ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : เลขาคนใหม่
สหรัฐคิดทบทวนอยู่หลายวัน ว่าแท้จริงเขารู้สึกอย่างไรกับไลลากันแน่ เขาแอบมองไลลาอยู่เกือบทุกวัน เพียงแต่ไม่ได้เข้าไปทักทาย วันไหนไม่เจอก็เฝ้าเป็นห่วง คอยถามหาจากคนโน้นคนนี้ โดยที่เจ้าตัวไม่เคยรู้ว่าสหรัฐเป็นเจ้าของโรงแรมและทำงานอยู่ที่นี่ สรัณย์ก็คอยยุแหย่แกล้งแซวอยู่ประจำ จนเขาเองก็คิดว่าคงจะหลงรักไลลาเข้าจริงๆ อย่างที่สรัณย์ว่า
"พี่รัฐ ผมว่านะ ถ้าพี่ไม่เป็นฝ่ายรุกนะ พี่สู้ไอ้นักดนตรีนั่นไม่ได้หรอก ขานั้นเค้าเช้าถึงเย็นถึง พี่น่ะอยู่ใกล้แท้ๆ ไม่ยักทำคะแนน" คำพูดของสรัณย์นั้นแสนจะโดนใจ จริงอย่างที่พูด สรัณย์ให้สหรัฐเปิดเผยตัวตนกับไลลาตรงๆ ถ้าคิดจริงจังก็หาทางสนิทสนมกัน ทีแรกสรัณย์ก็ไม่ค่อยส่งเสริมให้พี่ชายคิดจริงจังกับไลลา แต่หลังจากที่เขาเองรู้จักมักคุ้นกับเธอ เขาก็เห็นว่าเธอเป็นคนดี และเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีทีท่าจะเหลวไหล หรือมายั่วยวนใครต่อใครอย่างที่เขาเคยคิดในทีแรก
"ไอ้รัณย์ แกว่า ถ้าชั้นจะมีเลขาส่วนตัว ดีรึเปล่าวะ"
"อื้อ ก็ดีนะพี่รัฐ ให้แม่ดูๆ ให้น่ะ เดี๋ยวเดียวก็ได้มือดีมาแล้ว"
สหรัฐอมยิ้มไม่ได้พูดอะไร สรัณย์เห็นก็นึกขึ้นได้
"นี่ พี่อย่าบอกนะว่า จะให้ไลลามาเป็นเลขาพี่น่ะ" สรัณย์ดวงตาเบิกโพลง นึกไม่ถึงว่าพี่ชายจะคิดแผนการได้ถึงขนาดนี้
"แกจะหาใครมาเป็นเลขา คนของแม่เยอะแยะก็ไม่เอา"
"ก็เจนเค้าฝากมาน่ะครับคุณแม่ บอกว่าฝีมือดี ก็เป็นรุ่นน้องเค้าน่ะครับ"
"อย่างนั้นก็แล้วแต่แก อย่ามาทำเสียชื่อชั้นก็แล้วกัน" โสภาพูดจบ สหรัฐก็ถอนหายใจยาว นึกโล่งอกที่แม่ไม่ได้ซักไซร้มากนัก พอคุยกับโสภาจบก็เข้ามาหาสรัณย์ เพื่อให้เป็นคนกลางติดต่อไลลา ทีแรกสรัณย์บอกให้สหรัฐเป็นคนเข้าไปคุยเอง จะได้ไม่ผิดใจกันทีหลัง แต่สหรัฐตั้งใจจะเซอร์ไพร้ส์ไลลา เขาคิดแผนการหลายอย่างเพื่อจะเดินหน้าคบหาไลลาอย่างจริงจัง
"เลขา!! พูดเล่นรึเปล่าคะพี่รัณย์" ไลลาหัวเราะคิก ที่สรัณย์แกล้งแซว
"นี่พี่พูดจริงนะ พี่ว่าไลทำได้แน่ๆ" สรัณย์ทำเสียงแข็ง
"พูดเล่นพูดจริงก็ไม่ไหวหรอกค่ะ ไลไม่ได้เรียนหนังสือ ความรู้อะไรก็ไม่มี จะให้เป็นเลขาไลคงทำไม่ได้หรอกค่ะ ยิ่งเป็นถึงรองประธาน ยิ่งไม่ไหวหรอกค่ะ ขายหน้าเปล่าๆ" ไลลาพูดไปยิ้มไป นึกขำที่สรัณย์มาทาบทามตน
"มันก็ฝึกฝนกันได้น่า ยิ่งเป็นเด็กๆ อย่างไลนะ ยิ่งง่ายเลย เด็กๆ น่ะฝึกง่าย"
"ยังไงก็ไม่เอาหรอกค่ะพี่รัณย์ ไลไม่กล้าจริงๆ พี่รัณย์หาคนอื่นเถอะค่ะ"
"พี่ไม่อยากให้ไลพลาดโอกาสนี้เลยน่ะ เอายังไงดีล่ะ" สรัณย์ทำท่าครุ่นคิด แต่แท้จริงเขาถ่วงเวลาเพื่อคิดหาเหตุผลต่อไปอีก
"ที่ไลมาถึงตรงนี้ได้ ก็เกินตัวแล้วล่ะค่ะพี่รัณย์"
"ไลลองไปทำดูก่อนไม๊ ไม่ยากหรอก รองประธานคนนี้น่ะเค้าเพิ่งกลับมาจากเรียนต่อที่เมืองนอก เค้าก็ไม่มีประสบการณ์อะไรมากนัก ไลไม่ต้องกลัวเลย เค้าทั้งใจดี แล้วก็เป็นกันเองนะ เรื่องงานจะได้เรียนรู้ไปพร้อมๆ กันเลย งานเลขาน่ะ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ไลก็แค่ช่วยดูเรื่องเวลา เรื่องประชุม พี่หมายถึง คอยดูแลว่าวันไหนต้องทำอะไร คอยจัดคิวให้อย่างนั้นแหละจ้ะ งานอื่นๆ ก็ค่อยๆ เรียนรู้ไป เดี๋ยวก็เป็นเองแหละ ยังไงก็มีพี่ๆ ในฝ่ายช่วยดูอีกหลายคน"
"แต่ว่า ..."
"อย่าปฏิเสธเลยน้องไล ท่านรองคนนี้เค้าก็อยากได้เด็กใหม่ๆ น่ะ พี่ก็บอกแล้วไง ว่างานไม่ได้มีอะไรมาก ค่อยๆ เรียนรู้ไป เดี๋ยวก็เก่งเอง ยิ่งไลกำลังเรียนด้วยนะ ถ้าผ่านมาหลายๆ งาน ก็มีประโยชน์กับตัวเองนะ ยิ่งได้เป็นถึงเลขาระดับผู้บริหารน่ะ ต่อไปเรียนจบทำงานที่ไหนเค้าเห็นว่าเรามีประสบการณ์ขนาดนี้ เราก็สบายเลยนะ" สรัณย์พูดไป ไลลาก็นั่งฟังเงียบ ยังไม่กล้าตัดสินใจ
"นี่ถ้าบอกบดินทร์ เค้าก็ยิ่งจะเห็นด้วยเหมือนกับพี่นี่แหละ เชื่อพี่เถอะ นี่พี่รับประกันเลยว่า ไลต้องทำได้แน่ๆ และรับรองว่า เจ้านายของไลต้องเอ็นดูไลแน่นอน เพราะว่าเค้าใจดีจริงๆ พี่รู้จักเค้าดี พี่ก็นึกถึงไลเป็นคนแรกนี่แหละ ตกลงนะไล" สรัณย์มัดมือชกไลลา จนเธอไม่รู้จะปฏิเสธความหวังดีนั้นอย่างไร จึงตบปากรับคำ สรัณย์ดีใจยกใหญ่ที่จะมีข่าวดีไปบอกสหรัฐ
สหรัฐจัดเตรียมแจกันดอกไม้วางไว้บนโต๊ะทำงานของเลขาคนใหม่ ที่ทำงานของเธออยู่บริเวณห้องโถงหน้าห้องทำงานของเขา ไลลามาถึงห้องตั้งแต่เช้า พนักงานที่อยู่ด้านนอกจัดเตรียมแฟ้มเอกสารให้เธอศึกษาไปพลางๆ ระหว่างรอ ไลลาตั้งใจอ่านแฟ้ม เพราะไม่อยากจะให้ใครผิดหวังในตัวเธอ
"กึก" เสียงประตูกระจกถูกปลดล็อค ก่อนจะมีหนุ่มชุดสูทผลักประตูเข้ามาด้านใน
"พี่รัฐ" ไลลาร้องอุทานขึ้นทันทีที่เห็น แต่ไม่ทันคิดว่าสหรัฐคือรองประธาน เจ้านายของเธอ
สหรัฐได้เพียงส่งรอยยิ้มให้ ก่อนเรียกเธอให้เข้าไปในห้องทำงาน
"นั่งสิ" สหรัฐเชื้อเชิญน้ำเสียงเรียบ ไลลาไม่ได้พูดอะไร ลงนั่งฝั่งตรงข้ามอย่างว่าง่าย
"พี่ขอโทษด้วย ที่ไม่ได้บอกก่อน"
"หมายความว่า.."
"ใช่ พี่เป็นเจ้านายของเธอ"
"พี่รัฐ..เป็น รองประธานภิรมย์กรุ๊ปเหรอคะ" ไลลาพูดช้าๆ อย่างกล้าๆ กลัวๆ
"ใช่ คงไม่ว่าอะไรนะ ที่ไม่ได้บอกตั้งแต่แรก"
"ไลไม่กล้าหรอกค่ะ"
"ไม่ต้องกลัวพี่หรอก พี่ก็เห็นว่าเธอน่าจะพอทำได้ พี่ก็อยากจะช่วย อยากให้ทำงานที่ดีๆ ได้ใช้ความรู้ความสามารถ หาประสบการณ์เยอะๆ"
"แล้วเรื่องเรียน ไม่ทราบว่า.."
"อ๋อ คือ ก็เจนน่ะ ทางเจนเค้าจัดการเรื่องนี้" สหรัฐอ้างชื่อเจนจิราไปก่อน กลัวว่าไลลาจะไม่พอใจ หากรู้ว่าเขาเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด
"เจนเค้าฝากให้เธอมาทำงานที่นี่ เค้าหวังดีกับเธอ เอ็นดูเหมือนเป็นน้องสาวเค้าจริงๆ"
"ค่ะ ไลเกรงใจทุกคนจังเลย"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอก ทำตัวตามสบาย"
สหรัฐโล่งใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หลังจากที่มีโอกาสได้คุยกับไลลามากขึ้น และมีเธออยู่ใกล้ๆ เขามอบหมายงานให้เธอหลายอย่าง ให้เธอเข้าร่วมประชุมและติดตามเขาไปด้วยเกือบทุกครั้ง ไลลาเองก็สนุกกับการทำงานที่เป็นระบบระเบียบ เพราะมีพนักงานรุ่นพี่หลายคนคอยช่วยเหลือและสอนงานเธอ สหรัฐเองก็ไม่ได้มีท่าทีจะสนิทสนมกับเธอจนเกินงาม เพราะกลัวว่าคนอื่นจะมองไลลาไม่ดี โดยเฉพาะโสภา ที่ตอนแรกก็เฝ้าจับผิดอยู่บ้าง เพราะรู้จักลูกชายตัวเองดี ว่าชอบเที่ยวเตร่เจ้าชู้กับผู้หญิง แต่เมื่อเห็นว่าไลลามีความตั้งใจทำงาน และสหรัฐก็มีความรับผิดชอบ ไม่ได้เที่ยวเตร่เหมือนอย่างเคย ก็ไว้เนื้อเชื่อใจมากขึ้น
ทางด้านบดินทร์ เมื่อเห็นไลลายิ้มแย้มแจ่มใส ก็มีความสุขไปด้วย เธอไม่ทำสีหน้าเศร้าหมองให้เห็นเหมือนอย่างที่ผ่านมา ก็อุ่นใจว่าเธอได้มีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นแล้ว
"เป็นยังไง ชอบล่ะสิ" บดินทร์แซว
"อื้ม งานเยอะ แต่ก็สนุกดีนะดินทร์ พี่ๆ เค้าใจดีกับไลมาก"
"ดีแล้วหละ แล้วเรื่องเรียนล่ะ มีปัญหาอะไรรึเปล่า"
"ไม่เลย อย่างที่ดินทร์ว่าจริงๆ เรียนไป ทำงานไป ได้ประสบการณ์ดีจริงๆ นะ"
"ไหวรึเปล่าล่ะ"
"ไหวสิ ยิ่งทำให้สนุกด้วยซ้ำ"
"ดีแล้ว เห็นไลมีความสุขแบบนี้ ดินทร์ค่อยโล่งอก นึกว่าท้อซะแล้ว"
"แหม ลำบากมาตั้งเท่าไหร่ แต่นี่ได้ทำงาน ได้เงินเดือน แถมมีคนใจดีส่งเสียให้เรียนอีก ยิ่งจะฮึดสู้น่ะสิ ไม่อยากให้ใครผิดหวัง"
"ว่าไปคุณเจนนี่เค้าดีจริงๆ เลยนะ"
"นั่นสิ ไลยังไม่มีโอกาสได้ขอบคุณเลย พี่รัฐ เอ๊ย หมายถึงพี่รัณย์น่ะ บอกว่าพี่เจนเค้าไปถ่ายโฆษณาที่เมืองนอก เป็นเดือนน่ะกว่าจะกลับ" ไลลาเกือบหลุดปากเอ่ยชื่อสหรัฐ เธอไม่ได้บอกกับบดินทร์ กลัวว่าบดินทร์จะไม่พอใจ เธอไม่อยากจะมีปัญหาในระหว่างนี้ เพราะกลัวจะทำให้เจนจิราเดือดร้อนไปด้วย เธอยังเข้าใจว่าเจนจิราเป็นฝากเธอเข้าทำงานที่นี่
"พี่รัฐ ผมว่านะ ถ้าพี่ไม่เป็นฝ่ายรุกนะ พี่สู้ไอ้นักดนตรีนั่นไม่ได้หรอก ขานั้นเค้าเช้าถึงเย็นถึง พี่น่ะอยู่ใกล้แท้ๆ ไม่ยักทำคะแนน" คำพูดของสรัณย์นั้นแสนจะโดนใจ จริงอย่างที่พูด สรัณย์ให้สหรัฐเปิดเผยตัวตนกับไลลาตรงๆ ถ้าคิดจริงจังก็หาทางสนิทสนมกัน ทีแรกสรัณย์ก็ไม่ค่อยส่งเสริมให้พี่ชายคิดจริงจังกับไลลา แต่หลังจากที่เขาเองรู้จักมักคุ้นกับเธอ เขาก็เห็นว่าเธอเป็นคนดี และเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีทีท่าจะเหลวไหล หรือมายั่วยวนใครต่อใครอย่างที่เขาเคยคิดในทีแรก
"ไอ้รัณย์ แกว่า ถ้าชั้นจะมีเลขาส่วนตัว ดีรึเปล่าวะ"
"อื้อ ก็ดีนะพี่รัฐ ให้แม่ดูๆ ให้น่ะ เดี๋ยวเดียวก็ได้มือดีมาแล้ว"
สหรัฐอมยิ้มไม่ได้พูดอะไร สรัณย์เห็นก็นึกขึ้นได้
"นี่ พี่อย่าบอกนะว่า จะให้ไลลามาเป็นเลขาพี่น่ะ" สรัณย์ดวงตาเบิกโพลง นึกไม่ถึงว่าพี่ชายจะคิดแผนการได้ถึงขนาดนี้
"แกจะหาใครมาเป็นเลขา คนของแม่เยอะแยะก็ไม่เอา"
"ก็เจนเค้าฝากมาน่ะครับคุณแม่ บอกว่าฝีมือดี ก็เป็นรุ่นน้องเค้าน่ะครับ"
"อย่างนั้นก็แล้วแต่แก อย่ามาทำเสียชื่อชั้นก็แล้วกัน" โสภาพูดจบ สหรัฐก็ถอนหายใจยาว นึกโล่งอกที่แม่ไม่ได้ซักไซร้มากนัก พอคุยกับโสภาจบก็เข้ามาหาสรัณย์ เพื่อให้เป็นคนกลางติดต่อไลลา ทีแรกสรัณย์บอกให้สหรัฐเป็นคนเข้าไปคุยเอง จะได้ไม่ผิดใจกันทีหลัง แต่สหรัฐตั้งใจจะเซอร์ไพร้ส์ไลลา เขาคิดแผนการหลายอย่างเพื่อจะเดินหน้าคบหาไลลาอย่างจริงจัง
"เลขา!! พูดเล่นรึเปล่าคะพี่รัณย์" ไลลาหัวเราะคิก ที่สรัณย์แกล้งแซว
"นี่พี่พูดจริงนะ พี่ว่าไลทำได้แน่ๆ" สรัณย์ทำเสียงแข็ง
"พูดเล่นพูดจริงก็ไม่ไหวหรอกค่ะ ไลไม่ได้เรียนหนังสือ ความรู้อะไรก็ไม่มี จะให้เป็นเลขาไลคงทำไม่ได้หรอกค่ะ ยิ่งเป็นถึงรองประธาน ยิ่งไม่ไหวหรอกค่ะ ขายหน้าเปล่าๆ" ไลลาพูดไปยิ้มไป นึกขำที่สรัณย์มาทาบทามตน
"มันก็ฝึกฝนกันได้น่า ยิ่งเป็นเด็กๆ อย่างไลนะ ยิ่งง่ายเลย เด็กๆ น่ะฝึกง่าย"
"ยังไงก็ไม่เอาหรอกค่ะพี่รัณย์ ไลไม่กล้าจริงๆ พี่รัณย์หาคนอื่นเถอะค่ะ"
"พี่ไม่อยากให้ไลพลาดโอกาสนี้เลยน่ะ เอายังไงดีล่ะ" สรัณย์ทำท่าครุ่นคิด แต่แท้จริงเขาถ่วงเวลาเพื่อคิดหาเหตุผลต่อไปอีก
"ที่ไลมาถึงตรงนี้ได้ ก็เกินตัวแล้วล่ะค่ะพี่รัณย์"
"ไลลองไปทำดูก่อนไม๊ ไม่ยากหรอก รองประธานคนนี้น่ะเค้าเพิ่งกลับมาจากเรียนต่อที่เมืองนอก เค้าก็ไม่มีประสบการณ์อะไรมากนัก ไลไม่ต้องกลัวเลย เค้าทั้งใจดี แล้วก็เป็นกันเองนะ เรื่องงานจะได้เรียนรู้ไปพร้อมๆ กันเลย งานเลขาน่ะ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ไลก็แค่ช่วยดูเรื่องเวลา เรื่องประชุม พี่หมายถึง คอยดูแลว่าวันไหนต้องทำอะไร คอยจัดคิวให้อย่างนั้นแหละจ้ะ งานอื่นๆ ก็ค่อยๆ เรียนรู้ไป เดี๋ยวก็เป็นเองแหละ ยังไงก็มีพี่ๆ ในฝ่ายช่วยดูอีกหลายคน"
"แต่ว่า ..."
"อย่าปฏิเสธเลยน้องไล ท่านรองคนนี้เค้าก็อยากได้เด็กใหม่ๆ น่ะ พี่ก็บอกแล้วไง ว่างานไม่ได้มีอะไรมาก ค่อยๆ เรียนรู้ไป เดี๋ยวก็เก่งเอง ยิ่งไลกำลังเรียนด้วยนะ ถ้าผ่านมาหลายๆ งาน ก็มีประโยชน์กับตัวเองนะ ยิ่งได้เป็นถึงเลขาระดับผู้บริหารน่ะ ต่อไปเรียนจบทำงานที่ไหนเค้าเห็นว่าเรามีประสบการณ์ขนาดนี้ เราก็สบายเลยนะ" สรัณย์พูดไป ไลลาก็นั่งฟังเงียบ ยังไม่กล้าตัดสินใจ
"นี่ถ้าบอกบดินทร์ เค้าก็ยิ่งจะเห็นด้วยเหมือนกับพี่นี่แหละ เชื่อพี่เถอะ นี่พี่รับประกันเลยว่า ไลต้องทำได้แน่ๆ และรับรองว่า เจ้านายของไลต้องเอ็นดูไลแน่นอน เพราะว่าเค้าใจดีจริงๆ พี่รู้จักเค้าดี พี่ก็นึกถึงไลเป็นคนแรกนี่แหละ ตกลงนะไล" สรัณย์มัดมือชกไลลา จนเธอไม่รู้จะปฏิเสธความหวังดีนั้นอย่างไร จึงตบปากรับคำ สรัณย์ดีใจยกใหญ่ที่จะมีข่าวดีไปบอกสหรัฐ
สหรัฐจัดเตรียมแจกันดอกไม้วางไว้บนโต๊ะทำงานของเลขาคนใหม่ ที่ทำงานของเธออยู่บริเวณห้องโถงหน้าห้องทำงานของเขา ไลลามาถึงห้องตั้งแต่เช้า พนักงานที่อยู่ด้านนอกจัดเตรียมแฟ้มเอกสารให้เธอศึกษาไปพลางๆ ระหว่างรอ ไลลาตั้งใจอ่านแฟ้ม เพราะไม่อยากจะให้ใครผิดหวังในตัวเธอ
"กึก" เสียงประตูกระจกถูกปลดล็อค ก่อนจะมีหนุ่มชุดสูทผลักประตูเข้ามาด้านใน
"พี่รัฐ" ไลลาร้องอุทานขึ้นทันทีที่เห็น แต่ไม่ทันคิดว่าสหรัฐคือรองประธาน เจ้านายของเธอ
สหรัฐได้เพียงส่งรอยยิ้มให้ ก่อนเรียกเธอให้เข้าไปในห้องทำงาน
"นั่งสิ" สหรัฐเชื้อเชิญน้ำเสียงเรียบ ไลลาไม่ได้พูดอะไร ลงนั่งฝั่งตรงข้ามอย่างว่าง่าย
"พี่ขอโทษด้วย ที่ไม่ได้บอกก่อน"
"หมายความว่า.."
"ใช่ พี่เป็นเจ้านายของเธอ"
"พี่รัฐ..เป็น รองประธานภิรมย์กรุ๊ปเหรอคะ" ไลลาพูดช้าๆ อย่างกล้าๆ กลัวๆ
"ใช่ คงไม่ว่าอะไรนะ ที่ไม่ได้บอกตั้งแต่แรก"
"ไลไม่กล้าหรอกค่ะ"
"ไม่ต้องกลัวพี่หรอก พี่ก็เห็นว่าเธอน่าจะพอทำได้ พี่ก็อยากจะช่วย อยากให้ทำงานที่ดีๆ ได้ใช้ความรู้ความสามารถ หาประสบการณ์เยอะๆ"
"แล้วเรื่องเรียน ไม่ทราบว่า.."
"อ๋อ คือ ก็เจนน่ะ ทางเจนเค้าจัดการเรื่องนี้" สหรัฐอ้างชื่อเจนจิราไปก่อน กลัวว่าไลลาจะไม่พอใจ หากรู้ว่าเขาเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด
"เจนเค้าฝากให้เธอมาทำงานที่นี่ เค้าหวังดีกับเธอ เอ็นดูเหมือนเป็นน้องสาวเค้าจริงๆ"
"ค่ะ ไลเกรงใจทุกคนจังเลย"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอก ทำตัวตามสบาย"
สหรัฐโล่งใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หลังจากที่มีโอกาสได้คุยกับไลลามากขึ้น และมีเธออยู่ใกล้ๆ เขามอบหมายงานให้เธอหลายอย่าง ให้เธอเข้าร่วมประชุมและติดตามเขาไปด้วยเกือบทุกครั้ง ไลลาเองก็สนุกกับการทำงานที่เป็นระบบระเบียบ เพราะมีพนักงานรุ่นพี่หลายคนคอยช่วยเหลือและสอนงานเธอ สหรัฐเองก็ไม่ได้มีท่าทีจะสนิทสนมกับเธอจนเกินงาม เพราะกลัวว่าคนอื่นจะมองไลลาไม่ดี โดยเฉพาะโสภา ที่ตอนแรกก็เฝ้าจับผิดอยู่บ้าง เพราะรู้จักลูกชายตัวเองดี ว่าชอบเที่ยวเตร่เจ้าชู้กับผู้หญิง แต่เมื่อเห็นว่าไลลามีความตั้งใจทำงาน และสหรัฐก็มีความรับผิดชอบ ไม่ได้เที่ยวเตร่เหมือนอย่างเคย ก็ไว้เนื้อเชื่อใจมากขึ้น
ทางด้านบดินทร์ เมื่อเห็นไลลายิ้มแย้มแจ่มใส ก็มีความสุขไปด้วย เธอไม่ทำสีหน้าเศร้าหมองให้เห็นเหมือนอย่างที่ผ่านมา ก็อุ่นใจว่าเธอได้มีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นแล้ว
"เป็นยังไง ชอบล่ะสิ" บดินทร์แซว
"อื้ม งานเยอะ แต่ก็สนุกดีนะดินทร์ พี่ๆ เค้าใจดีกับไลมาก"
"ดีแล้วหละ แล้วเรื่องเรียนล่ะ มีปัญหาอะไรรึเปล่า"
"ไม่เลย อย่างที่ดินทร์ว่าจริงๆ เรียนไป ทำงานไป ได้ประสบการณ์ดีจริงๆ นะ"
"ไหวรึเปล่าล่ะ"
"ไหวสิ ยิ่งทำให้สนุกด้วยซ้ำ"
"ดีแล้ว เห็นไลมีความสุขแบบนี้ ดินทร์ค่อยโล่งอก นึกว่าท้อซะแล้ว"
"แหม ลำบากมาตั้งเท่าไหร่ แต่นี่ได้ทำงาน ได้เงินเดือน แถมมีคนใจดีส่งเสียให้เรียนอีก ยิ่งจะฮึดสู้น่ะสิ ไม่อยากให้ใครผิดหวัง"
"ว่าไปคุณเจนนี่เค้าดีจริงๆ เลยนะ"
"นั่นสิ ไลยังไม่มีโอกาสได้ขอบคุณเลย พี่รัฐ เอ๊ย หมายถึงพี่รัณย์น่ะ บอกว่าพี่เจนเค้าไปถ่ายโฆษณาที่เมืองนอก เป็นเดือนน่ะกว่าจะกลับ" ไลลาเกือบหลุดปากเอ่ยชื่อสหรัฐ เธอไม่ได้บอกกับบดินทร์ กลัวว่าบดินทร์จะไม่พอใจ เธอไม่อยากจะมีปัญหาในระหว่างนี้ เพราะกลัวจะทำให้เจนจิราเดือดร้อนไปด้วย เธอยังเข้าใจว่าเจนจิราเป็นฝากเธอเข้าทำงานที่นี่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น