ราตรี ที่รัก

ลำดับตอนที่ #29 : หาทาง

     เจนจิราคะยั้นคะยอให้สหรัฐออกมาทานข้าวเที่ยงด้วยกัน เธออยากให้เขารู้จักมักคุ้นกับชานนท์ ในฐานะคนรักของเพื่อนสนิท และชานนท์เองก็มีเรื่องอยากจะคุยกับสหรัฐด้วย
     "คุณรัฐครับ ผมมีอีกเรื่องนึงอยากจะขอให้คุณรัฐช่วยผมซักหน่อย" ชานนท์พูดขึ้น หลังจากที่คุยเรื่องส่วนตัวและเรื่องงานไปหลายเรื่อง
     "ครับ"
     "พอดีลูกค้าเห็นงานที่ไลลาไปถ่ายลงหนังสือผมคราวก่อน แล้วเค้าชอบน่ะครับ อยากจะได้เป็นนางแบบโฆษณา ก็เป็นครีมกันแดดน่ะครับ ถ้าผมจะให้เธอมาถ่ายงานนี้ คุณรัฐจะขัดข้องรึเปล่าครับ"
     "ครับ คงต้องแล้วแต่เจ้าตัวน่ะครับ" สหรัฐไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร
     "เป็นลูกค้ารายใหญ่ซะด้วย ทีแรกผมก็ไม่อยากจะไปกวนน้อง แต่ผมก็ลำบากใจน่ะครับ ทางนั้นเค้าอยากได้จริงๆ ผมก็เลยบอกเค้าไปว่าจะลองติดต่อดู ไอ้จะปฏิเสธไปเลย ก็ยากนะคุณรัฐ คุณรัฐคงเข้าใจผมนะครับ"
     "ครับ ผมเข้าใจ เดี๋ยวผมจะช่วยคุยให้ก็แล้วกัน"

     เจนจิรารีบโทรบอกข่าวดีกับไลลา ทันทีที่แยกกับสหรัฐ 
     "ขอบคุณมากค่ะพี่เจนนี่"
     "จ้ะ เดี๋ยวเรื่องวัน พี่นัดอีกทีนะ จริงๆ ต้องขอบคุณพี่นนท์มากกว่านะ" เจนจิราหันมายิ้มกับชานนท์
     "ถ้าพี่นนท์ไม่หาข้ออ้างแบบนั้น รัฐคงจะไม่เอาด้วยแน่ๆ"
     "ค่ะ ไลฝากขอบคุณพี่นนท์ด้วยนะคะ"
     ไลลาดีใจที่จะได้ถ่ายแบบอีกครั้ง เธออยากได้เงินมาใช้หนี้ให้เร็วที่สุด เธอแอบโทรหาเจนจิรา และเล่าปัญหาเรื่องหนี้สินให้เจนจิราฟัง แต่ก็ไม่ได้บอกความจริงว่าเธอติดหนี้สหรัฐ


     ทันทีที่หนังสือวางแผง สรัณย์ไม่พลาดที่จะหาซื้อมาอวดพี่ชายเช่นเคย เขาเปิดหาหน้าที่ไลลาเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้า
     "โห พี่รัฐ นี่มันนางฟ้าชัดๆ ดูสิ ยังกะมืออาชีพเลยอ่ะ สวยๆ นี่ ดูๆ" สรัณย์ตื่นเต้นหนัก ที่ไลลาได้เป็นนางแบบโฆษณาของสินค้าดัง
     "อื้อ ก็ดี" สหรัฐหยิบมาดูแล้วส่งคืน
     "โห นี่ได้ข่าวว่าพี่นนท์เค้าจะป้อนงานอีกอื้อเลยนะ"
     "งั้นเหรอ ก็ดีแล้วนี่"
     "แบบนี้ไม่นานก็ได้ห้าล้านมาใช้คืนแล้วหละพี่รัฐ งานนึงก็หลายตังค์อยู่นะ"
     สหรัฐลืมคิดถึงข้อนี้ ถ้าเธอใช้เงินเขาครบตามจำนวน เธอก็จะไปจากเขา

     ไลลารีบเคลียร์งานบนโต๊ะให้ทันตามเวลาที่นัดกับชานนท์และเจนจิราเอาไว้ สหรัฐรู้อยู่แล้วว่าเธอนัดถ่ายแบบในเย็นวันนี้ จึงหาทางถ่วงเวลาอย่างที่เคยทำ ไลลาอดรนทนไม่ไหวที่เขาผิดคำพูด และจงใจแกล้งเธอ
     "พี่รัฐทำแบบนี้ทำไมคะ ไลนัดกับพี่ชานนท์เอาไว้ พี่รัฐก็รู้"
     "ใช่ ชั้นรู้ แต่เธอต้องส่งงานชั้นก่อน"
     "งานที่พี่รัฐให้ไลทำ ไลก็ทำหมดแล้ว แล้วพี่รัฐก็เป็นคนอนุญาตให้ไลไปตามนัด แล้วนี่พี่รัฐจะเอาอะไรอีกคะ"
     "ชั้นเป็นเจ้านายเธอนะ ชั่นสั่งอะไร เธอมีสิทธิ์มาเถียงงั้นเหรอ"
     ไลลาไม่ได้พูดอะไรต่อ หยิบเอาโทรศัพท์จะโทรบอกเจนจิรา
     "จะทำอะไร" สหรัฐแย่งเอาโทรศัพท์มา เห็นว่ากำลังจะโทรหาเจนจิราก็ตัดสายทิ้งเสีย
     "พี่รัฐ" ไลลาเหลืออดกับพฤติกรรมไม่ให้เกียรติเช่นนี้
     สหรัฐหยิบเอาโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาโทรเสียเอง
     "เจน พอดีวันนี้งานที่โรงแรมยุ่งๆ น่ะ ไลลาเค้าอาจจะไปถึงช้าหน่อยนะ ถ้ายังไงเดี๋ยวรัฐจะไปส่งเค้าเองนะ ขอโทษทีนะเจน" สหรัฐพูดจบก็ตัดสาย ส่งยิ้มเยาะเย้ย ก่อนจะหยิบแก้วกาแฟที่เขาเพิ่งใช้ให้เธอไปชง มาเทราดลงพื้นห้อง
     "โทษที เช็ดให้หน่อยนะ"
     ไลลาแทบอยากจะบ้า นับวันสหรัฐก็ยิ่งแสดงท่าทีผิดผู้ผิดคนเข้าไปทุกที

     "มาเฝ้าถึงที่เลยนะจ๊ะ" เจนจิรากระซิบระหว่างที่ไลลากำลังแต่งหน้า
     "หรือว่าจะสงสัยอะไรพวกเรารึเปล่า"
     "เปล่าหรอกค่ะ" ไลลาเหลือบไปมองสหรัฐเห็นว่าเขากำลังจ้องมาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

     สหรัฐนั่งมองไลลาอย่างไม่ละสายตา เธอมีความรับผิดชอบและมีความตั้งใจอย่างที่เจนจิราเคยบอก เขาไม่ตั้งใจจะห้ามไม่ให้เธอก้าวหน้าในสายอาชีพนี้ แต่เขาก็จำเป็นต้องทำแบบนี้เพราะไม่อยากจะปล่อยเธอไปไหน ถ้าเธอหาเงินมาใช้หนี้เขาได้ เธอก็คงจะจากเขาไปเป็นแน่
     "ไลเค้าเก่งนะรัฐ นี่เห็นไม๊ ขึ้นกล้องด้วย" เจนจิราเปิดภาพให้ดู ระหว่างที่รอไลลาเปลี่ยนชุด
     "เนี่ยลูกค้าชอบใจใหญ่เลยนะ ถือว่าช่วยหนังสือพี่นนท์เค้าได้เยอะเลยหละ"
     "เอ้า เป็นไง เหนื่อยรึเปล่าจ๊ะวันนี้" เจนจิรารีบร้องทักเมื่อไลลาเดินมาพอดี
     "ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ สนุกดีออก"
     สหรัฐหันควั่บมาที่เธอ เหมือนว่าเธอพูดอะไรผิดไป
     "เอ่อ พี่เจนนี่คะ" ไลลาพูดน้ำเสียงเรียบ แต่ก็เหลือบตาไปมองสหรัฐหลายครั้ง สหรัฐเองก็มองเธอด้วยสีหน้าเข้ม เหมือนว่ารอคำพูดของเธอ
     "ว่าไงจ๊ะ"
     "คือช่วงนี้ไลมีเรียนเยอะน่ะค่ะ ใกล้จะสอบแล้วด้วย งานที่โรงแรมก็ยุ่งๆ ไลคง.."เธอเหลือบมามองสหรัฐอีกทีหนึ่ง เขาขบปากเหมือนจะบังคับให้เธอพูดต่อให้จบเร็วๆ
     "ไลคงไม่สะดวกรับงานถ่ายแบบน่ะค่ะ ต้องขอโทษพี่เจนนี่ด้วย"
     "อ้าว อย่างงั้นเหรอ เอางี้สิ ถ้ามีเวลาว่างตอนไหนก็โทรบอกพี่ก็ได้ พี่ก็จะดูงานช่วงนั้นให้ว่ามีอะไรบ้าง"
     "ขอบคุณค่ะพี่เจน" ไลลาพูดเสร็จก็เหลือบมองสหรัฐที่จ้องเขม็งอยู่
     "เอ่อ พี่เจนนี่คะ งานที่นัดไว้เดือนหน้า ไลขอยกเลิกนะคะ พอดีไลติดสอบน่ะค่ะ"
     "อ้าว พี่เลื่อนวันให้ก็ได้นะ"
     "ไม่เป็นไรค่ะพี่เจนนี่ ไลขอยกเลิกเลยดีกว่า ไลเกรงใจน่ะค่ะ"
     "ไม่ต้องเกรงใจหรอก พลาดงานนี้เสียดายแย่เลย ถ้าแคสผ่านนี่ได้หกหลักเชียวนะ"
     "อย่าไปอ้อนวอนเค้าเลยเจน เสียงานเปล่าๆ ทำงานที่โรงแรมก็ผิดๆ ถูกๆ อย่าให้เค้าต้องทำงานหลายอย่างเลย มันจะเสียซะหมด" สหรัฐพูดขึ้นบ้างหลังจากที่ฟังอยู่นาน

     "ไม่ได้โชว์แข้งโชว์ขา เสียใจรึไง" สหรัฐกระแทกกระทั้น ท่ามกลางความเงียบตลอดทาง
     "พี่รัฐต้องการอะไรคะ มาขัดขวางไลทำไม"
     "นี่เธออยากเด่นอยากดังมากเลยเหรอไลลา"
     "ไลอยากจะไปให้พ้นๆ ต่างหากล่ะคะ"
     "เธอต้องชดใช้ชั้นอีกเยอะนะไลลา"
     "พี่รัฐอยากได้เงินคืน ไลก็จะหามาให้ แล้วพี่รัฐจะมาอะไรอีกคะ"
     สหรัฐเบนรถมาจอดข้างทาง กระชากมือเธอข้างหนึ่งอย่างแรง
     "นี่คิดถึงมันมากเลยใช่ไม๊ อยากจะไปอยู่กับมันมากใช่ไม๊" เขาเกร็งปากพูดอย่างคนโกรธ ไลลาเบือนหน้าออก เธอไม่รู้ว่าสหรัฐพูดอะไร
     "ทำไม ลีลามันดีรึไง ถึงได้หลงมันขนาดนี้ อยากได้แบบไหน บอกชั้นสิ" สหรัฐพูดตะคอก พร้อมกับกระชากแขนเธออีกครั้ง
     ไลลาโกรธจัด เปิดประตูรถออก แต่สหรัฐก็ดึงเธอกลับเข้ามา เขาโถมเข้ากอดจูบเธออย่างคิดจะสั่งสอนคนอวดดี ไลลาได้แต่เอามือปัดป้อง เธอก็โมโหเขาเช่นกัน
     "เธอจะเล่นตัวทำไม เธอคิดว่าเธอมีค่ามากนักรึไง" เขาหยุดพูดก่อนจะไซร้คอเธออีกครั้ง ไลลาขบฟันแน่น พยายามผลักร่างไร้มารยาทออกไปอย่างรังเกียจ
     สหรัฐผละออกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายแน่นิ่งไป เบนหน้าออกไปนอกหน้าต่างครั้งหนึ่งก็จับพวงมาลัยรถ มองทางเตรียมออกรถ ไลลาที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมดเปิดประตูเดินออกจากรถอย่างเร็ว สหรัฐเอื้อมมือดึงไว้แต่ก็ไม่ทัน เธอรีบโบกแท็กซี่และออกรถไป สหรัฐทุบพวงมาลัยครั้งหนึ่งอย่างไม่พอใจ เขาทำอะไรลงไป