ราตรี ที่รัก

ลำดับตอนที่ #20 : ตอบตกลง

    เจนจิรายังนึกเสียดาย ที่ไม่ได้ไลลามาร่วมงานด้วย ทั้งที่ชานนท์เองก็วางแผนไว้ให้เสียมากมาย ต่างจากสหรัฐที่ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ทันทีที่คนของเขาได้รับการติดต่อจากสายใจ ว่าไลลาตอบตกลง เขาก็ยิ้มจนแก้มปริ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ ก็รีบหุบยิ้มทำหน้านิ่ง มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรที่เขาจะต้องยินดีขนาดนี้ ด้านสรัณย์ พอทราบเรื่องก็ทั้งดีใจและเสียดาย ใจหนึ่งก็อยากจะให้ไลลามาทำงานที่เดียวกัน อีกใจหนึ่งก็เสียดายที่จะไม่เห็นไลลาใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นถ่ายแบบ
     "พี่รัฐ ไลเค้านึกยังไงมาทำงานที่นี่น่ะพี่" สรัณย์คับข้องใจจนต้องรีบเดินมาถามสหรัฐถึงห้อง
     "ทำไม แกไม่ชอบเหรอ"
     "ไอ้ชอบก็ชอบน่ะแหละ แต่เสียดายอ่ะ มีดีแต่ไม่ได้โชว์"
     "แกนี่มันลามกจริงๆ นะไอ้รัณย์"
     "แหม หรือพี่ไม่ชอบ ทีเมื่อก่อนล่ะ กอดล่ะ หอมล่ะ หรือจะอะไรๆ อีกก็ไม่รู้"
     "ไอ้ห่า"
     "แต่ไม่เป็นไร ต่อไปก็อยู่ใกล้กันนิดเดียว อะไรๆ ก็ง่าย" สรัณย์ยิ้มเจ้าเล่ห์
     "แกหยุดความคิดทุเรศๆ เลยนะไอ้รัณย์" สหรัฐพูดหน้านิ่ง ก้มหน้าเซ็นต์เอกสาร
     "อย่าบอกว่าพี่รัฐหึงนะ" สรัณย์ได้ทีแซว ที่จริงเขาดูออกตั้งแต่แรก ว่าสหรัฐมักจะออกอาการหึงหวงไลลาหลายครั้ง
     "นี่แกเลอะเทอะไปใหญ่แล้วไอ้รัณย์ ชั้นจะไปหึงเค้าทำไม ไอ้กรนู่น เด็กไอ้กรไม่ใช่เหรอ"
     "สถาปนิกเอย ผู้บริหารเอย นักดนตรีเอย ไม่รู้จะเลือกใครดีนะพี่รัฐ ไอ้หนุ่มการตลาดคงสู้ไม่ไหว เฮ้อ" สรัณย์ตั้งใจพูดกระแทกกระทั้น ก่อนจะแอบยิ้มเดินออกไป

     ตั้งแต่ตอบตกลงไปทำงานที่โรงแรมภิรมย์ ไลลาก็มาทำงานที่บาร์ด้วยความซึมเศร้าเกือบทุกวัน สายใจต้องคอยเข้ามาพูดคุยด้วย ไม่ให้เธอเครียดหรือคิดมาก ออกปากชวนเธอมาเที่ยวที่บาร์ถ้ามีโอกาส โดยบอกจะปรับปรุงร้านหลายอย่าง และให้ไลลาช่วยคิดรูปแบบเพื่อเธอจะได้มีอะไรทำระหว่างรอเริ่มงานที่ใหม่
     "ไลคิดถูกแล้วนะ ดินทร์ดีใจนะ ที่ไลตัดสินใจแบบนั้น" 
     "มันก็คงแปลกๆ นะ คงคิดถึงคนที่นี่แย่เลย"
     "คิดถึงก็มาเยี่ยมได้นี่นา ให้ดินทร์ไปหาทุกวันยังได้เลย ขี่มอเตอร์ไซค์ แป๊บเดียวก็ถึง" บดินทร์พูดคลายเครียด
     "จริงนะ"
     "ไม่โกหกหรอก เพื่อนไม่ทิ้งเพื่อนอยู่แล้ว ไลก็ตั้งใจทำงาน ตั้งใจเรียนนะ ดินทร์เอาใจช่วย"

    สหรัฐนับวันรอการเข้าทำงานของไลลา อยากจะให้แต่ละวันที่ต้องรอผ่านไปเสียเร็วๆ รู้สึกตื่นเต้นและยินดีอย่างบอกไม่ถูก เขาจัดการเรื่องห้องพักพนักงาน เพื่อหวังว่าไลลาจะมานอนที่นี่ ให้คนมาทำความสะอาด เขาเองก็ไปดูแลด้วยตัวเอง จินตนาการเอาเองว่าไลลาจะมาอยู่ในห้องนี้ มันอาจจะแคบ แต่ก็น่าจะกว้างกว่าห้องเช่าเดิมของเธอ สรัณย์บังเอิญเห็นสหรัฐมาดูห้อง ก็ไม่ได้เข้ามาทักทาย เพียงแต่อมยิ้มยืนดูเงียบอยู่อย่างนั้น แต่ก็ไม่สบายใจหากสหรัฐเผลอรักไลลาเข้าจริงๆ