ลำนำรักธิดาหิมะ

ลำดับตอนที่ #2 : ครอบครัวใหม่(100%)

ครอบครัวใหม่

 
 ภายในเมืองซานตงที่อยู่ติดกับชายแดนนั้นครึกครื้นไปด้วยผู้คนที่เดินทางมาจับจ่ายใช้สอย ภาพนี้ทำให้เสวี่ยเยวี่ยนรู้สึกตื่นเต้นมากชายหนุ่มมองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมอกเขาอาสาพาเธอมาส่งและให้เธอมาขึ้นม้าตัวเดียวกับเขาแม่นางช่างมีผิวนุ่มยิ่งแต่เสื้อผ้าที่เธอใส่ช่างดูแปลกตายิ่งนักไม่เหมือนสตรีในอาณาจักรนี้เลย 

"ท่าน....ท่าน"เสียงเรียกทำให้ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์

"มีอะไรหรือ..."

"ข้าเรียกท่านตั้งนานไยท่านยังคงนิ่งเฉยเป็นอะไรหรือไม่ แล้วเรียกข้าว่าเสวี่ยเยวี่ยนก็ได้ข้าไม่ถือ"

"ถึงเมืองแล้วบ้านเจ้าอยู่ที่ใดเดี๋ยวข้าจะไปส่ง"

"เอ่อ....ไม่เป็นไรเดี๋ยวข้าไปเอง"หญิงสาวรีบกระโดดลงจากหลังม้า

"หวังว่าเราจะได้พบกันใหม่ข้าไปก่อนนะ"

"เดี๋ยวแม่นาง.....แม่นาง"หวังว่าเราจะได้พบกันอีกเขาคิดในใจแล้วควบอาชาคู่ใจจากไป ทางด้านเสวี่ยเยวี่ยนกำลังเดินชมตลาดพรางคิดในใจว่าจะไปใหนต่อดีบ้านก็ไม่มี เงินก็ไม่มี เสื้อผ้าก็ไม่มี จะทำอย่างไรดีพลันท้องก็ร้องขัดขึ้นมาด้วยความหิว

"โอ๊ยจะมาร้องอะไรตอนนี้"

"แม่หนู....แม่หนูคนนั้นน่ะ"

"ใครน่ะ...ไม่เห็นจะมีอะไรเลย"

"ข้าอยู่ข้างล่างก้มหัวลงมาสิแม่หนู"

หญิงสาวก้มหัวลงไปกลับเจอชายแก่คนหนึ่งรูปล่างแคระแกร็น

"เรียกข้าหรือ"

"ใช่แล้วเรียกเจ้านั้นแหละ"

"ท่านเป็นใครกัน"

"ข้าจะเป็นใครก็ไม่สำคัญ  เจ้านี่มีชะตาดีนะได้เป็นถึงหงส์คู่บัลลังค์แต่ต้องอาภัพเพราะต้องใช้เวลาในการพิสูจน์และฝ่าฟันอุปสรรค"

เธอเนี้ยนะได้เป็นหงส์คู่บัลลังค์ไม่มีทาง ในชีวิตนี้ยังไม่เคยเห็นจักรพรรดิตัวเป็นๆเลยถ้าได้เป็นหงส์คู่บัลลังค์ก็คงดีไม่น้อยแต่ต้องมาเจอสนมมากมายที่คอยแก่งแย้งชิงดีชิงเด่นเธอก็ไม่เอาหรอกนะเพราะชีวิตนี้จะมีสามีที่มีเธอเพียงคนเดียว แต่เธอเลิกคิดฟุ้งซ่านจะดีกว่าเพราะป่านนี้ยังหาี่ซุกหัวนอนไม่ได้เลยจะเอาอะไรกับการเป็นถึงหงส์คู่บัลลังค์เลิกฝันซ่ะจะดีกว่า

"เจ้าไม่มีครอบครัวที่อยู่ที่นี่ใช่หรือไม่"

"ท่านจะหาครอบครัวใหม่ให้ข้าหรือ"

"ใช่แล้ว เจ้าตามข้ามาสิ"

เสวี่ยเยวี่ยนเดินตามผู้เฒ่าคนนั้นไปเดินเข้าไปในป่าลึกมากขึ้นเรื่อยๆทันใดนั้นก็ได้เจอกับถ้ำที่อยู่ภายในป่าลึกในถ้ำนั้นสวยมากเพราะมีแสงเล็กๆหลายล้านแสงกระพริบอยู่ในถ้ำเหมือนหิ่งห้อยเดินเข้าไปลึกๆก็เจอกับกระจกบานใหญ่อยู่ในนั้น

"เจ้าเดินเข้าไปสิ"

"ข้าหรือ...ไม่อ่ะ"

"งั้นข้านับหนึ่งถึงสามนะเล้วเจ้าก็เดินเข้าไปในกระจก   หนึ่ง สอง"

ผลัก!!

"อ้ายยยยย" ยังไม่ถึงสามเลยหญิงสาวคิดในใจเพราะผู้เฒ่าได้ผลักหญิงสาวเข้าไปในกระจกซ่ะแล้วทันใดนั้นก็ปรากฎแสงสีขาวขึ้นแล้วทั้งโลกก็ดับมืดไป





รุ่งเช้า

"คุณหนู....นายท่านฮูหยินเจ้าคะคุณหนูตื่นแล้วเจ้าค่ะ"

"เสวี่ยเยวี่ยนตื่นแล้วหรือลูกแม่เป็นห่งแทบแย่ เจ้าตกลงไปในสระน้ำแม่หัวใจจะวาย"

หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็เห็นห้องนอนที่กว้างใหญ่ภายในห้องมีข้างของเครื่องใช้ที่สวยงามและมีหญิงสาวที่เรียกตัวเองว่าพ่อและแม่ปรากฎอยู่ นี้พ่อกับแม่ของเธอหรือนี้ช่างสวยและหล่อจัง

"ท่านเป็นแม่กับพ่อของข้าหรือ"

"นี่เจ้าจำอะไรไม่ได้เลยหรือ นี่แม่ของเจ้าไงลูกเสวี่ยเยวี่ยน ท่านพี่เรียกหมอหน่อยลูกจำพวกเราไม่ได้เลย"

"หมอ.....ท่านหมอเข้ามาหน่อยมาดูลูกของข้าหน่อย"

"มาแล้วข้าน้อยมาแล้วขอรับนายท่าน"

เมื่อหมอเข้ามาก็มาจับชีพจรของเสวี่ยเยวี่ยนและสำรวจส่วนต่างๆไปด้วย

"ดูเหมือนคุณหนูจะความจำเสื่อมขอรับนายท่าน"

"แล้วมีวิธีรักษาหรือไม่ท่านหมอ"ฮูหยินพูดขึ้น

"ก็พอจะมีอยู่ คือให้พวกท่านทุกคนดูแลคุณหนูอย่างดีแล้วก็บอกว่าคุณหนูเป็นใครแต่ต้องค่อยๆเป็นค่อๆไปนะขอรับเดี๋ยวคุณหนูก็จะจำได้เอง"

"ได้ข้าจะทำตามที่ท่านหมอสั่ง"

"ยาที่ต้องใช้ข้าน้อยจะเขียนให้ในใบสั่งยางั้นข้าน้อยขอลา"

"รบกวนท่านหมอแล้ว เสี่ยวจูไปส่งท่านหมอ"

"เจ้าค่ะนายท่าน เชิญเจ้าค่ะท่านหมอ"

เมื่อหมอกลับไปพ่อและแม่ใหม่ของเธอก็เข้ามาดูอาการ

"แม่คือแม่ของลูกนะเสวี่ยเยวียนส่วนนี้คืพ่อของเจ้า"

"ท่านพ่อท่านแม่ข้าจำอะไรไม่ได้เลย"เธอพูดไปตามน้ำ

"พ่อกับแม่จะดูแลเจ้าเป็นอย่างดีไม่ต้องห่วง"

"ถ้างั้นข้าขอนอนพักสักครู่"

"ได้ๆเจ้านอนเถอะแม่กับพ่อจะไม่กวนเจ้า"

เมื่อพ่อและแม่ใหม่ของเธอกลับไปแล้วเธอก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติไปคือมือของเธอหดเล็กลง ส่วนสูงก็ด้วยนี่เธอกลายเป็นเด็กไปแล้วหรือนี่




หลายอาทิตย์ผ่านไปที่แท้เสวี่ยเยวี่ยนก็ได้รู้ว่าเธอตัวหดเล็กลงและหน้าเธอก็อ่อนเยาว์ขึ้นกลายเป็นเด็กอายุ15และฐานะทางบ้านของเธอก็ดีพ่อเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ที่เก่งกล้าของอาณาจักรหมิงมีแม่เป็นหญิงสาวที่สวยหยาดเยิ้มจัดว่่าเป็นหญิงงามล่มเมืองก็ว่าได้แม่ของเธอมีความเป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อมเก่งไปซ่ะทุกด้านแถมเธอยังเป็นบุตรีบ้านสกุลเหยียนและน่าตาของเธอก็ยังเหมือนเดิมที่บ้านของเธออยู่ในเมืองหลวงมีบ่าวรับใช้มากมายแต่สาวใช้ที่สนิทกับเธอมากที่สุดคือเสียวจูเธอเป็นทั้งสาวใช้ เพื่อน เละพี่สาวในเวลาเดียวกันเล่าเรื่องต่างๆมากมายที่เกี่ยวกับตัวเธอและอาณาจักรแห่งนี้ เธอต้องเรียนหนังสือใหม่หมดเลยตั้งแต่ต้น เรียนอะไรหลายๆอย่างที่ลูกคุณหนูอย่างเธอจำเป็นต้องเรียนเช่นเย็บปักถักร้อย เรียนเขียนอ่าน แต่งกลอน งานบ้านงานเรือน หมากพิณต่างๆอีกมากมายดีที่เธอเป็นคนหัวไวจึงเข้าใจได้ง่ายและรวดเร็วที่นี้ช่างดีจริงๆเธออยากจะอยู่ต่อนานๆซ่ะแล้วสิ

 

 

      มาอัพต่อแล้วนะเจ้าคะรอเหมยนานป่าวววฮี่ๆนางเอกของเรากลายเป็นเด็กซ่ะแล้ว ยังไงก็ช่วยติตามตอนต่อไปกันด้วยน้าเหมยจะลงรูปตัวละครใหม่นะเจ้าคะอย่าลืมดูกันด้วยน้าาาาแล้วก็ที่สำคัญคอมเมนต์จากนักอ่านทุกท่านเป็นกำลังใจสำคัญของเหมยนะเจ้าคะขอบคุณที่ติดตามค้าาาาา