เมื่อเราได้พบกัน

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันเซ็งจิตกับพวกผู้ชายพวกหนึ่ง พวกเขาคุยกันเสียงดังน่ารำคาณมากๆ ตอนนั้นเราทุกคนก็กำลังนั่งเรียนพิเศษกันอยู่ด้วย ฉันก็รำคาณมากๆเพราะพวกเขาไม่ได้มีความเกรงใจสักนิดเดียว เฮ้ยเซ็งๆๆต้องทนฟังพวกนี้คุยกันอีกนานแค่ไหนกันเชียว แต่ก็มีคนๆคนหนึ่งเขานั่งอยู่หน้าสุดเลย เอ๊ะ ทำไมเขาไม่ไปนั่งกับพวกผู้ชายพวกนั้นนะ หลังจากความคิดอันนี้สายตาของฉันก็จับจ้องไปที่เขาตลอดโดยไม่มีทีท่าว่าหยุด เฮ้ย อะไรเนี่ยทำไมฉันต้องมองเขาด้วยนะ ไม่รู้สิทำไมฉันถึงมองเขาบ่อยๆนะ แถมกลับมาที่บ้านก็ยังนึกถึงเขาอีก โอ้ยนี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย........
.......ว่าไงนะเขาชื่อที หรอ ฉันว่าฉันรู้แล้วแหละว่าฉันเป็นอะไร หลังจากนี้ไปคงมีเรื่องสนุกที่มาเติมสีสันให้กับฉันซะแล้ว ทีเป็นผู้ชายที่ขี้อายนะ>< เขาเหมือนจะเงียบแต่ก็ไม่เงียบ จะดื้อก็ไม่ดื้อ อาจจะดื้อเงียบก็ได้นะ ว้าวเจ๋ง!!!!นายคนนี้เล่นกีต้าร์เป็นด้วยอ่ะ เท่ห์ชะมัด ฉันว่าฉันต้องชอบเขาอยากจริงจังซะแล้ว อยากรู้จักเขาจังทำไงดีนะ อ๋อรู้และให้บาสช่วยดีกว่า......
นายทีเนี่ยรู้จักกับเพื่อนฉันอีกที ต่อไปนี้ก็รู้จักกันสบายๆเลยหล่ะ ทำไมฉันถึงมีความสุขจังนะ เฮ้ย บาสบอกว่าเย็นนี้ทีจะมาเล่นกีต้าร์ด้วยตื่นเต้นเป็นบ้าเลย><...................
นั่นๆ นายนั่นมาแล้ว เฮ้ยหัวใจจ้าอย่าเพิ่งหลุดออกมานะ อย่าเพิ่งใจเย็น เฮ้ยเท่ห์จังดูดีจังในสายตาฉันเธอคือผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุดเลยในตอนนี้ ว่าไงนะบาสเรากับทีเป็นเพื่อนกันในเฟสงั้นหรอ เครรรได้<3 และฉันก็ทักเขาไปว่าาาา สวัสดีจำฉันได้ไหมที่เรียนพิเศษด้วยกัน เขาก็ตอบมาว่า.