ราตรี ที่รัก

ลำดับตอนที่ #31 : เกิดเรื่อง

    ไลลาพยายามทำงานที่สหรัฐมอบหมายให้ในแต่ละวันให้เสร็จอย่างรวดเร็ว เธอไม่ค่อยได้พักผ่อน และยอมไม่ทานอาหารเพื่อที่จะมีเวลาทำงานมากขึ้น เธอยังรู้สึกกลัวกับการปรากฏตัวของณัฐพล
     "ณัฐ" ไลลาต้องขวัญเสียอีกครั้ง เมื่อณัฐพลเข้ามาหาเธอระหว่างที่เธอกำลังเดินกลับห้อง วันนี้เธอกลับค่ำกว่าทุกวันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
     "ณัฐคิดถึงไล" ณัฐพลเดินพุ่งเข้ามาใกล้ จนไลลาต้องรีบถอย
     "ณัฐมาที่นี่บ่อยๆ มันจะไม่ดีนะ คนเค้าจะว่าเอา เจ้านายไลเค้าก็คงไม่พอใจ ถ้าเห็นณัฐมาลับๆ ล่อๆ อยู่ค่ำๆ มืดๆ อย่างนี้"
     "ไลไปกับณัฐสิ ไปอยู่กับณัฐ"
     "ณัฐกลับไปก่อนนะ นี่ก็ค่ำแล้ว"
     "ไลยังโกรธณัฐอยู่ใช่ไม๊ ณัฐขอโทษนะไล ณัฐขอโทษ" ณัฐพลพยายามจะคว้ามือไลลา แต่เธอก็ขยับหลบอย่างรู้ทัน
     "ไลไม่โกรธ ณัฐกลับไปเถอะนะ" ไลลาขอร้อง กลิ่นตัวแปลกประหลาดและท่าทีเหมือนไม่ค่อยมีสติของณัฐพล ยิ่งทำให้ไลลารู้สึกกลัว
     "ไล ณัฐไม่มีเงิน ณัฐขอยืมไลซักสามสี่พันสิ" ณัฐพลพูด ดวงตาลอย และแดงก่ำเหมือนอดนอน ไลลารีบควักเงินในกระเป๋าและยื่นให้ 
     "ณัฐเอาไปเลยนะ กลับไปเถอนะ" 
     ณัฐพลแสยะยิ้ม ก่อนจะขอบใจเธอ และเดินออกไป สวนทางกับสหรัฐ ที่ซุ่มดูอยู่ตั้งแต่แรก เขาเห็นไลลามีท่าทีแปลกมาหลายวัน เธอรีบทำงาน และรีบกลับ เหมือนว่านัดกับใครเอาไว้ เขาไม่พอใจที่เห็นท่าทางของเธอแบบนั้น แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไร เขาแอบตามไลลาอยู่อีกหลายวัน จนวันหนึ่งเห็นเธอออกไปค้างอยู่ห้องเช่าด้านนอกไม่ได้กลับเข้าห้องพักในโรงแรมเหมือนทุกวัน ก็นึกแปลกใจ และเธอก็ไม่ได้กลับมาค้างที่โรงแรมอีกหลายวันติดต่อกัน
     
     "นายมาหาใคร" สหรัฐร้องทักขึ้น เขาจำได้ว่าชายคนนี้คือคนเดียวกับที่เคยมาหาไลลา คู่สนทนามีท่าทีตื่นกลัว และทำท่าจะเดินหนี แต่สหรัฐคว้าไหล่เอาไว้ทัน
     "ผม ผม" ณัฐพลอ้ำอึ้งไม่ยอมสบตา
     "มาหาไลลาเหรอ"
     "ใช่ มาหาไลลา"
     "นายเป็นอะไรกับไลลา"
     "เป็นแฟน เราเคยเป็นแฟนกัน" ณัฐพลยังไม่ยอมสบตา
     "แฟน นายนี่นะ เป็นแฟนไลลา" สหรัฐไม่ค่อยแน่ใจ เขาดูชายหนุ่มตรงหน้าอย่างพิจารณา ดูโทรม สายตาว่อกแว่ก และแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ไม่ค่อยสะอาด
     "เราเคยเป็นแฟนกัน แต่เลิกกันนานแล้ว"
     "ไม่ต้องกลัว ชั้นไม่ได้ทำอะไรนายหรอก ชั้นเป็นเจ้านายไลลา"

     สหรัฐไม่พอใจที่เห็นไลลายังแอบพบกับณัฐพลอยู่ เขาเฝ้าคอยจับผิดอยู่หลายครั้ง ยิ่งวันไหนเธอไปค้างข้างนอก เขาก็ยิ่งแสดงความไม่พอใจ พูดจาดูถูกเหยียดหยามสารพัดด้วยความโกรธ
     "แอบนัดกับชู้ ระวังไอ้ดินทร์มันจะรู้เข้าล่ะ หรือว่ามันรับได้" สหรัฐพูดขึ้นตอนที่ไลลากำลังจะกลับ เธอไม่ได้ตอบโต้ ไม่แม้แต่จะหันมามอง
     "อยากจะหาเงินมาใช้หนี้ หรือว่าอยากได้เงินไปปรนเปรอชู้กันแน่ เธอนี่กินไม่เลือกจริงๆ นะ เห็นแต่งตัวดีๆ แต่งหน้าแต่งตายังกะผู้ดี แต่มีชู้เป็นไอ้พวกข้างถนน"
     สหรัฐเดินมาแล้วก้มลงกระซิบตรงข้างหู "ลีลามันดีใช่ไม๊" 
     ไลลาขบฟันแน่น รีบเปิดประตูเดินออกไป

     ออกจากลิฟท์ ไลลาตกใจไม่น้อยที่เห็นณัฐพลนั่งอยู่ที่ล็อบบี้ พนักงานกำลังจ้องมองเขาอยู่ เพราะเขาดูแปลกตาไม่เหมือนแขกคนอื่น เธอรีบหันหลังเตรียมเดินกลับเข้าไปในลิฟท์
     "ไลลา" เสียงตะโกนตามไล่หลัง พนักงานต่างพากันหันมองตาม ไลลารู้สึกอับอายและเกรงใจคนอื่นๆ ก็เดินเบี่ยงเข้าไปอยู่ในห้องน้ำ ที่อยู่ถัดจากลิฟท์ และไม่กล้าออกมาเพราะเธอทั้งกลัวและไม่ไว้ใจณัฐพล 

     "แอ๊ด !" ประตูห้องน้ำถูกผลักเข้ามา ไลลาถึงกับสะดุ้ง 
     "ณัฐ เข้ามาได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ" ทั้งตกใจ แต่เธอก็พูดกับเขาเสียงเบา ณัฐพลเข้ามากอดไลลาไว้แน่น จนเธอรู้สึกชาวูบไปตั้งตัว เขาทำให้เธอขวัญเสีย เธอยืนตัวแข็งนิ่ง
     "เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะไล ณัฐขอโทษ ตอนนั้นมันจำเป็น ณัฐขอโทษ ไลไปอยู่กับณัฐนะ เราไปอยู่ด้วยกัน ป้าศรีบอกณัฐว่าคิดถึงไล อยากให้ไลไปหา ไลไปกับณัฐนะ เรากลับไปอยู่ด้วยกันนะ" ณัฐพลพูดพร่ำ ไลลาไม่กล้าขยับตัวออก แม้ว่าจะรู้สึกขยะแขยงกลิ่นตัวที่แปลกของเขา ณัฐพลดูไม่เป็นปกติ เขาพูดไม่กี่ประโยคซ้ำไปมาอยู่อย่างนั้น
     "ปล่อยไลก่อน" ไลลาพูดเสียงนิ่งอย่างกล้าๆ กลัวๆ ณัฐพลคลายแขนออก เลื่อนมาจับไหล่เธอไว้
     "ไลจะกลับไปอยู่กับณัฐแล้วใช่ไม๊" 
     "ไล" ไลลาไม่รู้จะพูดอย่างไร เธอไม่มีวันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก แต่เธอก็ไม่กล้าจะปฏิเสธในสถานการณ์แบบนี้
     "ตึง !!" ประตูห้องน้ำถูกผลักเข้ามาอย่างแรง
     "ทำอะไรกัน" สหรัฐพูดเสียงเข้มอย่างไม่พอใจ
     "เปล่า" ไลลาพูดเสียงสั่น ได้ทีผละออกจากณัฐพล มายืนอยู่หลังสหรัฐ 
     "ชั้นถามว่าทำอะไรกัน" สหรัฐตะคอกย้ำ มองหน้าทั้งไลลาและณัฐพล ณัฐพลยืนตัวสั่นก้มหน้า ก่อนจะใช้ทีเผลอ วิ่งฝ่าออกไป ไลลาถอนหายใจ ถ้าสหรัฐไม่เข้ามาเห็น เธออาจจะแย่
     "อย่ามาทำอะไรทุเรศๆ แบบนี้อีก" สหรัฐพูดออกไปด้วยความโกรธ และเสียใจไม่น้อยที่คนเคยรักมาทำอะไรบัดสีแบบนี้
     "ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ"
     "ไม่ใช่เหรอ มากอดอยู่กับผู้ชายในห้องน้ำแบบนี้ เธอให้ชั้นเข้าใจว่ายังไง" 
     "พี่รัฐจะเข้าใจยังไงก็เรื่องของพี่รัฐเถอะค่ะ" ไลลาพูดจบก็ทำท่าจะเดินออก
     "ชั้นคิดผิดจริงๆ ที่เอาคนอย่างเธอมาอยู่ที่นี่ เธอมันผู้หญิงชั้นต่ำ ไร้ค่า ไร้ราคาสิ้นดี" 
     ไลลาถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ รีบเดินออกไปไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอ เธอรีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้บดินทร์ฟังทันทีที่เธอถึงห้องพัก บดินทร์เองก็ไปสืบเรื่องณัฐพลมาได้ความว่าเขาหนีมาจากสถานบำบัดยาเสพติด ให้ไลลาห่างกับเขาไว้ให้มากที่สุด และให้กลับห้องพักก่อนมืด เพราะณัฐพลไม่ค่อยจะออกไปไหนในตอนกลางวัน เขาหวาดระแวงจะมีคนมาจับ บดินทร์กำชับให้ไลลาโทรหาทุกวันเมื่อกลับถึงห้อง 

     "ไลกำลังจะออกไปเดี๋ยวนี้หละ" ไลลาโทรบอกบดินทร์ตามที่คุยกัน สหรัฐแอบได้ยินเข้าวันหนึ่ง ก็เข้าใจว่าไลลานัดกับบดินทร์เอาไว้ จึงแกล้งให้งานเสียมากมาย ไลลาไม่พอใจแต่ก็ขัดไม่ได้ จึงจำใจต้องอยู่ทำงานจนค่ำมืด สหรัฐก็เฝ้าจับผิดไม่ห่าง
    "เธอไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ เที่ยวไปกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า"
     ไลลาไม่ค่อยเข้าใจนัก ว่าสหรัฐพูดอะไร ถึงเธอจะไม่ค่อยชอบ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากนักกับคำพูดกระแหนะกระแหนที่เขาพ่นใส่เธออยู่ทุกวัน
      "มีอะไรให้ไลทำอีกไม๊คะ" เธอถามประชด เมื่อทำงานเสร็จ
     "ไปเตรียมห้องประชุม เธอต้องเอาเอกสารไปวางบนโต๊ะประชุมให้เรียบร้อย" สหรัฐจงใจแกล้ง เพราะที่จริงไม่ใช่หน้าที่ของเธอเลย ไลลาสูดหายใจลึกอย่างเหลืออด ไม่ได้เถียงอะไร ก็หยิบเอาเอกสารไปสำเนา จัดเป็นชุดเรียบร้อย ก็จัดวางเรียงไว้บนโต๊ะประชุม สหรัฐยิ้มเยาะเย้ย ตามดูไม่ห่าง กว่าที่เธอจำทำเสร็จ ก็เกือบสามทุ่ม
     "เธอกลับไปได้แล้ว"
     "ขอบคุณมากนะคะที่กรุณา" ไลลาหยิบเอากระเป๋าขึ้นสะพาย และล้วงเอาโทรศัพท์เพื่อจะโทรบอกบดินทร์ สหรัฐก็ทำท่าไม่พอใจขึ้นอีก ได้แต่ขบกันกรอด
     ไลลามองซ้ายขวา อย่างเช่นทุกวัน ระวังตัวมากขึ้น แต่วันนี้เธอกลับดึกกว่าทุกวัน รปภ.ที่ประจำอยู่ตรงทางเข้าโรงแรมไม่อยู่ตรงที่ประจำ เธอยืนรออยู่ก่อน ยังไม่กล้าออกไป สหรัฐก็ออกจากลิฟท์ตามมา เขาพูดจาไม่ดีกับเธออย่างเช่นทุกครั้ง หาว่าเธอมายืนอ่อยให้ท่า เธอไม่อยากจะอยู่ฟัง จึงเดินฝ่าความมืดออกไปโดยไม่รีรอ สหรัฐจึงเดินไปขึ้นรถพร้อมกับท่าทีเอือมระอา    
     "ไล ไปอยู่กับณัฐนะ" ณัฐพลโผล่ออกมาจากรั้วกำแพง ไลลาตกใจหนัก ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ทำท่าจะเดินถอยกลับไปในโรงแรม ณัฐพลคว้าเอาแขนข้างหนึ่งไว้ อีกมือหยิบเอาผ้าผืนเล็กที่เตรียมมาปิดตรงจมูกของเธอ ไม่นานไลลาก็ไม่มีเรี่ยวแรง ตัวอ่อนลง ณัฐพลประคองเอวเธอเอาไว้ และโบกแท็กซี่ ขึ้นนั่ง ไลลาก็ก้าวเดินตามขึ้นไป สหรัฐออกรถมาถึงหน้าโรงแรมพอดี เห็นว่าเธอไปกับณัฐพล ก็กัดฟันกรอดๆ เลี้ยวรถกลับมาในโรงแรม สั่งเหล้ามาดื่มที่ห้องหลายขวด เพราะเสียใจหนักที่ไลลาเดินโอบเอวไปกับคนอื่นอย่างไม่อายใครเช่นนี้
     "เธอมันเลว เธอมันเลว เธอมันไม่มีค่า นังคนชั่ว เธอมันชั่ว" สหรัฐพูดซ้ำไปซ้ำมา น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไว้ไม่ได้อีกต่อไป โยนแก้วแตกเกลื่อนห้องหลายใบ เขาดื่มหนักจนแทบเสียสติ