คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เรียกว่าอะไร
“สวัสดีครับแม่”
“เป็นไงบ้างลูก เรื่องธุรกิจโรงพยาบาลที่ลูกสนใจ แม่เป็นห่วงเลยโทรมาหา”
“ผมกำลังดูข้อมูลอยู่นะครับแม่ ก็น่าสนใจมากครับ ทางนู้นเค้าก็อยากให้เราไปร่วมลงทุนครับ”
“เสียงลูกดูเหนื่อยๆมีอะไรหรือเปล่า”
คุณศศิประภาถามบุตรชายคนเดียวด้วยความเป็นห่วง
“ผมสบายดีครับแม่”
รัชชานนท์คุยกับมารดาสักพักก็วางสายไป ชายหนุ่มปรึกษากับมารดาเรื่องการทำธุรกิจโรงพยาบาลซึ่งท่านได้ถามข้อมูลหลายอย่าง จากการคิดวิเคราะห์หลายด้านมารดาเค้าก็ได้ลงความเห็นว่าเป็นธุรกิจที่น่าลงทุนเลยทีเดียว เนื่องจากว่าธุรกิจทางการแพทย์ในไทยกำลังเติบโต ประเทศเพื่อนบ้านก็นิยมมาใช้บริการเนื่องทางไทยมีการแพทย์ที่เจริญก้าวหน้า การให้บริการดี และอัตราค่าบริการไม่สูงเกินไป
รัชชานนท์นึกถึงโรงพยาบาลที่กำลังจะเป็นหุ้นส่วนใหญ่ แล้วเธอหละเค้าจะได้พอเธอบ่อยขึ้นหรือไม่ รัชชานนท์ไม่ได้พบหน้าหรือติดต่อชนิตาเลยตั้งแต่หญิงสาวไปทานข้าวที่บ้านเค้า นี่ก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว ปกติหญิงสาวต้องโทรหาเค้ามาบ้างแต่นี่ไม่มีเลย มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ รัชชานนท์เองไม่สามารถปฏิเสธได้เลยที่ตัวเองตัดสินใจเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของโรงพยาบาลแห่งนั้นนอกจากเห็นโอกาสทางธุรกิจแล้วเหตุผลอีกอย่างคือ การได้พบคนหน้าหวานที่หัวใจเรียกร้องได้บ่อยขึ้นโดยไม่ต้องหาสารพัดเหตุผลมาอ้างอย่างที่เคยทำ นี่เราต้องทำขนาดนี้เลยหรือนี่ รัชชานนท์ได้แต่ถามตัวเองในใจ
“ตาอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะ”
“งั้นตาไม่เกรงใจพี่แซมนะคะ”
ชนิตานั่งอยู่ในร้านอาหารใกล้โรงพยาบาล ช่วงเวลาพักเที่ยงของเธอได้นัดพบกับพี่รหัสที่เป็นผู้แทนยา
“พี่แซมสั่งอะไรบ้างซิค่ะ”
ชนิตาเอื้อนเอ่ยเนื่องจากเธอสั่งอาหารไปหลายเมนู แต่คนตรงหน้ายังไม่สั่งอะไรเลย
“เราสั่งเลยพี่กินได้หมดแหละ สั่งมาเถอะเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”
“มันแน่อยู่แล้ว ก็พี่แซมเงินเดือนเยอะกว่าตาตั้งเยอะ”
“พี่ชวนมาทำด้วยกันก็ไม่ยอม”
“ก็ตาไม่ชอบนี่คะ ทำงานโรงพยาบาลแบบนี้แหละ เหมาะกับตาแล้ว”
ชนิตาใช้เวลาในร้านอาหารกับพี่รหัสอย่างมีความสุข อย่างน้อยการได้เจอคนสนิทที่ไม่ได้เจอมานานก็ทำให้หัวใจที่แห้งแล้งของเธอสดชื่นขึ้นมาบ้าง ใบหน้าหวานจึงปรากฏรอยยิ้มสดใสอันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัวได้บ้างหลังจากหายไปร่วมเดือน
ชนิตาไม่อาจรู้ได้เลยว่าภาพความสนิทสนมระหว่างเธอกับพี่รหัสอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่งตลอดเวลา จวบจนใกล้หมดเวลาพักของเธอ พี่แซมจึงได้ขับรถมาส่งที่โรงพยาบาล
“พี่แซมขับขึ้นที่ลานจอดรถชั้นสองเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวตาลงแล้วพี่แซมก็ขับวนลงได้เลยค่ะ”
ชนิตาอธิบายการเดินทางให้พี่รหัสฟังเพื่อให้เกิดความสะดวกมากที่สุด
“ขอบคุณนะคะพี่แซม แล้วพาตาไปเลี้ยงข้าวอีกนะคะ”
ชนิตากล่าวลาพี่รหัสแล้วก็รีบเดินผ่านลานจอดรถเพื่อจะได้รีบกลับเข้าไปทำงานซึ่งเกือบจะหมดเวลาพักแล้ว
“อุ้ย!”
ชนิตาอุทานตกใจเมื่อมีมือมากระชากตัวเธอให้เข้าไปในมุมตึกซึ่งเป็นที่ลับตาคน ซ้ำยังใช้ลำแขนแกร่งกอดรอบเอวกิ่วเธอไว้
“คุณนนท์ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”
ชนิตายังคงมีน้ำเสียงตกใจ แม้รู้แล้วว่าคนที่กระชากเธอมาเป็นคนที่รู้จักดี
“ผมก็ขับรถมา”
“ตาหมายถึงคุณนนท์มาที่นี่ทำไมคะ”
ชนิตาไม่พูดเปล่า ร่างบางพยายามแกะมือหนาของคนตัวโตออกจากเอวเธอ ซึ่งดูเหมือนว่ายิ่งแกะมันจะยิ่งเหนียวขึ้น
“ทำไม ผมกอดคุณแค่นี้ไม่ได้เหรอ กลัวให้หมอนั่นมาเห็นหรือไง”
“คุณนนท์พูดถึงใครนะคะ”
ชนิตาเริ่มใช้น้ำเสียงไม่พอใจบ้าง ก็เธออยู่ของเธอดีๆ เค้ามาจากไหนก็ไม่รู้อยู่ๆก็ดึงเธอมากอดตามซอกตึก ทำหน้าดุดัน น้ำเสียงเย็นชาและยังจะสัมผัสรุนแรงนี่อีก
“ก็คนที่คุณไปกินข้าวกับมันไง คุณอย่าคิดนะว่าผมไม่เห็น ดีที่ผมมาประชุมขับรถผ่านร้านอาหารที่คุณนั่งอยู่ ก็เลยเห็นทุกอย่าง”
“เห็นแล้วจะทำไมคะ”
ชนิตาเชิดหน้าถามชายหนุ่มอย่างท้าทาย ก็เค้าไม่ได้รัก ไม่ได้ห่วงอะไรเธอเลย เธอร้องไห้ออกจากบ้านเค้ามาเป็นเดือนเค้าก็ไม่เคยโทรมาถามไถ่ แล้วจะมาโกรธมาโมโหอะไรกับการที่เธอไปกินข้าวกับผู้ชายคนอื่น
“นี่คุณอย่าท้าผมนะ”
ไม่ใช่แค่น้ำเสียงดุดันที่เค้าใช้กับชนิตาเท่านั้น ลำแขนแข็งแรงก็กอดรัดเธอจนอกอวบหยุ่นชิดอกแกร่ง
“คุณนนท์ปล่อยตานะคะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
ชนิตาใช้น้ำเสียงอ่อนลง เมื่อเห็นรัชชานนท์มีอารมณ์โกรธในระดับที่รุนแรงมาก เธอไม่เคยเห็นเค้าเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
“มีคนมาเห็นแล้วจะทำไม”
คำพูดรวนๆยังออกมาจากคนที่มีโทสะ
“มันไม่เหมาะสม คุณนนท์อยู่ในระดับผู้บริหารของที่นี่นะคะ ส่วนตาเป็นเพียงพนักงานธรรมดาแล้วถ้ามีคนมาเห็น คุณนนท์นั่นแหละที่จะลำบาก”
ชนิตาพยายามหาเหตุผลที่จะทำให้ชายหนุ่มเย็นลงได้บ้าง
“ผมไม่กลัวหรอก”
ชายหนุ่มไม่พูดเปล่าเค้ายังพิสูจน์ให้เธอเห็นด้วยว่าเค้าสนใจใครทั้งนั้น ลำแขนแกร่งกอดรัดให้ร่างบางมาแนบชิดใบหน้าคมก้มลงมาลิ้มรสความหวานจะริมฝีปากอิ่มที่บังอาจมาต่อปากต่อคำกับเค้า สัมผัสของชายหนุ่มช่างรุนแรงไม่ได้ทะนุถนอมหญิงสาวอย่างที่เคยทำเลย ซ้ำยังจูบเอาจูบเอาไม่ให้เธอได้หายใจเลย เมื่อรัชชานนท์ลงโทษคนร่างบางตรงหน้าจนพอใจจึงปล่อยเธอให้เป็นอิสระ
ชนิตายังคงยืนนิ่ง หญิงสาวสับสนเหลือเกินว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต เธอปล่อยให้เค้าจูบได้อย่างไรนี่มันลานจอดรถของโรงพยาบาล แล้วถ้ามีคนมาเห็นจะเป็นอย่างไร รัชชานนท์เองก็น่าจะคิดบ้าง ทำไมทำอะไรที่ไม่ให้เกียรติเธอเลย หรือเธอไม่มีค่าอะไรในสายตาเค้าเลยสักนิด คิดมาถึงตรงนี้แล้วน้ำตาเป็นสายไหลก็ออกมาจากดวงตาคู่สวยหลังจากที่มันพึ่งหมดไปได้เพียงไม่กี่วันเท่านั้น
“ผม....”
คนที่ลงมือทำโทษอย่างไร้สติเริ่มรู้สึกตัวว่าเค้าทำเกินไป อยากจะอธิบายถึงสาเหตุที่ทำลงไปว่าเพราะอะไรแต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ ชายหนุ่มรู้เพียงแต่ว่าเค้าโกรธ โกรธมากที่เห็นเธอไปกับผู้ชายคนอื่น โกรธมากที่เห็นเธอยิ้ม หัวเราะ ให้คนอื่น แล้วยิ่งที่เธอไม่โทรหาเค้าเลยเป็นเพราะผู้ชายคนนั้นใช่หรือไม่
“ตาต้องไปทำงานแล้วค่ะ”
ชนิตาพูดด้วยน้ำเสียงปนสะอื้น
“คุณนนท์ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ตารู้แล้วว่าคุณนนท์ไม่ได้รู้สึกอะไรกับตา แต่ตาขอร้องได้มั้ยคุณนนท์อย่าทำแบบนี้อีก ถึงตาจะไม่มีค่าสำหรับคุณ แต่ตาก็ขอให้ตามีค่าสำหรับตัวเองบ้าง”
“ผมไม่เคยคิดว่าคุณไม่มีค่าเลยนะ”
รัชชานนท์พยายามอธิบายให้หญิงสาวตรงหน้าเข้าใจ เธอไม่เคยไม่มีค่าสำหรับเค้ามันตรงข้ามกันด้วยซ้ำ เธอมีค่ามากจนทำให้เค้าขาดสติ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เค้ามีอารมณ์ได้หลากหลายอย่างนี้
“เราอย่าเจอกันอีกเลยนะคะ ตาขอร้อง”
ไม่เพียงคำพูดเธอเท่านั้นที่ขอร้อง ดวงตาโตที่เงยหน้าสบตาเค้า แม้จะมีน้ำตาไหลออกมาไม่ขายสาย แต่มันก็บอกได้ว่าเค้าทำให้เธอเจ็บปวดเพียงใด
“ผมขอโทษ”
เสียงเบาหวิวแทบเป็นเสียงกระซิบที่ผ่านออกมาจากริมฝีปากชายหนุ่ม เค้าไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าชนิตาจะได้ยินหรือเปล่า ร่างบางได้เดินจากเค้าไปแล้ว
“เราอย่าเจอกันอีกเลยนะคะ ตาขอร้อง” คำพูดของชนิตายังคงวนเวียนในสมองของรัชชานนท์จนเค้าไม่มีสมาธิในการประชุมเอาเสียเลย กว่าจะทนให้การประชุมในโรงพยาบาลผ่านไปได้ชายหนุ่มแทบบ้า
คุณทำให้ผมเป็นได้ขนาดนี้เลยเหรอชนิตา รัชชานนท์ถามตัวเองอยู่คนเดียวเมื่อกลับมาถึงบ้าน คนที่เคยมั่นใจในตัวเองมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต พึ่งมีความไม่แน่ใจในตัวเองก็วันนี้ นี่เค้าถูกผู้หญิงบอกเลิกหรือนี่ แล้วเธอจะบอกเลิกเค้าได้อย่างไรในเมื่อเธอกับเค้าไม่ได้คบหากันเลย แล้วไอ้ความรู้สึกไม่มีสมาธิ ไม่มีจิตใจที่จะทำงาน ความรู้สึกน้อยใจในตัวชนิตาที่ไม่สนใจเค้า ความรู้สึกโหวงเหวงในหัวใจ ภาพความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเค้าที่ผุดขึ้นเป็นฉากๆ มันคืออะไร นี่เค้าอกหักหรือนี่ ผู้ชายอย่างรัชชานนท์อกหักหรือนี่
////////////@@@@@@@@@////////////
ความคิดเห็น