คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #83 : 10TH CUP : 0704_STARBUCKS [MOCHA] [4]
ล่วงเลยมาจนถึงวันศุกร์
ฮยอคแจที่ไม่กล้าจะเอ่ยถามเรื่องการจบฝึกชงกาแฟของซีวอนก็เริ่มอยากจะรู้ว่าต่อไปร่างสูงจะต้องไปที่ไหน ทำอะไรต่อ
แต่มันก็ไม่มีโอกาสเหมาะๆซักที
และตอนนี้ก็เป็นเวลาก่อนจะเปิดร้านประมาณครึ่งชั่วโมง ผู้จัดการลีวานเรียกพนักงานในร้านทั้งสามคน รวมถึงพนักงานฝึกหัดอย่างซีวอนมาประชุมด้วย
“เอาล่ะ...มาครบแล้วพี่ก็จะเริ่มพูดเลยนะ” ลีวานดูมีสีหน้าที่เคร่งเครียดเล็กน้อย
น้องๆที่เหลือเลยไม่กล้าจะเล่นอะไรกันออกมา
“ก็เริ่มจากเรื่องแรกเลยนะสัปดาห์นี้ก็เป็นสัปดาห์สุดท้ายแล้วสินะ ที่ซีวอนจะมาเป็นพนักงานฝึกหัดของที่นี่...” ลีวานเริ่มเกริ่น
และทุกคนก็เริ่มหน้าเสียกันตั้งแต่เรื่องแรก
“การฝึกชงกาแฟไม่มีปัญหาใช่มั้ย?”
“ครับ. ไม่มีครับ” ซีวอนตอบ
“โอเค งั้นก็ถือว่าการฝึกงานประสบผลสำเร็จ” ลีวานพูด
“ขอบคุณครับ.”
“ส่วนเรื่องที่สองก็คือพี่จะถูกย้ายไปดูแลสาขาที่อังกฤษ”
“ห๊า!!” ทุกคนร้องอย่างตกใจ
“จะตะโกนกันทำไม ที่พวกนายได้ยินน่ะถูกแล้ว พี่จะต้องไปดูแลสาขาที่นู่นแทน”
“มะ....เมื่อไหร่ครับพี่” ฮยอคแจถาม
“ก็อีกราวๆอาทิตย์สองอาทิตย์นับจากนี้ล่ะ จนกว่าบริษัทจะส่งผู้จัดการคนใหม่มาประจำที่นี่”
“ทำไมมันรวดเร็วขนาดนี้ครับเนี่ย” ทงเฮไม่อยากจะเชื่อ
“อย่าคิดมากน่า ยังไงพวกนายก็ต้องตั้งใจทำงานกันเหมือนเดิม อ่อ แล้ววันเสาร์เราจะจัดงานเลี้ยงอำลาเล็กๆน้อยๆให้ซีวอนกันนะ” ลีวานยิ้ม
แต่ทุกคนที่นี่สิ...กลับยิ้มไม่ออกเลย
“อ่ะ ซีวอนเดี๋ยวนายออกไปคุยกับชั้นข้างนอกหน่อย ส่วนพวกนายก็เตรียมตัวเปิดร้านไปนะ” ลีวานพูดแล้วเดินนำซีวอนออกไป
ร่างสูงจึงส่งยิ้มบางๆให้เพื่อนรวมงานรวมทั้งคนรักของตัวเอง ก่อนจะเดินตามผู้จัดการออกไป
ฮยอคแจมองตามอย่างเป็นห่วง พี่ลีวานไม่ยอมบอกเลยซักนิดว่าซีวอนจะไปไหนต่อ จะถามก็กลัวว่าจะไม่ใช่เวลาที่เหมาะ
คิดแล้วก็กลุ้ม
และเกือบ 15นาทีก็ว่าได้ หลังจากเปิดร้านไปเพียงแป๊บเดียวซีวอนก็เดินกลับเข้ามา
“อ้าว พี่ลีวานล่ะ” ฮยอคแจถาม
“ไปบริษัทใหญ่น่ะ ซีวอนตอบ”
“อ่อ...อืม..........” ฮยอคแจไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
“ฮยอคแจ สอนชั้นชงกาแฟหน่อยสิ สูตรสุดท้ายแล้ว” ซีวอนที่มองว่าลูกค้ายังคงมีไม่มากนัก เพียงแค่-2คนเท่านั้น จึงเอ่ยปากขอ
“ได้สิ...เหลือสูตรสุดท้ายแล้ว เอามอคค่าก็แล้วกันนะ” ฮยอคแจพยายามไล่ความคิดบ้าๆนั่นออกจากหัว แล้วส่งยิ้มหวานให้คนรัก
“มอคค่า...อ่า ได้ยินชื่อบ่อย” ซีวอนยิ้ม ขณะที่มองฮยอคแจกำลังเตรียมอุปกรณ์ต่างๆให้เค้า
“อืม มอคค่าก็คือกาแฟสดผสมกับน้ำเชื่อมชอคโกแลต และผสมด้วยวิปครีมแสนอร่อยยังไงล่ะ...” ฮยอคแจจัดแก้วให้เข้าที่เข้าทาง
“ก่อนอื่นนายจะต้องจัดชงกาแฟเสียก่อน ซึ่งสูตรมาตรฐานของมอคค่าก็คือ 2ชอตนะ” ฮยอคแจตวงผงกาแฟให้ซีวอนได้ตวงน้ำร้อนลงไป
และเมื่อได้แบบนี้แล้ว ก็ใส่ช็อคโกแลตไซรัปลงไป 1ช้อน” ฮยอคแจหยิบขวดไซรัปหรือน้ำเชื่อมมาให้ซีวอนได้ลองทำดู
ร่างสูงค่อยๆคนกาแฟในจังหวะที่สม่ำเสมอ จากนั้นก็เทนมสดลงไปให้ได้ปริมาณที่พอเหมาะ คนต่อไปอีกเล็กน้อย
จากนั้นจึงเทลงในแก้วที่มีน้ำแข็งรอพร้อมอยู่แล้ว บีบวิปครีมตกแต่ง ปิดท้ายด้วยการราดชอคโกแลตไซรัปพาดเป็นลายใยแมงมุมเพื่อเพิ่มความสวยงาม
“รายการที่สั่งเรียบร้อยแล้วครับ” ซีวอนยิ้มร่าขณะที่โชว์ผลงานของตัวเองให้ฮยอคแจดู
ฮยอคแจส่งยิ้มบางๆกลับไป พร้อมกลับใช้ทิชชู่ซับเหงื่อให้แก่คนรัก
“เก่งมาก.....แฟนของชั้น”
ซีวอนยิ้มรับกับตำแหน่งที่ร่างบางมอบให้
“เพราะแฟนของชั้นเก่งไง...เค้าเลยสอนชั้นได้ดี”
รักเธอ...เหลือเกิน
วันเสาร์
ตลอดทั้งวันซีวอนก็ยังคงตั้งใจทำงานอยู่ โดยที่ไม่ได้กังวลใดๆ กลับกลายเป็นฮยอคแจเสียเอง ที่รู้สึกกลัว....
จนเวลามันผ่านไปเร็วมากสำหรับวันนี้
“ฉลอง!..............” จนได้ยินคำนี้จากปากของทงเฮ
ทำให้รู้...ว่าหมดเวลางานแล้ว
“อืม..........เก่งมากเลยนะซ๊วอนที่อดทนอยู่จนครบทั้งสิบสัปดาห์” จะว่าไปลีวานเองก็แอบอึ้งไม่น้อย
ไม่รู้ว่าที่อยู่ได้ เพราะงานหรือเพราะอะไรกันแน่
“ชั้นต้องขอบคุณทุกๆคนมากๆเลยนะสำหรับเวลาตลอดสองเดือนครึ่งที่ผ่านมา ชั้นได้รับอะไรมากมายจากพวกนายทั้งสามคน ขอบใจมากนะ...” ซ๊วอนยิ้มอย่างจริงใจ
“ซีวอน...นายจะกลับมาที่นี่อีกใช่มั้ย?” ทงเฮอยากจะร้องไห้
“แน่นอน เจ้าหมวย” ซีวอนหัวเราะ
“ชั้นจะทำขนมใหม่ๆกลับมากินด้วยล่ะ” คิบอมตบบ่าซีวอนเบาๆ
“รับปาก” ซีวอนเองก็ตบไหล่อีกฝ่ายตอบแทน
เหลือเพียงฮยอคแจเท่านั้นที่ไม่พูดอะไรออกมา
หลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มลงมือกินอะไรกันเล็กๆน้อยๆ แล้วก็แยกกันกลับตามทางใครทางมัน
“ฮยอคแจ..........” ซีวอนเอ่ย
“หืม?.......”
“ไปเดทกัน...” ว่าแล้วซีวอนก็พาฮยอคแจเดินไปตามทางที่ตัวเองจะพาไป
“นายกำลังจะพาชั้นไปไหนเนี่ย.......”
“นี่ไง.....เดี๋ยวก็ถึงแล้ว”
ซีวอนพาฮยอคแจมาหยุดอยู่ที่ประตูทางเข้าลานสเก็ตน้ำแข็งอันขึ้นชื่อของเกาหลี ใจกลางกรุงโซล
“ที่นี่?” ฮยอคแจเลิกคิ้วถาม
“ใช่..............”
“แต่มันปิดแล้วนิ” ฮยอคแจดูเวลา
แต่นะ....ชเว ซีวอนซะอย่าง
ร่างสูงทำเพียงยิ้มรับแล้วจูงมือฮยอคแจเดินเข้าไป โดยที่ประตูนั้นก็ถูกเปิดเอาไว้รออยู่แล้ว ไม่ได้ล็อคอย่างที่ควรจะเป็น ก็ให้รู้ซะบ้าง ว่าตระกูลชเวน่ะ...ไม่ได้เล็กๆนะ
ทั้งสองคนไปเปลี่ยนรองเท้า เป็นรองเท้าสำหรับเล่นสเก็ต จากนั้นก็มาระเบิดสนุกกันที่ลานน้ำแข็งนี่ทันที
“วู้ว~ ซีวอนเหมือนฝันเลยเนอะ.....ยังกับว่าได้เป็นเจ้าของที่นี่เลย” ฮยอคแจหมุนตัวไปรอบๆอย่างคล่องแคล่ว
“ระวังลื่นนะ...” ซีวอนพูดอย่างเป็นห่วง
“สบมยห. สบายมากอย่าห่วง” ฮยอคแจชูสองนิ้วก่อนจะวิ่งเข้ามาหาร่างสูง
ซีวอนรีบอ้าแขนรับคนรักเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แล้วหมุนไปรอบๆ
“มีความสุขจังเลย...........” ฮยอคแจพูดขณะที่กำลังจูงมือซีวอนเดินเล่นไปรอบๆลานน้ำแข็ง
“ดีแล้ว..............” ซีวอนยิ้มตามไปด้วย
ฮยอคแจหยุดเดินเมื่อมาถึงกลางลานน้ำแข็ง ก่อนจะหันกลับมากอดร่างสูงเอาไว้อย่างแนบแน่น
ซีวอนก็ตอบสนองอ้อมกอดแสนคุ้นเคยนี่ทันที เป็นอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น
“รัก..........” ฮยอคแจพูดอู้อี้กับอกกว้าง
“ครับ. รักเหมือนกันครับ” ซีวอนซุกหน้าลงกับไหล่บาง
“หวง......”
“ครับ. หวงเหมือนกันครับ”
“ไม่อยากไปให้ไปไหน...”
“..............”
ฮยอคแจผละตัวออกจากอ้อมกอดของร่างสูง เพื่อมองใบหน้าคนที่ไม่ยอมตอบอะไรกลับมาให้ชัดๆ
เจอเพียงแต่รอยยิ้ม...อันแสนอ่อนโยน
“กลับกันเถอะ...”
ว่าแล้วก็จูงมือของร่างบางตรงไปเปลี่ยนรองเท้า เสร็จแล้วจึงพากันเดินมาตามถนนเพื่อกลับห้องพัก...
โดยที่มือของคนทั้งคู่ยังคงจับกันไว้อย่างแน่นหนา...ไม่มีใครต้องการปล่อยไป
จนเมื่อมาถึงหอพักแล้ว... ซีวอนก็ยังคงกอดฮยอคแจเอาไว้...
ร่างบางเองก็กอดอีกฝ่ายเอาไว้อย่างแนบแน่น
“นาย...จะไปทำงานพรุ่งนี้วันสุดท้ายใช่มั้ย?...” ฮยอคแจถาม
แต่ซีวอนก็ทำเพียงส่งยิ้มน้อยๆกลับมาเพียงเท่านั้น
“พรุ่งนี้ตื่นมาชั้นก็จะยังเจอนายใช่มั้ย?” ฮยอคแจยังไม่ยอมแพ้
ซีวอนก็ยังคงทำเหมือนเดิม นั่นก็คือยิ้ม และโน้มคอลงมาจูบหน้าผากของฮยอคแจเท่านั้น
ก่อนจะหลับตาลง
ฮยอคแจไม่กล้าจะหลับตาลง...กลัวว่าเมื่อลืมตาขึ้นมาแล้ว
คนตรงหน้าจะหายไป...
“ชั้นรักนาย...ซีวอน” น้ำใสๆไหลออกจากตาของฮยอคแจ ก่อนที่เจ้าตัวจะยอมปิดเปลือกตาลง
ลมหนาวที่เคยว่าหนาว ตอนนี้เหลือเพียงสายลมจางๆเท่านั้น
ภายในค่ำคืนนี้....ค่ำคืนสุดท้าย
ของพนักงานฝึกหัดร้านกาแฟสตาร์บัค
... “ชเว ซีวอน” ...
เช้ารุ่งขึ้น
ฮยอคแจค่อยๆลืมตาช้าๆ เพื่อปรับรับแสงแดดที่ลอดผ้าม่านเข้ามา
ก่อนจะรีบเบิกตากว้างมองไปข้างๆตัวทันที
...ไม่มี...
ร่างบางรีบลุกขึ้นจากเตียง...แต่ก็ต้องหยุดไว้ เมื่อมองไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง
...แหวนเงิน...
“ซีวอน นายอยู่ที่ไหน?” ฮยอคแจลุกขึ้นตะโกนเรียกซีวอนไปทั่วห้องพัก
แล้วไปเปิดดูที่ตู้เสื้อผ้าก็เหลือเพียงความว่างเปล่า...
สองขาที่มีจะหมดแรงเอาเสียให้ได้
“นายอยู่ที่ไหนซีวอน...”
ฮยอคแจรีบวิ่งมาที่ร้านทันที เปิดประตูร้านเข้าไปก็พบเพียงคิบอมและทงเฮที่กำลังช่วยกันจัดร้านเท่านั้น
“ซีวอน...ซีวอนอยู่ที่ไหน” ฮยอคแจวิ่งเข้ามาหาทงเฮทันที
ทงเฮหันไปมองหน้าคิบอมอย่างกังวล
“ชั้นถามว่าซีวอนอยู่ที่ไหน! เค้ามาที่นี่รึเปล่า?” ฮยอคแจเดินเข้าไปกระชากตัวทงเฮเขย่า
“โอ๊ย...ฮยอคแจชั้นเจ็บ...” ทงเฮพยายามแกะมือเพื่อนรักออก
“ฮยอคแจ อย่าทำทงเฮ” คิบอมเข้ามาช่วยอีกแรง
“ชั้นถามว่าเค้าอยู่ที่ไหน! ฮือๆ!! เค้ามาที่นี่ใช่มั้ย?!” ร่างบางร้องไห้ทรุดลงไปกับพื้น
“ซีวอนอยู่ที่ไหน....ฮือๆ....” ฮยอคแจปล่อยโฮกลางร้าน
คิบอมหันไปมองหน้ากับทงเฮอย่างลำบากใจ วางสีหน้าไม่ถูก สงสารฮยอคแจจริงๆ
“เค้าฝากนี่ไว้ให้นาย...” บอมยื่นกระดาษโน้ตใบเล็กๆให้ฮยอคแจ
ร่างบางรีบคว้ามันมาอ่านทันที...
‘ชั้นก็รักนาย...ฮยอคแจ’
มือบางกำกระดาษแน่น...แล้วร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม
หน้าหนาว...ได้ผ่านพ้นไปแล้ว...
พร้อมกับการต้อนรับฤดูใบไม้ผลิที่กำลังจะมาเยือนในไม่ช้า
สิ่งใหม่ๆกำลังจะพัดเข้ามา....พร้อมกับการจากไปของสิ่งเดิมๆ
แต่หัวใจที่ยังคงเป็นเหมือนเดิม...
...จะต้องทำยังไง?...
ตอบชั้นทีสิ...ซีวอน
จะให้ชั้นใช้ชีวิตโดยที่ไม่มีนายยังไง...
ในเมื่อวันนี้หัวใจของชั้น...อยู่ที่นายหมดแล้ว
ลี ฮยอคแจ รัก ชเว ซีวอน
...จนหมดใจ...
----------------------------THE END_MOCHA-------------------------
จบบริบูรณ์
ซะทีไหนล่ะ = [] =!!!! เห็นทำหน้าเครียดกันเลยอยากทำให้ขำ (หรือขำไม่ออกหว่า?)
อัพช้ามากกกกกกกกกกกกกกกก รู้สึกตัวเองน่าถีบสุดๆ ปล่อยให้รีดเดอร์รอ
แต่ช่วงนี้ใกล้สอบแล้ว งานถล่มหัวอยู่ทุกวัน ฟิคเรื่องใหม่โดนแบนอีก โอย ชีวิตข้าพเจ้า
มาบ่นแค่นี้ล่ะทุกคน ต้องตั้งใจเรียน ตั้งใจสอบกันน้า
ปล.หนึ่ง. ตอบส่งท้าย เจอกันวันวาเลนไทน์จ้ะ
ปล.สอง. เชื่อมั่นในเอสเจ
ปล.สาม. T^T สงสารคิมฮี
ปล.สี่. คอนที่จีน จะวอนฮยอคไปไหน
ปล.ห้า. ละครเวที คิบอมแก้มบานมาก
ปล.หก. จะจบได้รึยัง? = " =
ปล.สุดท้าย. รักรีดเดอร์ม๊ากมาก จุ๊บๆ
ความคิดเห็น