ตอนที่ 13 : THE PAIN [9]=คนที่ถูกปฏิเสธ
ยามบ่ายแก่ๆ
ซีวอนเคลียร์งานที่จะต้องถ่ายพวกโฆษณากับที่บริษัทเรียบร้อยแล้ว ก็ถือว่าเป็นการจบสิ้นงานในวันนี้
แต่ทว่าร่างสูงยังไม่อยากกลับไปที่คอนโดเลยตอนนี้
กลับไปก็ต้องทะเลาะกับใครอีกคน ลงเอยด้วยการทะเลาะและอีกฝ่ายมีน้ำตา
เค้าเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเลย ทำไมถึงได้ไม่ชอบยามที่ฮยอคแจร้องไห้ คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก
ไปหาชินฮเยดีกว่า!
เพราะว่านับจากวันที่เข้าบริษัทไปคุยกับท่านประธานแล้ว เค้าก็ไม่ได้แวะมาหาเจ้าของหัวใจเค้าอีกเลย
เมื่อนึกถึงใบหน้าหวาน ซ๊วอนก็ดูว่าจะมีทีท่าอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย
“แกร๊งส์!” เมื่อเปิดประตูร้านเข้าไป เสียงกระดิ่งที่ผูกอยู่กับประตูก็ดังขึ้นมา
“จัดร้านนใหม่หรอครับ” ซีวอนทักร่างบางที่กำลังฉีดน้ำใส่ดอกไม้อยู่
“อะ...อ้าว ซีวอนมาหรอคะ” ชินฮเยหยุดกิจกรรมนั้นลง
“กวนรึเปล่าครับ?” ซีวอนถามตามมารยาท
“ไม่หรอกค่ะ เชิญนั่งที่เก้าอี้เลยนะคะ” ชินฮเยเดินนำแขกประจำของร้าน
ซีวอนลอบมองใบหน้าสวย แล้วก็มีความสุข
ถ้าเค้าได้รักกับชินฮเย ป่านนี้เค้าคงไม่ต้องมีฮยอคแจเข้ามาพัวพันในชีวิต!
เดี๋ยวก่อนนะ! นั่นสิ...ถ้าเค้ามีคนรัก ยังไงก็ต้องกำจัดฮยอคแจออกไปจากชีวิตของเค้าได้แน่ๆ
ยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว
โอกาสนี้ยังไงเค้าก็ต้องคว้าไว้!
ซีวอนนั่งครุ่นคิดกับตัวเอง โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าชินฮเยยื่นอะไรให้
“ซีวอนคะ/ชินฮเยครับ” ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกัน
“เอ่อ...เชิญก่อนเลยครับ”
“นี่ค่ะ..........” ชินฮเยยื่นซองสีชมพูมาตรงหน้าของซีวอน
“อะไรครับ...” ซีวอนรับมาอ่านหน้าซองแล้วก็ต้องนิ่งไป
‘ขอเชิญร่วมเป็นเกียรติในงานแต่งงานของ ลี ซึงกิ และ ปาร์ค ชินฮเย ณ....วัน.........’
“คือ.....?” ซีวอนเงยหน้ามองหญิงสาว
“ชั้นกำลังจะแต่งงานน่ะค่ะ เลยอยากให้ซีวอนไปด้วย ไปให้ได้นะคะ ในฐานะ...พี่ชาย” ชินฮเยยิ้มบางๆ
ปล่อยไว้คงจะไม่ดี ควรตัดไฟตั้งแต่ตอนนี้
ก่อนที่จะไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีก
ซีวอนไม่รู้ว่าในบรรยากาศแบบนี้ตัวเองควรจะพูดคำไหนออกมาดี
คำสารภาพรัก...หรือคำอวยพรให้โชคดี
แต่ก็รู้สึกคุ้นชื่อนี้จริงๆ
“คนที่ชินฮเยจะแต่งงานด้วย เป็นใครหรอครับ” ซีวอนหยั่งเชิง
“ซึงกิค่ะ เป็นลูกของคุณลี บยองฮุน เจ้าของค่ายหนังดังน่ะค่ะ”
ซีวอนรู้สึกเหมือนมีอะไรมาฟาดที่หัว น้องชายของฮยอคแจ...
“แล้ว...รู้จักกันมานานแล้วหรอครับ”
“เราคบกันตั้งแต่ม.ต้นน่ะค่ะ” หญิงสาวยิ้มอายๆ
ซีวอนจริงทำได้เพียงสีหน้านิ่งๆเท่านั้น
“ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ...” ซีวอนพูดได้เพียงเท่านี้
เท่านี้จริงๆ
“ค่ะ...ขอบคุณซีวอนมากๆเช่นกันนะ สำหรับทุกสิ่งที่ผ่านมา” ชินฮเยเองก็เสียใจที่ต้องทำเหมือนคนใจร้าย
แต่เธอเองก็ไม่อยากรู้สึกผิดต่อซึงกิอีกต่อไป
เพราะรู้ดีว่าคนรักของเธอจะต้องอดทนอดกลั้นแค่ไหน ตอนที่ได้ยินเธอเล่าเรื่องของซีวอนให้ฟัง
“ครับ. งั้นวันนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ เจอกันวันแต่งงานของชินฮเยนะ” ซีวอนลุกขึ้น
และหญิงสาวก็เดินออกมาส่งร่างสูงที่รถ
ซีวอนขับรถด้วยอารมณ์ที่ล่องลอย และคิดทบทวนสภาพหัวใจของตัวเอง
ทั้งๆที่ควรจะเป็นใบหน้าของชินฮเยสิ แต่มันกลับมีเพียงใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของฮยอคแจเท่านั้น
“นี่น่ะหรอ? ความรู้สึกของคนที่ถูกปฏิเสธ” ซีวอนพูดเบาๆ
ก่อนจะเลี้ยวรถเพื่อกลับคอนโด
บางทีการกลับไปต่อล้อต่อเถียงกับฮยอคแจ อาจจะเป็นการดีกว่ามานั่งขับรถเหม่อลอยให้เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุแน่ๆ
แต่เมื่อขับผ่านซุปเปอร์มาเก็ตใกล้คอนโดเค้า ก็ต้องหยุดชะงัก
ฮยอคแจ...กำลังถูกใครคนหนึ่งที่สวมชุดพนักงานของร้าน
กุมมืออยู่!
มือหนากำแน่นเข้าหากันทันที
ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้อยู่ในคอนโด!!!!
ทางด้านฮยอคแจ
เพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรให้ซีวอนทานดีในค่ำนี้ ฮยอคแจจึงออกมาเดินที่ซุปเปอร์มาเก็ตเผื่อจะมีเมนูอะไรเด็ดๆสำหรับทำ
“จะทำอะไรดีนะ....” ฮยอคแจมองของสดที่อยู่ในชั้น และมองเครื่องปรุงต่างๆมากมาย
“ฮยอคแจ!” เสียงงที่เรียกขึ้นมา ทำให้ร่างบางจำต้องหันไปมอง
“ฮยอนจุง!!!!” ฮยอคแจร้องเรียกชื่อของเพื่อนเก่าสมัยมหาวิทยาลัยอย่างดีใจ
“นายเป็นยังไงบ้าง” ร่างที่สูงกว่าวิ่งเข้ามากุมมือของฮยอคแจอย่างดีใจ
“ก็สบายดี ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ นายสบายดีรึเปล่า?” ฮยอคแจยิ้มร่า มือนึงก็ยกขึ้นไปจับมือฮยอนจุงที่กำลังจับมือตัวเองอยู่
“ดีมากๆเลยล่ะ แล้วนี่นายมาซื้ออะไรล่ะ” ฮยอนจุงถาม
“พวกอาหารเย็นน่ะ แล้วนายทำงานที่นี่หรอ เมื่อวานชั้นก็มาทำไมไม่เห็นนายล่ะ”
“ชั้นเพิ่งมาทำที่นี่วันแรกน่ะสิ นายหายไปเลยนะ ตั้งแต่จบมาเนี่ย ไปอยู่ที่ไหนมาห๊ะ?” ฮยอคแจเอื้อมมืออีกข้างหนึ่งไปขยี้ผมของฮยอคแจ
“โอ๊ย! ชั้นอยู่เกาหลีซะที่ไหนเล่า ชั้นไปอยู่ที่ออสเตรเลียกับป้าชั้นมา”
“หรอ...แล้วตอนนี้นายพักอยู่ที่ไหนล่ะ ที่บ้านหลังใหญ่ๆนั่นเหมือนเดิมรึเปล่า?”
“อะ...เอ่อ....” พอเจอคำถามนี้เข้าไป ฮยอคแจเองก็ไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี
“มีอะไรรึเปล่าฮยอคแจ” ฮยอนจุงถามอย่างเป็นห่วง
“ปะ...ซีวอน...” ฮยอคแจร้องเบาๆเมื่อเห็นซีวอนเดินเข้ามาในร้าน
“ปล่อยมือ” ร่างสูงสั่งเสียงเฉียบ
ฮยอคแจจึงต้องรีบทำตามโดยทันที
ฮยอนจุงมองเพื่อนตัวเอง และบุคคลที่เข้ามาใหม่อย่างงงๆ
“เป็นอะไรรึเปล่า ฮยอคแจ” ฮยอนจุงถาม
“เป็นเมียชั้น” ซีวอนกลับตอบซะเอง
ฮยอนจุงขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ภาษาสุภาพเค้าใช้คำว่าภรรยากันครับ” ก่อนจะตอบออกไป
“จุง...ไม่เอา...” ฮยอคแจปรามเพื่อนรักด้วยการดึงแขนเพื่อนที่ทำท่าเหมือนกับว่าพร้อมจะมีเรื่องทุกสถานการณ์
“ชั้นสั่งให้ปล่อยมือ...” ซีวอนมองมือฮยอคแจด้วยแววตาแข็งกร้าว
ร่างบางมองซีวอนที ฮยอนจุงที แล้วก็ต้องปล่อยมือลง
“มานี่...” ซีวอนออกคำสั่งอีกครั้ง
ฮยอคแจจำต้องเดินเข้าไปหา
“ไปคิดเงินให้หน่อยสิครับ คุณพนักงานผมจะซื้อของ” ซีวอนพูด
“ตรงนั้นก็มีพนักงานประจำแล้วนี่ครับ”
เหมือนว่าสงครามประสาทจะเกิดขึ้นแล้ว
“แต่ผมเป็นลูกค้า ไม่มีสิทธิ์เลือกเลยรึไง” ซีวอนพูดอย่างเป็นต่อ
“เชิญสิครับ คุณอยากจะซื้ออะไรล่ะ” ฮยอนจุงเดินไปประจำที่เคาท์เตอร์
ซีวอนโอบเอวฮยอคแจให้เดินตามไป
“ขอซื้อถุงยางหน่อยครับ” ซีวอนพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
แต่ฮยอคแจนี่สิ...แทบจะเอาหน้าไปถูกับพื้นร้านหนีความอับอายซะแล้ว
“กี่กล่องครับ” ฮยอนจุงทำเป็นเหมือนไม่สนใจ
“โหลนึงครับ...เพราะคืนนี้คงต้องใช้เยอะ” ซีวอนเหยียดยิ้มมองมาที่ฮยอคแจ
แต่ร่างบางกลับเบือนหน้าหนี
ฮยอนจุงมองเพื่อนอย่างสงสาร แม้ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฮยอคแจก็ตามเถอะ
“นี่ครับ ถุงยางทั้งหมดสิบสองกล่อง” ฮยอนจุงจัดการโกยทั้งหมดใส่ถุงยื่นให้ซีวอน
“ไม่รู้ว่าจะพอรึเปล่านะ เพราะคนเราสมัยนี้ชอบ มั่ว ไม่รู้ว่าที่นอนไปด้วยน่ะ จะ สกปรก สักแค่ไหน”
ฮยอคแจสะดุ้ง เมื่อรู้ว่าคนที่ซีวอนประชดนั้นคือใคร
“เสร็จธุระแล้วก็กลับกันเถอะ ซื้อมาเยอะขนาดนี้ ต้องรีบใช้...” ซีวอนสะกิดคนที่ตัวเองกำลังโอบอยู่
“แล้วเจอกันนะฮยอคแจ” ฮยอนจุงพูด
“อะ..อืม.....” ฮยอคแจต้องก้มหน้าก้มตาเดินตามที่ซีวอนบังคับ
และเมื่ออยู่ในรถกันสองต่อสอง
“ถึงห้องเมื่อไหร่...นายโดนแน่” ซีวอนพูด
แต่ร่างบางกลับเบือนหน้าหนีออกไปนอกหน้าต่างรถ
เตรียมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดกับตัวเอง
ยิ่งซีวอนเห็นท่าทางของร่างบางแบบนั้นก็ยิ่งโมโห
และเมื่อเข้ามาในคอนโด ร่างบางก็ถูกซีวอนฉุดกระชากลากถูกกันขึ้นมาจนถึงในห้อง
ทั้งสองคนยืนจ้องหน้ากันที่ห้องรับแขก
เหมือนเกมส์จ้องตาที่ใครเบือนหน้าหนีก่อนก็จะเป็นฝ่ายแพ้
และก็เป็นฮยอคแจที่ยอมเป็นฝ่ายแพ้ไป
พร้อมกับถอนหายใจหนักๆ
“นายจะเอาอะไร”
“มันเป็นใคร...” ซีวอนถามเสียงเย็นๆ
“ใคร?”
“แล่นไปให้ใครจับมือล่ะ”
“อ่อ จุง...ฮยอนจุงเพื่อนสมัยเรียนที่มหาลัย...” ฮยอคแจตอบตามความจริง
“สนิทกันมาก? คู่ควงเก่าของนาย? ถึงได้ดูสนิทกันจัง”
“เค้าเป็นแค่เพื่อน และอย่ากล่าวหาเค้าแบบนั้นด้วย!” ฮยอคแจหันกลับมาเถียงเสียงแข็ง
“อ๋อ นี่แค่ปกป้องมัน นายถึงกับกล้าขึ้นเสียงใส่ชั้นงั้นหรอ” ซีวอนเริ่มโมโหมากขึ้นทุกที
“ชั้นจะกล้ากว่านี้แน่! ถ้านายทำตัวไร้เหตุผลแบบนี้!!!!!~” ฮยอคแจตะคอกกลับซีวอนอย่างสุดเสียง
“เพียะ!!!” ฝ่ามือหนาฟาดลงที่ใบหน้าขาวนวล
จนฮยอคแจล้มลงไปกองกับพื้นทันที
มือบางกุมแก้มขวาที่โดนตบเมื่อครู่ แล้วช้อนสายตากลับมามองซีวอน
ซีวอนเองก็อึ้งไม่น้อย ไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าทำแบบนี้
แต่สภาพจิตใจของฮยอคแจคงจะแย่ยิ่งกว่า
ตั้งแต่เกิดมา พ่อแม่ไม่เคยลงโทษเค้าด้วยความรุนแรงเลยสักครั้ง
แล้วผู้ชายตรงหน้านี้เป็นใคร...ทำไมถึงได้ทำกับเค้าแบบนี้
“เอาอีกสิ...ตบอีกสิ...” ฮยอคแจพูดเบาๆ
“อย่ายั่วโมโหชั้น...” ซีวอนเบือนหน้าหนี
“ชั้นมันก็คนร่าน...คนหน้าไม่อาย มีนายเป็นผัวแล้วแล่นออกไปหาชู้ ให้ชู้จับมือ...นายมาช้าไปนะ ก่อนนายมาเนี่ยเค้ากอดจูบลูบคลำชั้นไปแล้วล่ะ เข้าใจมั้ย!!!” ฮยอคแจพ่นเค้าประชดออกมา
“อย่ามาถือดีใส่ชั้น!!!” ซีวอนกระชากร่างบางปลิวขึ้นมาจากพื้น
“ชั้นถือดีอะไรใส่นาย! นายก็คิดแบบนี้ไม่ใช่รึไงล่ะ!!!” ฮยอคแจร้องไห้แล้วพูดออกมา
“ไม่สั่งสอนนายก็จะไม่รู้จักจำใช่มั้ยห๊ะ! ว่าอยู่กับชั้นจะต้องทำตัวยังไง!!” ซีวอนร้องอย่างโมโห
“เพียะ!!!” ก่อนที่ฉาดที่สองจะถูกซ้ำลงบนแก้มอีกข้างหนึ่งของฮยอคแจ
“ไอ้ผัวเฮงซวย!!” ฮยอคแจทุบไหล่หนานั่นคืน แต่ดูขนาดตัวสิ...คิดว่าจะสู้กันได้งั้นหรอ
“ถอนคำพูดซะ! ลี ฮยอคแจ”
“ไม่ถอนมีอะไรมั้ย? ไอ้บ้า...” ฮยอคแจใช้มืออีกข้างที่ว่างระดมทุบไปทั่วร่างกายของซีวอน
แล้วร่างกายทุกส่วนก็รวมตัวกันดิ้นให้หลุดจากมือที่เหมือนคีมแน่นของซีวอน
“มีแรงนักใช่มั้ย? ได้!!! งั้นชั้นจะล่อให้นายคลานไม่ไหวเลย” ร่างสูงอุ้มฮยอคแจขึ้นพาดบ่า
***********************************************************************
เกลียดพระเอกจะผิดมั้ย? ฮ่าๆๆๆ T^T สงสารน้องไก่เหงือกแดง
เม้นท์ๆๆๆๆๆๆ เพราะเนื้อเรื่องจะเข้มจ้นกว่านี้แน่นอนจ้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
วอนแกรุนแรงไปรึเปล่าหึงฮยอกอะดิ
โหดไปป่าววอน
วอนใจร้ายจัง
ใช่ 'หึง' รึปล่าว ?
แต่อย่ารุนแรงได้มั้ย
หนูสงสารฮยอกแจ T T''
นิสัยนะแกมาตบลูบสาวฉันทำไม
เด๊๋ยวแกจะโดน อุตสาไม่เกลียดมากแล้วนะ
เผียะๆๆๆๆ แม่จะตรบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ TT___TT
อึนอึนลูก....อย่าไปยอมมันสิคะ นู๋สู้สิคะ... ><
ไรท์เตอร์...แต่งได้สะเทือนอารมณ์มากอ้ะ อินค่อดดดดดด
ทำไมต้องให้วอนตบหน้าย๊อกด้วย ฮือๆๆๆๆๆ
สงสารย๊อกจับใจ
อิชายช้อย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านตอนนี้แล้วเครียด
ห๊ะะะะะะะ
วอนมันหึงโหดอ่า ฮยอกจ๋าชํ้าทั้งตัวแน่ๆ
แลดูเหมือนผัวเมียทะเลาะกันฮ่าๆๆๆ
ทำไมล่ะวอนอย่าบอกน่ะวื่หึงฮยอกแจกะฮยอนจุงอ่ะ
หึงทำไม ไม่รักไม่รักไม่ใช่หรอไง??
ความรู้สึกเหมือนผัวเมียทะเลาะกัน
สงสารฮยอกกกกกกกก เบาเบาหน่อยสิวอน !
ช้ำหมดเลย
เม้นที่แล้วบอกไม่เกลียด
ตอนนี้ของเปลี่ยนใจ หึหึ
วอนนนนน !!! แกจะมากไปแล้วนะ
ฮยอกตัวกระติ๊ดเดียวว ตบไปตั้ง สองฉาด โอยๆๆๆๆๆ