ตอนที่ 17 : THE PAIN [13]=กิจกรรมในห้องเสื้อ
“อะไรนะ?” ฮยอคแจเบิกตากว้าง
“ชั้นกำลังอยาก...” มือหนาเอื้อมไปโอบรอบสะโพกของร่างบางเอาไว้
“ซีวอนที่นี่ไม่ได้นะ...” ฮยอคแจพูดอย่างระวัง
“ชั้นอยาก...” ซีวอนกลับพูดแต่คำนี้
“อย่านะ...” ฮยอคแจใช้สองมือผลักออกแกร่งของร่างสูงเอาไว้
แต่มือปลาหมึกกลับปลดตะขอกางเกงสูทออกเสียแล้ว
“อย่านะ.......”
“เดี๋ยวชุดยับนะ...” ซีวอนดุ
“อย่าทำแบบนี้เลย เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” ฮยอคแจกังวล
“ถอดชุดออก...” ซีวอนกระซิบด้วยเสียงแหบพร่า
“ไม่เอา...”
“หรือจะให้ชั้นกระชากขาด...”
ร่างบางเงยหน้าสบตากับร่าง แล้วก็พลันหน้าแดงวาบ
“นาย...เหมือนสิงโตติดสัตว์เลย...”
“ใช่...กำลังอยากมากด้วย เร็วๆเข้า”
ฮยอคแจถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะค่อยๆปลดชุดไปวางไว้อย่างระวัง
ก่อนจะใช้นิ้วชี้ข้างหนึ่งวางไว้ที่ปากของซีวอน
“ห้ามรุนแรง” คำประกาศิตข้อแรก
“แค่รอบเดียว” ข้อที่สอง
“ห้ามเลอะเทอะ” ข้อสุดท้าย
“เดี๋ยวนี้กล้าสั่งชั้นแล้วหรอ”
“นายจะมีสิทธิ์มากกว่าชั้นตอนอยู่บนเตียงนะ ตอนนี้ไม่ใช่เตียง ให้ชั้นมีอำนาจมากกว่าไม่ได้หรอ” ฮยอคแจยิ้ม
“รับปากมั้ย” ริมฝีปากอิ่มถามอีกครั้ง
“ไม่รับปาก” ร่างสูงพูดก่อนจะดึงชั้นในของร่างบางลง
“งั้นหรอ...” แต่ฮยอคแจกลับดึงชั้นในขึ้นมาปิด และหันหลังให้ซีวอนเตรียมจะหยิบชุดมาใส่ให้เหมือนเดิม
มันกลับเข้าทางซีวอนซะแล้วล่ะ!!!
ร่างสูงดันให้ฮยอคแจติดกับผนังห้อง
ร่างบางหันหน้ากลับมามองซีวอน
“จะทำอะไรน่ะ”
เซ็นเซอร์
ฮยอคแจจัดการใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย และซีวอนเองก็เช่นกัน
และสูทที่ฮยอคแจได้สำหรับการมาวันนี้ก็คือ สูทสีครีมที่ซีวอนเป็นคนเลือกให้นั่นล่ะ
“ขอบคุณที่ใช้บริการนะคะ” มีนยอยิ้มให้ลูกค้า
“ครับ...ขอบคุณมากครับ” ซีวอนรับบัตรเครดิตมาเก็บไว้
“เอ่อ...แล้วนั่นคุณคนนั้นเป็นอะไรรึเปล่าคะ...ทำไมท่าเดินแปลกๆ” มีนยอหมายถึงฮยอคแจ
“คงเมื่อยล่ะครับ...สงสัยนานๆจะทำที ต่อไปคงต้องบ่อยกว่านี้แล้วล่ะครับ” ซีวอนมองแล้วก็ยิ้มๆออกมา
“คะ?”
“ผมหมายถึงลองชุดยังไงล่ะครับ สงสัยเค้าไม่ค่อยได้มาร้านแบบนี้เท่าไหร่นัก” ซีวอนรีบเฉลย
“อ่อค่ะ...ที่นี่ยินดีต้อนรับเสมอนะคะ”
“ครับ. ขอบคุณมากครับ” ซีวอนพูดแล้วก็รีบเดินตามใครบางคนไปที่รถ
“ไง...อยากไปไหนต่อมั้ย” ซีวอนถาม
“จะพาไปรึไง?”
“อืม....”
“ของสดหมด ไปซุปเปอร์มาเก็ตแล้วกัน” ฮยอคแจบอก
“อืม....” ซีวอนออกรถ
ซุปเปอร์มาเก็ต?...ไอ้หน้าหล่อนั่น!
“ชั้นอยากกลับห้องแล้ว กลับ!” ซีวอนพูดโพล่งออกมา
“อ้าว แล้วซื้อของ?”
“ไม่ต้องแล้ว ไม่หิว! มีอะไรก็กินไปแค่นั้นนั่นล่ะ”
“เป็นอะไรของเค้ากันนะ” ฮยอคแจล่ะเดาอารมณ์ไม่ถูกเลย
“ฮยอคแจ....” ซีวอนเอ่ยขึ้นมาเบาๆขณะขับรถ
“หืม?” ฮยอคแจหันไปมอง
ซีวอนใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มของตัวเองเบาๆ
“ตรงนี้....”
“อะไร” ฮยอคแจพูดเบาๆ
“เร็วๆ...”
“เป็นบ้าอะไร” ฮยอคแจพูด แต่ก็ยอมเข้าไปหอมแก้มซีวอนเบาๆอยู่ดี
“ก็แค่นั้น...” ซีวอนหันไปขับรถต่อ
แค่เสี้ยววินาทีที่ฮยอคแจหันกลับไปมองถนนอีกฝั่ง
แค่เสี้ยววินาทีเดียวจริงๆที่ร่างบางคงไม่รู้ว่าราชสีห์ที่แสนจะเย็นชานั้นจะยิ้มออกมาได้อย่างสดใสในแบบที่ไม่เคยทำมากนัก
ฮยอคแจยิ้มบางๆให้กับกระจก
ใกล้เข้ามาอีกนิดแล้วใช่มั้ย?
เค้าได้เข้าใกล้หัวใจของซีวอนเข้ามาแล้วใช่มั้ย?
ทีละก้าวๆ ช้าๆ...แต่เนิ่นนาน
จะผิดมั้ยถ้าเค้าจะมีความหวัง ที่ว่าสักวัน...พื้นที่ภายในหัวใจของร่างสูงนั้น...
จะเป็นของเค้าสักที
**************************************
HBD พ่อม้า(ขาโหด?) ของฟิคเรื่องนี้ อิอิ
อัพแล้ว เม้นท์กันด้วยนะจ๊ะ ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า
มันแอบมีความหวานลอยอยู่รอบๆๆเลยอะ
ถูกใจ จริงๆ น่ารักมากกกกกกกก
รู้สึกเหมือนว่าถ้าฮยอกมีความสุข เราก็จะสุขได้วยเลยอ่ะ >////<
ฮยอกแจนี่ก็ร้ายใช่เล่นเลยนะเนี่ย คิคิ
ชเว..หึงล่ะสิ่ หวงด้วยใช่มั้ย!
ฮยอกแจเข้าใกล้หัวใจชเวมาอีกนิดแล้ว
ดีใจแทนฮยอกแจจริงๆ ฮุฮุ ><'
วอนอ่ะเริ่มเปิดใจเยอะแล้วแต่ยังไมู่้ใจตัวเอง
แต่ 55 ออกอาการหึงได้ชัดเจนจริงๆ
ส่วนวอนหวานกับเค้าเป็นด้วย
แล้วน่ารักให้ตลอดนะจ๊ะ ^ _ ^
ทั้งคู่เลย
แลดูรักกันแล้วเนอ้ะ ฮ่าๆๆๆ
ฮยอกแจไม่ต้องรอแล้วล่ะ
วอนมันให้มาตั้งนานแล้ว
ฮยอกพยายามอีกนิดนะ
ฮยอกแร๊งงงงงง !!!
ตอนสุดท้ายแอบหวานน ^^"
วอนก็หวานเลยนะ
ห้องลองเสื้อ !!!!!!!
แม่เจ้า !
หื่นได้โล่อะ
ชั้นทำให้ใหญ่ๆ สมกะความหื่นของแกเลย
ฮยอกจ๊ะ หนูเข้าใกล้หัวใจของ
แอ๊บหวงซะขนาดนี้อ่ะ
สมหวังแน่นอน
ห้องลองเสื้อ ???? O[]O
ที่สาธารณะ ???? พี่ก็ไม่เว้น พี่ม้าเอ้ย ยยยย แกจิตม๊าก มาก
อารายจะขนาดนั้น อารายจะอยากขนาดนั้นค่ะ
แห่ม.....แรงดีไม่มีตกจริงๆพ่อคนนี้
เฮ้อ......สงสารก็แต่ฮยอกน้อย จะทนแรงม้าของพี่แกไหวมั๊ยเนี่ย ???