ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    nightmare of love ไขรัก ล็อคใจ คุณชาย DEVILL

    ลำดับตอนที่ #6 : ผู้จัดการ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 23
      0
      10 ก.ย. 55

    © Tenpoints !

                ฉันยืนอยู่หน้าตึกแห่งหนึ่ง มันเป็นตึกที่มีรูปทรงเหมือนตึกอื่นทั่วไปแตกต่างที่ลวดลายของตึกทั้งหมด เป็นแนวเพ้นท์ตึก รูปแต่ละอย่างบ่งบอกถึงความอันตรายและนิสัยของผู้อยู่ไม่ใช่น้อย เหอะ  มันก็คือหอพักของวง Zishoki   นั่นเอง คุณได้ยินไม่ผิดหรอก ทั้งตึกเลยแหละคือหอพักของพวกเขา หล่อ รวย และความสามารถที่ขัดกับนิสัยของพวกเขา ที่มีแต่ด้านลบ หึ! สาวไหนจะกรี๊ดก็ตามสบาย ฉันไม่ชอบพวกนี้อยู่แล้ว แล้วฉันก็มาอยู่เพราะความจำเป็น !!!!! เท่านั้นด้วย  ฉันต้องมาดูแลวงเส็งเคร็งแบบนี้ตลอดชีวิตก็เถอะขอบาย ถึงพวกเขาจะหล่อลากไส้แค่ไหนก็ตาม  ชิส์ ตอนนี้เป็นเวลาตี4ครึ่งฉันต้องมาที่หอพักเพื่อ ปลุกพวกเขาและพาพวกเขาแต่ละคนไปทำงานตามตารางของแต่ละคน ดูแลเรื่องทรงผมแค่นี้ไม่ยากเกินมือฉันหรอก     คอยดูฉันเปลี่ยนพวกนี้ให้เป็นแมวเชื่องให้ได้ พูดคำไหนคำนั้นแน่นอนย่ะ !

    ฉันผู้หญิงยุค 2012 สวย รวย เก่ง  จะบอกว่า I can it.

     

    ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

     

     

    ตี4ครึ่ง ณ หอพัก ของพวกผม

    อะไรน๊า  .........  พี่จะไปไหน  ผมไม่ให้พี่ไป ใครจะคอยหาข้าวหาน้ำให้ผมกิน ไม่เอานะ ไม่ให้ไป ไม่ให้ปายยยยย ฮือๆๆ 

    คอยดูผมจะฟ้องประธาน  ผมพูดครับ  ไลท์ไงทุกคนจำผมได้ไหม ผมมีอะไรจะบอกแหละ ผู้จัดการวงผมเขาจะต้องไปเฝ้าแม่เขาที่ร.พ. เพราะแม่เขาป่วยหนัก แต่ผมผู้ชายที่แสนน่ารักและอบอุ่นคนนี้กำลังจะโดนผู้จัดการทอดทิ้งอย่างไม่ใยดีครับ

    อย่าดื้อนะไลท์ โตๆแล้ว คนในวงไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลย   เขาก็ดูแลกันได้ อีกอย่างมีคนมาแทนพี่แล้วสวยด้วยนะรายนี้ ผู้จัดการพูดครับ เธอเริ่มหน้าถอดสีกับพวกผมเอ๊ะ !หรือว่าผมคนเดียว ไม่รู้ไม่สน ไม่แคร์เฟ้ย

    สวยไม่สวยผมไม่สน เพราะเดี๋ยวนี้ผู้หญิงสวยมักจะไร้สมอง และชอบทำตัวอ่อนแอเปราะปรางเสมอ  จะดูแลพวกผมได้เหมือนพี่หรือเปล่าครับ เกิดอะไรขาดตกไป พวกผมไม่ดับพอดีเหรอ ไนท์พูดขึ้น

    เฮ้ย อย่าว่าผู้หญิงอย่างนั้นดิวะ  อย่างน้อยเราก็มีคนสวยๆน่ารัก มาเดินป้วนเปี้ยนให้เราดูนะเว้ย ออกจะดี คราวนี้ผมจะได้ไม่ต้องไปหาผู้หญิงที่ไหนไกล แลกเชอร์พูดขึ้น พร้อมรอยยิ้มที่วาดฝันคิดไปไกลของมัน

    อื้มแล้วแต่พี่เถอะครับ ผมยังไงก็ได้อยู่แล้วขอแค่อย่ามายุ่งในพื้นที่ส่วนตัวผมและก็ดูแลเหมือนที่ที่พี่ดูแลพวกผมก็พอ นิเชลชายหนุ่มแสนเย็นชาของกลุ่มพูดขึ้น

    ได้ไงอะ   ไม่เอา เขาไม่ยอมนะ  ไม่ยอม ในขณะที่ผมกำลังจะเถียงต่อนั้นก็มีเสียงกดกริ่งหน้าห้อง พร้อมกับประตูห้องที่เปิดออก

    อ้าวมาพอดีเลยนี่ไง ผู้จัดการวงของพวกเราคนใหม่ที่จะมาอยู่กับพวกนาย3เดือน ไลน่า นี่คือวง Zishoki นะจ้ะ พี่ไปก่อนนะ  พี่ผู้จัดการพูดเสร็จก็รีบเดินออกไป


     

    จะบอกว่าห้องนี่มันกว้างมาก  ให้ความรู้สึกเหมือนบ้าน เอาละฉันจะได้เลิกแกล้งเป็นนางเอกสักที ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาตัวหนึ่งเพื่อจะเปิดตารางงานของพวกเขา แต่ว่าหิวน้ำจังเลยแฮะ ตู้เย็นที่นี่มีไหมเนี่ย

    "เธอ ใครให้เธอมานั่งที่โซฟานี้มิทราบ พี่ผู้จัดการคนเก่าเขายังไม่กล้านั่งเลย ลุกเดี๋ยวนี้เลย  นี่มันที่ของฉันเธอไม่มีสิทธิ " หนุ่มผมสีดำพูดขึ้น ถ้าจำไม่ผิดเขาน่าจะคือ นิเชล หนุ่มหยิ่งจอมเย็นชาเหยื่อของฉันเองแหละ

    "นี่ นายนะนิเชลใช่ป้ะ เอาละไปตามพวกเพื่อนนายมาสิ อ้อแล้วก็ปากกาสี สมุดด้วยนะและก็น้ำเย็นๆสักแก้วก็ดี " ฉันพูดขึ้น

    "เอะอะอะไรกันวะเสียงดัง อ้าว ไอ้เชลทำไมมึงยังไม่ไปแต่งตัวอีกวะ เดี๋ยวไปสายนะเว้ย" ไนท์พูดขึ้น อ้อหัวสีเงินนี่เองปากร้ายไม่ใช่เล่น

    "แกก็ดูยัยนี่ดิ ใช้ให้ฉันไปเอาน้ำให้กินแถมจะให้เราเอาปากกามาจดอะไรก็ไม่รู้ น่ารำคาญ "  นิเชลพูดขึ้น

    "นี่เธอมันจะมากเกินไปแล้วนะ ฉันจ้างให้เธอมาเป็นผู้จัดการ นั่นหมายความเธอต้องดูแลพวกฉัน ไม่ใช่ฉันต้องไปดูแลเธอ กรุณาทำความเข้าใจซะใหม่ด้วยไม่งั้นเธออยู่ที่นี่ลำบากแน่ ฉันไม่ใช่พวกปกป้องผู้หญิงซะด้วยสิ "ไนท์พูดขึ้น

    "นี่พวกนายฉันเป็นผู้จัดการไม่ใช่คนรับใช้ กรุณาทำความเข้าใจซะ ฉันยิ่งวีนแตกง่าย อ้อและอีกอย่างนะ  นาย นายและก็นาย นี่มันกี่โมงแล้ว และงานเริ่มกี่โมงช่วยเลิกทำนิสัยเป็นเด็กแล้วรีบไปแต่งตัวซะ  เข้าใจไหม ฉันจะรออยู่ข้างล่าง 15นาที พวกนายต้องเสร็จ " ฉันพูดขึ้น ไม่อยากจะเชื่อเลยวันซวยแท้ๆมาเจอผู้ชายปากมากซวยจริงๆรอให้มันผ่านวันนี้ไปก่อนเถอะพวกนายตายกันไปข้างแน่ๆ

    "เดี๋ยว เธอนะ" แลกเชอร์พูดขึ้น พร้อมมายื้อแขนฉันไว้

    "อะไรมิทราบ " ฉันพูดขึ้น

    "มีแฟนยัง  เป็นแฟนกันไหมเธอก็สวยใช้ได้นี่"  แลกเชอร์พูดขึ้นอีก

    "นี่นายอย่าหน้าม่อได้ไหม อ้อต่อให้ฉันยังไม่มีแฟนฉันก็ไม่เอานายจำใส่กะลาหัวไว้ไอ้ พวก งี่ เง่า"  ฉันพูดเสร็จก็เดินสบัดออกมาซวยๆจริง เห้อ ชีวิตฉัน

    "มีอะไรเกิดขึ้นกันหรอครับ แล้วผู้จัดการใหม่เราละฮะ แล้วพวกพี่เป็นอะไรกันครับเนี่ย " ไลท์พูดขึ้น

    - -++++  สายตาของนิเชล ไนท์ แลกเชอร์

     

    -o-  สายตาของไลท์นี่เนาพลาดอะไรไปหรือเปล่า เฮ้อ เอาเถอะมันคงไม่เกี่ยวกับเขาหรอกนะ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×