คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ฟุตบอลนะสนุกใช่ไหม
นั่นแหละถึงเป็นฟุตบอลที่แท้จริง
เป็นฟุตบอลที่ฉันยึดมั่นมาตลอด
ไม่ว่าใครก็เล่นได้
ไม่ว่าใครก็สามารถสนุกกับมันได้
เมื่อลงมายืนบนพื้นสนาม...
ไม่ว่าใครก็เท่าเทียมกัน
ไม่ว่าใครก็เป็นนักฟุตบอลเหมือนกัน
เพราะฉะนั้น...
ไม่ว่าใครที่ใช้ฟุตบอลเป็นเครื่องมือ
ฉันไม่มีวันให้อภัย
ในคฤหาสน์หลังยักษ์ยามค่ำคืนอันเงียบสงบ สายลมยามดึกพัดเบาๆขณะที่แสงจากโคมไฟฉายให้เห็นเส้นทางเดินในสวนกว้าง
“เอนโด...นายจะทำแบบนี้จริงๆหรือ” เสียงของเด็กนุ่มนามคิโด ยูโตะถามกัปตันทีมอินาสึมะเจแปนที่เดินนำอยู่ข้าวหน้า
“มาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องเข้าไปเท่านั้นแหละ” เอนโด มาโมรุพูดด้วยท่าทางมุ่งมั่นและสายตาจริงจัง ดูท่ากัปตันของพวกเขาจะเอาจริงเสียแล้ว
“เอนโดคุง ทำแบบนี้มันเท่ากับบุกรุกเลยนะ” เด็กหนุ่มอีกคนที่ชื่อคิยามะ ฮิโรโตะพูดขึ้น แม้เขาจะไม่เห็นด้วยกับการกระทำของคนเป็นกัปตันทีมแต่จะปล่อยให้เอนโดเข้าไปคนเดียวก็ไม่ได้ เขากลัวว่ากัปตันคนนี้จะไปเผชิญเรื่องยุ่งยากจริงๆเลย
“ช่วยไม่ได้นี่ ในเมื่อขอพบโค้ชฝ่ายนู้นดีๆก็ไม่ยอมออกมาพบ มันก็มีแต่ต้องทำแบบนี้แหละ” เอนโดพูดแล้วเดินไปตามเส้นทางในสวนเพื่อหาทางแอบเข้าไปในคฤหาสน์หลังยักษ์
“กัปตัน...” อุสึโนะมิยะ โทระมารุได้แต่ครางออกมาเมื่อเห็นท่าทางเอาจริงเอาจังของคนเป็นกัปตันทีม มากันแค่สี่คนแต่กัปตันของพวกเขาคิดจะพาคนแค่นี้ฝ่าระบบรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนาเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้านะหรือ
“นายจะบุกเข้าไปตอนนี้เลยเหรอ นายไม่คิดจะกลับไปบอกโกเอนจิหรือคนอื่นหน่อยหรือไง” คิโดรีบยกหนทางเลือกแบบอื่นขึ้นมาโน้มน้าวใจเพื่อนสนิทของตนและมันได้ผลเพราะเอนโดมีท่าทีชะงักไปเมื่อได้ยินชื่อแรก
เหมือนชื่อของหมอนั่นจะศักดิ์สิทธิ์อยู่เหมือนกันนะเนี่ย คิโดแอบคิดแบบนั้นเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนที่แสดงออกเสียชัดเจน
“ใช่ครับกัปตัน ทำแบบนี้เดี๋ยวคุณโกเอนจิและทุกคนจะเป็นห่วงเอานะครับ” โทระมารุรีบกล่าวเสริม เจ้าตัวพูดตามคิโดโดยไม่รู้เลยว่าคิโดกำลังยกชื่อโกเอนจิขึ้นมาขู่คนเป็นกัปตันโดยเฉพาะ
เอนโดมีท่าทางสลดลงไปนิดหนึ่งเมื่อคิดถึงคนที่ถูกยกชื่อขึ้นมาอ้าง กลับไปคงต้องโดนโกรธแน่ๆเลย ทว่าเด็กหนุ่มก็สะบัดหน้าก่อนจะยกมือตบแก้มตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ ไหนๆก็จะโดนโกรธอยู่แล้ว สู้ทำให้เรื่องมันจบๆแล้วกลับไปรับโทษทีเดียวเลยดีกว่า
“ยังไงฉันก็จะเข้าไป” คำยืนยันหนักแน่นของคนเป็นกัปตันทำเอาเพื่อนร่วมทีมอีกสามคนได้แต่ยอมรับในชะตากรรม ก็เข้าใจเหตุผลที่เอนโดเป็นแบบนี้อยู่หรอกนะและพวกเขาเองก็เห็นด้วยว่าการคุยกับโค้ชอีกฝ่ายตรงๆน่าจะจบปัญหาได้แต่จะเอาแค่คนสี่คนฝ่าด่านรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดแบบนี้ไปนะหรือ สาบานสิว่ากัปตันคิดแล้วจริงๆ
“เฮ้อ...” ฮิโรโตะถอนหายใจออกมาแล้วเดินตามคนเป็นกัปตันไป เอาเถอะถ้าเอนโดคุงอยากจะทำจริงๆเขาจะสนับสนุนก็ได้
“เอาไงก็เอากัน...ยังไงก็ปล่อยกัปตันไปคนเดียวไม่ได้อยู่แล้วนี่” ดูเหมือนว่าโทระมารุเองก็ตัดสินใจได้แล้วเจ้าตัวจึงเดินตามเด็กหนุ่มผู้เป็นกัปตันทีมไปติดๆ
คิโดอยากจะกุมขมับกับการทำอะไรแบบปุบปับของเพื่อนสนิทคนนี้จริงๆเลย นี่ดีนะตอนที่หมอนี่ตัดสินใจมาที่นี่พวกเขาอยู่ด้วยไม่อย่างนั้นเอนโดคงบุกเดี่ยวมาที่นี่แน่ๆ
“ถ้านายเป็นอะไรไป ฉันจะกลับไปบอกโกเอนจิยังไงดีละเนี่ย” คิโดพูดออกมาอย่างหนักใจ ยิ่งคิดถึงเพื่อนสนิทอีกคนที่ไม่ได้มายืนอยู่ที่นี่ในตอนนี้เจ้าตัวก็อยากจะถอนหายใจออกมาเหลือเกิน
“ช่วยไม่ได้ ยังไงก็ห้ามเอนโดไม่ได้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นขอโทษล่วงหน้าตั้งแต่ตรงนี้เลยแล้วกันนะโกเอนจิ” คิโดพูดก่อนจะรีบวิ่งตามแผ่นหลังของเอนโดไป
ถ้านายอยู่ตรงนี้คงสามารถห้ามเอนโดได้อยู่แล้วสินะโกเอนจิ แต่น่าเสียดายที่นายไม่ได้อยู่
ฟุตบอลของผม...
คือฟุตบอล...
ที่ทุกคนสามารถเล่นกันได้อย่างสนุกสนาม
และเท่าเทียม
-----------------------------------------
เอาฟิคมาฉลองที่สอบเสร็จคะ ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ
เรื่องนี้เปิดปัญหามาก่อนเลย
ความคิดเห็น