ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : ลอยกระทง
สหรัฐ กรวิทย์ สรัณย์ และไลลา ง่วนอยู่กับการจัดเตรียมงานตลอดสามวัน จนมาถึงคืนวันลอยกระทง สหรัฐรอให้คืนวันนี้มาถึงอย่างใจจดใจจ่อ เขาใจแข็งไม่แสดงความรู้สึกในจิตใจให้ไลลาได้รับรู้ กระทั่งตอนค่ำ เขาก็เอ่ยปากชวนไลลาไปเที่ยวด้วยกัน ไลลาปฏิเสธในทีแรก เพราะอยากให้หนุ่มๆ สนุกกันเต็มที่ และเธอก็ไม่อยากไปสักเท่าไหร่ แต่กรวิทย์กับสรัณย์ก็ช่วยคะยั้นคะยออีกทาง โดยบอกว่ามีเพื่อนสาวไปด้วยอีกสองคน อยากแนะนำให้ไลลาได้รู้จักเอาไว้ เธอจึงจำต้องไปด้วย
มาถึงผับชื่อดังของเชียงใหม่ตอนสามทุ่มกว่า โต๊ะที่สรัณย์จองไว้มีเพื่อนของเขามารออยู่ก่อน สรัณย์แนะนำให้ไลลารู้จักก่อนจะสั่งอาหารเครื่องดื่มมาเพิ่ม เสียงดนตรีอึกทึกและท่วงท่าของผู้คนที่สนุกไปกับเสียงดนตรีทำเอาสรัณย์และกรวิทย์ต้องลุกขึ้นขยับแขนขาตามจังหวะ เช่นเดียวกับอีกสองสาวเพื่อนของเขา ก็ออกเสต็ปอย่างรู้งาน มีเพียงแค่สหรัฐที่ไม่ได้ลุกจากเก้าอี้ เพียงแค่ผงกหัวตามจังหวะนิดหนึ่ง ส่วนไลลาก็นั่งดูผู้คน ไม่ได้ลุกขึ้นเต้นตามหรือขยับแข้งขาไปด้วย
"ไม่สนุกเหรอ" สหรัฐกระซิบจนปากแทบจะแนบกับแก้มขาว ไลลาต้องขยับถอยออก
"เปล่าค่ะ"
"ดื่มหน่อยนะ" สหรัฐส่งแก้วเหล้าของตัวเองส่งให้ไลลา อาจเพราะเธอดื่มแค่น้ำเปล่า ทำให้เธอไม่ค่อยสนุก
"ไม่ล่ะค่ะ พี่รัฐดื่มเถอะค่ะ" ไลลาส่ายหน้าปฏิเสธ สหรัฐก็ไม่ได้ฝืนเธอ ยกแก้วนั้นดื่มเอง ก่อนจะเอามือโอบไหล่ของไลลาและดึงร่างให้เธอขยับไปตามเสียงเพลงพร้อมกับเขา ไลลารู้สึกไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ปล่อยให้เขาทำอยู่อย่างนั้นสักพัก จนเพลงนั้นจบ ผู้คนก็กรี๊ดกร๊าด สหรัฐก็โห่ร้องไปพร้อมกัน และดันไหล่ของไลลามาจนชิดกับตัว แล้วหอมแก้มเธอไปครั้งหนึ่ง ไลลาตกใจ รู้สึกว่าสหรัฐคงจะเมามากแล้ว จึงได้ล่วงเกินเธอแบบนี้ จึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ สหรัฐขอตามไปเป็นเพื่อน แต่เธอก็ไม่ได้หยุดฟังคำ รีบเดินออกไปจากโต๊ะ สหรัฐวางแก้วเหล้าลงกับโต๊ะ ก่อนจะเดินตามออกไป เขายืนรออยู่หน้าห้องน้ำพักหนึ่ง ก็ไม่เห็นท่าทีว่าไลลาจะออกมา ก็เดินไปสูบบุหรี่อยู่ด้านนอก เห็นไลลาออกไปยืนอยู่ริมถนนหน้าผับ จึงตามไปใกล้
"ไลออกมาตอนไหนเนี่ย พี่ไม่เห็นเลย"
"สักพักแล้วล่ะค่ะ" ไลลาตอบ ทำท่าจะเดินกลับเข้าไปด้านใน
"ไล ไม่สนุกเหรอ ไม่สบาย หรือว่าง่วงนอนรึเปล่า" สหรัฐถามพร้อมกับคว้าแขนเธอไว้
"เปล่าค่ะ"
"ไล เป็นอะไร บอกพี่ได้ไม๊" สหรัฐดึงแขนไว้อีกครั้ง เมื่อไลลาทำท่าจะเดินอีก
"ไม่มีอะไรค่ะ เข้าไปข้างในดีกว่า" ไลลาเดินเข้าไปด้านในไม่หันมามอง สหรัฐไม่สบายใจกับท่าทีของไลลา แต่ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร จึงนั่งต่อสักพัก แล้วขอกลับก่อน บอกกับสรัณย์และกรวิทย์จะไลลาไม่สบายจะพาไปส่ง กรวิทย์ตบไหล่สหรัฐแรงๆ ยิ้มให้อย่างมีเล่ห์เหลี่ยม สหรัฐรีบเดินเขินออกไป
โคมลอยนับร้อย เหนือท้องฟ้าลอยขึ้นไปเป็นสาย ไลลาเหม่อมองเห็นว่ายามค่ำคืนนี้ช่างสวยงาม สหรัฐเองก็เช่นกัน เขาจึงขับรถแวะข้างทางที่ขายโคมลอย แล้วชวนเธอมาปล่อยโคมลอยด้วยกัน ไลลาช่วยจับอยู่ฝั่งหนึ่ง ส่วนเขาก็จับอยู่อีกฝั่งหนึ่ง จุดไฟเสร็จก็มองหน้าเธอไม่ละสายตา
"ไลลา พี่ดีใจนะที่ได้รู้จักกับไล ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน พี่ก็คิดถึงไลมาตลอด อยากเจอ อยากคุยด้วยทุกวัน พี่เฝ้าแต่ถามตัวเองว่าพี่รู้สึกยังไงกับไล แต่พี่ก็ตอบไม่ได้ จนเมื่อเราได้มาอยู่ใกล้กัน พี่ถึงได้รู้ใจตัวเอง ว่าพี่คิดยังไงกับไล" สหรัฐสารภาพออกมา ไลลาถึงกับพูดอะไรไม่ออก เธอไม่เคยคิดแบบนั้นกับสหรัฐแม้แต่ครั้งเดียว
"ไล พี่รักไลนะ" สหรัฐปล่อยโคมพร้อมๆ กับที่ไลลาก็ปล่อยมือเช่นกัน โคมลอยขึ้นไปตามทิศทางลม ทั้งสองคนจึงได้เผชิญหน้ากัน ไลลาหลบสายตา ไม่รู้จะพูดอะไร รู้สึกอึดอัดที่สหรัฐมาทำเช่นนี้ สหรัฐเองกลับโล่งใจที่ได้เปิดเผยความในใจให้คนที่รักได้รับรู้ ไลลาเดินไปขึ้นรถ ไม่พูดจาอะไรจนไปถึงโรงแรม ก็รีบเข้าลิฟท์ สหรัฐก็รีบตามเข้าไปด้วย
"ไล ให้โอกาสพี่นะ" สหรัฐเข้ามายืนใกล้จนไลลาถอยไปมุมสุด เขาเอามือขึ้นลูบหัวเธอเบาๆ รอฟังคำตอบ ยกมือขึ้นขวางอก เพราะสหรัฐก็ยืนชิดกับตนและกำลังจะก้มหน้ามาหา
"ติ๊ง" ลิฟท์ถูกเปิดออก สหรัฐจึงถอยออกมา ไลลารีบเดินแซง มุ่งหน้าไปที่ห้อง เสียบคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปอย่างเร็ว แต่สหรัฐก็เร็วไม่แพ้กัน เขาผลักประตูที่กำลังจะปิดลง จนไลลาเซไปข้างหลัง แล้วเข้าไปด้านในด้วย ไม่สนใจประตูที่เลื่อนปิดเองอัตโนมัติ
"พี่รัฐ พี่รัฐเมามากแล้วนะคะ ไปนอนเถอะค่ะ" ไลลาพูดอึกอัก พอจะรู้ว่าสหรัฐมีจุดมุ่งหมายอะไร เธอทั้งกลัว ทั้งเสียใจ ก่อนหน้านี้เธอมองสหรัฐเป็นเจ้านายที่ดี ไม่เคยล่วงเกินเธอสักครั้ง แต่สุดท้าย เขาก็มารังแกเธอเหมือนตอนเธออยู่ที่บาร์ ถ้าในตอนนั้นเขามาทำแบบนี้ เธอคงไม่เสียใจ เพราะนั่นเป็นอาชีพของเธอ แต่นี่ไม่ใช่
"ไล ไลรักพี่รึเปล่า บอกพี่สิ" สหรัฐพูดพล่าม เดินพุ่งเข้ามาหา ไลลารีบเดินสวน อ้อมไปที่ประตู สหรัฐจึงโอบกอดเธอไว้จากด้านหลัง
"พี่รัฐ ปล่อยค่ะ อย่าทำแบบนี้" ไลลาพูดเสียงสั่นเครือ น้ำตาไหลแหมะอย่างสุดจะกลั้น
"บอกพี่สิ รักพี่บ้างรึเปล่า"
"พี่รัฐ ไลขอร้อง อย่าทำแบบนี้" ไลลาพยายามจะแกะมือเขาออก จนเกือบจะหลุด สหรัฐก็คว้าแขนเธอไว้ได้อีกครั้ง ดึงเธอไปชิดเข้ากับฝาผนัง และกดไหล่ไว้อย่างนั้น ไลลายกปลายแขนดันอกเขาไว้ สหรัฐเห็นว่าไลลาร้องไห้ ก็เลื่อนมือขึ้นมาเช็ดออก ไลลาจะเดินออกไป เขาก็กดไหล่เธอไว้เช่นเดิม
"พี่รัฐ อย่าทำแบบนี้นะคะ" เสียงสั่นขึ้นกว่าเดิม
"พี่ทำอะไร พี่รักไลนะ พี่รักไลจริงๆ รักตั้งแต่แรกเจอ ไลให้โอกาสพี่นะ" เขาพูดสบตาเธอนิ่ง
"พี่รัฐ ไลไม่เหมาะกับพี่รัฐหรอกค่ะ พี่รัฐกลับไปที่ห้องเถอะนะคะ ไลขอร้อง"
"ไล พี่รักไล พี่รักไล" สหรัฐพูดเพ้อ ก่อนจะซุกหน้าไปที่ซอกคอของเธอ ประทับรอยจูบตรงโน้นตรงนี้ ไลลาเผยอหน้านิ่ง ไม่ได้ต่อต้าน แต่น้ำตาก็ไหลพรั่งพรูออกมาอีก ตลอดเวลาเธอเข้าใจว่าชีวิตของเธอนั้นดีขึ้นจากเดิมแล้ว ทุกคนให้กำลังใจอยู่เสมอว่าเธอควรจะมีงานที่ดี และมีชีวิตที่ดี แต่ตอนนี้เธอกลับคิดว่า แม้จะไม่ได้ทำงานที่บาร์อย่างเก่า แต่สุดท้าย ไม่ว่าทำงานที่ไหน เธอก็ต้องเจอกับสภาพที่ไม่ต่างจากทำงานที่บาร์อยู่ดี สหรัฐไม่ได้หวังดีกับเธออย่างที่พร่ำบอก สุดท้ายก็ย่ำยีเธอ เหมือนกับที่เธอเคยเจอในอดีต
ความอัดอั้นที่สั่งสมมานาน บวกกับความมึนเมา ทำให้สหรัฐกล้าที่จะทำในสิ่งที่ใฝ่ฝันมานาน เขาได้บอกรักเธอ และกำลังจะเป็นเจ้าของเธอ อยากได้ทั้งตัวและใจ โดยไม่ได้คิดว่าไลลาไม่ได้คิดเช่นนั้น เธอได้แต่ยืนนิ่ง ไม่ได้ขัดขืน ปล่อยให้สหรัฐล่วงเกินเธออย่างที่ต้องการ เขาประกบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของเธอ ดูดดื่มอย่างที่เขาเคยทำแบบนี้กับเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง เพียงแต่ว่าครั้งนี้เธอไม่ได้ตอบสนองเขาอย่างเช่นในครั้งนั้น มือหนึ่งเลื่อนต่ำบีบเคล้นสะโพกงอน กระเด้งตัวเข้าชิดเธอเป็นจังหวะจนอารมณ์พุ่งพล่าน จึงดึงแขนเธอพาไปยังเตียงนอน จัดการถอดเสื้อผ้าอย่างสุดจะต้านทานอารมณ์นั้น ผลักเธอลงกับที่นอนนุ่ม ก่อนจะค่อยๆ รุกรานไปทั่วทุกส่วน ไลลายังคงนิ่งเฉย เธอไม่มีความกลัวใดๆ เพียงแค่นึกเสียใจที่สหรัฐดูถูกเธอเช่นนี้ ไม่เห็นแก่เจนจิรา ไม่เห็นแก่เธอ เขาเห็นแก่ตัวเองก็เท่านั้น ถึงอย่างไร เขาก็คงเห็นเธอเป็นผู้หญิงกลางคืนเหมือนอย่างเคย
เขาถอนตัวออกจากหว่างขาของเธอ ลงมานอนอยู่ข้างๆ และเอี้ยวตัวมากอดไม่ห่าง เขาได้แสดงความรักต่อเธอ และคิดจะรับผิดชอบเธอต่อไป เขาบอกรักเธอซ้ำๆ ที่ข้างหู แต่ไลลาไม่ได้ลึกซึ้งตามที่เขาพร่ำบอก ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนเธอไม่ให้หลงเชื่อคำเหล่านี้
"ตื่นแล้วเหรอ" สหรัฐทักทายหญิงสาวในอ้อมแขน และหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่ อันที่จริงเธอแทบไม่ได้นอนทั้งคืน
"ไปอาบน้ำด้วยกันนะ เดี๋ยวขากลับเราแวะเที่ยวกัน"
"พี่รัฐอาบก่อนเถอะค่ะ" น้ำเสียงเรียบตอบกลับ
"งั้นก็ได้ อาบให้พี่หน่อยสิ" สหรัฐดึงแขนเธอขึ้นจากที่นอน เขาอยากจะเก็บเกี่ยวความสุขในครั้งนี้ให้มากที่สุด ไลลาไม่ได้ต้านทาน ก็ทำตามอย่างว่าง่าย สหรัฐแสดงบทรักอีกครั้ง เธอช่างขาวนวลเนียนไปเสียทั้งตัว จนยากที่เขาจะถอนตัวออกจากเธอ อยากจะหยุดเวลาและประสานร่างกับเธอไว้แบบนี้ไม่ให้ห่าง สหรัฐคิดว่ากลับไปกรุงเทพคราวนี้ คงได้ใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น ไม่ต้องมีอะไรปิดบังกันอีกต่อไป แต่ตรงกันข้าม ตั้งแต่กลับจากเชียงใหม่ ไลลาพูดจากับเขาน้อยลง พยายามหลบหน้าหลายครั้ง ไม่ยิ้่มแย้มแจ่มใสเหมือนอย่างเคย จนบดินทร์ก็สังเกตได้เช่นกัน
"ไลเป็นอะไร มีปัญหาอะไร" บดินทร์สังเกตอยู่หลายครั้งก็เก็บความคับข้องใจนั้นไม่ไหว
"ไม่มีอะไรซักหน่อย" ไลลายิ้มร่า กลบเกลื่อน
"อย่าปากแข็งหน่อยเลย บอกดินทร์มาเถอะ มีปัญหาอะไรก็พูดมา จะได้ช่วยกัน"
"ไม่มีอะไรจริงๆ ช่วงนี้คงเรียนหนักน่ะ เลยเครียดๆ"
"แน่ใจนะ ว่าเรื่องเรียน ถ้ามีปัญหาอะไร ต้องบอกดินทร์นะ อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว"
"จ้า ถ้ามีปัญหาอะไร รับรองจะบอกเพื่อนคนนี้เป็นคนแรกเลย" ไลลาทำพูดไป บดินทร์ก็ไม่ปักใจเชื่อตามนั้น แต่ก็ไม่อยากคาดคั้น
มาถึงผับชื่อดังของเชียงใหม่ตอนสามทุ่มกว่า โต๊ะที่สรัณย์จองไว้มีเพื่อนของเขามารออยู่ก่อน สรัณย์แนะนำให้ไลลารู้จักก่อนจะสั่งอาหารเครื่องดื่มมาเพิ่ม เสียงดนตรีอึกทึกและท่วงท่าของผู้คนที่สนุกไปกับเสียงดนตรีทำเอาสรัณย์และกรวิทย์ต้องลุกขึ้นขยับแขนขาตามจังหวะ เช่นเดียวกับอีกสองสาวเพื่อนของเขา ก็ออกเสต็ปอย่างรู้งาน มีเพียงแค่สหรัฐที่ไม่ได้ลุกจากเก้าอี้ เพียงแค่ผงกหัวตามจังหวะนิดหนึ่ง ส่วนไลลาก็นั่งดูผู้คน ไม่ได้ลุกขึ้นเต้นตามหรือขยับแข้งขาไปด้วย
"ไม่สนุกเหรอ" สหรัฐกระซิบจนปากแทบจะแนบกับแก้มขาว ไลลาต้องขยับถอยออก
"เปล่าค่ะ"
"ดื่มหน่อยนะ" สหรัฐส่งแก้วเหล้าของตัวเองส่งให้ไลลา อาจเพราะเธอดื่มแค่น้ำเปล่า ทำให้เธอไม่ค่อยสนุก
"ไม่ล่ะค่ะ พี่รัฐดื่มเถอะค่ะ" ไลลาส่ายหน้าปฏิเสธ สหรัฐก็ไม่ได้ฝืนเธอ ยกแก้วนั้นดื่มเอง ก่อนจะเอามือโอบไหล่ของไลลาและดึงร่างให้เธอขยับไปตามเสียงเพลงพร้อมกับเขา ไลลารู้สึกไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ปล่อยให้เขาทำอยู่อย่างนั้นสักพัก จนเพลงนั้นจบ ผู้คนก็กรี๊ดกร๊าด สหรัฐก็โห่ร้องไปพร้อมกัน และดันไหล่ของไลลามาจนชิดกับตัว แล้วหอมแก้มเธอไปครั้งหนึ่ง ไลลาตกใจ รู้สึกว่าสหรัฐคงจะเมามากแล้ว จึงได้ล่วงเกินเธอแบบนี้ จึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ สหรัฐขอตามไปเป็นเพื่อน แต่เธอก็ไม่ได้หยุดฟังคำ รีบเดินออกไปจากโต๊ะ สหรัฐวางแก้วเหล้าลงกับโต๊ะ ก่อนจะเดินตามออกไป เขายืนรออยู่หน้าห้องน้ำพักหนึ่ง ก็ไม่เห็นท่าทีว่าไลลาจะออกมา ก็เดินไปสูบบุหรี่อยู่ด้านนอก เห็นไลลาออกไปยืนอยู่ริมถนนหน้าผับ จึงตามไปใกล้
"ไลออกมาตอนไหนเนี่ย พี่ไม่เห็นเลย"
"สักพักแล้วล่ะค่ะ" ไลลาตอบ ทำท่าจะเดินกลับเข้าไปด้านใน
"ไล ไม่สนุกเหรอ ไม่สบาย หรือว่าง่วงนอนรึเปล่า" สหรัฐถามพร้อมกับคว้าแขนเธอไว้
"เปล่าค่ะ"
"ไล เป็นอะไร บอกพี่ได้ไม๊" สหรัฐดึงแขนไว้อีกครั้ง เมื่อไลลาทำท่าจะเดินอีก
"ไม่มีอะไรค่ะ เข้าไปข้างในดีกว่า" ไลลาเดินเข้าไปด้านในไม่หันมามอง สหรัฐไม่สบายใจกับท่าทีของไลลา แต่ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร จึงนั่งต่อสักพัก แล้วขอกลับก่อน บอกกับสรัณย์และกรวิทย์จะไลลาไม่สบายจะพาไปส่ง กรวิทย์ตบไหล่สหรัฐแรงๆ ยิ้มให้อย่างมีเล่ห์เหลี่ยม สหรัฐรีบเดินเขินออกไป
โคมลอยนับร้อย เหนือท้องฟ้าลอยขึ้นไปเป็นสาย ไลลาเหม่อมองเห็นว่ายามค่ำคืนนี้ช่างสวยงาม สหรัฐเองก็เช่นกัน เขาจึงขับรถแวะข้างทางที่ขายโคมลอย แล้วชวนเธอมาปล่อยโคมลอยด้วยกัน ไลลาช่วยจับอยู่ฝั่งหนึ่ง ส่วนเขาก็จับอยู่อีกฝั่งหนึ่ง จุดไฟเสร็จก็มองหน้าเธอไม่ละสายตา
"ไลลา พี่ดีใจนะที่ได้รู้จักกับไล ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน พี่ก็คิดถึงไลมาตลอด อยากเจอ อยากคุยด้วยทุกวัน พี่เฝ้าแต่ถามตัวเองว่าพี่รู้สึกยังไงกับไล แต่พี่ก็ตอบไม่ได้ จนเมื่อเราได้มาอยู่ใกล้กัน พี่ถึงได้รู้ใจตัวเอง ว่าพี่คิดยังไงกับไล" สหรัฐสารภาพออกมา ไลลาถึงกับพูดอะไรไม่ออก เธอไม่เคยคิดแบบนั้นกับสหรัฐแม้แต่ครั้งเดียว
"ไล พี่รักไลนะ" สหรัฐปล่อยโคมพร้อมๆ กับที่ไลลาก็ปล่อยมือเช่นกัน โคมลอยขึ้นไปตามทิศทางลม ทั้งสองคนจึงได้เผชิญหน้ากัน ไลลาหลบสายตา ไม่รู้จะพูดอะไร รู้สึกอึดอัดที่สหรัฐมาทำเช่นนี้ สหรัฐเองกลับโล่งใจที่ได้เปิดเผยความในใจให้คนที่รักได้รับรู้ ไลลาเดินไปขึ้นรถ ไม่พูดจาอะไรจนไปถึงโรงแรม ก็รีบเข้าลิฟท์ สหรัฐก็รีบตามเข้าไปด้วย
"ไล ให้โอกาสพี่นะ" สหรัฐเข้ามายืนใกล้จนไลลาถอยไปมุมสุด เขาเอามือขึ้นลูบหัวเธอเบาๆ รอฟังคำตอบ ยกมือขึ้นขวางอก เพราะสหรัฐก็ยืนชิดกับตนและกำลังจะก้มหน้ามาหา
"ติ๊ง" ลิฟท์ถูกเปิดออก สหรัฐจึงถอยออกมา ไลลารีบเดินแซง มุ่งหน้าไปที่ห้อง เสียบคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปอย่างเร็ว แต่สหรัฐก็เร็วไม่แพ้กัน เขาผลักประตูที่กำลังจะปิดลง จนไลลาเซไปข้างหลัง แล้วเข้าไปด้านในด้วย ไม่สนใจประตูที่เลื่อนปิดเองอัตโนมัติ
"พี่รัฐ พี่รัฐเมามากแล้วนะคะ ไปนอนเถอะค่ะ" ไลลาพูดอึกอัก พอจะรู้ว่าสหรัฐมีจุดมุ่งหมายอะไร เธอทั้งกลัว ทั้งเสียใจ ก่อนหน้านี้เธอมองสหรัฐเป็นเจ้านายที่ดี ไม่เคยล่วงเกินเธอสักครั้ง แต่สุดท้าย เขาก็มารังแกเธอเหมือนตอนเธออยู่ที่บาร์ ถ้าในตอนนั้นเขามาทำแบบนี้ เธอคงไม่เสียใจ เพราะนั่นเป็นอาชีพของเธอ แต่นี่ไม่ใช่
"ไล ไลรักพี่รึเปล่า บอกพี่สิ" สหรัฐพูดพล่าม เดินพุ่งเข้ามาหา ไลลารีบเดินสวน อ้อมไปที่ประตู สหรัฐจึงโอบกอดเธอไว้จากด้านหลัง
"พี่รัฐ ปล่อยค่ะ อย่าทำแบบนี้" ไลลาพูดเสียงสั่นเครือ น้ำตาไหลแหมะอย่างสุดจะกลั้น
"บอกพี่สิ รักพี่บ้างรึเปล่า"
"พี่รัฐ ไลขอร้อง อย่าทำแบบนี้" ไลลาพยายามจะแกะมือเขาออก จนเกือบจะหลุด สหรัฐก็คว้าแขนเธอไว้ได้อีกครั้ง ดึงเธอไปชิดเข้ากับฝาผนัง และกดไหล่ไว้อย่างนั้น ไลลายกปลายแขนดันอกเขาไว้ สหรัฐเห็นว่าไลลาร้องไห้ ก็เลื่อนมือขึ้นมาเช็ดออก ไลลาจะเดินออกไป เขาก็กดไหล่เธอไว้เช่นเดิม
"พี่รัฐ อย่าทำแบบนี้นะคะ" เสียงสั่นขึ้นกว่าเดิม
"พี่ทำอะไร พี่รักไลนะ พี่รักไลจริงๆ รักตั้งแต่แรกเจอ ไลให้โอกาสพี่นะ" เขาพูดสบตาเธอนิ่ง
"พี่รัฐ ไลไม่เหมาะกับพี่รัฐหรอกค่ะ พี่รัฐกลับไปที่ห้องเถอะนะคะ ไลขอร้อง"
"ไล พี่รักไล พี่รักไล" สหรัฐพูดเพ้อ ก่อนจะซุกหน้าไปที่ซอกคอของเธอ ประทับรอยจูบตรงโน้นตรงนี้ ไลลาเผยอหน้านิ่ง ไม่ได้ต่อต้าน แต่น้ำตาก็ไหลพรั่งพรูออกมาอีก ตลอดเวลาเธอเข้าใจว่าชีวิตของเธอนั้นดีขึ้นจากเดิมแล้ว ทุกคนให้กำลังใจอยู่เสมอว่าเธอควรจะมีงานที่ดี และมีชีวิตที่ดี แต่ตอนนี้เธอกลับคิดว่า แม้จะไม่ได้ทำงานที่บาร์อย่างเก่า แต่สุดท้าย ไม่ว่าทำงานที่ไหน เธอก็ต้องเจอกับสภาพที่ไม่ต่างจากทำงานที่บาร์อยู่ดี สหรัฐไม่ได้หวังดีกับเธออย่างที่พร่ำบอก สุดท้ายก็ย่ำยีเธอ เหมือนกับที่เธอเคยเจอในอดีต
ความอัดอั้นที่สั่งสมมานาน บวกกับความมึนเมา ทำให้สหรัฐกล้าที่จะทำในสิ่งที่ใฝ่ฝันมานาน เขาได้บอกรักเธอ และกำลังจะเป็นเจ้าของเธอ อยากได้ทั้งตัวและใจ โดยไม่ได้คิดว่าไลลาไม่ได้คิดเช่นนั้น เธอได้แต่ยืนนิ่ง ไม่ได้ขัดขืน ปล่อยให้สหรัฐล่วงเกินเธออย่างที่ต้องการ เขาประกบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของเธอ ดูดดื่มอย่างที่เขาเคยทำแบบนี้กับเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง เพียงแต่ว่าครั้งนี้เธอไม่ได้ตอบสนองเขาอย่างเช่นในครั้งนั้น มือหนึ่งเลื่อนต่ำบีบเคล้นสะโพกงอน กระเด้งตัวเข้าชิดเธอเป็นจังหวะจนอารมณ์พุ่งพล่าน จึงดึงแขนเธอพาไปยังเตียงนอน จัดการถอดเสื้อผ้าอย่างสุดจะต้านทานอารมณ์นั้น ผลักเธอลงกับที่นอนนุ่ม ก่อนจะค่อยๆ รุกรานไปทั่วทุกส่วน ไลลายังคงนิ่งเฉย เธอไม่มีความกลัวใดๆ เพียงแค่นึกเสียใจที่สหรัฐดูถูกเธอเช่นนี้ ไม่เห็นแก่เจนจิรา ไม่เห็นแก่เธอ เขาเห็นแก่ตัวเองก็เท่านั้น ถึงอย่างไร เขาก็คงเห็นเธอเป็นผู้หญิงกลางคืนเหมือนอย่างเคย
เขาถอนตัวออกจากหว่างขาของเธอ ลงมานอนอยู่ข้างๆ และเอี้ยวตัวมากอดไม่ห่าง เขาได้แสดงความรักต่อเธอ และคิดจะรับผิดชอบเธอต่อไป เขาบอกรักเธอซ้ำๆ ที่ข้างหู แต่ไลลาไม่ได้ลึกซึ้งตามที่เขาพร่ำบอก ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนเธอไม่ให้หลงเชื่อคำเหล่านี้
"ตื่นแล้วเหรอ" สหรัฐทักทายหญิงสาวในอ้อมแขน และหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่ อันที่จริงเธอแทบไม่ได้นอนทั้งคืน
"ไปอาบน้ำด้วยกันนะ เดี๋ยวขากลับเราแวะเที่ยวกัน"
"พี่รัฐอาบก่อนเถอะค่ะ" น้ำเสียงเรียบตอบกลับ
"งั้นก็ได้ อาบให้พี่หน่อยสิ" สหรัฐดึงแขนเธอขึ้นจากที่นอน เขาอยากจะเก็บเกี่ยวความสุขในครั้งนี้ให้มากที่สุด ไลลาไม่ได้ต้านทาน ก็ทำตามอย่างว่าง่าย สหรัฐแสดงบทรักอีกครั้ง เธอช่างขาวนวลเนียนไปเสียทั้งตัว จนยากที่เขาจะถอนตัวออกจากเธอ อยากจะหยุดเวลาและประสานร่างกับเธอไว้แบบนี้ไม่ให้ห่าง สหรัฐคิดว่ากลับไปกรุงเทพคราวนี้ คงได้ใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น ไม่ต้องมีอะไรปิดบังกันอีกต่อไป แต่ตรงกันข้าม ตั้งแต่กลับจากเชียงใหม่ ไลลาพูดจากับเขาน้อยลง พยายามหลบหน้าหลายครั้ง ไม่ยิ้่มแย้มแจ่มใสเหมือนอย่างเคย จนบดินทร์ก็สังเกตได้เช่นกัน
"ไลเป็นอะไร มีปัญหาอะไร" บดินทร์สังเกตอยู่หลายครั้งก็เก็บความคับข้องใจนั้นไม่ไหว
"ไม่มีอะไรซักหน่อย" ไลลายิ้มร่า กลบเกลื่อน
"อย่าปากแข็งหน่อยเลย บอกดินทร์มาเถอะ มีปัญหาอะไรก็พูดมา จะได้ช่วยกัน"
"ไม่มีอะไรจริงๆ ช่วงนี้คงเรียนหนักน่ะ เลยเครียดๆ"
"แน่ใจนะ ว่าเรื่องเรียน ถ้ามีปัญหาอะไร ต้องบอกดินทร์นะ อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว"
"จ้า ถ้ามีปัญหาอะไร รับรองจะบอกเพื่อนคนนี้เป็นคนแรกเลย" ไลลาทำพูดไป บดินทร์ก็ไม่ปักใจเชื่อตามนั้น แต่ก็ไม่อยากคาดคั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น