SF 2/3 [Jungkook X You] Love or Hate ?

ข้อมูลเบื้องต้น

Let me love you 

ให้ฉันได้รักคุณ

 หลังจากที่คุณทำแผลให้คนตรงหน้าเสร็จแล้ว ก็เกิดการเดดแอร์ขึ้นไม่มีใครพูดจาใดๆรวมถึงคุณเอง ก่อนที่พวกเราสองคนจะจ้องตากันโดยบังเอิญคุณหลบหลีกสายตาจองกุกก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "ไม่อะไรแล้ว ฉันกลับก่อนนะคะ" คุณยันโซฟาลุกขึ้นก่อนจะปลีกตัวออกจากห้องไป 

 ไม่มีคนตาม ไม่มีคนรั้งเหมือนเมื่อก่อน...

เช้าวันต่อมา 

 "ยัยซอนอา! " เสียงแว้ดของเพื่อนสนิทคุณดังขึ้นก่อนจะรีบสาวเท้ามาที่คุณด้วยใบหน้าที่กังวลอย่างเห็นได้ชัด "ถ้าเป็นเรื่องที่ฉันทิ้งแกไว้เมื่อวาน ขอโทษๆ พอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ " มินะขมวดคิ้วขึ้น ก่อนพูดต่อ "ฉันว่าไม่เล็กแล้วมั้ง แกมาดูนี่!" คนตรงหน้าหยิบสมาทโฟนขึ้นมากด 4-5 ทีก่อนจะยื่นให้คุณ ภาพจำนวนสิบกว่าภาพฉายบนเพจโรงเรียนตรงข้าม คุณเบิกตากว้างขึ้นก่อนจะอ่านข้อความที่ปรากฎอยู่บนโพส 'ข่าวสดๆจ้า เผยภาพหนุ่มหล่อจอมเย็นชาของเรา หรือ จอน จองกุก กำลังอุ้มผู้หญิง? ก่อนจะพาขึ้นรถหรูตัวเองไป ใครที่มีวาปเด็กในภาพนี้ เจ๊จะให้รางวัลอย่างงาม ปล.เชิญคอมเม้นท์' หลังจากที่คุณอ่านข้อความเสร็จ ก็เข้าที่คอมเม้นท์อย่างเร็ว "พะ...พี่จองกุกเขาดังในโรงเรียนขนาดนี้เลยเหรอ.." คุณพูดอย่างเสียงสั่นเพราะคอมเม้นท์แต่ละอันมีแต่ด่าทอเท่านั้นอีกทั้งยังมีการขุดคุ้ยเรื่องในอดีตระหว่างคุณกับจองกุกอีกด้วย  คุณกดรีเฟรชหน้าเพจนั้นใหม่อีกครั้ง ก่อนจะพบคลิปที่พึ่งลงได้ 2 นาที คุณรีบกดเข้าไปดูเพราะในคลิปนั้นมีพี่จองกุก 

‘สวัสดีครับ ที่จริงผมไม่ค่อยชอบออกสื่อเท่าไหร่นัก แต่ว่าเรื่องที่เพจนี้พึ่งลงไปมันค่อนข้างทำ"แฟน"ผมลำบาก ภาพนั้นผมเจอเธอเป็นลมอยู่จึงพาเธอไปพักที่ห้องผม คนเป็นแฟนกันจะอยู่ด้วยกันคงไม่ผิดนะ จริงไหมครับ? แล้วเรื่องที่ว่าเธอนอกใจผม’ จองกุกขบเม้มริมฝีปาก ก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดต่อ ‘ไม่จริงครับ เราสองคนแค่ทะเลาะกันเฉยๆ ไม่่มีมือที่สามแน่นอน ส่วนเรื่องที่บอกว่าผมเสียใจจนต้องไปต่อที่อเมริกาก็เป็นเรื่องโกหก ผมได้ทุนก่อนหน้านั้นแล้ว ฉะนั้นหยุดกล่าวหาเธอในทางที่ผิดๆได้แล้วครับ ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน ' คลิปตรงหน้าจบลงคุณทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างอึ้งๆ ก่อนที่คุณจะรีบสาวเท้าออกไปจากโรงเรียน คุณวิ่งไปตามทางบนถนน ก่อนจะข้ามฝั่งไปยังโรงเรียนข้าม สายตานับสิบจ้องมาที่ร่างของคุณ คุณรีบสาวเท้าไปเรื่อยๆ จนมาหยุดตรงหน้าคนที่รู้จักเป็นอย่างดีภายในซอกตึกมุมที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน จองกุกเห็นอย่างงั้นจึงเบิกตากว้างเล็กน้อย "ขอบคุณ...นะคะ" คุณพูดด้วยเสียงสะอื้นก่อนจะก้มมองพื้น "ฉันนึกว่าพี่จะเกลียด-"

  "ไม่ต้องขอบคุณหรอก..ที่เธอเข้าใจว่าฉันเกลียดน่ะ ถูกแล้ว" น้ำตาใสๆที่ไหลอาบแก้ม คุณเงยหน้ามองคนตรงหน้าอีกครั้ง แววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดฉายขึ้นจากคนตัวสูง "ฉันทำไปเพราะไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวายไปกว่านี้ เธอคงเข้าใจนะ " จองกุกพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเขาแตะบ่าคุณเบาๆ ก่อนที่กำลังจะหันหลังกลับ "งั้นเองเหรอคะ.." คุณเค้นหัวเราะออกมาเล็กน้อยในขณะที่น้ำตามันไหลไม่หยุด "แน่ใจเหรอว่าพี่เกลียดฉัน?" คุณสองคนสบตากันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ ก่อนที่คุณจะเดินเข้าไปหาจองกุกและคล้องคอเขาไว้ "จะทำอะไร!?" คุณหลับตาลงก่อนจะดึงเขาเข้ามาจูบ ริมฝีปากทั้งสองประกบกันอย่างลงตัว คุณรั้งคอเขาไว้ก่อนจะขบเม้มเนื้อนุ่มยุ่นคนตรงหน้า เขาได้แต่เบิกตากว้างก่อนจะพยายามผลักคุณออก แต่ทว่าคุณสอดลิ้นเรียวเข้ามาในริมฝีหนาคว้านหาความหวานจากริมฝีปากคนตัวสูง เขาชะงักตัวเองขึ้น ก่อนจะปล่อยคุณให้ทำตามอำเภอใจ มือเรียวเล็กเปลี่ยนจากคล้องคอมาประคองหน้าร่างหนาไว้ ก่อนจะมอบจูบแสนดูดดื่ม หมุนใบหน้าปรับองศาในการจูบให้เท่ากัน จองกุกหลับตาพริ้มเขาน่ะโหยหาสัมผัสนี้มาตลอดตั้งแต่ไปอเมริกา มือหนารั้งเอวบางเข้ามาประชิดตัวก่อนจะหันให้คนตัวเล็กกว่าให้หลังชิดกำแพง จูบเร่าร้อนเปลี่ยนเป็นจองกุกที่มาคุมเกม เขาบดขยี้ริมฝีปากอย่างลืมตัวว่าก่อนหน้านี้ได้รู้สึกอย่างไรกับคนตรงหน้า เพราะสมองในตอนนี้นั้นขาวโพรนไปหมด ปล่อยให้อารมณ์ของตัวเองทำตามใจ 

  นานนับหลายนาทีคุณทั้งสองผละริมฝีปากออกจากกันโดยมีน้ำยืดใสติดทั้งมุมปากทั้งคู่หลังจากที่ผ่านจูบอย่างเร่าร้อนมา อุณหภูมิในร่างกายทั้งสองพุ่งฉีดขึ้นทั้งคู่ ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างกับผลมะเขือเทศ จองกุกก้มหน้าเข้าไปหาคนตัวเล็กอีกครั้งก่อนจะพูดด้วยเสียงแหบพร่า"เป็นเหมือนที่เธอพูดเลยแหะ ว่าพี่ไม่เคยเกลียดเธอเลย" จองกุกขบเม้มใบหูคนตัวเล็กเรียกเสียงไพเราะได้อย่างดี "ยะ..หยุดก่อนนะคะ อ๊ะ!" จองกุกเลื่อนใบหน้ามาประทับที่ซอกคอก่อนจะสูดดมอย่างเคยตัว "นี่ในโรงเรียนนะพี่จองกุก.." คุณพูดพร้อมกับต่อต้านคนร่างสูงที่ซุกซนกับคอขาวเนียนคุณไม่หยุด "ขอลองชิมหน่อย" จองกุกลากลิ้นร้อนไปบนบริเวณนั้นก่อนจะง้ามริมฝีปากลงพร้อมกับดูดเม้มจุดนั้นจนเกิดรอยแดง "พะ...พี่จองกุก อย่าทำ..รอย" จองกุกไม่ฟังคำใดๆของคุณทั้งสิ้น เขาบีบเค้นทรวงอกคุณผ่านชุดนักเรียน "ยะ...อย่า " เหมือนเสียงของคุณจะเป็นตัวปลุกอารมณ์จองกุกมากกว่าคำสั่งเขาทั้งบีบเค้นทรวงอกและทำรอยบนคอคุณไปพร้อมๆกัน "คิดถึง...ที่สุด" 

Rrrrrrrrrrrrrrrrrr

talk

มาสั้นๆแต่มาแน่ค่ะ 55 เอ็นซีเบาๆไปก่อนนะคะ ช่วงนี้เรียนเยอะ การบ้านก็เยอะด้วย ไว้ว่างจะมาต่ออีพีสุดท้ายนะคะ อย่าลืมคอมเม้นท์เป็นกำลังใจหมื่นล้านใจให้ไรท์ด้วยน้าาาาา อาจจะใช้ถ้อยคำผิด หรือ ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ รีบแต่งจริงๆ พึ่งมีเวลาว่างช่วงเสาร์อาทิตย์ 

จองกุกคนโกรธง่ายหายเร็ว แค่มอบจูบให้ก็หายงอนล่ะ คริๆ น้องซอนอาเข้าบริสุทธิ์จริงๆ แกก็ไม่เชื่อ ขนาดนั้นยังออกมาแก้ข่าวให้กัน แต่ว่าเอ๋ ใครโทรมากันนะ จะมีเรื่องอะไรรึเปล่าาา ติดตามกัน