ตอนที่ 13 : {Accidentally}=[9]-[ทงแซงอุเคะ vs ยอโบเซเมะ]
กว่าจะกินข้าวกันเสร็จก็กินเวลาไปเกือบสามทุ่มแล้วล่ะ ทงเฮจึงรีบพาคิบอมออกมาเดินที่ถนนกันต่อ
“ยังอยากกินมั้ยไอติมน่ะ” ทงเฮหันกลับมาถามคนที่เดินตามหลังตัวเองมา
ท่าทางจะน้อยใจจริงๆนะเนี่ย ไม่ยอมวิ่งมาจับมือเค้าเลย
“ไม่กินแล้ว”
“ตามใจ แล้วจะซื้ออะไรบ้างเนี่ย”
“ไม่ซื้อแล้ว”
“ทำตัวไม่น่ารักอีกแล้วนะคิบอม” ทงเฮหยุดเดิน
“ผมเคยน่ารักในสายตาพี่ด้วยหรอ” คิบอมว่าแล้วก็ออกตัวเดินนำหน้าทงเฮไป
“เฮ้อ ทำไมขี้งอนจังวะเนี่ย” ทงเฮว่าแล้วก็วิ่งตามไป
“ทงเฮ” เสียงที่เรียกขึ้นมาทำให้ทงเฮต้องหยุดชะงัก
“ฮยอคแจ...” ทงเฮยิ้มบางๆ เมื่อเห็นว่าเป็นฮยอคแจนั่นเอง
อีกฝ่ายรีบวิ่งเข้ามาหาทงเฮ
“มาทำอะไรตอนนี้เนี่ย” ฮยอคแจทักทาย
“ก็มาเดินซื้อของน่ะ แล้วนี่......” ทงเฮมองไปยังด้านหลังของฮยอคแจที่มีผู้ชายตัวสูง(มาก)คนหนึ่งตามมาช้าๆ
“อ่อ ทงเฮนี่ซีวอนนะ เพื่อนสนิทชั้นเอง” ฮยอคแจแนะนำเสร็จสรรพ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ทงเฮยิ้มหวานอย่างเป็นมิตร
“อืม...” แต่ดูเหมือนซีวอนจะไม่ค่อยอยากผูกมิตรเลยแฮะ
ทงเฮขมวดคิ้วเล็กน้อย กับท่าทางไม่เป็นมิตรของอีกฝ่าย
“แล้วนี่นายมาเดินคนเดียวหรอ?” ฮยอคแจมองซ้ายมองขวาด้วยความเป็นห่วง
“อ๋อ เปล่าหรอกมากับน้องชายน่ะ” ทงเฮหันไปมองคิบอมที่หยุดเดินและมองมาที่ตัวเองก่อนแล้ว
“ไม่รู้มาก่อนเลยนะ ว่านายมีน้องชายด้วย” อยอคแจตื่นเต้นกับความรู้ใหม่
“อ๋อ ไม่ใช่น้องชายแท้ๆหรอก เค้าเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจะมาพักอยู่ที่บ้านเราหนึ่งปีน่ะ” ทงเฮรีบอธิบาย
“อ่อๆ อย่างนี้นี่เอง” ฮยอคแจยิ้มรับ
“ฮยองคร้าบบบบบบบบ” คิบอมเดินเข้ามากอดแขนข้างหนึ่งของทงเฮ
“หืม?” ทงเฮก็ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเล๊ย
“เพื่อนฮยองหรอครับ” กอดแขนแน่นขึ้นไปกว่าเดิมอีก
“อ่อ...เปล่า แฟนพี่เองน่ะ” ทงเฮแนะนำให้ทั้งรอยยิ้ม
แต่คิบอมกลับกระตุกหางตาข้างหนึ่ง
“อ้าว หรอครับ ผมนึกว่าเป็นแฟนของพี่ชายหน้าหล่อข้างหลังนี่ซะอีก” คิบอมโบ้ยไปยังซีวอนที่เกือบจะกลายเป็นธาตุอากาศไปแล้วตอนที่ฮยอคแจยืนคุยกับทงเฮ
ซีวอนกระตุกยิ้มรับเล็กน้อย
“ไม่ใช่หรอก นี่เพื่อนสนิทพี่เอง พี่ชื่อว่าฮยอคแจนะ” ฮยอคแจรีบทำคะแนนเอาใจอีกฝ่าย
“ใคร?” คิบอมถามเสียงเรียบ
“ชื่อพี่เอง...” ฮยอคแจยังคงยิ้มไว้
“ใครถาม?” คิบอมทำสีหน้ายียวน
=.,= << สีหน้าของฮยอคแจ
“คิบอม...” ทงเฮหันมาปราม
“ผมล้อเล่นน่า สวัสดีครับ คิม คิบอมครับ” เด็กเมกากลบกลื่นด้วยการทำตาหวานใส่ฮยองคนสวย
“เค้าก็เป็นเด็กกวนๆแบบนี้นี่ล่ะ นายอย่าถือสาเลยนะฮยอคแจ” ทงเฮหันไปขอโทษคนรักของตัวเอง
“อื้ม ไม่เป็นไรหรอก แล้วนี่นายซื้ออะไรได้บ้างแล้วเนี่ย” ฮยอคแจมองซ้ายมองขวา
“ยังเลยล่ะ เพิ่งกินข้าวกันเสร็จเอง”
“งั้นมาเดินด้วยกันมั้ยล่ะ?” ฮยอคแจเสนอความคิด
“อ่า...ก็ดีนะ...” ทงเฮยิ้มเขินๆ ก็เหมือนกันจะได้เดตกันเลยน่ะสิ!
ฮยอคแจเดินฝ่ากลางระหว่างคิบอมและทงเฮ ก่อนจะคว้ามือของทงเฮมากุมไว้แล้วออกเดินไปด้วยกัน
คิบอมและซีวอนมองตามคนตัวเล็กสองคน ก่อนจะหันมามองหน้ากัน แล้วเดินตามหลังไป
“ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้วะเนี่ย?” ซีวอนพูดออกมา นี่หรอสถานที่ๆคนแมนๆเค้ามักจะพาแฟนไปกัน?
ร้านตุ๊กตา = =”
นายแมนสุดยอดจริงๆ ฮยอคแจ ... ซีวอนแอบคิดอยู่ในใจ
“แมนตรงไหนวะเนี่ย เข้าร้านตุ๊กตา” แต่คิบอมกลับพูดในสิ่งที่เค้าคิดเอาไว้หมดเลย
“นี่ละแมนในฉบับของฮยอคแจมันล่ะ” ไม่มีอะไรทำซีวอนจึงหันมาคุยกับเด็กหนุ่มที่เพิ่งได้รู้จักแทน
“เพื่อนพี่น่ะแมนแน่หรอ มองยังไง มุมตรง มุมข้าง มุมเสย มุมไหนๆก็เคะทั้งนั้นเลย” คิบอมพูดร่ายยาว
“ฮ่าๆๆ....” ซีวอนชักจะถูกชะตากับเจ้าเด็กแดนไกลนี่แล้วล่ะสิ
“พี่ยังดูแมนกว่าตั้งเยอะเลย พี่เป็นเพื่อนกับเค้ามานานแล้วหรอ” คิบอมถาม
“ตั้งแต่เกิด” ซีวอนตอบสั้นๆ
“โห งั้นพี่ไม่รู้สึกไรกับเค้าบ้างเลยหรอ? มองผ่านๆก็ว่าน่ารักอยู่หรอกนะ ตัวเล็กๆขาว เอวบางๆ แก้มแดงๆ พี่ไม่รู้สึกอยากบ้างเลยหรอ” คิบอมเล่นพูดซะตรง
“เชื่อแล้วล่ะว่านายมาจากฝังตะวันตกจริงๆ” ซีวอนพูด
“แล้วพี่ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ?” คิบอมถามอีกครั้ง
ซีวอนยิ้มรับคำถามนั้น ทำไมจะไม่รู้สึกล่ะ ยิ่งวันไหนมาค้างที่บ้านแล้วเล่นใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวรอบห้องนี่นะ อยากจะขัดขาให้ล้มลงบนเตียงแล้วกระชากบ็อกเซอร์ทิ้งจริงๆเลย
แล้วแถมเวลานอน นี่ก็จริงๆเล๊ย ดิ้นซะแทบจะเอาขาก่ายคอเค้าแล้ว นอนอ้าซ่าซะเห็นไปถึงไหนๆ ไม่รู้ว่าจะเปิดเผยไปไหนน้อ เจ้าเพื่อนคนนี้
แบบนี้ล่ะถึงไม่ยอมให้ไปนอนพักหรือค้างกับใครที่ไหน เข้าค่ายทีไรถ้าไม่มีเค้าไป อย่าหวังว่าลี ฮยอคแจจะได้ไปเลย ชเว ซีวอนเอาตาย
เกิดเผลอไปนอนแบบนี้ให้ใครเห็นแล้วมันเกิดเจาะไข่แดงฮยอคแจขึ้นมาล่ะ? คนอุตส่าห์ถนอม(?)มาตั้งแต่เกิด ให้หมามันมาคาบไปกินได้ไง
“พี่ครับ.......” คิบอมพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าซีวอนไม่ยอมตอบอะไรกลับมา
“ชั้นชื่อซีวอน มีอะไร”
“ผมชอบทงเฮฮยออง” คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มแข็งขึ้น จนซีวอนต้องหันกลับมามอง
“แล้ว?”
“ผมอยากได้ทงเฮฮยองมาเป็นของผม ผมจะขัดขวางเพื่อนสนิทของพี่ และผมจะทำให้ได้ด้วย”
“นายมาบอกชั้นแบบนี้ ไม่กลัวชั้นเอาไปบอกฮยอคแจรึไง?”
“บอกก็ยิ่งดีครับ แต่ผมเชื่อว่าพี่จะไม่บอกหรอก เพราะพี่เองก็อยากจะทำแบบนั้นเหมือนกัน” คิบอมตวัดสายตากลับมามองซีวอนตรงๆ
“นายรู้ได้ยังไง?”
“ก็เพราะว่าพี่เองก็ชอบเพื่อนสนิทตัวเองใช่มั้ยล่ะครับ”
“นายอย่าเดาอะไรเลยน่า” ซีวอนเบือนหน้าหนี
“ผมว่าพี่รู้ดีอย่าแก่ใจนะครับ ดังนั้นผมจะไม่พูดอะไรมากไปกว่านี้ แต่ผมแน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง ผมอยากได้อะไร ผมก็ต้องได้” คิบอมพูดอย่างชัดเจน
ก่อนจะเดินตามอีกสองคนเข้าไปในร้าน
ซีวอนมองตามคิบอมไปด้วยสายตาที่ครุ่นคิด
“ฮะฮะ...กูควรจะดีใจหรือเสียใจดีวะฮยอคแจ....” ก่อนจะลุกขึ้นเดินตามเข้าไปในร้านอีกคน
“นายว่าตัวนี้สวยมั้ยอ่าฮยอคแจ” ทงเฮยกตุ๊กตาตัวหนึ่งขึ้นมาให้คนรัก(?)ของตัวเองดู
“น่ารักนะ แล้วตัวนี้ของชั้นล่ะ?” ฮยอคแจยกของตัวเองขึ้นมาให้ทงเฮดูเช่นกัน
“อ๊า น่ารักจังเลย” คู่รัก(?) ทั้งสองยืนอมยิ้มให้กับตุ๊กตาของตัวเอง แลดูเป็นบรรยากาศที่โรแมนติคมากกกกกกก (หรอ?)
“แมนมากกกก....” คิบอมที่เดินเข้ามาพูดขึ้นลอยๆ
“อะไร?” ทงเฮหันไปถาม
“เปล่านี่ครับ แค่ผมจะเอาตุ๊กตาไปให้พี่ซีวอนดู เพราะการเล่นตุ๊กตาเนี่ย มันเป็นอะไรที่เมะมากกกกกกกกก” คิบอมลากเสียงยาว
ฮยอคแจขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจเล็กน้อย
“จริงมั้ยครับพี่ซีวอน” คิบอมหันไปหาแนวร่วม
“อะ...อืม....” ซีวอนตอบรับ
“ฮ้าววววว...............” คิบอมยกมือขึ้นป้องปาก
“ฮยองคร้าบ ผมง่วงแล้ว” คิบอมเกิดอาการอยากนอนซะงั้น
“แต่นี่มันเพิ่งจะสามทุ่มกว่าๆเองนะ” ทงเฮมองนาฬิกา
“แต่ผมอยู่ในวัยที่กำลังกินกำลังนอน ผมควรจะได้รับการพักผ่อนที่เหมาะสมกับวัยนะครับ แล้วตอนนี้ผมกำลังง่วงม๊ากมากด้วย” คิบอมเข้าไปแทรกกลางระหว่างทงเฮและฮยอคแจก่อนจะดึงตุ๊กตาในมือของทงเฮวางไว้บนชั้นเหมือนเดิม แล้วจับมือทงเฮเอาไว้แน่น
“ฮยองคร้าบ ง๊วงง่วง กลับบ้านๆๆๆๆ” คิบอมเริ่มเข้าสู่โหมดงอแง
ทงเฮหันไปมองฮยอคแจด้วยสีหน้าลำบากใจ
“ฮยอง! ผมง่วงแล้วน้า จะกลับบ้านๆๆๆๆ” คิบอมเริ่มตะโกนเสียงดังขึ้น
“อะ...โอเคๆ กลับบ้านๆ” ทงเฮใช้มือหนึ่งขึ้นปิดปากคิบอมเอาไว้
“ขอโทษนะฮยอคแจ วันนี้ชั้นขอตัวกลับก่อนนะ” ทงเฮหันไปบอก
“เอ่อ...อืม...แล้วชั้นจะโทรหานะ” ฮยอคแจตอบรับเบาๆ
“บายๆ....” แล้วทงเฮก็ถูกคิบอมลากออกมาจากร้านทันที
“ฮ้า.........” คิบอมฮัมเพลงตลอดทางที่กำลังเดินกลับบ้าน
“สบายใจจริงนะ...” ทงเฮอดจะแขวะไม่ได้
“ม๊ากมากเลยครับฮยอง” คิบอมยังหันมาลอยหน้าลอยตาตอบอีก
“สนุกมาเลยใช่มั้ยเนี่ย พี่อยู่กับแฟนพี่ดีๆ ทำไมต้องทำท่าทางแบบนั้นด้วย”
“ผมไม่ชอบแฟนพี่ โอเคมั้ยครับ?”
“ไม่โอเค”
“นั่นก็เรื่องของพี่เหมือนกัน”
“นายนี่มันเหลือเกินจริงๆเลยนะ คิบอม!” ทงเฮไม่รู้จะสรรหาคำใดๆมาด่าไอ้เจ้าเด็กตัวแสบนี่อีกแล้ว
ทั้งคู่เดินมาจนเจอร้านมินิมาร์ทที่อยู่ใกล้บ้าน
“ฮยองแวะซื้อของก่อนนะ” คิบอมหันมาบอกคนข้างๆ
“อืม จะเอาอะไรล่ะ?”
“นม....”
=.,= ทงเฮทำหน้าเหมือนผื่นจะขึ้น
คิบอมเดินเข้าไปที่ตู้เครื่องดื่มอย่างมีความสุขพร้อมตะกร้า ก่อนจะหยิบนมสตรอเบอร์รี่ที่แช่เย็นไว้มาใส่ไม่ต่ำกว่าสิบกล่องแน่ๆ
“นายจะเอาไปทำไมเยอะแย่เนี่ย?” ทงเฮมองมันอย่างสยองๆ
“ผมชอบ ^O^”
“ชอบรสนี้เนี่ยนะ” ทงเฮมองกล่องนมสีชมพูอย่างสยดสยอง
“ครับ ผมต้องกินทั้งตอนตื่นนอน และก่อนเข้านอนด้วยครับ” คิบอมยิ้มหวานๆ
“ตามใจๆ จะเอาอะไรอีกมั้ย?” ทงเฮถาม
“ลูกอม ช็อกโกแลต หมากฝรั่งครับ” คิบอมร่ายยาว
“เอารสอะไร?” ทงเฮชักจะปวดหัวดูแต่ล่ะอย่างที่จะซื้อ
“สตรอเบอร์รี่ครับ!”
=[]=!
ดูมันกิ๊นนนนนนนน
กว่าจะเลือกของกันเสร็จ เพราะคิบอมยังต้องซื้อจำพวกของใช้เช่นสบู่ แปรงสีฟัน และอะไรอีกเล็กน้อย ซึ่งแน่นอนว่าทุกกลิ่นจะต้องเป็น
สตรอเบอร์รี่!
อยากจะกัดลิ้นตายเลยจริงๆ
“ฮยอง...ง่วงงงง” คิบอมลากเสียงยาวระหว่างที่กำลังเดินกลับบ้าน เพราะว่าดันนึกกันได้ว่าลืมจักรยานไว้ที่ร้านรามยอนจะกลับไปเอาตอนนี้ร้านก็คงจะปิดแล้วด้วย สุดท้ายก็ต้องมาเดินกันแบบนี้นี่ล่ะ
“เอาน่า อีกนิดเดียวก็จะถึงบ้านแล้ว อย่างอแง” ทงเฮเดินไปจับมือคิบอมมาเดินใกล้ๆกัน
“ฮยอง...ผมง่วงงง” คิบอมยังดึงดันต่อไป
“พี่ก็ง่วง เอาน่าเดินเร็วๆเข้า”
และสุดท้ายก็ถูลู่ถูกังกันมาจนถึงที่บ้านจนได้
“คิบอม ไปอาบน้ำ!” ทงเฮไล่เมื่อคิบอมไปล้มตัวลงนอนที่โซฟากลางบ้าน แล้วตนเอาของไปเก็บในตู้จนเสร็จ
“ง่วงงงงง...........” คิบอมยังงอแง
“ลุกขึ้น......” ทงเฮดึงเด็กจอมดื้อให้ลุกขึ้นนั่งจนได้ ก่อนจะลากกันขึ้นไปส่งถึงห้องนอน แต่คิบอมกลืบขืนตัวไว้เมื่อถึงหน้าห้องนอนทงเฮ
“นอนด้วย...” คิบอมพูดสั้นๆ
“ไม่เอา เหม็นตัว” ทงเฮพูดพร้อมกับย่นจมูก
“ถ้างั้นถ้าผมอาบน้ำแล้ว ก็มานอนกับฮยองได้น่ะสิครับ?”
นั่นไง เสียรู้มันอีกจนได้นะ ลี ทงเฮ!
“เฮ้อ ไอ้เด็กแสบเอ๊ย โอเค กลับไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าไป” ทงเฮลากคิบอมไปส่งถึงที่ห้อง
“โอเคคร้าบบบบ” คิบอมรีบวิ่งไปอาบน้ำทันที
อีกสิบห้านาทีต่อมา ทั้งคิบอมและทงเฮต่างก็อาบน้ำเสร็จเหมือนกัน คิบอมหอบเอาหมอนใบโตเดินเข้ามาที่ห้องของทงเฮ
“ฮยองง มาแล้วคร้าบบบบ”
ทงเฮกำลังเช็ดผมอยู่หันมามอง
“ไปนอนเลยไป พรุ่งนี้ไปโรงเรียนวันแรกนี่นา”
“ฮยองก็มานอนด้วยกันสิ เร็วๆ” คิบอมนั่งลงบนเตียงแล้วกวักมือเรียก
ทงเฮเอาผ้าขนหนูไปตากแล้วเดินมานอนที่เตียง
คิบอมเห้นดังนั้นจึงรีบวางหมอนของตัวเองลงไป แล้วล้มลงไปนอนกอดทงเฮเอาไว้
“เฮ้ย!” ทงเฮร้องอย่างตกใจ เมื่อถูกเด็กเมการวบตัวเข้าไปกอด
“ฮยอง...งืม....ง่วง....” คิบอมครางเสียงงึมงำ
“จริงๆเล๊ย ฝันดีๆ....” ทงเฮเอื้อมมือไปปิดโคมไฟที่หัวนอน แล้วหลับตาลงให้หลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนมาทั้งวัน
Zzz ~ เสียงหายใจที่สม่ำเสมอของทงเฮทำให้คิบอมต้องค่อยๆเผยอหน้าขึ้นมาดู
“หลับง่ายจังเลย” คิบอมยิ้มบางๆ ให้กับใบหน้ายามหลับที่คล้ายเด็กเหลือเกิน
ใบหน้าหล่อโน้มตัวลงไปจนได้ประทับจูบกับปากบางไวไว
“ผมไม่ยอมให้ริมฝีปากนี้เป็นของใครหรอก พี่เป็นของผม” คิบอมเลื่อนขึ้นไปจูบที่หน้าผากเนียนอีกครั้ง
ก่อนจะยอมล้มนอนลงจริงๆซะที
ค่ำคืนแรกในเกาหลีของนักเรียนแลกเปลี่ยนคนนี้ได้เกิดขึ้นแล้ว
เกิดพร้อมกับความรัก...รักแรกพบ
สิ่งที่เกิดขึ้นภายในเวลาอันรวดเร็วนี้ มันเกิดขึ้นเพราะว่า
มันมีความบังเอิญอยู่บนโลกกลมๆใบนี้ หรือว่าท้ายที่สุดแล้ว มันคือเรื่องของพรหมลิขิตกันแน่
***********************************
>////< {{ กำลังทำหน้าแบบนี้อยู่ล่ะซี่? ฮี่ฮี่ฮี่...
ไม่มีอะไรจะทอล์คมากมาย เพราะต้องรีบไปนอน (เล่นกันง่ายๆเลย)
แต่ก็อยากจะบอกว่า ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ของทุกๆคน อัพไวบ้างช้าบ้าง
รีดเดอร์คงจะชินกันหมดแล้ว ใช่มั้ย? แหะๆๆๆ
กดโหวต กดเม้นท์กันบ้าง มันคือสิ่งที่ทำกันประจำใช่มั้ยจ๊ะ?
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ค่ะะะะะ
บอมแกว่าแต่ฮยอกอะนะ
แล้วตัวแกอะพอกันเลยสตอเบอรี่ทุุกอย่าง
*จับมือร่วมขบวนการวอนกับบอม 5555*
ฮยอกแกยอมรับซะทีเซ่ว่าแกมันเคะ พาเข้าร้านตุ๊กตา =,,=
บอมกินนมสตรอเบอรรี่ =,,= เอาจริงๆ นี่แกคิดอ้อนเฮหรืออะร๊ายยย 555
เนียนมากแกลักหลับเฮอีกต่างหาก ซูฮกจริงๆ
เขินอ่า
จะว่าไปฮา อึนเฮ(?) ไปร้านตุ๊กตา
โอ้กรรมส์ คิดว่าเพื่อนสาวกันซะอีก
55555 บอมอ้อนน่ารักอีกแย้วววว *ลอย*
ได้ไปแล้ว
บอมมี่นี่มันสุดยอดจริงๆ
=O=
ชอบตอนนี้ คิบอมน่ารักขึ้นเรื่อยๆ เอาใจไปเลย 555
แต่ละอย่างที่แกกิน ช่างงงงงงงงง เอาเถอะ
ลักหลับซะแล้ว อิหมวยไม่รู้ตัว หุหุ
แถมมีลักหลับอีกต่างหากอ่ะนะ
มาอิหรอบนี้ หนีไม่รอกร๊อกกกกกก
ปล.ฮยอกไปซื่อตุ๊กตากับด๊อง มันดูเหมือนเพื่อนสาวไปชอปกันเลยอ่ะ-*-
ไม่ใช่ว่าโรแมนอะไรหรอกนะ แต่มันหวาน 5555+
เหมอืนเพื่อนสาว(?) พากันไปเที่ยว คิคิ
สองหนุ่มร่วมมือกันเลยส่ 555+
ร้านตุ๊กตา แถม โชว์ตัวที่ตัวเองเลือกอีก
ฮยอกคะ คุณจะเมะไปไหนคะนั่น แล้วด๊องไม่เอะใจเลย
บอมมี่นี่เนียนได้ไปหลายอย่างแล้วนะ