ราตรี ที่รัก

ลำดับตอนที่ #4 : ตามหา

     รถยนต์ปอร์เช่สองประตูสีบรอนซ์เลี้ยวเข้ามาในซอยแคบๆ สหรัฐขับอย่างช้าๆ เพื่อจะมองหาตึกแถวสองชั้นไม่มีชื่อ ตามที่พนักงานสาวบอก เมื่อถึงที่หมาย หญิงสูงอายุที่นั่งอยู่ด้านในก็เดินออกมายืนอยู่ริมประตู พอดีกับที่สหรัฐเดินเข้ามาหา
     "พ่อหนุ่ม ที่นี่ให้พักเฉพาะผู้หญิงน่ะ ถ้าจะหาโรงแรม หรือห้องเช่า ลองเข้าไปดูซอยอื่นนะ" หญิงคนนั้นพูดขึ้น ทั้งที่ไม่ควรแม้แต่จะคิด หนุ่มหล่อแต่งตัวอย่างดี กับรถยนต์ราคาแพง น่าจะทำให้ยายแก่ทราบฐานะและรสนิยมเขาบ้าง
     "ผมมาหาไลลา ห้อง 208 ช่วยตามให้ผมหน่อยได้ไม๊ครับ"
     "อ้อ ไลลาเหรอ แป๊บนึงนะ" ยายแก่พูดจบก็เดินกลับไปด้านใน ไม่นาน ไลลาก็เดินตามลงมา
     "อ้าว คุณนั่นเอง สวัสดีค่ะ" ไลลาเป็นฝ่ายทักขึ้นก่อน
     สหรัฐที่นั่งรออยู่ในรถที่เปิดประตูอ้า หันมาตามเสียงนั้น สาวน้อยในชุดเสื้อกล้ามหลวมสีขาวและกางเกงขาสั้นสีเขียวเข้ม ช่างดูแตกต่างจากสาวที่เขาเคยรู้จัก เมื่อคืนเธอปล่อยผมยาว สวมชุดเดรสสั้นสีดำ ใส่รองเท้าส้นสูง มีสายพันมาถึงข้อเท้า และแต่งหน้า แต่สาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ รวบเก็บผมหลวมๆ สวมรองเท้าแตะ และไม่ได้แต่งหน้า แต่เขาก็ยอมรับทันที ว่าหญิงสาวในลุคส์ที่เห็น ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน
     "ที่บาร์บอกว่าเธอไม่สบาย เป็นอะไรมากรึเปล่า ให้พี่พาไปหาหมอไม๊"
     "ก็แค่ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ ทานยาเข้าไปแล้ว ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ" ไลลาตอบอย่างนั้น เพราะจริงๆ แล้ว เธอไม่ได้ป่วย เพียงแค่เครียดก็เท่านั้น
     "พี่ซื้อของมาฝาก" สหรัฐพูดจบก็เอื้อมมือหยิบถุงยื่นให้
     "อะไรคะ" ไลลารับเอามาเปิดดู
     "เด็กที่บาร์บอกว่าเธอไม่มีโทรศัพท์ พี่เลยซื้อให้ จะได้โทคุยกัน"
     "ที่จริงไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ ไลก็ไม่ค่อยได้ใช้ซักเท่าไหร่" อันที่จริง เธอก็มีโทรศัพท์อยู่แล้ว มีเพียงบดินทร์และเพื่อนอีกคนสองคนเท่านั้นที่มีเบอร์ และเธอก็ขอไม่ให้ทุกคนบอกใคร
     "ไม่ลำบากหรอก พี่อยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้ พกติดตัวไว้แล้วกัน แล้วพี่จะโทรหาบ่อยๆ" สหรัฐพูดอย่างไม่อ้อมค้อม
     "ขอบคุณพี่รัฐมากนะคะ"
     "แล้วนี่กินอะไรรึยัง"
     "เรียบร้อยแล้วค่ะ พี่รัฐล่ะคะ"
     "ยังเลย ไลไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ"
     "เอ่อ..."
     "คงไม่ปฏิเสธพี่นะ"
     "ก็ได้ค่ะ งั้นรอไลเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ"

     บดินทร์เล่นดนตรีอย่างไม่มีสมาธิเท่าไหร่นัก ทันทีที่หมดรอบการแสดงในช่วงสองทุ่มถึงสามทุ่ม เขาก็รีบก้าวลงจากเวที ภาพที่ชายคนนั้นยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้กับพนักงานสาว ทำให้เขาวิตกกังวลว่าจะเป็นการซื้อข้อมูลอะไรบางอย่างเกี่ยวกับไลลาอย่างแน่นอน 
     "เขามาถามอะไรเกี่ยวกับไลลาใช่ไม๊พี่" บดินทร์รีบยิงคำถาม
     "อ๋อ พ่อหนุ่มหล่อคนนั้นน่ะเหรอ เขาอยากรู้ว่าไลลาไม่สบายเป็นอะไร" สาวบาร์ตอบอย่างกลัวว่าบดินทร์จะว่า เพราะหล่อนรู้ดีว่าบดินทร์มักจะคอยปกป้องไลลาจากพวกหัวงูทั้งหลายที่มาติดพัน ถ้าเขารู้ว่าหนุ่มหล่อคนนั้นจะไปหาไลลาที่ห้อง เขาคงไม่พอใจแน่
     "แล้วยังไงอีก พี่คงไม่ได้ให้เบอร์ไลลาไปนะ" 
     "เปล่า พี่ไม่ได้บอกเค้า" สาวบาร์คนนั้นตอบอย่างโล่งอก บดินทร์คงไม่ได้นึกถึงว่าชายคนนั้นจะบุกไปหาไลลาถึงห้องเช่า