ตอนที่ 9 : Beautiful Disaster Series II Chapter 8_แม่ผัวvsลูกสะใภ้
Beautiful Disaster Series II Chapter 8_แม่ผัวvsลูกสะใภ้
“คิบอม...เย็นนี้จะไปที่ไหนกันดี.....”
“คิบอม...เราจะไปกันกี่โมงหรอ...”
“คิบอม...เราจะกินข้าวกันก่อนมั้ย...”
“โธ่เว้ย...ไอ้บอมแกตอบมันไปซะทีเถอะวะขอร้อง...ชั้นรำคาญ”เสียงของนางพญาประจำบ้านดังขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ ก็จะอะไรล่ะ ไอ้ปลาเน่าข้างหน้านี่สิ มันเอาแต่เซ้าซี้ถามสามีมันอยู่นั่นแหละ แล้วไอ้คิบอมมันก็ดันเอาแต่นั่งอ่านบทละครแถมยังใส่หูฟังเอาไว้อีก กรรมของเวรเลยตกเป็นของพวกเค้าเลยน่ะสิ
“ยาย...อย่ามาอิจฉาเค้าสิ”ดงเฮหันไปมองอย่างยิ้มเยาะ
“ไอ้...ไอ้...ไอ้ปลาเนรคุณ...ชั้นไม่น่าทำให้มันคืนดีกันเลย...”เจ๊ซินแทบจะพ่นไฟเลยทันที ท่ามกลางรอยยิ้มขำๆปนเอือมระอาของเพื่อนร่วมวง...เอาอีกแล้วแม่ผัวลูกสะใภ้คู่นี้...
“ครืด...ครืด...”เสียงสั่นที่ร่างสูงมักจะใช้แทนเสียงเรียกเข้าเวลาต้องการสมาธิมีขึ้น ทำให้
คิบอมจำต้องหยิบมือถือขึ้นมาดูว่าใครกันที่โทรมาแต่เช้าตอนนี้เพิ่งจาแค่9โมงเองนะ
...โก อารา...
“เค้าโทรมาทำไมอ่ะคิบอม”ดงเฮชักเสียงไม่พอใจทันที รู้อยู่นะว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกันแล้ว แต่...ยังไงเค้าก็เคยเป็นคนที่คิบอมชอบนี่นา
“ผมยังไม่ได้รับสายเลย...แล้วจะรู้มั้ยล่ะ”คิบอมพูดก่อนจะตั้งท่าเตรียมเดินออกไป
“แล้วทำไมจะต้องออกไปคุยที่อื่นด้วยล่ะ คุยตรงนี้ไม่ได้รึยังไง”ดงเฮลุกตามไปขวางสามีเอาไว้ คิบอมถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งที่เดิม แล้วกดรับสาย
...นายขี้เก๊ก ทำไมถือสายนานจังห๊ะ รู้มั้ยเนี่ยมันทำให้ชั้นเสียเวลาแค่ไหน... ปลายสายระเบิดเสียงถามกลับมาด้วยน้ำเสียงขุ่นๆ
“รู้แล้ว อย่าโมโหนักเลยน่าคิบอมขอโทษ” ร่างสูงพูดตอบพร้อมกับดันตัวหนีคนที่พยายามเอาหัวและหูเข้ามาฟังโทรศัพท์กับเค้าด้วย
...คือเราจะโทรมาบอกคิบอมน่ะ...ว่า.... ปลายสายเงียบลงอย่างเห็นได้ชัด
...เราเลิกกับยองจุนแล้วนะ...
“ห๊ะ...ว่ายังไงนะ อาราเลิกกับยองจุนแล้ว...”คิบอมสปริงตัวขึ้นทันที ท่ามกลางความตกใจของบุคคลที่เหลือ
...ใช่ที่ไหนกันล่ะ ฮ่าๆๆๆ นี่นายเชื่อจริงๆหรอเนี่ย ฮะฮะฮะ...ปลายสายหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
“นี่เธออยากตายใช่มั้ยเนี่ย มาหลอกกันให้มันได้อะไรขึ้นมาเนี่ย...”คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงปนน้อยใจนิดๆ แล้วเหลือบสายตาไปมองคนตรงหน้าที่กำลังพองลมเข้าแก้มอย่างอ่อนโยน มือหนาคว้าเอวของร่างบางขึ้นมาวางไว้บนตัก...แล้วเสียบสายสมอทอล์คเข้ากับโทรศัพท์ให้ร่างบางได้ยินด้วย
...ล้อเล่นน่าอย่าคิดจริงจัง คือที่จริงแล้ว อาราจะโทรมาบอกว่ายองจุนเค้า...ขออาราแต่งงานแล้วนะ...อาราพูดออกมาอย่างเขินอาย
“อ๊า...จริงหรอ นี่เธอจะแต่งงานจริงๆหรออารา”นี่เป็นเสียงของดงเฮนะ ไม่ใช่ของ
คิบอมแต่อย่างใด
“อ้าวอปป้าด็อง...สวัสดีค่ะ...”อาราทักอย่างงงๆ
“อืมๆๆ...นึกว่าจะโทรมาหาคิบอมเรื่องอะไรซะอีก ยังไงก็ยินดีด้วยนะ”ดงเฮพูดด้วยน้ำเสียงยิ้มร่า
“ค่ะ...แหม...อาราคงไม่คิดพิศวาส คิบอมหรอกนะ”
“อ้าว...พูดงี้ไม่ค่อยดีมั้งอารา เดี๋ยวเหอะ”คิบอมพูดออกไปอย่างน้อยใจ
“เอาน่าคิบอม เราจะบอกคิบอมว่าเราจะไปทำพิธีกันที่ฝรั่งเศสนะ...คิบอมว่างจะไปร่วมพิธีกับเรามั้ย”
“ถึงไม่ว่างก็จะไปให้ได้นั่นแหละน่า เพื่อนแต่งงานทั้งที”คิบอมพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
“โอเค...งั้นเดี๋ยวไว้คุยกันอีกทีนะคิบอม อาราต้องทำงานแล้ว ไว้คุยกันนะ...”ปลายสายพูดอย่างรวดเร็วพร้อมกับตัดสายวางไปทันที
“อ้าวยัยนี่...คิดจะโทรมาก็โทรคิดจะวางไปก็วาง...ไม่เปลี่ยนเลยน้า”คิบอมส่ายหัวน้อยๆ
“คิบอม...ห้ามพูดถึงคนอื่นด้วยน้ำเสียงแบบนั้นนะ”ดงเฮชักเสียงอย่างไม่พอใจ
“หืม...เป็นอะไรขึ้นมาอีกล่ะ”คิบอมพูดพร้อมกับกอดเอวบางเอาไว้ ดงเฮเอนตัวไปด้านหลังจนหัวและแผ่นหลังติดกับอกกว้าง
“คิบอม...จะไปงานแต่งของโก อาราที่ฝรั่งเศสจริงๆหรอ...”ดงเฮถามออกมาเบาๆ
“ทำไมล่ะ...รึว่าดงเฮไม่อยากให้ไป...”
“มันก็ไม่เชิงหรอกนะ...แต่ว่า...”ดงเฮพูดอึกๆอักจนคิบอมจะต้องขมวดคิ้ว
“เค้าบอกกันว่า...ผู้หญิงปารีเซียงสวยมากๆเลย ชางมินกลับมาเล่าให้ฟังตอนที่กลับมาจากถ่ายแบบที่ปารีสอ่ะ”ดงเฮก้มหัวอย่างอายๆ
“แล้วยังไงล่ะ...ด็องคิดว่าคิบอมจะไปมองใครที่นั่นล่ะสิ”คิบอมพูดออกมาอย่างรู้ทัน
“แต่ถึงเค้าจะสวยยังไง เค้าก็คงไม่กล้ายุ่งกับคนที่มีเมียแล้วหรอกน่า”
“แล้วเค้าจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าคิบอมมี...เอ่อ...เมียแล้ว”
“ก็ผม...จะพาคุณไปด้วยไงดงเฮ...”คิบอมยิ้มออกมาบางๆ
“หา...ว่ายังไงนะคิบอม...”ดงเฮผละตัวหันกลับไปมองร่างสูงอย่างตกใจ
“ก็ช่วงที่เค้าจะจัดพิธีกันน่ะ มันใกล้วันครบรอบหนึ่งปีที่เราแต่งงานกันไงคิบอมเลยจะถือโอกาสนี้พาด็องไปฮันนีมูนที่นู่นอีกรอบน่ะ”คิบอมลูบใบหน้าสวยของภรรยาเบาๆ
“คิบอม...จำได้...”ดงเฮพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“แน่นอนอยู่แล้ว ผมมีภรรยาคนเดียว...และผมก็ต้องอยากให้เค้ามีความสุขที่สุดสิ”
คิบอมพูดพร้อมกับคว้าร่างบางเข้ามากอดเอาไว้
“ฮิฮิ...ปารีเซียง...รอด็องก่อนน้า...”ดงเฮพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี
“เออ...รักกันน่ะไม่ว่าหรอกนะ...แต่ช่วยเกรงใจคนที่นั่งกันอยู่ตรงนี้บ้าง”มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา และเจ้าของเสียงนั้นก็คือ...ฮีชอลเจ้าเก่านั่นเอง
“ยาย...เอาอีกแล้วนะ...อย่าขัดจังหวะได้มะ”ดงเฮหันไปตอกย้ำให้เจ็บแสบยิ่งกว่าเดิม
“อ๊าย...ไอ้เด็กเวร ออกมาจากลูกชายชั้นเดี๋ยวนี้นะ...คิบอม...ไปหย่ากับมันเลยไป”ฮีชอลถึงกับควันออกหูอย่างไม่ต้องสงสัย
“อ๊า...คิบอมจ๋า...จุ๊บ...”ดงเฮยังคงยั่วแม่สามีต่อไป ด้วยการที่หอมแก้มป่องๆของคิบอมนั้นไปหนึ่งที
“หนอย...เดี๋ยวแกได้ตายแน่ ไอ้ปลาเน่า”
“จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ...”ดงเฮจุ๊บแก้มคิบอมทีนึงแล้วก็หันไปแลบลิ้นปลิ้นตาให้ฮีชอลทีนึง ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
“ไอ้คิบอม...แกจัดการเมียแกเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นชั้นจะฉีกเนื้อมันออกเป็นชิ้นๆเลย”ฮีชอลจ้องร่างบางด้วยแววตาอาฆาต
“ดงเฮ...อย่าไปแกล้งพี่ฮีชอลแบบนั้นสิ...”คิบอมแกล้งดุดงเฮออกมา และนั่นก็ทำให้ฮีชอลเชิดหน้าอย่างเป็นต่อ
“ถ้าอยากทำจริงๆต้องแบบนี้...”คิบอมพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะโน้มคอของร่างบางเข้ามามอบจูบที่เรียกว่าจูบจริงให้ทีนึง ต่อหน้าต่อตาของฮีชอลที่ยืนกำมือแน่นเลยทีเดียว
“อิจฉาผม...ก็หันไปหาไอ้ซีวอนมันสิคร้าบ นั่นน่ะมันเลียปากรอแล้วน่ะ”คิบอมยักคิ้วสองทีให้เพื่อนรัก
“โอ๊ย...ไอ้คู่ติ๊งต๊อง...ขอให้พวกแกออกลูกเป็นเป็ดเถอะนะ”ฮีชอลสะบัดหน้าหนีอย่างไม่สนใจก่อนจะเดินผ่านหน้าซีวอนไป
“ไม่ต้องมามอง ไอ้สิงโตหื่น”ฮีชอลลงระเบิดลูกสุดท้ายใส่คนรักก่อนจะเดินออกจากห้องไปทันที
“ชั้นทำอะไรผิดวะเนี่ย...”ซีวอนบ่นออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินตามไปง้อนางพญา
“ฮะฮะฮะ...สงสารซิมบ้าจริงเลยเนอะ...”ดงเฮหัวเราะก่อนจะหันมามองร่างสูง
“ดงเฮ....”คิบอมเอ่ยชื่อคนรักเบาๆ
“หืม...”ดงเฮครางตอบด้วยเสียงเล็กๆ
“ตัวคุณหนักขึ้นนะเนี่ย ยัยหมูอ้วนลดน้ำหนักได้แล้ว”คิบอมพูดก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ง่า...ไม่อ้วนนะ...อย่ามาว่ากันสิ”ดงเฮหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจ
“โอเคๆ...คิบอมล้อเล่น...ไหนมาจ้องตากันซิ”คิบอมพูดก่อนจะประคองหน้าเรียวของร่างบางเข้ามาใกล้ๆ จนปลายจมูกจรดชิดกัน
“ปลาน้อยจอมดื้อ...”คิบอมล้อออกมาเบาๆ พร้อมกับสั่นปลายจมูกไปมา
“แต่จะดื้อยังไงเจ้าชายเย็นชาก็ยังรักใช่มั้ยล่ะ...”ดงเฮพูดก่อนจะยื่นปากไปแตะกับปาก
คิบอมเล็กน้อย
“แน่อยู่แล้ว...ก็คุณเป็นยัยหมวยวุ่นวายของผมนี่นา...”คิบอมพูดก่อนจะผละตัวออกมาแล้วกอดดงเฮไว้แบบนั้นท่ามกลางไออุ่นของความรักที่มอบให้กัน
ฝรั่งเศส...สวรรค์ของคู่รักหลายๆคู่ คำถามที่ว่าทำไมจึงมีผู้คนหลั่งไหลกันไปที่ประเทศนี้ปีละหลายล้านคน อีกไม่นานคิบอมและดงเฮจะได้รู้คำตอบของความสวยงามในเมืองนี้แล้ว และที่สำคัญ...ยังมีบางสิ่งรอที่จะพิสูจน์ความรักของพวกเค้าอยู่...พระเจ้าทรงส่งแบบทดสอบสุดท้ายมาให้ทั้งสองคนแล้ว
****************************************
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
วอนง้อเจ๊แกดีๆละ
ด๊องก็ไปกวนฮีนะ
เดี๋ยวก็ได้ตายด้วยฝ่ามือพิคาตหรอก
อิอิ
แม่ผัวกับลูกสะใภ้
หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
งานจะงอกอีกแล้วใช่มั๊ยนี่
อ๊าก ๆ อิจฉาคนมีคู่ ที่สูดเลย (
อิจฉาจิงๆ
อิอิ
ถ้าเจ๊อิจฉาก็ไปหาวอนสิ
55+
หวานกันซะ
แอบฮาเจ๊
55+
มีหวงอ่ะ
เฮ้ออ
บอมบี่น่ารักมากมาย
ไรท์เตอร์จบได้น่าตื่นเต้นมากค่ะ
อ๊ายยยย ย >///< หวานไม่เกรงใจคนอ่านเลยนะ !!
อยากอ่านต่อเร็วๆ
ไรท์เตอร์สู้ สู้นะ ^^
น่าร้ากกกกกกกก
จิงๆเลย
รักบอมที่สุดเลย
หายไปหลายวันโผล่มาอีกทีไรเตอร์มาอัพแล้วดีใจจัง
น่ารักจริงจริ้ง
น้องปลาน้อยยยย
ดีแล้วที่เจ๊เค้าไม่เอาอีโต้ออกมาปาเล่น(?)
อัพต่อไวๆน๊า
ไรเตอร์อัพไวๆน้า สู้ๆ