ลำนำรักธิดาหิมะ

ลำดับตอนที่ #1 : หยกนำพา(100%)

ปักกิ่ง
    
   หญิงสาวในชุดเดรทสีชมพูกำลังเดินลงจากเครื่องบินที่สนามบินในกรุงปักกิ่ง เมืองหลวงของประเทศจีน ร่างบางมีผมยาวสลวยยาวถึงกลางหลัก รูปหน้าเรียวรูปไข่ จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตากลมโตสุขใสแต่แววตาบ่งบอกได้ถึงความสุขุมเยือกเย็นดุจน้ำแข็ง ปากเรียวสวย เธอจัดได้ว่าเป็นหญิงงามล่มเมืองเลยทีเดียว จะมีใครรู้ว่าที่แท้จริงแล้วเธอเป็นน้องสาวของมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ในฮ่องกง บัดนี้น้องสาวมาเฟียได้เดินทางมาพักผ่อนยังบ้านเกิดที่ปักกิ่งเพื่อมาคารวะหลุมศพของพ่อแม่ของเธอที่ล่วงลับไปเมื่อหลายปีก่อน หญิงสาวเดินมายังรถคันหรูที่มีคนมาจอดรออยู่แล้วเธอขึ้นรถไปยังสุสานของผู้เป็นพ่อและแม่อันเป็นที่รักของเธอ ภายในสุสานของวงศ์ตระกูลมีป้ายหลุมศพเรียงรายอยู่เต็มไปหมด เป็นสถานที่ที่เงียบสงบ หญิงสาวเดินไปยังป้ายหลุมศพของพ่อแม่ของเธอ 
"แม่คะ พ่อคะ เสวี่ยเยวี่ยนมาแล้วค่ะ เสวี่ยเยวี่ยนมาหาพ่อกับแม่แล้ว คิดถึงพ่อกับแม่จัง หนูมีดอกไม้ที่พ่อและแม่ชอบเอามาให้ด้วยนะคะ หลับให้สบายนะคะ หนูจะดูแลพี่ชายเป็นอย่างดี ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"

"คุณหนูคะ  คุณหนู"

"ใครน่ะ"

"ป้าเองค่ะคุณหนู"

"อ้าว  ป้ามาจากไหนคะเนี้ย ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้"

"ป้าเอาของมาให้จ๊ะ เป็นของเล็กๆน้อยๆ ที่คุณนายให้ป้าเอามาให้" ป้าที่เป็นคนสนิทของแม่ของหญิงสาวเอาของที่แม่ของเธอเป็นคนฝากมาให้ก่อนที่จะสิ้นใจ

"มันเป็นของที่คุณนายให้ไว้ แล้วบอกว่าถ้าเกิดคุณหนูอายุครบ18เมื่อไหร่ให้เอามาให้คุณหนูค่ะ"

"ขอบคุณนะคะป้า"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณหนู มันเป็นน่าที่ของป้าอยู่แล้ว"

"งั้นหนูกลับก่อนนะคะป้า"

"ค่ะคุณหนู......โชคดีนะคะคุณหนู"

"ค่ะ...ขอบคุณค่ะ"

เมื่อกลับมาถึงโรงแรมหญิงสาวได้เปิดกล่องเล็กๆที่ป้าคนสนิทของแม่ของเธอเป็นคนเอามาให้ ภายในกล่องนั้นเป็นหยกสีเขียวที่แวววาวสดุดตาสลักเป็นรูปมังกรอยู่ข้างในร้อยด้วยเชือกสีแดงและมีพู่เชือกสีเขียวห้อยลงมา

"สวยจัง...." ทันใดนั้นหญิงสาวเหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งอยู่ภายในกล่องภายในกระดาษมีข้อความเขียนไว้ว่า
                       "ลมหนาวโชยพัด  
                        หิมะปลิวสไวย
                        หยกมังกรนำพา
                        มอบรักนีรันดิ์"
ทันใดนั้นหยกมังกรก็เปล่งแสงประหลาดสีเขียวหญิงสาวเอามือป้องเอาไว้เพราะแสงแยงตาพอแสงสีเขียวหายไปหญิงสาวก็ปรากฎเห็นทัศนียภาพเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเป็นภาพห้องนอนภายในโรงแรมบัดนี้กลายเป็นป่าที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้สีเขียวอันร่มรื่นและเงียบสงัด หญิงสาวตกใจเป็นอย่างมาก

"ที่นี่ที่ไหน....ตอนแรกเราอยู่ในโรงแรมไม่ใช่หรอแล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ได้" เธอขนลุกไปทั้งตัวแต่พยายามตั้งสติให้นิ่งแล้วเดินดูไปรอบๆหญิงสาวเดินลึกเข้าไปในป่าเธอเห็นน้ำตกอันสวยงามมีดอกไม้ขึ้นอยู่รอบๆจึงตัดสินใจเดินไปตรงน้ำตกเพื่อหาที่นั่งพัก
"น้ำตกสวยจังน่าเล่นจังเลย"คงไม่มีคนอยู่แถวนี้เล่น้ำดีกว่า หญิงสาวคิดในใจจึงตัดสินใจถอดเสื้อผ้าเดินลงไปชำระล้างร่างกายในน้ำตกและเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน โดยไม่รู้เลยว่ามีใครมาแอบมองอยู่ก่อนแล้ว ร่างสูงโปร่งในชุดนักรบจีนโบราณกำลำงแอบมองอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ไม่น่าเชื่อเลยว่าทั้งที่เขาเสร็จจากการปราบกบฏีที่จะมาคิดทรยศราชบัลลังค์ของเขาแล้วมาหาน้ำตกเพื่อมาชำระล้างร่างกายจากการสู้รบมานับเดือนจะมาเจอกับสาวงามที่สวยหยาดเยิ้มมาเปลือยกายเล่นน้ำอยู่ในป่าลึกได้ เขาไม่ได้ตั้งใจจะแอบมองแต่ร่างกายที่เปลืยเปล่าของหญิงสาวที่อยู่ตรงน่านั้นนั้นกลับน่ามองและน่าสัมผัสเป็นอย่างยิ่งเขาเลยอดใจไม่ไหวที่จะแอบดูนางอยู่เงียบๆภายในจิตใจที่เคยสงบมาหลายปีบัดนี้เต้นระรัวเหมือนกลองไม่เคยมีหญิงใดที่ทำให้เขาผู้เป็นจักรพรรดิใจเต้นรัวขนาดนี้มาก่อน หญิงสาวที่สัมผัสได้ว่ามีใครแอบมองเธออยู่ด้านหลังต้นไม้รีบหันไปมองตรงต้นไม้อย่างตกใจ

"ใครน่ะ" หญิงสาวร้องออกมาแล้วรีบว่ายน้ำไปหลบอยู่ตรงชะง่อนหินก้อนใหญ่ที่บังตัวของเธอมิดแล้วรีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวม "ใครยืนอยู่ตรงนั้นออกมาเดี๋ยวนี้นะ"

เสียงตะโกนของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มรีบออกมาแล้วตะโกนตอบว่า"ข้าเอง...ข้าไม่ได้คิิดที่จะแอบมองเจ้านะต้องขอโทษด้วยที่ล่วงเกินแม่นาง แต่ข้าไม่ได้มีเจตนาร้าย"

คำพูดที่แปล่งหูทำให้หญิงสาวขมวดคิ้วทำไมชายคนนี้ถึงพูดภาษาเหมือนในหนังจีนโบราณเช่นนี้หญิงสาวคิดในใจนี้เธอไม่ได้หลงยุคมาอยู่ที่ยุคสมัยจีนโบราณหรอกเหมือนในนิยายหรอกนะหญิงสาวจึงลองถามดู
"คุณเล่นหนังกันอยู่หรอคะ แล้วที่นี่ที่ไหน แล้วคุณเป็นใคร ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้"หญิงสาวรัวคำถามเป็นชุด

"หนังคืออะไรหรือแม่นาง ที่นี่คือป่าในตั้งอยู่ที่ชายแดนรั้งหวางแคว้นหมิงและแคว้นเจิง ส่วนข้าคือทหารมาทำสงครามปราบกบฏของแคว้นหมิงที่เป็นกบฏต่อองค์จักรพรรดิ พอดีเสร็จศึกแล้วเตรียมจะกลับข้าพอมีเวลาอยู่บ้างจึงมาหาลำธารเพื่อมาชำระร่างกายไม่คิดว่าแม่นางจะมาเล่นน้ำอยู่ที่นี่ จึงขออภัยด้วยที่เสียมรายาท"เขาพูดไปก็หันหลังไปคิดเสียดายที่ไม่ได้เห็นไม่ได้ๆ!!ทำไมเขาคิดแบบนี้กันนะไม่เข้าใจตัวเองเลย

"ท่านหันมาได้แล้ว"เมื่ออีกฝ่ายหันมาทำให้เสวี่ยเยวี่ยนตกตะลึงในความหล่อเหลาของบุรุษตรงหน้ายิ่งนัก โครงหน้าเรียวสวยเหมือนผู้หญิง จมูกโ่งเป็นสัน คิ้วโก่งดั่งคันธนู ตาเรียวเหมือนตาเหยี่ยวนัยตาสีดำนั้นช่างมีสเน่ห์น่ามองยิ่ง เรียวปากสวยน่าจูบนั้น ร่างกายกำยำร่างสูงโปร่งน่าลูบไล้โดยแท้ ช่างเป็นบุรุษที่สวยยิ่งนักทำให้หญิงสาวอย่างเธออิจฉาเป็นอย่างยิ่ง

"แม่นาง....แม่นางเป็นอะไรหรือ...ไม่สบายหรือไม่"เสียงของชายหนุ่มทำให้เสวี่ยเยวี่ยนตื่นจากภวังค์

"ไม่เป็นไรข้าไม่เป็นไร"เมื่อรู้ว่าเธอหลงยุคเข้ามาจริงๆทำให้หญิงสาวเปลี่ยนสรรพนามทันที นี่เธอหลงยุคเข้ามาจริงๆหรือนี่

"แล้วแม่นางคือใครกัน ทำไมถึงมาอยู่ในป่าได้ บ้านอยู่ที่ไหนข้าพาไปส่งดีหรือไม่"

"ข้ามีนามว่าเสวี่ยเยวี่ยน ข้าหลงทางมา บ้านข้าอยู่ในเมืองท่านพาข้าออกไปได้หรือไม่"หญิงสาวเริ่มโกหกทันทีที่จริงแล้วเธอไม่รู้จักใครเลยแถมยังหลงยุคมาอีกจะไปบอกก็คงไม่มีใครเชื่อจึงโกหกไปเมื่อหลงยุคมาไม่สามารถกลับไปได้ก็ขอเที่ยวที่นี่หน่อยก็แล้วกันเพื่อจะคิดหาทางกลับบ้านได้หญิงสาวคิด

"เช่นนั้นข้าจะพาแม่นางออกจากป่าเชิญแม่นางขึ้นมาของข้า...."
 

 

หนีฮ่าวเจ้าค่ะทุกคนขอเรียกตัวเองว่า"เหมย"น้าาาาาพอดีเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่มาเขียนในหมวดนี้ถ้ามีคำผิดอะไรเหมยก็ขออภัยไว้ด้วยนะเจ้าคะ พอดีมีเหตุคัดข้องทางเทคนิคนิดนึงเพราะเป็นมือใหม่ก็เลยอัพแค่ครึ่งตอนแต่ตอนนี้อัพเต็มตอนแล้วนะเจ้าคะยังไงก็เอาใจช่วยเหมยด้วยน้าาาาอย้าลืมติดตามกันนะเจ้าคะเจอพระเอกแล้วจะพยายามอัพทุกวันน้าาาาแต่วันนี้ขอด้นสดไปก่อนก็ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะทุกคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้เหมยนะเจ้าคะเหมยจะพยายามอย่างสุดความสามารถขอบคุณที่ติดตามเจ้าค้าาาาาา><