ตอนที่ 28 : THE PAIN [23]=ความ(ไม่)ลับ
เป็นเพราะไม่อาจจะกลับไปอยู่ภายในห้องที่เคยมีใครอีกคนอยู่ร่วมชีวิตมากว่าหนึ่งเดือนได้
ร่างสูงของชเว ซีวอนจึงเลี้ยวพวงมาลัยรถที่จะกลับคอนโด ตรงมายังดรงพยาบาลเพื่อหาน้องชายและเพื่อนสนิททันที
อย่างน้อยๆบางทีการได้อยู่กับสองคนนี้อาจจะยังพอให้เค้ายิ้มออกมาก็ได้
ถึงแม้ว่ามันจะยากเหลือเกินก็ตาม
ซีวอนเดินเหมือนคนที่ไร้วิญญาณมาตลอกทางที่เดินมายังห้องพักของมินโฮ
เพราะเค้าแวะไปที่ห้องพักของชางมินมาก่อนแล้วก็พบว่าไม่อยู่ ก็ไม่มีทางที่น่าจะไปไหนได้อีกนอกจากห้องของมินโฮ
มือหนายืนพักเหนื่อยอยู่เล็กน้อยก่อนจะค่อยๆเปิดประตูห้องเข้าไป
อือ....ฮยอง...... เสียงเบาหวิวของน้องชายที่ดังเล็ดลอดออกมา ทำเอาเค้าชะงักปลายเท้าเอาไว้
เสียงแบบนี้ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันคือเสียงอะไร ยิ่งเสียงเหมือนถูกช่วงชิงลมหายใจไปอีก
แต่สรรพนามที่หลุดออกมาว่า ฮยอง นี่ล่ะ ที่ทำให้เค้าเสียใจหนักขึ้นไปอีก
ขาเรียวยาวค่อยๆคืบตัวไปข้างหน้าช้าๆ เบี่ยงตัวเองกับมุมของเหลี่ยมห้องไม่ให้ใครสงคนนั้นได้รู้ตัว
ก่อนจะโมหน้าเข้าไปดูภาพความเป็นจริง
น้องชายเค้าเสื้อผ้าหลุดลุ่ยอยู่บนเตียงคนไข้ มือเรียวที่วางอยู่บนไหล่ของใครอีกคนซึ่งหันหลังให้เค้าอยู่ ที่มองยังไงก็คุ้นตาเหลือเกิน
อีกทั้งกริยาที่กำลังทำอยู่นั่นอีก จูบกันอย่างดูดดื่ม มือที่ป่ายไปทั่วร่างกายของกันและกัน
จะให้เค้าเข้าใจยังไงดีล่ะ?
เหมือนถูกไม้หน้าสามฟาดเข้าที่หน้าอย่างจัง เหมือนถูกทรยศความไว้ใจที่มอบให้ ทำไมต้องเป็นนายชางมิน ทำไมต้องเป็นนายที่ชั้นไว้ใจมากที่สุด
ที่จะให้ดูแลมินโฮ น้องชายคนเดียวที่ชั้นรักและหวงแหน บุคคลที่มีค่าที่สุดในชีวิตของชั้น
มือหนาที่กำเข้าหากันแน่นเอ่ยคำพูดที่เต็มไปด้วยความเย็นชาเจือเสียใจเอาไว้
สนุกกันพอรึยัง?...............
สิ้นประโยคเท่านั้น เรียกอาการหยุดชะงักจากชางมินและมินโฮได้เป็นอย่างดี ทั้งสองคนรีบผละออกจากกัน โดยที่มินโฮรีบหาผ้ามาปิดร่างกายส่วนบนที่เปลือยเปล่าของตนเองเอาไว้
พี่...พี่ชา...ย ริมฝีปากที่แหบแห้งเกินกว่าจะพูดออกมาได้อย่างชัดเจน
ชางมินที่ลุกขึ้นมายืนตรงข้างเตียง มองมายังเพื่อนสนิท เพื่อนรัก ของตนอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน
เค้ารู้อยู่แล้วว่ายังไงซะวันนี้มันก็ต้องมาถึง และมันก็ถือว่าเป็นเวลานานมากแล้วที่สามารถปิดซีวอนเอาไว้ได้
วันนี้มันก็ถึงเวลาเปิดเผย ยังไงก็ต้องยอมรับความจริง
ซีวอนไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองควรจะพูดอะไรออกมาก่อนดี วันนี้มีแต่เรื่องประเดประดังเข้ามาทำให้เค้าตั้งตัวไม่ติดสักอย่าง
พวกนายสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่.... ซีวอนถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเพราะความโกรธ
พี่...ชาย...ผม...ผมขอโทษ..... มินโฮกล่าวด้วยเสียงสะอื้น
รู้ดีว่าพี่ชายตัวเองเกลียดเรื่องนี้มากแค่ไหน
รู้ดีว่าพี่ชายตัวเองรังเกียจเพศที่สามเช่นไร
แต่จะให้เค้าทำยังไงดี ในเมื่อความรู้สึกของเค้าที่มีต่อฮยองในตอนนี้มันได้ไปไกลเกินกว่านั้นแล้ว
ไปไกล...ว่าความรู้สึกที่เหมือนกับที่รักพี่ชาย
แม้จะไม่รู้ว่าเค้าเรียกมันว่าอะไรกันแน่...แต่เค้าก็ขาดฮยองไปไม่ได้ เหมือนกับที่จะไม่มีวันเสียพี่ชายให้ใครเช่นเดียวกัน
นานเท่าไหร่แล้ว...ชางมิน ซีวอนเบือนหน้าหนีใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำตาของน้องชายอันเป็นที่รัก หันไปถาม...คนที่ตัวเองไว้ใจมากที่สุดในชีวิต
ตั้งแต่มินโฮสิบหก... ชางมินตอบตามความจริง
แต่อายุสิบหกของมินโฮนั้นไม่ใช่ระยะเวลาครั้งแรกที่เค้ารักอีกฝ่าย แต่เป็นตั้งแต่ที่มินโฮเกิดต่างหาก ที่เค้ามีความรู้สึกผูกพันตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นทารกตัวน้อยๆ
ค่อยๆเติบโตขึ้นมาภายในโรงพยาบาลที่มีเครื่องดูแลเรื่องสุขภาพ สาเหตุเพียงอย่างเดียว
เพียงเรื่องเดียวที่เค้าทิ้งความฝันตั้งแต่เด็กที่ต้องการจะเป็นนักบิน เบนเข็นตั้งใจเรียนอย่างเป็นบ้าเป็นหลั่ง เพื่อสอบเข้าไปหมอ และยังเป็นหมอของที่โรงพยาบาลชื่อดังแห่งนี้ด้วย
ต้องใช้ทั้งพลังกาย พลังใจรวมทั้งเส้นสายของพ่อตัวเองด้วย กว่าจะได้มาทำตำแหน่งนี้ หมอประจำตัวชเว มินโฮ
เค้ารักมินโฮ ไม่เหมือนที่รักซีวอน และก็ไม่เหมือนที่ซีวอนรักเค้าด้วย
รัก...ที่ก่อตัวขึ้น มันคือรัก...ที่ก้าวผ่านคำว่า พี่น้อง ไปมากแล้ว
แกหลอกชั้นมาสองปีกว่า....! ซีวอนแล่นเข้าไปตรงหน้าชางมินแล้วจัดการ
ผลั่ก!!!! หมัดสวยๆลอยไปกระแทกหน้าชางมินที่ยืนนิ่งไม่ยอมหลบแม้แต่นิดเดียว
พี่ชาย!! ฮยอง!!!...... มินโฮกรีดร้องทั้งน้ำตา เมื่อเห็นว่าซีวอนยังคงกระชากคอเสื้อของชางมินให้ลุกขึ้นมาประจันหน้ากัน
กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย!!! ว่านี่น่ะน้องกู! กูสั่งมึงแล้วว่าห้ามยุ่ง! มึงเป็นได้แค่ไหนกัน แล้วกูก็ไว้ใจมึง! กู....แล้วเป็นไง มึงหักหลังกู!! ซีวอนพูดไปก็เขย่าร่างอีกฝ่ายไปด้วย
ชางมินรู้สึกได้ถึงรสเลือดที่คละคลุ้งอยู่ในปาก หมัดเพื่อนสนิทคนนี้ก็หนักใช่ย่อย
แล้วไงล่ะมึง! กูทำอะไรผิดที่กูรักมินโฮ ไม่สิ...ผิดที่กูรักกัน หรือผิดที่กูสองคนเป็นผู้ชายกันแน่!!!! ชางมินที่เคยเป็นผู้ชายอารมณ์ดี ผู้ชายใจเย็น
แต่ตอนนี้กลับหลงเหลือเพียงแค่ชิม ชางมินผู้ที่ตะคอกใส่ซีวอนด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
มึง....!!!! ซีวอนสติขาดผึงเมื่อได้ยินประโยคทิ่งแทงใจของเพื่อนรัก มือหนาลงอีกหมัดเข้าไปซ้ำรอยแผลเดิมทันที
แต่ครั้งนี้แพทย์หนุ่มไม่ยอมให้มีครั้งที่สองอีกแล้ว ก้มลงหมัดแล้วสวนกลับคืนอีกฝ่ายอย่างเหมาะเจาะอีกเช่นกัน
พลั่ก!!!! แรงพอที่จะทำให้ซีวอนเซไปได้เหมือนกัน
พอได้แล้ว! อย่าทะเลาะกัน...ฮือ.... มินโฮได้แต่นั่งร้องไห้อยู่บนเตียงเวลานี้ไม่มีใครยอมฟังเค้าเลย เอาแต่ผลัดกันชกอีกฝ่ายเท่านั้น
อย่าทะเลาะกันเพราะเค้า...อย่าตีกัน
มึงต้องเลิกยุ่งกับน้องกู! กูจะเปลี่ยนหมอดูแลมินโฮ!!!
กูไม่ยอม มึงจะเอาเหตุผลแค่นี้มาแยกกูกับน้องมึงออกจากกันไม่ได้!!!
ได้ไม่ได้ มึงก็ลองดู
ไม่นะ...ไม่...อย่านะครับ...พี่..ชาย... มินโฮพยายามขอร้อง
เราไม่มีสิทธิ์โต้แย้งใดๆทั้งสิ้นนะมินโฮ!!!! ซีวอนหันมาตะคอกใส่น้องชายสุดแรง
ทำเอามินโฮถึงกับสะดุ้งด้วยความกลัวสุดขีด
ทำไม...ทำไม...ต้องทำแบบ..นี้...ฮึก....อะ..... มือเรียวของเด็กหนุ่มยกขึ้นมาแนบอกพร้อมกับอาการหายใจติดขัด เริ่มพูดขาดๆหายๆ
ใบหน้าที่ซีดเผือด ยิ่งเรียกสติให้ผู้ใหญ่ไม่ยอมโตทั้งสองคนได้รู้ตัวว่าควรจะทำอะไรเสียที
เป็นอะไรมินโฮ!!! ซีวอนรีบผละจากคอเสื้อชางมินตรงมาหาน้องชายทันที
หลบ!!! ชางมินต้องกระชากไหล่เพื่อนให้พ้นทาง แล้วรีบอุ้มมินโฮเข้ามาแนบอก แล้วตรงดิ่งออกจากห้องพัก ไปยังห้องรักษาใหญ่ทันที
ซีวอนรีบพาร่างของตัวเองวิ่งตามออกมาปากก็ร้องเรียกหาพยาบาลโดยไม่เกรงใจคนไข้ห้องอื่นๆ
ใครจะตายตอนนี้เค้าก็ไม่สน! น้องเค้ารอดก็พอแล้ว!!!
เมื่อมาถึงห้องรักษาอย่างรวดเร็ว ซีวอนก็ถูกบุรุษพยาบาลกันให้อยู่ข้างนอกอย่างหัวเสีย
หลังจากเดินไปเดินมาร่างสูงก็จำต้องกระแทกตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าห้องนั้นเหมือนเดิม
รออยู่ราวๆเกือบชั่วโมง ชางมินที่เช็ดคราบเลือดออกจากปาก ใส่เสื้อกาวน์ชุดใหม่ก็เปิดประตูห้องออกมา
มินโฮเป็นยังไงบ้าง! ซีวอนเด้งตัวลุกขึ้นมาถามอาการน้องชายทันที
ปลอดภัยแล้ว แค่เกิดภาวะช็อกกระทันหันน่ะ ชางมินตอบเสียงเรียบ
ท่ามกลางทั้งสองคนมันจึงมีหมอกควันแห่งความเงียบงันเข้าปกคลุมอีกครั้ง ซีวอนจ้องตาของชางมินที่สบมาอย่างไม่คิดจะหลบอยู่ก่อนแล้ว
มึงจะเอายังไง ซีวอนเปิดใจพูดตรงๆ
กูรักมินโฮ
รักแบบไหน... ซีวอนรู้สึกว่ามือทั้งสองข้างมันกำเข้าหากันอัตโนมัติ
แบบที่มึงรักฮยอคแจ
แค่ชื่อของใครอีกคนก็ทำเอาจิตใจที่แข็งดั่งหินผาอ่อนยวบลงได้ราวกับปุยนุ่น
มึงพูดเรื่องอะไรของมึง...อย่ามาหาเรื่องให้กูเขว ร่างสูงทำโมโหกลบเกลื่อนความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง
กูเกิดมาพร้อมมึง โตมาพร้อมกับมึง ทั้งสุขและทุกข์กูกับมึงก็ผ่านมันมาด้วยกัน มึงคิดยังไง ทำไมกูจะไม่รู้... ชางมินตอบเสียงเรียบๆ
มึงอย่ามาทำตัวเป็นหมอเดาเลยล่ะ..
ถึงมึงกับกูจะเหมือนกันแค่ไหน สุดท้ายที่ต่างกันที่สุดก็คือกูยอมรับในความรู้สึกของตัวเองกูรักมินโฮกูก็พูดก็แสดงออก แล้วตัวมึงล่ะจะปฏิเสธหัวใจตัวเองไปอีกนานแค่ไหน
คำพูดของชางมินประโยคแล้วประโยคเล่าเหมือนเข็มนับพันเล่มที่ทิ่มแทงสร้างความปวดร้าวขึ้นในอกของซีวอน แม้จะพยายามบอกตัวเองแล้วว่าไม่ใช่ ไม่ได้เป็นอะไร เริ่มทำใจได้ แต่มันก็ไม่ใช่เลย
ยิ่งเค้าวิ่งหนีจากมาสักเท่าไหร่ ก็เหมือนว่ามีแรงสะท้อนให้ความทรงจำที่เกี่ยวกับอีกฝ่ายพุ่งเข้าชนเค้ามากเท่านั้น
มึง...จะรักกับน้องกู....ไม่ได้.... ซีวอนเบือนหน้าหนีสายตาที่รู้ทันของเพื่อน
ทำไม....?
มึงสองคนเป็นผู้ชาย.... ซีวอนพูดเท่านั้นแล้วหันตัวเดินออกไปทันที
ชางมินเมื่อเห็นว่าเพื่อนเดินไปจนลับตาแล้วก็ถอนหายใจออกมาหนักๆ
อย่าว่าแต่จะให้ช่วยเพื่อนรู้ถึงความรู้สึกของใจตัวเองเลย แค่เรื่องของเค้าเองยังเอาตัวไม่รอด จะทำยังไงต่อไปดี...
แต่ที่แน่ๆเค้าจะไม่มีวันปล่อยมือมินโฮแน่นอน
เฮ้อ...ซีวอนเอ๊ย.... อยากตบวอนหลายๆที (เพราะมาต่อยสุดที่รักของไรเตอร์...ชางมิน) โฮะๆๆๆ
HBD 2 ME สวนจีนแก่ขึ้นอีกครั้ง...TT"
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

ความลับแตกแล้ว
แล้วแกยังจะขัดขวางความรักของน้องแกอีเหรออิวอน
นอกจากจะไม่ยอมรับว่ารักฮยอกแจแล้ว
นี่แกยังมาขัดขวางความรักของคนอื่นอีก
ใจร้ายเกินไปแล้วนะ ฮึ่ย!
เจ็บอีกเหมือนเดิม
แต่คราวนี้
สองมินเจ็บ
แล้ว ไรเตอร์ ก็ใกล้จะเจ็บอีกเหมือนเดิม
ถ้ายังไม่เลิกทำให้เราเศร้า คิคิ
วอนมาต่อยกันสักหมัดมะ
(ล้อเล่นนะที่รัก T T')
ชางมินสู้ตาย
เราเป็นกำลังใจให้เธอ!!
อิสิงโตมันแรงควายผิดสายพันธ์อยู่
ยังไงคุณหมอก็สู้ๆ อย่าปล่อยมือจากคนไข้น้าา
วอนโง่งมอยู่ได้
สุดยอดอ่ะ สงสารชิมชาง
HBD เจ้จีน
...... สมายด์
อย่ามาขัดขวางเพราะเหตุผลแค่นี้นะเว้ย
วอนแมร่ม
ฮึ่มๆๆๆๆ
เดี๋ยวยุให้หนูฮยอกมีคนใหม่เลยนี่
พูดมาได้ ทีตัวเองล่ะ หึๆๆ
ชางมินสู้ๆ ช่วยให้วอนรู้ใจตัวเองทีเหอะ
เฮ้ออออ สงสารฮยอกจริงๆ TT'
แหมๆๆๆ อย่ามารักฮยอกที่หลังละกัน
มินมินสู้ ๆ นะ เด๋ววอนก็ใจอ่อนยอมให้คบกันแหละ มั้ง
สงสารฮยอกจัง วอนไม่ยอมรับความจริงน่ะ
กดดันสุดดดดค่ะ ไรเตอร์
ความรัก ไม่จำเป็นต้อง ชาย+หญิง หรอก
คุณวอนรู้สึกอย่างไรกับฮยอก ก็ไม่รู้จักบอก
เป็นไง สูญเสีย ไม่เหลือใคร ยังมาหาเรื่องน้องชายอีก
ปวดเฮดกับวอนจิงๆๆ
ซีวอนยอมรับซะเถอะนะ อย่าดันทุรังเลย
ทั้งเรื่องของตัวเอง กะรื่องของชางมิน
HBD. นะคะไรเตอร์คนเก่ง
ขอให้มีความสุขมาก ๆ น๊า
หาคำตอบให้หัวใจตัวเองไม่ได้ พอมาเจอชางมินกับมินโฮเข้าไปอีก
วอน !!!!!
เลิกปากแข็งได้แล้ว
ขอหามาทำร้ายเจ้าชายของเค้า