถอะนะ ฉันหิวแล้ว...^^”
“นี่!!!!!!อย่ามายุ่งกับยองจินนะ! ไปไกลๆเลย”จีฮุนตะโกนใส่หน้าจองมิน-__-
“นี่...ขอโทษนะ...ป้าไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง-__-“
จองมินคว้ามือของฉันไปอีกครั้ง แล้วฉันก็ยอมเดินตามเขามาเรามาหยุดนั่งทานที่ลานกว้างนอกอาคารเรียน ขอโทษด้วยนะจีฮุนT^T
“อ้าจองมิน...นายไม่มีข้าวกล่องมาเหรอ...”ฉันถามเขา
“ไม่มีอะ...ฉันแค่ดูเธอกินก็อิ่มแล้ว^^”
เขาปากหวานอีกแล้ว>< ฉันตัดสินใจยื่นข้าวกล่องให้เขา
“จองมิน...ถ้านายไม่รังเกียจก็ทานของฉันสิ...”
“ป้อนด้วยได้มั้ย><”เขาทำเสียงอ้อนฉัน>///<
ฉันค่อยๆใช้ตะเกียบคีบอาหารในกล่องแล้วป้อนเขา ตอนนี้เขาดูเหมือนเด็กมากๆเลย...อ้าปากรับแล้วยิ้ม ทำท่าเอร็ดอร่อย
“อร่อยจัง^^”
“จริงเหรอ...ฉันทำเองหนะ^^ เอ๊ะ...จองมิน...อะไรเลอะที่ปากหนะo__o”
ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา...แล้วค่อยๆเช็ดลงที่ริมฝีปากของเขา...
จู่ๆเขาก็มาจับมือฉัน แล้วก้จ้องตาฉัน o///o สายตาคู่นั้นของเขาเหมือนกับไฟ ที่พร้อมจะทำให้ฉันละลายลงได้ทุกเมื่อ...
“ยองจิน!”มีเสียงๆนึงตะโกนเรียกชื่อฉัน ฉันหันไป...
“จีฮุน...”
จีฮุนเดินเข้ามาหาฉันกับจองมินด้วยความเหนื่อยหอบ...
“ป้า! มาอีกทำไมละ...-__-”
“ยองจิน...ฉันไม่คิดว่าเธอจะเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน...”
คราวนี้ดูเหมือนว่าจีฮุนจะโมโหฉันจริงๆ เธอหันหลังแล้วเดินจากไปโดยไม่สนใจฉันอีกเลย...มันไม่ใช่แบบนั้นนะจีฮุน เธอต้องฟังฉันก่อนT=T
“จองมิน...ฉันขอโทษนะ...”ฉันลุกขึ้นจากม้านั่ง
“อ่าว...ยองจิน...เธอจะไปไหนละo__o”
“ฉันต้องไปจริงๆ...ขอโทษนะ...”
ฉันเดินออกมาแล้วตามหาจีฮุน แล้วในที่สุดฉันก็พบกับเธอในห้องน้ำ...นั่นเป็นครั้งแรก...ที่ฉันได้เห็นครบน้ำตาของเธอ
“ไง...จะมาเยาะเย้ยฉันอีกเหรอ...”จีฮุนเงยหน้าพูดขึ้นกับฉัน
“จีฮุน...”ฉันนั่งยองๆลงข้างๆเธอ
“เธอ...ฉันเตือนเธอแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน”
“จีฮุน...ฉันเข้าใจจ๊ะ แต่ฉันโตแล้วและก็เลือกที่จะเสี่ยง...”
จากนั้น เมื่อจีฮุนได้ยินคำพูดประโยคนั้นของฉัน เธอก็ไม่พูดอะไรกับฉันอีกเลย ได้แต่ก้มหน้าอยู่แบบนั้น...จนในที่สุด...ก็ได้เวลาเข้าเรียน
“ฉันจะไม่ห้ามเธออีกต่อไปแล้ว...ขอให้เธอโชคดีก็แล้วกัน...”
เมื่อเธอพูดจบประโยคเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินกลับห้อง ฉันอยากจะรั้งเธอไว้แต่มันก็สายไป แล้วในที่สุดฉันก็เดินกลับห้อง
พอกลับมาในห้องเรียน เรียนคาบบ่าย ก็เหมือนว่าทุกอย่างจะไม่ได้ดีขึ้นเลย...จีฮุนไม่คุยกับฉันเลยแม้แต่คำเดียวT__T
“เอาละทุกคน...วันนี้พอแค่นี้...”ครูปล่อยพวกเราแล้ว
“จีฮุน...”ฉันเรียกเธอ...
แต่จีฮุนดูเหมือนเธอจะมัวแต่เก็บข้าวของและไม่สนใจฉันT^T
“ยองจิน!”เสียงของจองมินเรียกฉัน...
“ยองจิน...วันนี้ไปติวที่ไหนกันดี^^”
ฉันแอบเหลือบไปเห็นสีหน้าอันเศร้าสลดของจีฮุน...
“เอ่อ...คือ...ฉัน...”ฉันอ้ำๆอึ้งๆ
“ที่บ้านธอนะ^^”
หา....ที่บ้านฉันเหรอ???ไม่ได้นะ>///<
“ไม่ได้นะจองมิน>,.<”
“อ้าว...ไมละ-__- ถ้าที่อื่นก็ติวกันไม่รู้เรื่องอะT T”
“ไม่ได้...ที่บ้านของฉันไม่ได้><”
“งั้นก็ที่บ้านฉัน...โอเค้???”
สายตาของผู้หญิงหลายคนในห้องจับจ้องมาที่ฉันอย่าเย็นชา...
“เอ่อ...คือ...จะดีเหรอ...(. .)”
“อื้ม...ไปกันเหอะ^^”
จองมินเอามือมาโอบไว้ที่เอวของฉัน รู้สึกอายๆเหมือนกันนะเนี่ย>.,< เราสองคนเดินออกมาจากโรงเรียนแล้วค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ สายลมบางเบาทำให้ผมที่ปรกหน้าผากของเขาอยู่ปลิวไปมาตามสายลม ใบหน้าของเขาที่ดูเหมือนไร้ความทุกข์ เขาสามารถมอบความสุขให้กับคนรอบๆข้างได้จากใบหน้าอันมีความสุขของเขา
“ถึงแล้ว^^”พวกเรามาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังนึง
“จองมิน...ฉันต้องโทรบอกที่บ้านก่อน...”
“ไม่ต้องห่วงหรอก...เดี๋ยวขากลับจะไปส่งนะ^^”
“อะ...อื้ม..”
ไม่รุ้ว่าทำไมฉันถึงได้เชื่อในทุกคำพูดของเขานะ เหมือนกับว่าคำพูดของเขามีมนต์สะกดบางอย่าง ที่ทำให้ฉันอยากเข้าใกล้เขาเข้าไปทุกทีๆ...
เขาพาฉันเข้าไปในบ้านสองชั้นของเขา ภายในดูจัดแบบเรียบๆไม่มีอะไรมาก จัดแบบสบายๆ จากนั้นก็ไปที่ห้องของเขา ห้องของเขาดูเรียบร้อยมากo__o มีทุกๆอย่างครบอยู่ในห้อง เอ...แล้วพ่อกับแม่ของเขาละ...
“จองมิน...แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ของนายละo__o”
“แม่ของฉัน...หนีไปตั้งแต่ฉันยังเด็กหนะ...”
“ฉันขอโทษด้วยนะ(o__o)”
“ส่วนพ่อก็ไปทำงานต่างจังหวัดหนะ อีกไม่กี่วันก้คงจะกลับ ฉันยิ่งรู้สึกดีซะอีกที่ฉันได้อยู่กับเธอตามลำพัง…”
ทำไมหัวใจของฉันถึงเต้นรัวไม่เป็นจังหวะอย่างนี้นะ>///<
“เอ่อ...เรามาเริ่มติวกันเลยมั้ยจะได้ไม่เสียเวลา...”
ฉันนั่งลงที่โต๊ะเตี้ยๆที่ห้องของเขา เขาเอาแต่จ้องหน้าฉันแล้วค่อยๆนั่งลงเช่นกัน...
“เฮ้อ...วันนี้อากาศร้อนจังเลยเนอะ...ว่ามั้ย...^^”
จองมินค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิร์ตนักเรียนของเขา...ที่ละเม็ด...ทีละเม็ด...จนเม็ดสุดท้ายแล้วถอดออก ภายในมีเพียงเสื้อกล้ามสีขาว o///o
จองมินก็กระเถิบเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น>///< สายตาของเขาจับจ้องอยู่แต่ที่ฉัน
“นาย...จะ...>///<”
เขาจับไหล่ของฉันไว้ แล้ว...เขากำลังจะจูบฉัน...แต่ฉันกลับเบือนหน้าหนีเขา
“ยองจิน..ทำไมละ...เธอรังเกียจฉันเหรอ...”
(-- )( --)(-- )
“ถ้างั้น...”
เขาใช้มือของเขาค่อยๆเลื่อนมาประคองไว้ที่หัวของฉัน แล้วจากนั้นเขาก็ค่อยๆบรรจงจูบฉัน...ฉันหลับตาปี๋-///- แล้วก็ปิดปากสนิท ด้วยความตกใจ...มันเป็นครั้งแรกของฉัน...จู่ๆจองมินก็ถอนจูบออก แล้วจ้องตาฉัน เขาค่อยๆถอดแว่นแล้วปล่อยผมเปียทั้งสองข้างของฉันที่มัดไว้ออก ฉันมองทุกๆอย่างมัวไปหมด*___*
“ยองจิน...เธอสวยจัง...”
เป็นครั้งแรกที่มีหนุ่มฮ็อตอย่างเขามาชมฉัน...จากนั้นเขาก้เข้ามาจู่โจมต่อ เขาเริ่มจูบฉันอย่างเร้าร้อนอีกครั้งo///o
“ยองจิน...อย่าปิดปากสนิทอย่างนั้นสิ...อย่าเกรง...”
ความรุ้สึกนี้มันช่างอธิบายได้ยากจริงๆ ปากของฉันและเขาประกบเข้าด้วยกัน ในที่สุดสัมผัสนุ่มๆจากลิ้นของเขาก็ผ่านเข้ามาในปากของฉัน ฉันเหมือนว่าจะอ่อนแรงและหมดพลังไปกับจูบอันเร้าร้อนของเขาในครั้งนี้ แต่ว่า...เขาไม่ได้หยุดเพียงแค่นี้...มือของเขาค่อยๆเลื่อนลงมาปลดกระดุมเสื้อของฉันo///o
“ฮะ...จองมิน...ยะ...อย่า...”
เขาเริ่มลูบไล้มาที่ต้นคอของฉัน...ทำไมฉันถึงได้หายใจแรงแบบนี้นะ...
จองมินแทบจะไม่ฟังเสียงของฉันเลย เขายังทำมันต่อไป...ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้...ไม่...ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้>///<
“ฮือ...ได้โปรดหยุดเถอะ....จองมิน...T=T”
ฉันทนไม่ไหวจึงเริ่มร้องไห้ออกมา…T^T
“อ๊ะ...ยองจิน...เธอร้องไห้เหรอ...”เขาหยุดการกระทำทั้งหมด พร้อมทั้งใช้มือของเขาเช็ดน้ำตาฉันT=T
“...”
“ฉันขอโทษ...ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีก...”
เขาลุกขึ้นยืนแล้วใส่เสื้อตัวเก่าตัวนั้น...
“จองมิน...นายโกรธฉันเหรอ...T=T”ฉันพูดถามเขาระหว่างที่เขาติดกระดุมเสื้อ...
“เปล่าหรอก^^ยองจิน...วันนี้เราออกไปข้างนอกกันเถอะนะ...”
“แต่ว่า...ไหนบอกว่าจะให้ฉันติวให้ไง...”
“ไม่เอา...ไปข้างนอกกันเถอน้า~><”เขาอ้อนฉันอีกแล้ว
แล้วไม่นานฉันก็ออกมาจาบ้านของเขา แล้วเราสองคนก็เดินเข้าไปในแถบแหล่งช็อปปิ้ง เราแวะร้านเสื้อผ้าสองข้างทางมากมาย แล้วเขาก็ช่วยเลือกแล้วก็ซื้อให้ฉันเยอะแยะ จนในที่สุดเราสองคนก็มาหยุดที่ร้านขายแว่นร้านนึง
“ช่วยวัดสายตาเธอแล้วเลือกคอนแท็คเลนส์ให้เธอด้วยครับ^^”
หา...คอนแท็คเลนส์เหรอ...ไม่เอานะ...><
“เอ่อ...จองมิน...”
“เชิญทางนี้เลยคะ^^”
ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจที่จะฟังเสียงของฉันเลยแฮะ-__-“ เขาวัดสายตาของฉันใหม่และคำนวณให้เข้ากับเลนส์ เขาให้ฉันลองแต่ฉันก็ใส่มันไม่ได้ซะที...=__=
“ลืมตาสิคะ ใช้นิ้ววางเลนส์เข้าไปเลย...อย่ากลัวสิคะ...”
ฉันพยายามกี่ทีแล้ว...แต่ก็ทำไม่ได้...T-T
“สงสัยต้องเปลี่ยนผู้ช่วยแล้วคะ...”
ไม่นานเขาก็ออกไปแล้วพาจองมินเข้ามาo__o
“ไหน...ใส่ไม่ได้เหรอ...”
เขานั่งลงข้างๆฉัน จับมือฉันให้หยิบคอนแท็คเลนส์ขึ้นมา...
“หันมาทางนี้ซิ...”สีหน้าเขาดูเคร่งเครียดมาก
“จองมิน...ฉันแสบตาT-T”
“ยองจิน...เธออยู่นิ่งๆแล้วมองมาที่ตาฉันนะ”
อ๊ะ...จริงด้วย...ภาพในตาของฉันก็เห็นชัดขึ้น...
“เสร็จแล้ว...เห็นมั้ย^^”
“อ้อ...”ฉันรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจเลยแฮะ...
“ยองจิน...ไปทานข้าวกันเถอะนะ^^”
“แต่ว่า...ฉันต้องกลับบ้านไปทานกับแม่...”
“อื้ม...ถ้างั้นฉันจะจองตัวเธอไว้พรุ่งนี้นะ ขอแม่ด้วย^^”
ไม่นานเราสองคนก็เดินมาตามทางเรื่อยๆ มันช่างเป็นเวลาที่มีความสุขเหลือเกิน...
“ยองจิน...เธอเคยชอบใครมั้ย...”
(-- )( --)(-- )
“แล้วถ้าเป็นฉันละ...เธอจะชอบฉันมั้ย...”เขาเอามือของเขามากุมมือฉัน><
“....”>///<
“ล้อเล่นหนะ^^”
เราเดินไปตามทางคดเคี้ยวในซอยต่างๆที่ยาวไกล แต่พอมาถึง...ฉันกลับรู้สึกว่าระยะทางมันช่างสั้นมาก-___-
“เอ่อ...จองมิน...ขอบคุณสำหรับของพวกนี้นะ อ้อ...ไม่สิ...สำหรับทุกอย่าง..” “อ๊ะ...เมื่อกี้เธอว่าไงนะ...ฉันไม่ทันได้สนใจฟังเพราะมัวแต่มองหน้าเธออยู่...”
0__0
เขาค่อยๆเขยิบตัวเข้ามาใกล้ๆฉัน...แล้วจุมพิตลงเบาๆตรงหน้าผากของฉัน>///< “แล้วพรุ่งนี้...เราเจอกันนะ^^”
“อะ...อื้ม..”
ฉันหันหลังกลับแล้วเข้ามาในรั้วบ้าน จากนั้นก็ปิดประตู สายตาของฉันและเขาไม่ได้ละจากกันเลย แม้แต่คราวที่ฉันหันหลังกลับ เขาก็ยังคงยืนอยู่ที่หน้าประตูเช่นนั้นฉันเข้ามาในบ้านแล้วรีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองที่ห้องของตัวเองเพื่อที่จะได้แอบมองดูเขาแบบไม่ให้เขารู้ตัว แล้วฉันก็เห็นเขายืนอยู่ที่หน้าประตู...แล้วไม่นานเขาถึงหันหลังกลับแล้วค่อยๆเดินจากไปตามถนนในซอยอันแคบนั้น อาจจะเป็นเขา...ที่เข้ามาปลดปล่อยความเหงาลึกๆในใจของฉัน...
---จบ---
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น