คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำอธิษฐาน
ฉันนั่งสวดมนตร์อธิษฐาน ขอพรที่หน้าสานเจ้า ใกล้ๆบ้าน ให้น้องสาวของฉันปลอดภัยจากการถูกรถชนที่หน้าโรงเรียน เพราะชีวิตนี้ฉันไม่รู้จะอยู่กับใครแล้วเพราะ น้องสาวฉันคือคนสุดท้ายที่อยู่กับฉันมาถึงทุกวันนี้ ได้โปรด.....
อ้อ..ลืม แนะนำตัวไป.. ฉันชื่อเล่นชื่อซินเซีย หรือ เซียเซีย อายุ 18 ปี กำลังเรียนอยู่โรงเรียน มัธยม Callyม.6/2 ส่วนพ่อกับแม่ก็ตายไปนานแล้ว ตั้งแต่ตอนที่ฉันยังเด็กๆ ฉันกับน้องสาว เป็นเด็กกำพร้ามา ตั้งแต่ยังเล็ก แต่ด้วยความที่บ้านพ่อกับแม่ที่มีเงินรวยล้นมหาสารจึงทำให้ฉันกับน้องได้มีเงินมาเรียนหนังสือ ส่วนเงินที่บ้านก็คงจะยังไม่พอใช้เพราะใช้จนเกือบจะหมด ฉันก็เลยหางานทำ ระหว่างเรียนไปพลางๆ เพื่อที่จะได้ส่งเงินไปให้น้องสาวฉันและตัวฉันเองใด้ไปเล่าเรียนศึกษาหาความรู้เหมือนคนอื่นเค้า...
“เธออยากให้คำอฐิษฐานของเธอเป็นจริงไหม”
“อยากสิ....อะ...เอ๊ะ!!ใครน่ะ”
ฉันพูดเสียงดังพร้อมกับหันหน้าไปทางข้างหลัง ก็ได้พบหนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่น่าตาหล่อใช้ได้ßคิดอะไรของเธอเนี่ย >/\< กำลังพูดคุยอยู่กับฉัน
“กามเทพ”
“ตลกน่ะ..ฮ่าๆๆๆๆ นายอย่ามาล้อเล่นในเวลาแบบนี้สิฮ่าๆๆๆ”
ฉันระเบิดขำออกไป หนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย แล้วหรี่ตามามองฉันอย่างพิจรณา
“นะ..นี่นายมองอะไรของนายเนี่ย!”
“เธอสวยใช้ได้เหมือนกันนี่ J”
“นะ..นาย..ไอ้ลามก!!!”
“ว่าแต่น้องสาวของเธอถูกรถชนใช่ไหม?”
“นายรู้ได้ยังไง!”
ฉันเบิกตาโพลงแล้วหันไปตะโกนใส่หนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่
“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันเป็นกามเทพ ฉันน่ะอ่านความคิดของเธอไงถึงได้รู้”
“นายเป็นปีศาจรึไง”
“ก็บอกแล้วไงว่าเป็นกามเทพ”
“ฉันขี้เกียจมาฟังเรื่องไร้สาระกับนายแล้วขอตัวก่อน”
ฉันพูดเสร็จก็ก้าวขาเดินออกไปแต่ยังไม่ทันที่จะก้าวขาเดินออกไปแขนของฉันก็ถูกคว้าเอาไว้สะแล้ว
“เอ๊ะ...อะไรอีก!”
“เธออยากให้น้องเธอรอดไหม”
“อยากอยู่แล้ว!และนายไม่ต้องมาเซ้าซี้อีก”
“เอาไหม..ฉันทำให้น้องเธอรอดได้..แต่ต้องแลกกับอะไรบางอย่าง”
“เชื่อให้โง่”
“จิงๆฉันทำได้ ถ้าไม่เชื่อฉันจะทำให้ดูเดี๋ยวนี้แหละ”
ฉันเบ้ปากอย่างไม่สนใจ หนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่ทำท่าพนมมือแล้วหลับตาลงอย่างสงบ ฉันยืนดูนิ่งๆราวกับรูปปั้นหิน ผ่านไปประมาณ 5 นาที หนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่เปิดตาแล้ว เอามืออกจากท่าพนมมือ ก่อนจะหันมาพูดกับฉันว่า
“โอเค ละ เธอลองไปดูน้องสาวเธอสิว่าปลอดภัยไหม”
“นะ...นาย...ฉัน..จะเชื่อได้ยังไงเล่าเรื่องแบบนี้!”
“เถอะน่า..เธอลองไปดูน้องสาวของเธอที่โรงพยาบาลดูหน่อย”
“อ่ะ...เอ่อ..”
ฉันอ้ำอึ้งอยู่ตั้งนานก่อนจะตัดสินใจวิ่งออกไปจากศารเจ้าเพื่อไปโรงพยาบาลตามที่หมอนั่นบอก.....หมอนั่นทำไมถึง..
ณ โรงพยาบาล Lac
ห้องผู้ป่วย หมายเลข 54 น.ส. เอยูมี วันธะฐะ
“ยูมี!!!”
ฉันวิ่งอย่างบ้าคลั่งมาถึงห้องรักษาตัวของยูมี ผู้คนบางส่วนหันมามองฉันเหมือนตัวประหลาด แต่ไม่สนหรอก ฉันผลักประตูห้องรักษาตัวของ ยูมี ก่อน จะตกใจ อย่างสุดๆที่เห็นน้องสาวของฉันกำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างสบายตัวในเตียงนอน
“อ้าว พี่ ซินเซีย เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย เหงื่อตกเชียว”
“ไม่เป็นอะไรแล้วเหรอยูมี”
“ไม่เป็นไรแล้วค่ะ เมื่อกี้หนูไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกเจ็บไปทั่วร่างกายที่ถูกรถชนแต่ 6 นาที เมื่อกี้ หนูกลับสบายตัวอย่างบอกไม่ถูกเลยละคะ”
เอ๋!ฉัน ตกใจอย่างมากพลางนึกเหตุการณ์ เมื่อ 6 นาที ที่แล้ว หมอนั่น... เอ๊ เห้ยนี่มัน!! ฉันสับสนไปหมดแล้วนะ!!!
“อย่าสับสนสิ เป็นไงฉันทำให้น้องสาวเธอ สบายดีได้ละน๊า”
อยู่ๆเสียงของไอ้หนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่ก็โผล่มาจากข้างหลังฉัน ฉันเบิกตาโพลงก่อนจะหันหน้า ไปตะโกนใส่ไอ้หนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่
“นี่นาย!”
“พี่สาวเห็นอะไรเหรอคะ ตะโกนสะดังเชียว”
“ก็ไอ้ผู้ชายคนนี้ไง!!” ฉันว่าพลางชี้ไปทางหนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่ แต่ยูมีกลับทำหน้างง อย่างสุดๆ
“ไหนเหรอคะ หนูไม่เห็นเลย”
“..!!!”
O_O อะ เอ๋! นี่ยูมีมองไม่เห็นเหรอ อะเอ๊ะ... หรือว่าหมอนี่เป็นกามเทพ จริงๆน่ะ O_O!!!!!!!!
“ฉันบอกแล้วว่าฉันเป็นกามเทพ จริงๆ”
“.....อ่ะ...เอ่อ” ฉันพูดติดขัดเพราะตกใจจนเกือบจะเข้า โรงบาลสีธันยาอยู่แล้วเนี่ยย!!!
“พี่สาวเป็นอะไรรึเปล่าคะ?”
“เปล่า จ้า” ฉันยิ้มอย่างเนือยๆไปทางยูมีก่อนจะส่งสายตาอำมหิตใส่ไอ้หนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่ แต่พอฉันหันไปฉันก็พบว่าตอนนี้ตัวฉันเองกำลังอยู่ในห้องสีขาวที่ไม่มีทั้งยูมี และเฟอร์นิเจอร์ แต่มันกลับเป็นห้องแห่งความว่างเปล่า ที่ไม่มีแม้กระทั่งเสียงของผู้คนในโรงพยาบาล นี่ฉันอยู่ที่ไหนกัน ???
“อย่าตกใจสิ เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอกทำหน้าแบบนั้นน่ะ J”
O_O ฉันตกใจกับเสียงที่สุดแสนจะคุ้นเคย ก่อนจะหันไปทางข้างหลัง ก็พบกับหนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่คนเมื่อกี้แต่...ข้างหลังหมอนี่ กลับมีอะไรสีขาวๆที่เรียกว่าปีก สอง ข้างงอกออก มา อะ อ๊ากกกกก นี่ฉันอยู่ที่ไหนวะเนี่ยยยย
“ผมทำให้น้องสาวของ ซินเซียฟื้นแล้วนะ”
“ระ....รู้ชื่อฉันได้ยังไง? O_O”
“ฉันสามารถ ทำให้น้องสาวเธอหาย ดี ดังนั้นเธอต้องแลกกับอะไรบางอย่าง”
อยู่ๆหนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่ก็เลี่ยงคำถามที่ฉันพูดไปก่อนน่านี้ ก่อน จะยิ้มอย่างสุภาพบุรุษมาทางฉัน
“แลก…?”
ฉันทวนคำถามอย่าง งงๆก่อนจะ ทำหน้า งงๆ ไปทาง หนุ่มน้อยผมสีควันบุหรี่
“ใช่ ... แลก .....”
“…”
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดต่อสมองและร่างกายของฉันก็ดับวูบไปแต่ก็ยังได้ยินเสียงของใครบางคนเลดลอดเข้ามาอยู่ในหัวก่อนจะหมดสติ
“สอนฉันให้รู้จักคำว่ารักที...”
ความคิดเห็น