ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผู้หญิงคนนั้น : ฮานจองมิน
ผู้หญิงคนนั้น : ฮานจองมิน
วันแรก…
    วันนี้เซ็งๆแล้วก็เดินไปโรงเรียนตามปกติ...เฮ้ย...เสียงอะไรวะ รำคาญหูชะมัดเลย-__-“ พวกรุ่นพี่บ้านั่นอีกแล้ว
    “เฮ้ย...มากันอีกแล้วเหรอ!” ผมตะโกนออกไป
    “เฮ้ย...แกเป็นใครวะ!” รุ่นพี่ตะโกนถาม
    “ฉันเอง...” ผมชักเริ่มจะโมโหแล้ว
    “ฮานจองมิน...ทำไมแกต้องมาห้ามด้วยวะ หรือว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของแก 555+” บ้าหน่า...ไม่มีทาง ยัยแว่นนี่ไม่มีทางเป็นผู้หญิงของผม
    “ถ้านายบอกว่าใช่! เราก็จะเลิกยุ่งกับเธอ...ว่าไง!” ให้ตายเหอะ...ยัยเฟอะฟะเนี่ยนะ ผมจ้องมองหน้าเธออย่างเคร่งเครียด
    “ใช่...เธอเป็นผู้หญิงของฉัน...” ผมพูดออกไป
    “โธ่เอ้ย...แล้วก็ไม่ติดป้ายไว้! 5555+ ไปเว้ยพวกเรา...”
    กว่าจะจบเรื่องได้ เหนื่อยชิบ-___-“ กลับเข้าห้องดีกว่า...
    “เอ่อ...ฮานจองมิน...” เสียงของผู้หญิงคนนึงรั้งผมไว้
    “มีไรอีกละ...” ผมหันไปเผชิญหน้าพูดกับยูยองจิน
    “เอ่อ...คือ...ฉันแค่อยากจะขอบคุณ...><” ผมเบื่อคำๆนี้
    “พอเถอะ...ไม่ต้องพูดแล้วคำนี้...เธอ...เธอก็พูดอยู่ทุกวันแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันรู้ เพราะเวลาที่เธอโดนคนอื่นแกล้ง ยัยจีฮุนก็จะมาช่วยเธอ แล้วเธอก็พูดว่า ขอบคุณๆๆๆ มันน่าเบื่อรู้มั้ย!” ผมลงให้เธอเต็มๆ
    “แล้วจะให้ฉันทำไง...ฉันแค่อยากจะตอบแทนนาย...”
    “ไม่ต้องอะ...ไปละ...”
    ผมเดินกลับห้องมาแล้วในห้องผมก็พบกับพวกเพื่อนๆของผมสองคน
    “จองมิน! แกไปช่วยยัยยองจินนั่นเหรอo_0”
    “ใช่...ก็ยัยแว่นหนานั่นอะ-__-”
    “เฮ้ย...เมื่อกี้เห็นเดินตามนายต้อยๆเลย>.,<”
    “หรือว่า...เขาจะแอบชอบนายวะo__0”
    “ไม่มีทาง!!!!!”ผมรีบตัดบท
    “นี่...ผู้หญิงหนะ มักจะติดนายแล้วก็ชอบมาสารภาพรักและก็ขอเป็นแฟนกับนายไม่ใช่เหรอ”
    “แล้วไงวะ...”ผมถาม
    “แต่ว่ายัยยูยองจินนั่นหนะ ไม่เหมือนกับคนอื่นหนะสิ ยัยนั่นหนะแทบจะไม่พูดกับใครเท่าไหร่นัก แต่ว่ากลับนายกลับกล้าพูด...”
    “นายต้องการจะบอกอะไรกับฉันกันแน่วะ-__-”
    “ถ้านายทำให้ยูยองจินบอกรักนายได้...พวกเราจะ...”เพื่อนผมยืนอึ้งอยู่แล้วอีกคนก็ช่วยเสริม
    “ให้เงินนาย!”
    สิ้นคิดชัดๆ เขาทั้งสองพยายามโน้มน้าวผม
    “เถอะน่า...ฉันให้นาย...50,000 วอน ถ้านายทำได้สำเร็จ><”
    “ฉันให้อีก 50,000”เพื่อนอีกคนเสริม
    ให้ตายเหอะ...ทำไมถึงได้เอาเงินทองมาล่อผมแบบนี้นะ>.,< เงินตั้งเป็นแสนวอน ทำอะไรได้ตั้งเยอะ เที่ยวได้ตั้งหลายวัน อีกอย่าง...เราคือฮานจองมินนะ! ทำได้ทุกอย่างที่คนท้าอยู่แล้ว! เอาวะ!
    “ตกลง...”ผมตอบรับคำท้านั้น
    “แต่พวกเราให้เวลานายแค่ 1 อาทิตย์...แล้วถ้านายทำไม่ได้ นายต้องชดใช้เงินนั้น”
    “เฮ้ย...ได้ไงวะ เวลาแค่นั้นฉันไม่มีทางทำได้หรอก!”
    “แต่นายตอบตกลงไปแล้ว...เสียใจหวะ จะเริ่มตั้งแต่วันนี้เลยก้ได้นะ...”
    แล้วเพื่อนทั้งสองของผมก็เดินจากไป...เพื่อเงิน 100,000 วอน ผมต้องทำมันให้ได้...
---จบ---
วันแรก…
    วันนี้เซ็งๆแล้วก็เดินไปโรงเรียนตามปกติ...เฮ้ย...เสียงอะไรวะ รำคาญหูชะมัดเลย-__-“ พวกรุ่นพี่บ้านั่นอีกแล้ว
    “เฮ้ย...มากันอีกแล้วเหรอ!” ผมตะโกนออกไป
    “เฮ้ย...แกเป็นใครวะ!” รุ่นพี่ตะโกนถาม
    “ฉันเอง...” ผมชักเริ่มจะโมโหแล้ว
    “ฮานจองมิน...ทำไมแกต้องมาห้ามด้วยวะ หรือว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของแก 555+” บ้าหน่า...ไม่มีทาง ยัยแว่นนี่ไม่มีทางเป็นผู้หญิงของผม
    “ถ้านายบอกว่าใช่! เราก็จะเลิกยุ่งกับเธอ...ว่าไง!” ให้ตายเหอะ...ยัยเฟอะฟะเนี่ยนะ ผมจ้องมองหน้าเธออย่างเคร่งเครียด
    “ใช่...เธอเป็นผู้หญิงของฉัน...” ผมพูดออกไป
    “โธ่เอ้ย...แล้วก็ไม่ติดป้ายไว้! 5555+ ไปเว้ยพวกเรา...”
    กว่าจะจบเรื่องได้ เหนื่อยชิบ-___-“ กลับเข้าห้องดีกว่า...
    “เอ่อ...ฮานจองมิน...” เสียงของผู้หญิงคนนึงรั้งผมไว้
    “มีไรอีกละ...” ผมหันไปเผชิญหน้าพูดกับยูยองจิน
    “เอ่อ...คือ...ฉันแค่อยากจะขอบคุณ...><” ผมเบื่อคำๆนี้
    “พอเถอะ...ไม่ต้องพูดแล้วคำนี้...เธอ...เธอก็พูดอยู่ทุกวันแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันรู้ เพราะเวลาที่เธอโดนคนอื่นแกล้ง ยัยจีฮุนก็จะมาช่วยเธอ แล้วเธอก็พูดว่า ขอบคุณๆๆๆ มันน่าเบื่อรู้มั้ย!” ผมลงให้เธอเต็มๆ
    “แล้วจะให้ฉันทำไง...ฉันแค่อยากจะตอบแทนนาย...”
    “ไม่ต้องอะ...ไปละ...”
    ผมเดินกลับห้องมาแล้วในห้องผมก็พบกับพวกเพื่อนๆของผมสองคน
    “จองมิน! แกไปช่วยยัยยองจินนั่นเหรอo_0”
    “ใช่...ก็ยัยแว่นหนานั่นอะ-__-”
    “เฮ้ย...เมื่อกี้เห็นเดินตามนายต้อยๆเลย>.,<”
    “หรือว่า...เขาจะแอบชอบนายวะo__0”
    “ไม่มีทาง!!!!!”ผมรีบตัดบท
    “นี่...ผู้หญิงหนะ มักจะติดนายแล้วก็ชอบมาสารภาพรักและก็ขอเป็นแฟนกับนายไม่ใช่เหรอ”
    “แล้วไงวะ...”ผมถาม
    “แต่ว่ายัยยูยองจินนั่นหนะ ไม่เหมือนกับคนอื่นหนะสิ ยัยนั่นหนะแทบจะไม่พูดกับใครเท่าไหร่นัก แต่ว่ากลับนายกลับกล้าพูด...”
    “นายต้องการจะบอกอะไรกับฉันกันแน่วะ-__-”
    “ถ้านายทำให้ยูยองจินบอกรักนายได้...พวกเราจะ...”เพื่อนผมยืนอึ้งอยู่แล้วอีกคนก็ช่วยเสริม
    “ให้เงินนาย!”
    สิ้นคิดชัดๆ เขาทั้งสองพยายามโน้มน้าวผม
    “เถอะน่า...ฉันให้นาย...50,000 วอน ถ้านายทำได้สำเร็จ><”
    “ฉันให้อีก 50,000”เพื่อนอีกคนเสริม
    ให้ตายเหอะ...ทำไมถึงได้เอาเงินทองมาล่อผมแบบนี้นะ>.,< เงินตั้งเป็นแสนวอน ทำอะไรได้ตั้งเยอะ เที่ยวได้ตั้งหลายวัน อีกอย่าง...เราคือฮานจองมินนะ! ทำได้ทุกอย่างที่คนท้าอยู่แล้ว! เอาวะ!
    “ตกลง...”ผมตอบรับคำท้านั้น
    “แต่พวกเราให้เวลานายแค่ 1 อาทิตย์...แล้วถ้านายทำไม่ได้ นายต้องชดใช้เงินนั้น”
    “เฮ้ย...ได้ไงวะ เวลาแค่นั้นฉันไม่มีทางทำได้หรอก!”
    “แต่นายตอบตกลงไปแล้ว...เสียใจหวะ จะเริ่มตั้งแต่วันนี้เลยก้ได้นะ...”
    แล้วเพื่อนทั้งสองของผมก็เดินจากไป...เพื่อเงิน 100,000 วอน ผมต้องทำมันให้ได้...
---จบ---
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น