คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2
Affiant
“เฟลอร์ อีกสิบนาทีทอมจะมารับลูกแล้วนะ”
“ค่ะ คุณแม่~” น้ำเสียงอ้อยอิ่งแสดงถึงความเบื่อหน่าย
ก็ในเมื่อเธอไม่ได้รักทอม ฟรองซัวส์เลยสักนิดเพราะทอมมีนิสัยที่เย่อหยิ่ง เห็นแก่ตัว และเจ้าอารมณ์ทำให้คนที่อยู่ใกล้เขาต้องพลอยไม่ชอบหน้าเขาด้วย
............เฮ้อ~ฉันจะใส่ชุดอะไรไปดีเนี่ย ตาทอมนั้นก็คงจะจัดเต็มอีตามเคยล่ะสิ.....................
10 นาทีผ่านไป
หญิงสาวในชุดสีส้มอ่อนๆ คอเสื้อเป็นรูปตัววีผ้ากว้างเล็กน้อยเพื่อเสริมให้เธอดูมีเสน่ห์ขึ้น แขนตุ๊กตากุดที่พองพอประมาณ โบว์ที่ผูกอยู่กลางอกทำให้เธอดูใสซื่อตามประสาสาววัย 20 ปี ชายกระโปรงที่ยาวประมาณหัวเข่ามีลูกไม้ติดระบายตรงชาย ผมที่รวบไว้ข้างหลังที่เป็นม้วยน้อยๆถูกรวบด้วยปิ่นปักผมที่ทำจากไม้ชั้นเยี่ยม ชุดนี้ช่างเข้ากับรองเท้าส้นสูงหนังสีน้ำตาลอ่อน
“เฟลอร์วันนี้ลูกสวยมากเลยนะ เต้นรำให้สนุกนะจ้ะ” แคทเธอลีน แอบบอตกล่าวลาลูกสาว
“ค่ะ คุณแม่” สีหน้าและน้ำเสียงไร้อารมณ์อย่างมากคาดว่างานเลี้ยงครั้งนี้คงไม่สนุกอีกตามเคย
“เชิญครับ เลดี้เฟลอร์”ทอม ฟรองซัวส์ชายหนุ่มวัย 21 ปี ร่างที่สูงโปร่ง ทรงผมที่เป็นมันวาวนั้นเลียบไปกับหนังศรีษะ การแต่งกายและบุคลิกภาพนั้นทำให้ทอมดูดีขึ้น แต่ถ้าดูจากภายในทอมถือว่าเป็นผู้ชายที่แย่มากเลยทีเดียว
“ค่ะ” เสียงตอบแผ่วเบา ร่างเล็กๆของหญิงสาวก้าวขึ้นรถม้าอย่างช้าๆ และมีชายหนุ่มซึ่งเป็นคู่หมั้นขึ้นมาติดๆโดยที่ชายหนุ่มนั้นนั่งตรงข้ามกับเธออยู่แล้วรถม้าก็วิ่งแล่นไปตามทางเพื่อเดินหน้าไปสู่สถานที่จัดงานเลี้ยงในงานนี้จะมีหนุ่มสาวที่มาจากตระกูลขุนนาง มาเปิดตัวคู่หมั้นของพวกเขา เฟลอร์ต้องมางานนี้บ่อยๆโดยที่ตัวเธอเองก็ไม่ได้ชอบงานเลี้ยงนี้สักเท่าไหร่
ภายในงานเลี้ยง ซี่งตั้งอยู่ในสวนของคฤหาสน์หลังหนึ่ง หน้างานมีซุ้มประตูเป็นไม้ทาสีขาวโค้งเป็นรูปวงรีรอบๆจัดด้วยดอกลาเวนเดอร์สีม่วง สีชมพู ซึ่งนั้นเป็นดอกไม้โปรดของเฟลอร์ ภายในมีโต๊ะเป็นวงกลมเล็กๆคลุมด้วยผ้าคลุมสีขาวบริสุทธิ์ บนโต๊ะมีแจกันสีชมพูใสๆมีช่อดอกลาเวนเดอร์อยู่ในนั้นส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ
“ทอม เป็นไงบ้าง” เพื่อนชายของทอมทักขึ้นเมื่อเขามาถึงงาน
“ทอม ฉันไปรอที่โต๊ะนะ”เฟลอร์กระซิบเบาๆกับทอม ทอมพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบรับจากนั้นเขาจึงไปคุยสนทนากับเพื่อนๆของเขา ส่วนเฟลอร์นั้นก็ไปนั่งที่โต๊ะหนึ่งในนั้น
“รับเหล้ารัมไหมครับ เลดี้??”
“ไม่ล่ะค่ะ มีน้ำหวานไหมคะ??”
“อ่าครับ.... น้ำหวานมีครับรอซักครู่นะครับเลดี้” บริกรเดินออกไปช้าๆอย่างมีมารยาท
เฟลอร์นั่งมองออกไปที่บริเวญสวนหย่อมน้อยๆของคฤหาสน์นั้นดึงดูดความสนใจของเหลือเกิน แต่ไม่ถึงสองนาที บริกรคนเดิมก็กลับมาพร้อมน้ำหวานสีแดง เธอพยักหน้าตอบบริกรนั่นแล้วเธอก็กลับมาเหม่ออีกครั้ง การเหม่อครั้งนี้ทำให้เธอนึกถึงฝันเมื่อคืนนั้น ชายหนุ่มคนนั้นเป็นใครกัน เขาชื่ออะไรกัน ตอนนี้เฟลอร์อยากให้เขามาอยู่ที่งานนี้ ถ้าเขามาจริงๆเธอคงจะมีความสุขมากกว่านี้ เธอยิ้มเบาๆกับตัวเอง
“เฟลอร์ เธอจะทานอะไรหน่อยมั้ยฉันจะไปเอามาให้” ทอมเดินกลัมาหาเฟลอร์ที่นั่งอยู่อย่างเหม่อๆ
“เอ่อ....ฉันขอเป็นเค้กซักชิ้นนึงก็พอแล้วเธอจะไปไหนเหรอ”ทอมทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเขาทำให้เธอหลุดจากความฝันอันแสนหวานนั้น
“อืม เดี๋ยวฉันไปหยิบมาให้” แล้วทอมก็เดินจากไป
“เอ่อ ไม่ทราบว่ามีคนนั่งด้วยไหมครับ” ชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งเดินมาหาเธอ
“ไม่มีค่ะ เชิญเลยค่ะ” เธอไม่ได้มองหน้าเขาแม้แต่น้อย แต่ก็ยอมให้เขานั่งร่วมโต๊ะด้วย
“เฟลอร์ นี่เค้กของเธอ อ้าว เดรกโก” ทอมเดินกลับมาพร้อมกับจานเค้ก
“อ้าว ทอม” เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยกันทำให้เฟลอร์หันไปมองหน้าคู่สนทนาของทอม ทำให้เธอรู้สึกสะดุดตาอย่างมากเพราะเธอรู้สึกคุ้นๆกับใบหน้านั้นมากๆ
“ไหนล่ะคู้หมั้นนาย เดรกโก” ทอม ถามต่ออย่างเป็นมิตร
“ก็...คงจะคุยกับเพื่อนๆของเธออยู่ เอ่อ.....นี่คู่หมั้นนายใช่ไหม ทอม” เดรกโกก็ตอบกลับอย่างเป็นมิตรเช่นกัน
“อ้อ ใช่ นี่เฟลอร์ แอบบอต ส่วนนี่เดรกโก ดีน เดอ เลกกูล” ทอมแนะนำเฟลอร์ให้เดรกโกและแนะนำเดรกโกให้เฟลอร์ เช่นกัน
“เอ่อ..สวัสดีครับเลดี้” เดรกโก ทักทายอย่างเก้อเขิน
...........ผู้หญิงคนนี้เราเคยเจอที่ไหนนะ ใบหน้าที่งดงามนั้น................
“สะ...สวัสดีค่ะคุณเดรกโก ดีน เดอ เลกกูล” เฟลอร์ ทักทายตอบเดรกโกเช่นกัน
...........ใครกันนะ ทำไมเรารู้สึกคุ้นเคยกับเขา....................
“ถ้ารู้จักกันแล้ว เดี๋ยวฉันไปคุยเพื่อนๆทางนั้นก่อนนะ ฝากคู่หมั้นฉันด้วยล่ะ” ทอมบอกกล่าวก่อนจะเดินจากไป เดรกโกพยักหน้าและยิ้มเล็กน้อย ส่วนเฟลอร์เองก็รู้สึกหวิวๆที่หน้าท้องเพราะเธอรู้สึกว่าจะเจอคนที่ใช่เข้าแล้ว
“ไม่ทราบว่า....เราเคยพบกันที่ไหนหรือเปล่าครับ”
“อะ...อะ...เอ่อ คงไม่เคยหรอกค่ะ เพราะฉันเพิ่งจะเคยได้พบคุณเองนะคะ”เฟลอร์ยิ้มเล็กน้อย มือของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อเพราะเธอรู้สึกตื่นเต้นและเขินในเวลาเดียวกัน
“ฮ่าๆ ก็คงจะเป็นอย่างนั้นนะครับ” เดรกโก เกาหัวอย่างเก้อเขิน
หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็คุยกันอย่างถูกคอเลยทีเดียว ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ คุยถึงเรื่องในวัยเด็กและ....คุยแม้กระทั่งสเปกในฝัน
“อืม.........ฉันชอบผู้ชายที่มีความเป็นสุภาพบุรุษ เขาจะต้องรักฉันและครอบครัวของฉันที่ขาดไม่ได้ฉันชอบผู้ชายที่โรแมนติกค่ะ แล้วคุณล่ะคะ คุณเดรกโกคุณชอบผู้หญิงแบบไหนคะ” ขณะพูดทั้งสองก็มองตากันลึกซึ้ง
“ผมชอบผู้หญิงที่.......ความอ่อนหวาน เธอคนนั้นต้องมีน้ำใจและที่สำคัญถ้าผมรักผู้หญิงคนไหนผมจะทุ่มเทให้เธอ” เดรกโกพูดพลางมองใบหน้าอันงดงามนั้นของเฟลอร์
…......คนนี้แหละ เหมาะสมที่สุดแล้วที่จะมาเป็นภรรยาของของฉัน............
.........คนนี้แหละ เหมาะสมที่สุดแล้วที่จะมาเป็นสามีของฉัน.....................
ทั้งสองคนคิดอย่างเดียวกัน หลังจากนั้น ก็ไม่มีใครพูดคุยกันเลย ได้แต่มองหน้ากันแล้วเดรกโกจึงขอตัวออกไป จนถึงหัวค่ำการเต้นรำได้มาถึงแล้ว ทอมโค้งให้เฟลอร์ เธอจึงถอนสายบัวตอบมือประสานกันแนบแน่นแต่แฝงไปด้วยความาเย็นชืด ไร้ความอบอุ่น มือหนาโอบเอวบางๆไว้ ขาขยับไปตามจังหวะ ซ้ายบ้าง ขวาบ้าง เมื่อเต้นไปได้สักพักก็ถึงตอนแลกคู่กันแล้วโดยที่ให้ฝ่ายหญิงหมุนตัวเป็นวงอย่างสวยงามเมื่อ เฟลอร์มาถึงคู่เธอก็ถึงกับร้อนผ่าวเพราะคนที่เธอเต้นรำด้วยเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก……
“คุณเดรกโกนั่นเอง” เธอยิ้มทักทายอย่างสดใส
“ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ สงสัยดวงเราคงคู่กันละมั้งครับ”เดรกโกก็ทักตอบแกมแซวไปด้วย
มือที่ประสานกันแน่นบัดนี้ เธอรู้สึกถึงไออุ่นที่แผ่ออกมาจากมือนั้นความอบอุ่นนี้แผ่ไปทั่วร่างกายของเธอ สัมผัสที่เอวก็แผ่วเบาจนเธอแทบจะหลอมละลายอยู่แล้ว
“คุณเฟลอร์ เป็นอะไรหรือเปล่าครับหน้าดูสีเอ่อ..แดงๆนะครับ”น้ำเสียงที่อบอุ่นนั้นทำให้เสียงของเธอแทบจะหายไป
“เอ่อ....เอ่อ.....ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ คงจะหนาวๆน่ะค่ะ”
“นั่งพักกันก่อนมั้ยครับ คุณอาจจะเหนื่อย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อีกเดี๋ยวก็จะจบเพลงแล้วล่ะค่ะฉันทนได้”รอยยิ้มกว้างส่งออกไปทำให้คนตรงหน้าหายห่วงเป็นปลิดทิ้ง
เมื่อถึงท่าที่เป็นจุดเด่นนั่นก็คือฝ่ายชายจะต้องโอบเอวฝ่ายหญิงแล้วชูขึ้นเล็กน้อยจากนั้นก็หมุนตัวรอบแขนของฝ่ายชายเมื่อเฟลอร์เอนตัวลงมาเดรกโกก็เอนลงมาเช่นกันทำให้เกิดเป็นรอยประทับเล็กๆบนริมฝีปากเล็กๆนั่น
“อุ๊ย” เฟลอร์ รู้สึกและสัมผัสถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาร่างกายของเธอร้อนรุ่มขึ้นมาทันที
“เอ่อ.....ผมขอโทษนะครับ” เดรกโก ก็รู้สึกเก้อเขินไม่แพ้กับเฟลอร์เลยทีเดียว จนทำให้ทั้งสองหัวเราะออกมาพร้อมกัน จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปตามทางเพื่อเตรียมตัวกลับ ยามค่ำคืนท้องฟ้าที่สว่างไสวเพราะแสงของดวงจันทร์ทำให้บรรยากาศในตอนนี้โรแมนติกอย่างเปรียบไม่ได้กลิ่นดอกลาเวนเดอร์ที่โชยมา กิล่นผืนหญ้าและกลิ่นของสายลมที่พัดมาเป็นระลอกทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นหนาวได้เลยทีเดียว
“ว้าว สวยจังเลยนะคะ” ดวงตาจ้องมองออกไปยังสายน้ำที่ผ่านไป
“นั่น่ะสิครับ ผมชอบเวลาช่วงนี้ที่สุดเลยครับ”เมื่อพูดจบก็ไม่วายที่จะหันมาสบตากัน
“ฉันก็ชอบเวลานี้ค่ะ”
“นี่!!ทั้งสองคนน่ะเข้ามาได้แล้วนะ หนาวมากแล้ว”ทอม ตะโกนออกมาจากในตัวงานเลี้ยง
“ผมว่า เราเข้าไปข้างในกันเถอะนะครับ เชิญครับ” มือผายออกอย่างสง่างาม ท่วงท่าที่เหมือนหงส์ก็ไม่ปาน
“คือ......อาทิตย์หน้าเป็นวันเกิดของดิฉันน่ะค่ะ คุณจะมาได้ไหมคะ”
“อาทิตย์หน้าเหอรครับ อืม.......ผมว่างนะครับ ไว้ผมจะไปครับ”รอยยิ้มที่อบอุ่นนั้น ทำให้เธอเกิดอยากได้มันเป็นของเธอเพียงคนเดียว แต่...ก็ฉุดคิดได้ว่าทั้งเขาและเธอต่างก็มีคู่หมั้นแล้ว ก็คงจะรักกันไม่ได้ความรู้สึกนี้ เดรกโกเองก็คิดเหมือนกัน นั้นทำให้บรรยากาศทั้งหมดจมหายไปในพริบตา เมื่อเดินมาเรื่อยๆก็เดินมาถึงหน้าประตูซุ้ม
“วันนี้ดิฉันสนุกมาเลยนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ” การกล่าวลาครั้งนี้มันช่างน่าเศร้านัก
“ขอบคุณครับ ไว้โอกาสหน้าเราจะได้เจอกันนะครับ คุณเฟลอร์”
“ค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ”
“ราตรีสวัสดิ์ครับ”รอยยิ้มที่ผุดขึ้นทำให้หญิงสาวตรงหน้ายิ้มตามเขาไปด้วย
“แล้วเรา......จะได้เจอกันนะคะ”เฟลอร์พูดขึ้น ก่อนที่จะขึ้นรถม้ากลับบ้านโดยที่ทอมรออยู่ภายในรถม้าแล้ว
“วันนี้สนุกไหม เฟลอร์”ทอม ทักขึ้นหลังจากที่รถม้าออกตัวแล้ว
“ก็.....สนุกดี แล้วเธอล่ะ??”
“สาวๆในงานก็ชื่นชอบฉันกันทั้งนั้น”ทอม พูดอย่างโอ้อวดถึงหน้าตาและยศถาบรรดาศักดิ์และนี้ก็เป็นอีกนิสัยนึงที่เฟลอร์ไม่ชอบเอาเสียเลย
“อ๋อ...เหรอ”เฟลอร์ยิ้มเหมือนกับว่าเรื่องที่ทอมพูดนั้นเป็นเรื่องน่าขันนัก แล้วเธอก็ไม่ได้สนใจในสิ่งที่ทอมพูดอีกเลย เธอมัวแต่เหม่อมองออกไปข้างนอกหน้าตาสายลมเย็นๆที่โชยมาเล็กน้อยดวงจันทร์ที่สาดแสงเรืองรอง ทำให้เธออยากจะให้ตอนนี้เป็นเหมือนในงานเลี้ยงอีกครั้ง คนที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่ทอมแต่เป็นเจ้าชายนิทราหรือจะเป็นเดรกโกดี เฟลอร์คิดในใจ แล้วรถม้าก็วิ่งแล่นไปตามถนน...........
เม้นกันเยอะๆนะคะ จะได้เอาไปแก้ไขได้แล้วก็จะได้รู้ว่าชอบหรือไม่ชอบ....................................
ความคิดเห็น